Τα γρι γρι

Πάνε πολλά χρόνια που έμενα στη Μυτιλήνη για πρώτη φορά. Ήταν το 1967. Μόλις μετά την εγκατάσταση της χούντας κι ο πατέρας μου στριμωγμένος από το κυνηγητό, την παρακολούθηση και τις "διακριτικές" συστάσεις σε όποιον του έδινε δουλειά, φεύγει απ' το χωριό και πάει στη Μυτιλήνη και με το τέλος των σχολείων τον ακολουθάμε η μάνα μου κι εγώ. Από τότε θυμάμαι που τα βράδια χαζεύαμε τα γρι γρι, που φεύγανε απ' το λιμάνι. Φέτος το καλοκαίρι πέτυχα να μπαίνει ένα στο λιμάνι και μου ξύπνησαν αναμνήσεις.

Η δουλειά μου στον παγκόσμιο ιστό

Από το 1993 είχα μαζεμένες κάποιες πληροφορίες για τα σχολεία δευτεροβάθμιας στην Ελλάδα. Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε όταν ένας συνάδελφος διορίστηκε στην (τότε) Β' Έβρου και μου ζήτησε πληροφορίες για το τι υπήρχε εκεί, μιας και εγώ μάζευα διάφορα χαρτιά πάντα. Έψαξα και του τα έγραψα σ' ένα χαρτί, αλλά μιας και τα γράμματά μου είναι δυσκολοδιάβαστα, τα πέρασα σ' ένα αρχείο κειμενογράφου (του Word; δεν θυμάμαι). Και αφού θα τα χρειαζόμουνα κι εγώ, κι όχι μόνο αυτά αλλά και άλλων περιοχών άρχισα να τα συγκεντρώνω όλα και να τα κωδικοποιώ σε γραμμές και στήλες. Αλλά το πράγμα ήταν κάπως δύσχρηστο κι έτσι τα πέρασα σ' ένα λογιστικό φύλλο.

Μπάμια Μπογιατίου

Τρέχω να φτιάξω αυτόν τον καιρό ένα σάιτ για την πρωτοβάθμια και δεν μου μένει χρόνος για το μπλογκ. Όλο και κάτι βρίσκω βέβαια, και το ωραίο είναι πως κάποια θέματα έρχονται και με βρίσκουν στο δοξαπατρί. Όπως το σημερινό, που περνάγαμε από ένα δρόμο που τον χρησιμοποιώ για να αποφύγω την κίνηση του κεντρικού. Επιστρέφαμε από το σουπερμάρκετ και το μάτι της Μαρίας πιάνει πως το χωράφι δίπλα στο δρόμο ήταν φυτεμένο με μπάμιες. Κι είπαμε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες, γιατί πού θα το ξαναδούμε στο μέλλον.

Κολοκυθοπιτάκια (Μαμάς)

Εποχικό το θέμα. Τώρα άρχισαν να κυκλοφορούν τα κόκκινα τα κολοκύθια, τα μεγάλα. Και μιας και τα βρήκαμε μπροστά μας είπαμε να πάρουμε ένα και να φτιάξουμε μερικά κολοκυθοπιτάκια. Τα κολοκύθια αυτά μπορούν να κρατηθούν για πολύν καιρό, και φτιάχνονται τα πιτάκια όλο το χειμώνα. Για τα συγκεκριμένα έχω δυο διαφορετικές συνταγές. Η μια είναι τα παραδοσιακά, αυτά που φτιάχνουνε στο χωριό μου και που είναι με ρύζι μέσα. Αναμφίβολα τρώγεται σαν γλύκισμα, αλλά η γεύση του είναι πιο γήινη αφού έχει και δυόσμο μέσα. Η μάνα μου συνηθίζει να τα τηγανίζει. Εγώ το τηγάνι δεν το πολυπάω και προτιμώ να τα βάζω στο φούρνο

Καλλιτεχνικά Συμπόσια - Ερεσός

Μετά από την Άνοιξη και το Διόνυσο, σειρά έχει η Ερεσός. Που όπως έγραφα τις προάλλες, την έχω επισκεφτεί πάρα πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν είχα δει τα αποτελέσματα από το καλλιτεχνικό συμπόσιο που είχε γίνει εκεί (κι ούτε είχα πάρει χαμπάρι πως έγινε κάτι τέτοιο). Αλλά ένα βραδάκι που περπατάγαμε με τη Μαρία προς το λιμανάκι, είδαμε από μακριά την παραπάνω εικόνα και μείναμε. Κι είπαμε πως πρέπει να πάμε τα τα δούμε και μέρα τα έργα (κι ήταν αρκετά).

Φωτιά σε τρένο στον Άγιο Στέφανο

Έκτακτη επικαιρότητα. Μόλις πριν λίγο: Φωτιά σε τρένο στον Άγιο Στέφανο
Του ανταποκριτής μας στην περιοχή Δημήτρη!!!
Ωραία μέρα η σημερινή κι απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας στο μπαλκόνι όταν ξαφνικά απ' τη μεριά του σταθμού του τρένου βλέπουμε να ανεβαίνει μαύρος καπνός. Το σχολιάζουμε μεν, χωρίς να πάει ο νους μας στο τι συμβαίνει δε. Ώσπου βγαίνει ο Δημήτρης και με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει τα νέα.

Καλλιτεχνικά Συμπόσια - Διόνυσος

Έγραφα στο προηγούμενο σημείωμα για τα καλλιτεχνικά συμπόσια και ειδικά γι' αυτό στην Άνοιξη (Αττικής). Σειρά σήμερα έχουν τα αποτελέσματα από (δυο αν δεν κάνω λάθος) καλλιτεχνικά συμπόσια που έγιναν στον παραδιπλανό τότε δήμο Διονύσου (σήμερα έχουν γίνει ενιαίος δήμος).

Καλλιτεχνικά Συμπόσια - Άνοιξη

Στην Άνοιξη πριν κάποια χρόνια ήταν το πρώτο καλλιτεχνικό "συμπόσιο" που παρακολούθησα. Κι έχω εισαγωγικά στο συμπόσιο γιατί, παρόλο που το λένε έτσι, εγώ δεν τους είδα να τρώνε και να πίνουνε αλλά να δουλεύουνε. Εγώ συμπόσιο ξέρω πως σημαίνει κόσμος που πίνει μαζί. Κι επειδή πιοτό ξεροσφύρι δεν λέει, τρώει κιόλας. Στο καλλιτεχνικό όμως συμπόσιο, φαΐ και πιοτό δεν ξέρω αν έχει τις ώρες της σκόλης, έχει όμως ομαδική καλλιτεχνική δουλειά. Ομαδική, με την έννοια πως είναι διάφοροι καλλιτέχνες που δουλεύουν τις μέρες του συμποσίου, ο καθένας το δικό του έργο.

Ερεσός

Η Ερεσός είναι μια από τις πόλεις που υπήρχαν από την Αρχαία Ελλάδα ακόμα. Μπορεί όχι ακριβώς στην ίδια θέση, αλλά λίγο πιο πέρα. Κι είναι ένας προορισμός που μ' αρέσει να επισκέπτομαι (και να μένω) κάθε χρόνο (όπως τώρα που γράφω αυτό το κείμενο - για ν' ανέβει, θα καθυστερήσει λίγο για να μπουν κι οι φωτογραφίες). Βασικά, όταν λέω Ερεσός, εννοώ τη Σκάλα κι όχι το κυρίως χωριό. Ίσως γιατί απ' την πρώτη φορά που την επισκέφτηκα, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 70, το πρόγραμμα της εκδρομής έλεγε Ερεσό και το λεωφορείο μας έβγαλε στη Σκάλα. (Θυμάμαι πως στη θάλασσα φαινόταν τότε ακόμα ένα μισοβυθισμένο σκαρί από μια αναβίωση για τα 150 χρόνια από την ανατίναξη της τούρκικης ναυαρχίδας στον όρμο της Ερεσού απ' τον Παπανικολή το 1821 - ήταν επί χούντας και τέτοιες παράτες ήταν συνηθισμένες, να σημειώσω πως εδώ έγινε το 1824 κι η ναυμαχία της Ερεσού).

Το Μόναχο ξεχνά -για λίγο- τις εκλογές και υποδέχεται το Οκτόμπερφεστ

Έτσι κι αλλιώς το Μόναχο ψήφισε την περασμένη Κυριακή. Και ο Ούντε, ο συμπαθής σοσιαλδημοκράτης δήμαρχος που είπε να βάλει υποψηφιότητα για τοπικός καγκελάριος μπας και ρίξει τους Χριστιανοκοινωνιστές (κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι τώρα, τουλάχιστον μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο) δεν τα κατάφερε. Έτσι ανοίγει το βαρέλι για να ξεκινήσει το 180ο Οκτόμπερφεστ, η μεγαλύτερη γιορτή μπίρας στον κόσμο (που έχει τις ρίζες του στα 1810και στους γάμους του Λουδοβίκου του Α' της Βαυαρίας, μπαμπά του δικού μας του Όθωνα), που όπως λέει και η σχετική ειδησιογραφία αφήνει τις εκλογές σε δεύτερη μοίρα. Ποιος είπε να τις κάνουν τέτοιες μέρες. Για όποιος θέλει να πάρει μαι γεύση του τι γίνεται φέτος εκεί αλλά δεν πρόβλεψε να βρίσκεται στο Μόναχο (και με τις τιμές που έχουν αυτές τις μέρες τα δωμάτια -αν βρεις- π.χ. για τις 29 του μήνα το πιο φτηνό δίκλινο που βρίσκω τώρα είναι 200€), δεν έχει παρά να επισκεφτεί το σχετικό σάιτ.

Μερίδες φαγητού

Για να μαγειρέψω την κατάλληλη ποσότητα για κάθε φορά βασίζομαι πάνω σε κάποια στάνταρ που υπάρχουν. Αυτά που έγραφα τις πρώτες μέρες που ξεκίναγε αυτό το μπλογκ. Το πόσο χρειάζεται για το κάθε φαγητό το έμαθα όταν ήμουνα στο στρατό. Τότε μου είχε ανατεθεί το καθήκον του σιτιστή. Μέσα στις υποχρεώσεις μου ήταν και να προετοιμάζω τη λίστα με τα ψώνια για να έχει ο μάγειρας τα απαραίτητα για να φτιάξει το φαγητό που έλεγε το πρόγραμμα. Κάθε μέρα και διαφορετικός αριθμός ατόμων που έτρωγαν. Τη μια 120 την άλλη 80. Μεγάλες διαφορές κι αν δεν είχα ένα μπούσουλα για το βάρος των υλικών που χρειάζονταν, δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Συνήθισα λοιπόν έτσι και μου είναι δύσκολο να τα βγάλω πέρα με οδηγίες που δίνονται με ποτήρια και τέτοια μετρίδια.

Ζύμη για πίτσα με σπράιτ

Αυτή τη συνταγή μου την έχει φέρει η Ειρήνη. Κι είναι νόστιμη και τραγανή. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι πως ένα μέρος των υγρών της αποτελεί ένα αναψυκτικό: η σπράιτ (ή όποιο αντίστοιχο). Παρόμοια είναι κι η συνταγή με μπίρα (επιφυλάσσομαι για το μέλλον). Στη φωτογραφία το αποτέλεσμα δεν είναι και το καλύτερο, αφενός μεν γιατί έγινε πολύ ψηλή (κάτι που δεν μ' αρέσει, προτιμώ το ιταλικό στιλ, τη λεπτούλα ζύμη δηλ.) και αφετέρου αυτός που ανέλαβε το ψήσιμο την παραέψησε την πίτσα. Κι έτσι πρόσθεσα στη συνταγή και χρόνο ψησίματος που δεν είχα αρχικά! Ξαναφτιάξαμε την πίτσα κι άλλαξα τη φωτογραφία. Τώρα είναι στα μέτρα μου:) Για το αποτέλεσμα αυτό και για ένα ταψί του φούρνου χρησιμοποίησα το 1/3 των υλικών που λέει η συνταγή.

Ρουλάντεν (γεμιστά ρολά κρέατος)

Μια γερμανική συνταγή  σήμερα, που την είχα βάλει στο παλιό μου μπλογκ: Ρουλάντεν (Rouladen), δηλ. γεμιστά ρολά κρέατος.Όταν ήμουνα στη Γερμανία, έβλεπα στο σούπερ μάρκετ να πουλάνε κομμάτια κρέατος που τα λέγανε ρουλάντεν. Συνήθως μοσχαρίσια. Κι έψαχνα πώς μπορώ να τα μαγειρέψω. Ψάχνοντας βρήκα ότι με παρόμοιο τρόπο μπορείς αν φτιάξεις όποιο κρέας θέλεις. Και είναι μια συνταγή μάλλον ελεύθερη. Βάζεις ή βγάζεις υλικά ανάλογα με το τι σου αρέσει (κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το ότι οι Γερμανοί θέλουν ακριβείς οδηγίες για τα πάντα)! Επίσης η ποσότητα δεν είναι σταθερή. Ανάλογα για πόσα άτομα θα φτιάξεις, ένα για τον καθένα.

Λουκουμάδες

Λουκουμάδες! ένα παραδοσιακό σπιτικό γλύκισμα, που γίνεται αρκετά εύκολα, που μοιάζει με τις (ή τους) τηγανίτες, αλλά είναι πιο νόστιμο και πιο όμορφο. Και βέβαια δεν γίνονται από σπόντα, θέλει προγραμματισμό το πράγμα. Όχι πως κι αυτούς που φτιάξαμε δεν είχαν λίγη τυχαιότητα. Μιας και το μικρό μυστικό τους θέλει πουρέ, συνδυάστηκε η παρασκευή τους με τα νιόκι:)

Τα λεπτά

Τα λεπτά, τα μπερντέ, τα μπικικίνια λέει το τραγούδι αλλά εδώ δεν αναφέρομαι γενικά στο χρήμα. Μόνο για τα λεπτά. Όχι για τα λεπτά της ώρας (ή της μοίρας) αλλά για τα λεπτά του ευρώ. Για τα περιφρονημένα, αλλά πανάκριβα κέρματα των (λίγων) λεπτών ο λόγος και τι τους επιφυλάσσει η μοίρα. Γιατί για να γίνονται συναλλαγές με αυτά το κόστος σε μέταλλο και κατασκευή υπερβαίνει την ονομαστική τους αξία. Ένα κέρμα π.χ. του 1 λεπτού κοστίζει 2 - 3. Των 5 φτάνει περίπου η αξία το κόστος. Κι όσο η τιμή του χαλκού (που είναι η πρώτη ύλη τους) ανεβαίνει, τόσο η διαφορά ονομαστικής αξίας και κόστους μεγαλώνει.

Μπουρεκάκια

Τα μπουρέκια είναι μια παλιά συνήθεια που εγκαταλείφθηκε κάποια στιγμή όταν τη θέση τους πήραν τα τυροπιτάκια Μαίρης. Η εποχή της δόξας τους ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 90. Τότε που κάναμε αρκετές εξόδους με φίλους για πικ-νικ σε παραλίες ή δασάκια. Και το συνηθισμένο "πρόχειρο" φαγητό που φτιάχναμε εμείς και παίρναμε μαζί μας ήταν τα μπουρέκια. Που μπορούν να γίνουν είτε με φύλλο (οπότε μπαίνουν και στο τηγάνι, κι είναι αυτά που συνήθως σερβίρουν στα καταστήματα) είτε με σφολιάτα (που είναι πιο εύκολα αλλά θέλουν φούρνο κι είναι πιο ελαφριά). Ειδικά αυτά τα τελευταία τα ταράζαμε. Η σφολιάτα έχει όγκο και εμφάνιση αλλά είναι αέρας σκέτος και ένα μόνο μπουρεκάκι δεν σου κάνει τίποτα. Έτρωγα λοιπόν 5 - 6 για μεζέ κι μ' έλεγε ο Αλέξης "σαρανταμπουρεκά":)

Μαρμελάδα Σύκο

Εποχή των σύκων. Καιρός να φτιάξουμε και καμιά μαρμελάδα. Έτσι κι αλλιώς η ιδέα της μαρμελάδας προσφέρεται. Τη φτιάχνεις και δίνεις σε γνωστούς και φίλους όταν πας για επίσκεψη. Το σύκο είναι απ' τα εύκολα υλικά μιας και από μόνο του είναι πολύ γλυκό. Έτσι, έχει μικρή διαδικασία για το βράσιμο, αν και, όπως όλα τα φρούτα θέλει δουλειά για να  την προετοιμασία του. Το θέμα στη συνταγή αυτή είναι οι αναλογίες, το πόσο θα βάλει κανένας είναι ανάλογα τα υλικά που έχει και το πόσο θέλει να φτιάξει.

Τα καράβια μας

Το "μας" του τίτλου δεν έχει να κάνει με τα καράβια που είναι στην ιδιοκτησία τη δικά μου, αλλά τα καράβια που εξυπηρετούν το νησί, τη Μυτιλήνη. Όπως τα έζησα τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια. Τι είχαμε και τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα. Από τα ακτοπλοϊκά του Νομικού μέχρι σήμερα με το πιο καινούριο, το Νήσος Πάτμος που μπήκε στην γραμμή πέρυσι. Το σημείωμα γράφεται εν πλω (στο Νήσος Χίος), επιστρέφοντας απ' τη Μυτιλήνη (το αρχικό σχέδιο έλεγε πως θα το έγραφα πηγαίνοντας) και θα συμπληρωθεί με αναζήτηση και συνδέσμους για να δημοσιευτεί τις επόμενες μέρες.

Γεμιστά παραδοσιακά (σαρακοστιανά)

Τα γεμιστά είναι ένα από τα φαγητά που θεωρούνται παραδοσιακά ελληνικά. Γίνεται με διάφορους τρόπους, τόσο ως προς το τι γεμίζει κανείς όσο και ως προς το τι βάζει για γέμισμα. Είναι από τα φαγητά που συνήθως τα φτιάχνει η μάνα μου, έτσι κι αλλιώς είναι καλοκαιρινό κατά βάση, τότε που είναι η εποχή για τα λαχανικά που χρησιμοποιούνται. Βέβαια, υπάρχει η παραλλαγή των εστιατορίων με σκέτη ντομάτα και πιπεριά που είναι υλικά που τα θερμοκήπια καταφέρνουν να έχουν στην ίδια γεύση και ποιότητα όλο το χρόνο. Σ' αυτήν μέσα δεν μπαίνει τίποτα άλλο σχεδόν εκτός από ρύζι. Σε άλλη παραλλαγή η γέμιση είναι από κιμά. Η εκδοχή που παρουσιάζεται εδώ είναι η παραδοσιακή με διάφορα λαχανικά που γεμίζονται με το δικό τους υλικό και συμπλήρωμα από ρύζι (συν αρωματικά).

Μελιτζάνες ιμάμ μπαϊλντί

Καλοκαιρινό λαχανικό οι μελιτζάνες, αλλά βρίσκονται και όλο το χρόνο. Τις φτιάχνω λοιπόν αρκετές φορές, η τελευταία πρόσφατα στο χωριό. Εκεί λοιπόν η μάνα μου συμφώνησε να φτιάξουμε ιμάμ, αν και, είπε, πως εγώ το φτιάχνω βαρύ τηγανίζοντας τα υλικά ενώ εκείνη το προτιμάει ελαφρύτερο. Αλλά το όνομα του φαγητού, ιμάμ μπαϊλντί, λέγεται πως προέρχεται από το γεγονός πως το έφαγε ένας ιμάμης και μπαΐλντισε, δηλαδή έσκασε (γιατί βασικά του άρεσε πολύ, έφαγε κάμποσο, αλλά είναι βαρύ το άτιμο). Οι πατάτες είναι διακοσμητικές!

Τιμές Βενζίνας στη Λέσβο (2013)

Έφυγα από τη Λέσβο κι είπα να κάνω μια αποτίμηση για τις τιμές της βενζίνας που βρήκα εκεί. Από τα παλιά χρόνια θυμάμαι να είναι πάντα η βενζίνα σημαντικά ακριβότερη απ' ότι στην Αθήνα ή στην υπόλοιπη Ελλάδα. Έτσι, πάντα φρόντιζα να έχω γεμάτο το αυτοκίνητο όταν έμπαινα στο βαπόρι (και να είμαι στο όριο όταν ξανάμπαινα για να επιστρέψω, αλλ' αυτό είναι το εύκολο). Κι όταν λέμε ακριβότερη μιλάμε για διαφορά στα 15 - 20 λεπτά το λίτρο. Όχι από τη φτηνότερη τιμή, από τη μέση προς την ακριβή. Είχε σχολιαστεί το θέμα και στις εφημερίδες κάποια εποχή.

Συρία

Πάνε αρκετά χρόνια τώρα, όταν ακόμα η εισβολή, εεεε, συγγνώμην, η επιχείριση αποκατάστασης του κράτους δικαίου, στο Ιράκ ήταν ακόμα σε εξέλιξη, όλοι περιμέναμε πως ο επόμενος στόχος θα ήταν η Συρία και πως αυτό θα γινόταν άμεσα, τότε, με προσχήματα που δεν ήταν δύσκολο να βρεθούν σε περίοδο πολέμου. Όμως οι επιχειρήσεις "ολοκληρώθηκαν", ο κακός Σαντάμ έφυγε απ' τη μέση κι η Συρία του Άσαντ εξακολουθούσε να υπάρχει (και μάλιστα με λόγο στην περιοχή) για χρόνια τώρα.

Νιόκι

Νιόκι είναι ένα φρέσκο ζυμαρικό, αλλά με πρώτη ύλη όχι σκέτο αλεύρι αλλά κυρίως πατάτα. Τα είχαμε δει σαν συνταγή πριν από πάρα πολλά χρόνια (πάνω από 20) σε ένα βιβλίο συνταγών που τα πρότεινε να γίνουν "γκρατινάτι αλά πιεμοντέζε". Δεν τα φτιάξαμε ποτέ έτσι, μόνο σκέτο γκρατινάρισμα κάναμε. Μας άρεσαν όμως πολύ και τα ξαναφτιάξαμε πολλές φορές την εποχή εκείνη. Είναι ένα φαγητό που θέλει αρκετή ώρα για προετοιμασία κι έτσι, όταν αποκτήσαμε παιδιά και ο χρόνος ήταν περιορισμένος εγκαταλείφθηκε και κάπου ξεχάστηκε.

Στραπατσάδα

Δηλαδή αυγά με (φρέσκια συνήθως) ντομάτα. Που στη Γέρα τη λένε και καγιανά αν και στην Ηλεία τον καγιανά τον συνάντησα με παστό χοιρινό. Και το αστείο είναι που έχει μετατοπιστεί η έννοια και λένε καγιανά ό,τι έχει γουρούνι παστό κι ας λείπει η ντομάτα ή το αυγό! Πρόκειται για μια εύκολη καλοκαιρινή συνταγή που έχει διάφορες παραλλαγές, ανάλογα τα γούστα. Η συνταγή είναι για ένα άτομο, αν και οι ποσότητες μπορούν να διαμορφωθούν ανάλογα με την όρεξη:)

Φακές σαλάτα - η δική μου εκδοχή

Ε, όχι πως δεν θα δοκίμαζα τη συνταγή της Σοφίας. Και τη δοκίμασα και έφτιαξα τη δική μου εκδοχή. Που στην ουσία της δεν αλλάζει απ' αυτή που έστειλε η Σοφία, αλλά, είπα να βάλω και φωτογραφία το δικό μου πιάτο αλλά και να τη γράψω με την τυπική της μορφή. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Σουτζουκάκια

Ένα παραδοσιακό φαγητό. Συνήθως λέγονται και σμυρνέικα, αν και δεν ξέρω να έχουν κάτι παραπάνω απ' αυτά που βάζω εγώ. Είναι ένα φαγητό που θέλει το χρόνο του για την προετοιμασία αλλά και στο μαγείρεμά του (αφού γίνεται σε δυο φάσεις) κι έτσι δεν είναι απ' αυτά που φτιάχνω ταχτικά. Μοιάζει με τους κεφτέδες, αλλά έχει και μερικές διαφορές (πέρα απ' το τελικό βράσιμο στη σάλτσα): χρησιμοποιώ κρασί αντί για ούζο και το κύμινο που βάζουμε είναι λιγότερο ενώ το σκόρδο (πολύ) περισσότερο.

Άλλο ένα εισιτήριο

Ανακοινώθηκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, από τον ΟΑΣΑ ένα καινούριο εισιτήριο. Τουριστικό το λέει. Κοστίζει 20€, ισχύει για τρεις μέρες για μετακίνιση με όλα τα μέσα εντός Αθηνών ενώ δίνει και τη δυνατότητα για ΜΙΑ μετακίνηση προς ή από το αεροδρόμιο. Η ανακοίνωση αυτή μου προκάλεσε μερικές απορίες που η αναζήτηση στο σάιτ του ΟΑΣΑ (απ΄όπου κι η παραπάνω εικόνα) για επιβεβαίωση και επίλυση δεν έφερε κάποιο καλό αποτέλεσμα. Πέρα από το γεγονός πως 10 μέρες μετά που δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση, στον πίνακα δεν υπάρχει (ενώ αναφέρεται από κάτω), πέρα από το ότι για να το αγοράσει κάποιος πρέπει να βρίσκεται μόνο σε συγκεκριμένα σημεία, το βασικό ερώτημα: γιατί να αγοράσει κάποιος αυτό το εισιτήριο; Τι το καινούριο προσφέρει δηλαδή; Ποια η σκοπιμότητα για να μπει στην κυκλοφορία κι αυτό;

Πουρές Πατάτας

Η πατάτα αν και είναι σχετικά καινούριο είδος στο διαιτολόγιό μας (μόλις τους τελευταίους αιώνες μας ήρθε από τον λεγόμενο - τότε - "Νέο Κόσμο") έχουν βρεθεί πολλές διαφορετικές παραλλαγές για να μαγειρευτεί. Στον λίγο καιρό που βάζω συνταγές στο ιστολόγιο αυτό, η σημερινή είναι η έβδομη φορά που βάζω έναν (διαφορετικό) τρόπο για να μαγειρευτούν. Χώρια που μπαίνει συμπλήρωμα σε άλλα φαγητά. Ο πουρές προκύπτει όταν επεξεργαστούμε βρασμένη την πατάτα. Χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα σε κρεατικά ή ψαρικά. Γενικά τον προτιμώ σε φαγητά με σάλτσα, οπότε φροντίζω ο πουρές να είναι λίγο πιο σφιχτός, αλλά άνετα μπορεί να πάει και με κεφτέδες ή ψητό κρέας κλπ.

Κρέμα από σιτάρι (Κολλυβόζουμο)

Ένα "γλύκισμα" απ' τα παλιά. Υγιεινό και θρεπτικό και νηστίσιμο. Όταν βράζανε τι σιτάρι για να κάνουν κόλλυβα, το ζουμί που έμενε είχε μέσα του τη μυρωδιά και τη νοστιμιά (αλλά και άλλα συστατικά) του σταριού. Και σκέφτηκαν πως είναι κρίμα να το πετάξουνε. Έτσι, το έδεσαν με λίγο αλεύρι (και μάλιστα ψημένο για να έχει μεγαλύτερη πηκτική ικανότητα) και λίγη ζάχαρη κι έφτιαξαν μια νοστιμότατη κρέμα. Και μιας και την έφτιαχναν με το ζουμί από κόλλυβα, την είπαν κολλυβόζουμο. Η μάνα μου όμως διάφορα νόστιμα που φτιάχνονταν εις μνήμην, τα έφτιαχνε και χωρίς να υπάρχει τέτοια αφορμή. Άμα κάτι της (και μας) αρέσει, γιατί θα πρέπει να περιμένουμε να υπάρχει δυσάρεστο γεγονός για να το απολαύσουμε. Και μιας και η Ειρήνη ξετρελαίνεται με την κρέμα αυτή, της την φτιάχνει τακτικά.

Μετατάξεις

Μέρα γιορτής σήμερα, γιορτάζει κι η Μαρία (χρόνια καλά και πολλά Μαράκι μου αλλά κι σ' όλες τις Μαρίες και τους Μάριους, τους Παναγιώτηδες και τις Γιώτες - Παναγιώτες τις Δέσποινες και λοιπούς εορτάζοντες). Αλλά αντί για να χαρούμε τη γιορτή έχουμε άλλα ντράβαλα. Σε ανακοίνωση του υπουργείου παιδείας την Τρίτη, ανακοινώθηκε ο αριθμός των εκπαιδευτικών που "περισσεύουν" από τη Δευτεροβάθμια και θα πρέπει να κάνουν αίτηση να μετακινηθούν. Πού; Είτε στην πρωτοβάθμια είτε σε διοικητικές υπηρεσίες του ΥΠαιΘ. Σύμφωνα με αυτά που διάβασα και απ’ όσα καταλαβαίνω εγώ, έρχονται τα πάνω κάτω στους μισούς και βάλε εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Γιατί μετά τις τρεις υπουργικές αποφάσεις και παρά τις απορίες που έχω (και θα τις γράψω παρακάτω), σύμφωνα με αυτά που γράφει στη διαδικασία της υποβολής αίτησης προτίμησης θα πρέπει να μπουν όλοι οι εκπαιδευτικοί των κλάδων: αγγλικών, γαλλικών, φυσικής αγωγής, πληροφορικής, μουσικής και πάρα πολλοί καλλιτεχνικών, κοινωνιολογίας, νομικοί και δεν ξέρω τι άλλο. Και κοντά σ’ αυτούς κι οι οικογένειές τους μιας και είναι σύνηθες να παντρευόμαστε οι εκπαιδευτικοί μεταξύ μας.

Καρυδόπιτα

Ή μελαχρινή! Έτσι την λέει την καρυδόπιτα η Γεωργία. Είναι ένα γλυκό που θέλει προσοχή, αλλά δεν ξέρω πώς γίνεται και πάντα την καταφέρνω. Το σημείο που θέλει προσοχή είναι πως δεν πρέπει να βιάζεσαι. Η μαρέγκα να γίνει καλά σφιχτή, το χτύπημα μετά να είναι 20 λεπτά (άντε, για τους βιαστικούς πάνω από τέταρτο, ας είναι και μόνο 18'!) και τέλος στο σιρόπιασμα να είναι χλιαρά και τα δυο μέρη: και το σιρόπι και το "κέικ" (δεν ακολουθούν τον κανόνα που θέλει να είναι ή και τα δυο καυτά - π.χ. αν έχει φύλλο - ή, το πιο σπάνιο, και τα δυο κρύα)

Παστίτσιο

Από τις πρώτες συνταγές που έγραψα. Πιτσιρικάς ήμουνα κι ήθελε να φτιάξει η μάνα μου παστίτσιο, ποιος ξέρει για ποιο λόγο. Κι επειδή δεν ήξερε πώς να φτιάξει τη μπεσαμέλ μ' έστειλε στη νονά μου, λίγο παρακάτω, που είχε τσελεμεντέ να γράψω τη συνταγή! Πόσο ίδια είναι από τότε, δεν μπορώ να πω, αλλά η βασική ιδέα δεν αλλάζει. Ίσως έχω αλλάξει κάποια αναλογία ή να έχω προσθέσει υλικά του γούστου μου, αλλά το παστίτσιο έτσι φτιάχνεται πάντα.

Νέο Λύκειο - 2013

Το έτος στον τίτλο μπαίνει μιας και το θέμα είναι για τις φετινές αλλαγές που ιδρύουν για ακόμα μια φορά ένα "νέο λύκειο". Γιατί για άλλη μια φορά ανακοινώθηκαν αλλαγές στην παιδεία. Κι όπως είναι συνηθισμένο οι αλλαγές αυτές ξεκινάνε από το λύκειο. Για μένα η λογική λέει πως αν θέλουμε ν' αλλάξουμε ένα σύστημα ξεκινάμε από τη βάση του. Και θυμάμαι σε κάποια διημερίδα πριν καμιά δεκαριά χρόνια που είχε έρθει κάποιος απ' το υπουργείο παιδείας της Σκωτίας και μας έλεγε πως εκεί οι αλλαγές γίνονται κάθε δεκατρία χρόνια. Ξεκινάνε από την πρώτη δημοτικού, αλλάζουν κάθε χρόνο την επόμενη τάξη παρατηρώντας την πορεία των αλλαγών αυτών κι έτσι τα παιδιά που μπήκαν στην εκπαίδευση με μια λογική τελειώνουν το λύκειο με τη λογική αυτή. Αφήνουν κι έναν ακόμα χρόνο που δουλεύει το πλήρες σχήμα και μετά κάνουν τις όποιες αλλαγές, προσαρμογές, εκσυγχρονισμούς κλπ ξεκινώντας πάλι απ' την πρώτη δημοτικού.

Τυρόπιτα (Παναγιώτας)

Τυρόπιτες έφτιαχνα χρόνια και ζαμάνια. Κάποια παραμονή πρωτοχρονιάς όμως, ζήτησα από τον (Ηπειρώτη) Γιώργο να μας φτιάξει μαι τυρόπιτα για τη βραδιά μιας και σε προηγούμενη συζήτηση είχε αναφέρει πως δεν είναι τίποτα να ανοίξεις φύλλο - τον είδα να το ανοίγει, αλλά δεν έμαθα κι εξακολουθώ να το θεωρώ ζόρικο. Για τη γέμιση μέσα επιμελήθηκε η Παναγιώτα. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Έτσι κράτησα την ιδέα της Παναγιώτα για το τι ρίχνω μέσα.
Την πίτα στη φωτογραφία την έφτιαξε η Μαρία κι από πάνω έριξε σουσάμι και μαυροκούκι (ή μαύρη μυρωδιά ή μαύρο σουσάμι, όπως το ξέρει καθένας).

Ψωμί (1 Κιλό)

Όλα μου τα χρόνια είχα συνηθίσει να αγοράζω ψωμί. Ήμουν πολύ μικρός που ζύμωνε η μάνα μου (μέχρι τα 3 - 4 μου χρόνια) ή η γιαγιά μου (τελευταία χρονιά ήταν το καλοκαίρι του '67 αν θυμάμαι καλά). Μετά, το ψωμί από τον φούρνο ήταν μια χαρά και βολευόμασταν όπου και να πηγαίναμε. Μέχρι τη δεκαετία του 90 που στο χωριό άλλαξαν και οι δυο φουρναραίοι του χωριού άλλαξαν. Το ψωμί τους άλλαξε κι αυτό. Υποτίθεται πως το βελτίωσαν, έβαλαν δηλ. διάφορα βελτιωτικά αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην τρώγεται. Ψάχναμε να βρούμε ψωμί από διάφορους άλλους φούρνους (π.χ. να αγοράζουμε όταν πηγαίναμε στη Μυτιλήνη) αλλά αυτά ήταν ημίμετρα. Μέχρι το Νοέμβρη του '99 που το Λιντλ έφερε από τις μηχανές που ρίχνεις τα υλικά και σου βγάζει ψωμί (αρτοπαρασκευαστή τον λένε, αν και, πρόσφατα είδα και τη λέξη "αρτοποιητή", μάλλον πιο λόγια και καλλιτεχνική:) ). Πήραμε μια (αφού γύρισα ένα σωρό καταστήματα στην Αθήνα - δεν είχε και τόσα πολλά τότε - μας την αγόρασε ο Σταμάτης από τον Πύργο!) κι είπαμε να τη δοκιμάσουμε να ξέρουμε αν αξίζει. Κι αποφασίσαμε να την κρατήσουμε για το σπίτι (παρόλο που στην περιοχή έχουμε πολύ όμορφο ψωμί) και ν' αγοράσουμε άλλη μια για το χωριό. Κι από τότε φτιάχνουμε ψωμί στο σπίτι μας.

Ψάρια ψητά

Της μεταμορφώσεως του Σωτήρος σήμερα, να ευχηθώ χρόνια πολλά στους Σωτήρηδες που γιορτάζουν. Αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι οι ευχές αλλά με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής και μιας και σήμερα η παράδοση προβλέπει "κατάλυση ιχθύος" επιτρέπεται δηλ. η κατανάλωση ψαριών εν μέσω της νηστείας του δεκαπενταύγουστου (για όσους νηστεύουν βέβαια) που η κατάλυση έχει μεταφραστεί σε έθιμο να τρως ψάρι αυτή τη μέρα (το ίδιο ισχύει και στις 25 του Μάρτη και την Κυριακή των Βαΐων) να αναφερθώ σε ψάρια σήμερα. Και μιας και είχα ξεκινήσει με σκάρα, είπα να τα συνδυάσω αυτά τα δυο και ιδού: για σήμερα έχουμε ψητά ψάρια.

Μπριζόλες κλπ στη σκάρα

Το να ψήσει κανείς στη σκάρα, είτε κρεατικά είτε ψαρικά, φαντάζει απλή υπόθεση. Και στην πραγματικότητα κάπως έτσι είναι. Θέλει κάποια προσοχή βέβαια, αλλά από κει και πέρα όλα είναι εύκολα. Μερικά μυστικά σήμερα για τα κρεατικά: τις μπριζόλες δεν τις αλατίζω πριν. Κάποιοι το συνηθίζουν, όμως όταν είναι αλατισμένες και ψήνονται βγάζουν τα νερά τους και γίνονται πολύ στεγνές. Για τον ίδιο λόγο προτιμώ να είναι κομμένα χοντρές. Μπορώ αν θέλω να τις περάσω με ρίγανη και πιπέρι (ή και θυμάρι κι άλλα αρωματικά) και να τις αφήσω κάμποσες ώρες για να νοστιμέψουν ή να τις βάλω σε μαρινάδα (αν και το αποφεύγω). Αν μου φαίνονται σκληρές τις χτυπάω μ' ένα ειδικό βαρίδι για να σπάσουν οι ίνες τους (αν τις έχω βάλει στην κατάψυξη για μερικές μέρες, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη). Συνήθως, δεν χρησιμοποιώ τις διπλές σκάρες παρά μόνο αν τα κρεατικά μου είναι ομοιόμορφα σε είδος και σε κόψιμο.

Η Γέφυρα

Κι όταν λέμε η Γέφυρα, μια είναι η Γέφυρα, αυτή που ενώνει το Ρίο με το Αντίρριο. Τόσο γιατί έτσι ονομάζεται η εταιρία διαχείρισης της συγκεκριμένης γέφυρας, όσο και γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη στην Ελλάδα, αλλά και πρωτοποριακή για τα τεχνικά δεδομένα της Ευρώπης και όχι μόνο. Γιατί έπρεπε στο συγκεκριμένο σημείο να φτιαχτεί μια γέφυρα που α) να επιτρέπει να περνάνε από κάτω της αρκετά μεγάλα πλοία, β)να έχει αρκετό μήκος, γ) το οποίο μήκος δεν είναι και σταθερό (μικραίνει) αφού οι δυο ακτές αλλάζουν απόσταση λόγω μετατόπισης της πλάκας και δ) που ακριβώς γι' αυτό η περιοχή είναι με πολλούς σεισμούς. Να μην πω και για τους αέρηδες.

Γαρίδες με μουστάρδα και ούζο

Τις γαρίδες συνήθως τις φτιάχνω σαγανάκι (και διαφωνούμε με τη μάνα μου που λέει πως εκεί χάνονται και μόνο τηγανητές αξίζουν ή έστω με ρύζι που εμένα δεν μου πάει καθόλου). Επιφυλάσσομαι να δώσω συνταγή στο μέλλον. Συνήθως οι γαρίδες που χρησιμοποιώ είναι κατεψυγμένες γιατί δεν είναι εύκολο να τις έχεις την ώρα που τις θέλεις, πρέπει να το έχεις προγραμματίσει έγκαιρα, πράγμα αρκετά δύσκολο. Έτσι και τώρα έψαχνα κάτι για βραδινό. Το ένα δεν μας άρεσε, το άλλο δεν είχαμε τα υλικά και κάπου πέφτει η ιδέα για γαρίδες. Και θυμήθηκα πριν πολλά χρόνια σε ένα ουζερί στο Αιγάλεω που είχαμε φάει γαρίδες με μουστάρδα. Ρίχνω μια ματιά σε άλλα σχετικά σάιτ, βρίσκω διάφορα τα συνδυάζω και η συνταγή φτιάχνεται! Προτίμησα να τις κάνω στο φούρνο για πιο ελαφριές, όμως μπορούν να γίνουν και στο τηγάνι.

Πάστα Φλόρα

Ένα εύκολο και νόστιμο γλυκό που το φτιάχνω με διάφορες ευκαιρίες, όταν θέλω να κάνω κάτι για λίγους, αν και, καμιά δεκαριά άτομα άνετα σερβίρονται απ' αυτό! Απαραίτητα πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη μαρμελάδα (η συγκεκριμένη από τη Βίκη ήταν υπέροχη, μ' ένα άρωμα που και νεκρούς ανασταίνει - μάλλον ανέσταινε, τώρα καταναλώθηκε κι υπάρχουν δυσκολίες:) .

Σφουγγάτο

Σφουγγάτο λέμε στο χωριό μου ένα είδος ομελέτας που εκτός από αυγά έχει και κολοκύθι και κρεμμύδι και άλλα μυρωδικά. Έτσι κι αλλιώς στην ομελέτα μπορούν να γίνουν διάφορες προσθήκες! Μπορεί να φτιαχτεί εξολοκλήρου στο τηγάνι ή να ολοκληρωθεί στο φούρνο για πιο ελαφρύ.

Μακαρονοσαλάτα

Τη μακαρονοσαλάτα δεν την είχα φτιάξει ποτέ. Μας την παρουσίασε μια μέρα η Ειρήνη. Κι ήταν εξαιρετική. Πρόκειται για ένα εύκολο και δροσιστικό πιάτο που έχει διπλό ρόλο. Είναι ταυτόχρονα και φαγητό και σαλάτα μαζί. Κι όπως κάθε σαλάτα παραμετροποιείται ανάλογα με τα γούστα του καθενός. Άλλος προσθέτει κι άλλος αφαιρεί υλικά. Ας πούμε στη μακαρονοσαλάτα της φωτογραφίας έχω βάλει και λίγα μαυρομάτικα φασόλια που μου είχαν περισσέψει. Επίσης πρόσθεσα και ζαμπόν, ενώ άλλος απ' την οικογένεια έβαλε γαλοπούλα, άλλος πάριζα και πάει λέγοντας. Για ντρέσινγκ κάποιος έβαλε μαγιονέζα. Άλλος λάδι. άλλος τίποτα και συνεχίζουμε την ποικιλία. Η σημερινή συνταγή - κατ' εξαίρεση - αναφέρεται στα απαιτούμενα για μια μερίδα.

Σαλάτα του Καίσαρα

Η σαλάτα του Καίσαρα (ή αλλιώς Σίζαρς - Caesars όπως συνήθως εμφανίζεται στους καταλόγους των καταστημάτων) είναι μια σχετικά απλή σαλάτα - φαγητό. Η βάση της είναι το μαρούλι στο οποίο προσθέτουμε στήθος από ψημένο κοτόπουλο, κρουτόν και τυρί τριμμένο (συνήθως παρμεζάνα αλλά όχι υποχρεωτικά). Τη σαλάτα αυτή περιχύνουμε με χτυπημένο λαδολέμονο ή λαδόξιοδ κι αυτό είναι όλο. Είναι μια δροσερή σαλάτα που όμως αποτελεί και ένα ολοκληρωμένο πιάτο για γεύμα (ή ακόμα καλύτερα για δείπνο) αφού συνδυάζει το λαχανικό με ζωική πρωτεΐνη χωρίς πολλά λιπαρά, ό,τι πρέπει δηλαδή και για δίαιτα. Και την έχουμε εντάξει στο διαιτολόγιό μας τελευταία. Στα πλαίσια της προσεγμένης διατροφής που κάνουμε, τα βραδινά μας έχουν αποκτήσει μια ποικιλία κι όταν το μεσημεριανό είναι π.χ. λαδερό το βράδυ θέλει το κοτόπουλό του - αλλά σε περιορισμένη ποσότητα, έτσι μια σαλάτα του Καίσαρα μας έρχεται κουτί.

Φαγητά στην κατάψυξη

Τι κάνω όταν περισσέψει ένα φαγητό; Γιατί όσο και να μένει κάθε φορά η μάνα μου κατάπληκτη για το πώς τα καταφέρνω και έρχεται μία η άλλη (ούτε να περισσέψει φαγητό ούτε και να λείψει από κάποιον), υπάρχουν φορές που κάποιο φαγητό περισσεύει. Είτε γιατί κάποιος δεν ήρθε για φαγητό είτε γιατί η ποσότητα που θα μαγειρευτεί είναι αναγκαστικά μεγαλύτερη. Να φέρω για παράδειγμα τον πασχαλινό οβελία. Γίνεται να βγει ακριβώς σε ποσότητα (ούτε καν περίπου). Επίσης, όταν έχουμε κόσμο στο σπίτι συνήθως οι ποσότητες που φτιάχνονται είναι αυξημένες, πώς αλλιώς. Έτσι μπαίνει το δίλημμα. Τι κάνω το φαγητό που περισσεύει; Όπως φαίνεται απ' τον τίτλο η πιο συνηθισμένη λύση είναι να τα βάλω στην κατάψυξη.

Πατατοκολόκυθο

Άλλο ένα φαγητό - σαλάτα. Άρα, άλλη μια παραμετροποιήσιμη συνταγή, προσαρμόζεται εύκολα στην όρεξη του καθενός. Για το καλοκαίρι, μιας και τα υλικά το είναι καλοκαιρινά (άσχετα αν με την εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούν να βρεθούν και το χειμώνα). Συνήθως βράζω τις πατάτες και υπόλοιπα αρκετά νωρίς ώστε να προλάβουν να κρυώσουν μέχρι την ώρα που θα σερβιριστεί κι είναι ένα δροσιστικό φαγητό και πλήρες. Δεν του λείπει τίποτα. Η παρακάτω δοσολογία είναι για ένα άτομο. Ανάλογα με το πόσοι θα φάνε και τι απ' αυτά θέλουνε είναι κι η ποσότητα που μαγειρεύω. Το πόσο θα βάλει ο καθένας και αν θα τα βάλει όλ' αυτά είναι καθαρά θέμα γούστου.

Τα φανάρια

Για τα φανάρια των δρόμων θέλω να γράψω σήμερα. Και για την ακρίβεια τα φανάρια των ελληνικών δρόμων (και κυρίως της Αθήνας) σε σύγκριση με αυτά σε άλλες χώρες. Για τα φανάρια που ανάβουν και σε ώρες που δεν χρειάζονται ή είναι βαλμένα σε μέρη που δεν χρειάζονται με αποτέλεσμα κατανάλωση ρεύματος αφενός και το μοναδικό αυτοκίνητο που θα τύχει να περιμένει κάποια ώρα σ' αυτά να φεύγει με κόκκινο με τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο. Ας πούμε κοντά στο σπίτι έχει κάτι τέτοια φανάρια. Που είναι χαλασμένα (ευτυχώς) τις 320 - 330 μέρες το χρόνο αλλά κάθε κάποτε τα φτιάχνουν και δουλεύουν. Κι αφού όλο τον καιρό μια χαρά χρησιμοποιούμε το δρόμο χωρίς αυτά, όταν είναι φτιαγμένα εγώ βρίζω. Γιατί δεν χρειάζονται βέβαια, κι όταν είναι αναμμένα όλο το 24ωρο μόνο πρόβλημα δημιουργούν. Κι όταν είναι χαλασμένα έχει απ' τη μια μεριά το πορτοκαλί που αναβοσβήνει. Με ένα στοπ θα γινόταν η δουλειά εξίσου καλά, χωρίς να καταναλώνεται και ρεύμα!

Έργα επί της Οδού

Αυτό γραφόταν πριν κάποια χρόνια σε κάτι ταμπέλες που θυμάμαι. Τα έργα πολλές φορές ήταν αθέατα δια γυμνού οφθαλμού ή υπήρχαν και χρόνιζαν και δεν προχωρούσαν. Ε, κάτι τέτοιο εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Μιλάω για τα έργα στο δρόμο Κόρινθος - Πάτρα. Που έργα ακούμε, εργοτάξια βλέπουμε αλλά έργα όχι. Το έργο ξεκίνησε το 2008, όταν παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες οι εθνικοί δρόμοι. Το σκεπτικό ήταν πως οι ιδιώτες αυτοί θα εισέπρατταν τα διόδια (κάτι που κάνουν με μεγάλη συνέπεια) ενώ συγχρόνως θα έβαζαν κάποια χρήματα ώστε να ολοκληρωθούν τα απαιτούμενα έργα ανακατασκευής των δρόμων που ήταν βασικά ανύπαρκτοι οι περισσότεροι. Απ' αυτές τις διάφορες εταιρίες μόνο η Μορέας (που έχει αναλάβει το τμήμα Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα και Σπάρτη) προχώρησε τα έργα μέχρι σήμερα, βελτίωσε το υπάρχον δίκτυο, έφτιαξε το κομμάτι μέχρι την Καλαμάτα (κι απ' αυτό το κομμάτι είναι όλες οι φωτογραφίες) και δουλεύει ακόμα στο κομμάτι μέχρι τη Σπάρτη (απ' όσο ακούω - δεν έχω πάει από εκεί). Οι άλλες έστησαν εργοτάξια, ξεκίνησαν τα έργα κι από κει και πέρα, τίποτα.

Κέικ με Καρύδι

Ένα εύκολο και γευστικό κέικ. Θέλει αρκετά καρύδια (πάντως λιγότερα απ' την καρυδόπιτα) αλλά κατά τα άλλα είναι αρκετά ελαφρύ.

Γίγαντες φούρνου

Οι γίγαντες είναι ένα φαγητό αγαπημένο μεν, που το φτιάχνουμε σπάνια όμως μιας και θέλει κάμποση ώρα για να προετοιμαστούν. Καταρχάς πρέπει να το θυμηθείς απ' την προηγούμενη. Όχι πως δεν γίνεται και αυθημερόν, αλλά η ομαλή διαδικασία (και το καλύτερο αποτέλεσμα) γίνεται αν τους βάλεις και φουσκώσουν για μια νύχτα. Από και και πέρα πρέπει να τους βράσεις όπως όλα τα όσπρια, με την ίδια διαδικασία και μετά να τους μαγειρέψεις. Ε, δεν είναι πολλά όλ' αυτά; Αλλά το αποτέλεσμα σε αποζημιώνει. Βγαίνει ένα φαγητό το κάτι άλλο. Που φτουράει κιόλας. με 250 - 300 γραμμάρια γίγαντες τρώνε άνετα 4 άτομα.

Σύντομοι κωδικοί κλήσης

Κάποτε (μέχρι το 2002) υπήρχαν τηλεφωνικοί αριθμοί με 5, 6 ή 7 ψηφία στα οποία βάζαμε και ένα πρόθεμα αν παίρναμε από άλλη περιοχή (κάτι που ισχύει ακόμα στη Γερμανία - γενικά οι Γερμανοί δεν αλλάζουν εύκολα τεχνολογία, "εκσυγχρονισμό" πουλάνε στους άλλους, οι ίδιοι δεν ξοδεύουν για τέτοια). Το κόστος ενός τηλεφωνήματος χωρίς πρόθεμα (αστικά) ήταν ποοοοολύ χαμηλότερο σε σχέση με τα άλλα (τα υπεραστικά) ενώ υπήρχαν και κάτι άλλα νούμερα, τριψήφια που κατά κανόνα ήταν δωρεάν ή κόστιζαν μια αστική μονάδα. Μετά άρχισαν αυτά τα τριψήφια να κοστίζουν παραπάνω. Π.χ., αν θυμάμαι καλά, έφτασε να κοστίζει τρεις αστικές μονάδες το να μάθεις την ώρα ή τα δρομολόγια από ένα μηχάνημα!