Τρόποι επικοινωνίας, μέρος 1ο

Όταν λέω επικοινωνία το λέω με την παλιά έννοια, αυτή που είχε η λέξη στα νιάτα μου ακόμα (και που έχουν και τα λεξικά). Γιατί σήμερα έχει πάρει τη θέση της λέξης διαφήμιση! Και το επικοινωνώ έγινε μεταβατικό ρήμα. Δεν επικοινωνώ με κάποιον άλλον αλλά επικοινωνώ κάτι, ένα προϊόν, τις απόψεις μου κλπ. Όμως "γέρος γάιδαρος καινούρια περπατησιά" δεν γίνεται. Έτσι Οι άνθρωποι πάντα ήθελαν να επικοινωνούν ΄μεταξύ τους. Κι ο πρώτος τρόπος επικοινωνίας ήταν η ομιλία (άλλο αν σήμερα έχουν φτιαχτεί τόσες γλώσσες που δεν είναι καθόλου σίγουρο πως δυο άνθρωποι θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν με την ομιλία 😀). Όμως αυτό είχε ένα μειονέκτημα. Πως έπρεπε αυτοί που επικοινωνούν να είναι παρόντες ταυτόχρονα και σε μικρή απόσταση. Κι έτσι μπήκε στη μέση και η γραφή. Αυτή έδινε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν άνθρωποι που δεν ήταν ταυτόχρονα στον ίδιο τόπο ή στον ίδιο χρόνο.

Αλουμινόχαρτο

Το αλουμινόχαρτο είναι σήμερα πολύ συνηθισμένο βοήθημα στην κουζίνα σήμερα. Όμως θέλει προσοχή και σ' αυτό θα επικεντρωθώ σήμερα. Το αλουμίνιο είχαμε μάθει στη χημεία στο γυμνάσιο (να επισημάνω πως εγώ πήγα 5 χρόνια στο γυμνάσιο και 1 χρόνο στο λύκειο) για το αλουμίνιο λοιπόν μάθαμε πως είναι "επαμφοτερίζον στοιχείο". Τι πάει να πει αυτό; πως αντιδρά τόσο με βάσεις όσο και με οξέα, ενώ γενικά τα μέταλλα είναι τα οξέα που τα τρώνε ενώ τα ίδια είναι βασικά. Αποτέλεσμα είναι να αλλοιώνεται ακόμα και με τα άλατα. Πράγμα που το κάνει να μην είναι κατάλληλο για τρόφιμα!

Μακαρόνια ογκρατέν

Μου περίσσεψε μπεσαμέλ (ήθελα μισή δόση κι έφτιαξα ολόκληρη) και σκεφτόμουνα τι να την κάνω. Έχω διάφορες συνταγές με μπεσαμέλ αλλά δεν έβλεπα κάτι που να μ' αρέσει για τη συγκεκριμένη μέρα ή δεν είχα τα απαραίτητα υλικά. Και μούρχεται η ιδέα για μακαρόνια ογκρατέν. Που γίνονται και χωρίς μπεσαμέλ (με κρέμα γάλακτος) αλλά μπορούν να φτιαχτούν και κάπως σαν ορφανό παστίτσιο (ορφανό = χωρίς κιμά, όχι όμως και νηστίσιμο, έχει άλλα μέσα). Ψάχνω τις συνταγές μου, αυτές πούχω βάλει εδώ αλλά και άλλες που κάθονται στην άκρη (γιατί δεν μ' ενθουσιάζουν) και δεν βρίσκω τίποτα. Άρα, το φτιάχνω και το δημοσιεύω!

Μπουγιουρντοαφήγημα

Τις προηγούμενες μέρες στο μπλογκ του Σαραντάκου είχε βάλει για τις λέξεις του 21 (ποιανού 21; ένα είναι το 21, το 1821). Ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε το μπουγιουρντί. Και κάποιος θυμήθηκε πως για το μπουγιουρντί είχε γίνει αναλυτική κουβέντα στο μπλογκ παλιότερα, τόσο για το χαρτί, δηλαδή αυτό καθαυτό το μπουγιουρντί όσο και για το φαγητό που έχει αυτό το όνομα. Εκεί, στα σχόλια υπήρχε ένα αφήγημα απ' την σχολιάστρια που σχολιάζει με το ψευδώνυμο Λουκρητία (ή για συντομία Λου) που μια της δημιουργία είχα δημοσιέψει εδώ παλιότερα (μια φανταστική συνέντευξη από μένα). Επειδή το αφήγημα είναι κάπως μεγάλο (είχε δημιουργικό οίστρο - όχι πως είναι πρώτη φορά, αλλά συνήθως εκφράζεται έμμετρα) τόκοψε σε κάμποσα σχόλια να διαβάζεται. Βέβαια, το να διαβάζεται είν' ένας λόγος. Εμένα με δυσκόλεψε κι έτσι το αντέγραψα κομμάτι - κομμάτι και το σύνθεσα σε ένα. Αυτό το είχε κάνει και άλλος σχολιαστής, (ο Spyridos) μόνο που το κείμενο που έβαλε είναι σε τόπο που το κράταει για πολύ λίγο. Σήμερα βρεθήκαμε με την Λου και την ρώτησα αν είναι να το βάλω σε πιο μόνιμο μέρος κι εκείνη μου έδωσε την ιδέα να το μεταφέρω εδώ. Ιδού το λοιπόν. Κρατάω τις ορθογραφικές προτιμήσεις της συντάκτριας (π.χ. αυτό που βγάζει μάτι Βεζύρης αντί Βεζίρης, γαλλικό ερωτηματικό αντί για ελληνικό κλπ), καθένας με τις επιλογές του. Τελικά πήρα τη σύνθεση του Spyridos που είναι ενεργή αυτή τη στιγμή, τόχει πολύ πιο δουλεμένο!