Καταρράκτες Λευκάδας

Για καταρράκτες έχω γράψει κι άλλες φορές. Από τους "ψηλότερους καταρράκτες της Γερμανίας" στο Τρίμπεργκ, στα Μαύρα Δάση και τους πραγματικά καταπληκτικούς καταρράκτες στην περιοχή των λιμνών Πλίτβιτσε της Κροατίας μέχρι τους ελληνικούς καταρράκτες στην Έδεσα, στην Αττική ακόμα και στη Λέσβο (που βέβαια τον βρήκα ξερό όταν αποφάσισα να τον επισκεφτώ). Κι αφού στη Μυτιλήνη ήταν ξερός δεν περίμενα πως σε ένα πολύ μικρότερο νησί όπως η Λευκάδα θα υπήρχε καταρράκτης που να έχει νερό καλοκαιριάτικα (ή περίπου καλοκαιριάτικα). Κι όμως, υπάρχει.

Παμούκαλε - Ιεράπολη

Συνέχεια εκ του προηγουμένου. Ξεκίνημα με μια φωτογραφία αντίστοιχη με την αρχή του προηγούμενου. Μόνο που εδώ δεν έχει νερά ούτε κόσμο να τσαλαβουτάει. Κι αυτή την έβγαλα εγώ. Έχουν κόψει τα νερά και τα στέλνουν προς άλλες μεριές. Κάποτε ήταν το πιο εντυπωσιακό κομμάτι. Τώρα τις πανέμορφες αυτές γούρνες τις βλέπεις από μακριά και στεγνές :(

Παμούκαλε

Το Παμούκαλε ήταν ένα προορισμός αποθηκευμένος για χρόνια στη μνήμη. Τακτικά ερχόταν στο προσκήνιο σαν επιθυμητός προορισμός αλλά όλο και ξέμενε αφού δεν είναι κοντά στα παράλια, άρα πρέπει το ταξίδι να οργανωθεί για τον συγκεκριμένο προορισμό. Πρωτοέμαθα γι' αυτό την Πρωτομαγιά του 1998. Ήταν η πρώτη φορά που οδηγούσα το αυτοκίνητο εκτός συνόρων. Από το Διδυμότειχο πήγαμε στην Αδριανούπολη, κάναμε τη βόλτα μας εκεί και θα επιστρέφαμε έτσι κι αλλιώς από Κήπους αφού τα σύνορα στις Καστανιές ήταν ανοιχτά εννιά με μία τις καθημερινές και με 11 σαββατοκύριακα και αργίες. Έτσι είπαμε στη γύρα μας να περάσουμε κι απ' το Τεκίρνταγκ (την παλιά Ραιδεστό που βρίσκεται στη θάλασσα του Μαρμαρά παρά το ότι το όνομά της έχει μέσα τη λέξη - νταγκ που πάει να πει βουνό :) ). Εκεί λοιπόν, πήραμε από ένα πληροφοριακό κιόσκι διάφορα τουριστικά διαφημιστικά, ανάμεσα στα οποία ένα ήταν για το Παμούκαλε. Είχε φωτογραφίες σαν αυτή της αρχής και μας έκανε τρομερή εντύπωση κι είπαμε πως θα πάμε κάποια στιγμή.

Καθρεφτίσματα (και πάλι)

Στο παλιό μου μπλογκ είχα γράψει για τις πηγές του Δούναβη κι ανάμεσα στις φωτογραφίες που είχα βάλει ήταν και κάποιες με πολύ όμορφα καθρεφτίσματα, απ' αυτά που πάντα μ' αρέσουν. Κάτι έψαχνα στις παλιές φωτογραφίες τις προάλλες και βρήκα μερικές ακόμα που τις παρουσιάζω σήμερα.

Λίμνες Πλίτβιτσε 3

Συνέχεια 3. Το πάρκο, ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, ζεστός αλλά όχι πολύ, όχι βροχές κι ομίχλες, μόνο όση υγρασία έβγαζαν τα νερά που μας περιέβαλαν. Βέβαια, θα το απολαμβάναμε ακόμα περισσότερο αν πηγαίναμε σε δυο μέρες και κάναμε ένα κομμάτι της διαδρομής κάθε φορά, ώστε να μπορέσουμε να τα δούμε με την ησυχία μας και την άνεσή μας.

Λίμνες Πλίτβιτσε 2

Λίμνες Πλίτβιτσε, μέρος 2ο. Γιατί προχτές είχα βάλει την αρχή, σήμερα η περιπέτεια συνεχίζεται αλλά οι φωτογραφίες δεν τελειώνουν. Τόση ομορφιά, όσες φωτογραφίες και να μπουν δεν φτάνουν για να την περιγράψουν, οπότε μένουν και για επόμενη φορά.

Λίμνες Πλίτβιτσε

Αυτός που περιέγραψε τις λίμνες σαν "ένα θαύμα της φύσης" δεν υπερέβαλε καθόλου. Πήγαμε για να μείνουμε κάνα δίωρο - τρίωρο. Κάναμε λάθος και μείναμε πάνω από πεντάωρο. Κουραστήκαμε αλλά δεν βαρεθήκαμε. Και χαλαλίσαμε το χρόνο που ξοδέψαμε (αν και θα ήταν καλύτερο, πιο ξεκούραστο και πιο αποδοτικό να τον ξοδεύαμε σε δυο μέρες). Γέμισαν τα μάτια μας απ' όλες τις αποχρώσεις που μπορεί να πάρει το νερό και τ' αυτά μας απ' τον ήχο του όταν τρέχει. Τόσο που όταν απομακρυνθήκαμε μας έλειψε η φασαρία αυτή :)

Καθρεφτίσματα ημερήσια

Το καθρέφτισμα μπορεί να γίνει όχι μόνο τη νύχτα αλλά και τη μέρα. Πάντα με εξιτάριζε όταν έβλεπα το διπλό αντικείμενο. Απ' τις ασπρόμαυρες ακόμα. Και μιας και προχτές έβαλα νυχτερινές (που έχουν το ιδιαίτερο πως παιχνιδίζουν τα φώτα κι έχει μια μυσταγωγία) να βάλω σήμερα μερικές ημερήσιες για ισορροπία. Όλες πρόσφατες.

Καθρεφτίσματα νυχτερινά

Κάθε φορά που είμαι στη Μυτιλήνη, βγάζω και μια (τουλάχιστον) φωτογραφία τον Άγιο Θεράπη όπως φαίνεται απ' το λιμάνι. Αν είναι μέρα μπορεί και όχι μιας και συνήθως τη μέρα έχω δουλειές αλλά τα βράδια σίγουρα. Είναι πανέμορφα και πολύ περισσότερο όταν είναι ήρεμα τα νερά του λιμανιού (κάτι που το καλοκαίρι είναι συνηθισμένο). Είπα λοιπόν να μοιραστώ μερικές. Δυστυχώς, το εξίσου υπέροχο κτίριο που κάποτε στεγαζόταν το ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια δεν φωτίζεται.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρασε κι η πανσέληνος του Αυγούστου. Και μπορεί να μην είδαμε ούτε δυο φεγγάρια τον Αύγουστο ούτε μέσα στο μήνα (αφού η προηγούμενη ήταν την τελευταία μέρα του Ιούλη) ούτε ταυτόχρονα στον ουρανό όπως ήθελε μια μούφα που κυκλοφορεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή (λέγοντας πως ο Άρης θα είναι τόσο μεγάλος και άλλες ιστορίες) αλλά πάντα συγκινεί η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Κι είπα να φιλοδωρήσω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα μιας κι η καινούρια μηχανή είναι καταπληκτική.

Ιαματικά λουτρά

Το νερό είναι απ' τους καλύτερους διαλύτες. Λίγες ουσίες του αντιστέκονται. Έτσι, απ' όπου περνάει, κάτι παίρνει μαζί του. Και συνήθως, όσο πιο ζεστό είναι τόσο περισσότερα πράγματα διαλύει. Κι απ' την αρχαιότητα ακόμα είχαν παρατηρήσει πως όταν κάποιος κάνει μπάνια σε κάποια απ' αυτάς τα ζεστά βλέπει βελτίωση στην υγεία του. Και σιγά σιγά τα νερά από κάθε περιοχή βρέθηκε πού μπορούν να γιάνουν τον κόσμο. Όταν το νερό απ' τις θερμές πηγές, που λέγαμε, το χρησιμοποιούμε για μπάνια έχουμε τα ιαματικά λουτρά!

Θερμές πηγές

Το όλο θέμα μου βγήκε από ένα ταξίδι που έκανα στην Αιδηψό. Και μου βγήκε τριπλό. Ένα το σημερινό για τις θερμοπηγές, ένα το επόμενο που θα είναι για τη χρήση τους για ιαματικούς σκοπούς, ε, κι ένα τρίτο για την Αιδηψό την ίδια. Οι φωτογραφίες είναι όλες απ' την Αιδηψό αν και οι αναφορές στα δυο πρώτα θα είναι γενικότερες μιας και οι εμπειρίες μου είναι κι από άλλες περιοχές αλλά δύσκολα να βρω τώρα φωτογραφίες από το αρχείο μου.

Καταρράκτης Έδεσσας

Το 2004 ήταν για μένα η χρονιά των σπηλαίων αφού πήγα στο Δυρό, στα Γιάννενα στον Αγγίτη και στην Αλλιστράτη Σερρών. Φέτος θα είναι η χρονιά των καταρρακτών. Πήγα πριν κάνα μήνα στις λίμνες Πίτβιτσε με πολλούς "μικρούς" (15 - 20 μέτρων) αλλά κι έναν πραγματικά μεγάλον καταρράκτη, κι αυτόν το μήνα επισκέφτηκα αυτόν της Αττικής αλλά και της Έδεσσας και βλέπουμε.

Καταρράκτης στην Αττική

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Στην Αττική υπάρχει καταρράκτης. Κι είναι απίστευτο όχι για το ότι υπάρχει αλλά γιατί δεν είναι καθόλου γνωστό. Αν και ο τύπος το αναφέρει σε διάφορες φάσεις. Είχε γραφτεί και την Πρωτομαγιά ξανά κι έτσι υπήρχε μπόλικος κόσμος όταν τον επισκέφτηκα εγώ εκείνο το τριήμερο. ΤΟ είχα μάθει πριν λίγα χρόνια, μετά την επιστροφή πάντως απ' τη Γερμανία. Μου το είχε στείλει κάποιος φίλος, ο Θοδωρής θυμήθηκε πως αυτός ήταν. Το είχα κάπου σημειώσει, αλλά πιο πολύ στο μυαλό μου, σε χαρτί ή σε ηλε-σημείωση δεν το βρήκα όταν το χρειάστηκα, αλλά ο γκούγκλης τα ξέρει όλα :) Μια αναζήτηση μου έδωσε ό,τι πληροφορίες χρειαζόμουνα. Ας πούμε μια καλή περιγραφή του τι θα δούμε ή οδηγίες πώς να πάμε (αλλά από συγκεκριμένο σημείο που εμένα με βόλευε αλλά όχι όλους) ή και φωτογραφίες του.

Παμβώτιδα

Τα Γιάννενα είναι στενά συνδεμένα με τη λίμνη. Έτσι λοιπόν, μιλώντας για τα Γιάννενα δεν μπορεί παρά να αναφερθείς και σ' αυτήν. Εξάλλου, τους Γιαννιώτες τους λένε παγουράδες, ακριβώς απ' αυτή τους τη σχέση (σύμφωνα με τον αστικό μύθο που μάλλον άλλοι έφτιαξαν, είδαν το φεγγάρι να καθρεφτίζεται στη λίμνη και βάλθηκαν να την αδειάσουν με τα παγούρια τους για να το σώσουν). Πολλές φορές τη λέμε απλά λίμνη Ιωαννίνων (έτσι, καθαρευουσιάνικα) όμως η συγκεκριμένη λίμνη έχει δικό της όνομα. Παμβώτιδα τη λένε. Κι είναι πανέμορφη. Μια βόλτα δίπλα της σ' αναζωογονεί.

Το Νησί

Κι αφού έγραψα για τη Λίμνη, πρέπει να γράψω και για το νησί της αλλά και το Νησί. Με κεφαλαίο Ν όταν αναφερόμαστε στον οικισμό που υπάρχει πάνω στο νησί της λίμνης και που δεν έχει ξεχωριστό όνομα. Κι αφού είναι νησί θέλει σύνδεση με τη στεριά. Υπάρχει ένα πέραμα που περνάει αυτοκίνητα όταν χρειάζεται (των κατοίκων του βασικά) αλλά ο υπόλοιπος κόσμος πηγαινοέρχεται με καραβάκια. Και το θέμα είναι πως τα καραβάκια δεν έχουν αλλάξει από τον καιρό εκείνο. Όπως αυτό της φωτογραφίας. Τα χρόνια που ήμουνα εγώ είχαν έρθει κάποια καινούρια, αλλά υπήρχαν και τα παλιά όπως αυτό. Κι ακόμα κυκλοφορεί!

Παλίρροιες

Αντιγράφω απ' το παλιό μου ιστολόγιο την εισαγωγή που είχα κάνει όταν είχα βάλει μια ανάρτηση για την Παλίρροια: Για το θέμα της παλίρροιας έχω διαβάσει πολλά και διάφορα. Είτε επιστημονικά είτε από τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι που αρκετές φορές την αναφέρει. Το θέμα το δίδαξα κιόλας, στα πλαίσια του μαθήματος της Αστρονομίας για τα φαινόμενα που προκαλεί η βαρυτική επίδραση της σελήνης στη γη. Όμως το έλεγα χωρίς να το έχω πλήρως συνειδητοποιήσει. Γιατί μπορεί τα «τρελά» νερά της Χαλκίδας να δίνουν μια αίσθηση του φαινομένου, αλλά άλλο αυτό κι άλλο να βλέπεις τη στεριά να χάνεται από μπροστά σου. Κι αυτό το είδα στο Σεν Μαλό που είχαμε πάει (κι η Αγγλία της Κρίστι είναι ακριβώς απέναντι, μόνο η Μάγχη μας χώριζε). Αναφορά στην παλίρροια είχε εκτός απ' το Σεν Μαλό και στην ανάρτηση για το Μον Σεν Μισέλ. 4 άρθρα για ένα θέμα δεν φτάνουν θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Εξαρτάται. Άμα η επικαιρότητα το φέρνει στην επιφάνεια, όλο και κάτι καινούριο θα υπάρξει :)

Χιόνια στο χωριό

Συνήθως λέγεται "χιόνια στο καμπαναριό", αλλά το καμπαναριό δεν φαίνεται. Έτσι "χιόνια στο χωριό" με μερικές φωτογραφίες από το παράθυρο. Ακόμα χιονίζει. Οπότε πού να κυκλοφορήσω. Βασικά, χωρίς σχόλια. Τέτοιες στιγμές δεν νομίζω να χρειάζονται λόγια...

Της Πλάκας το γεφύρι

Με τις βροχές των προηγούμενων ημερών έγινε μια πολύ χοντρή ζημιά. Καταστράφηκε το γεφύρι της Πλάκας. Ένα γεφύρι ιστορικό αλλά και μοναδικό αρχιτεκτονικό μνημείο. Το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων μέχρι χτες (40 μέτρα άνοιγμα και 20 ύψος). Που γεφύρωνε τις δυο όχθες του Άραχθου κι επέτρεπε στην εποχή του την επικοινωνία των Τζουμέρκων με τον κάμπο. Και που εκεί δίπλα, σ' ένα σπιτάκι που έστεκε κι αυτό (ή στέκει ακόμα;) υπογράφτηκε η συμφωνία μεταξύ Άρη Βελουχιώτη και Ν. Ζέρβα για συνεργασία κατά των Γερμανών και να σταματήσουν τις μεταξύ τους επιθέσεις. Ένα σπιτάκι λέω αλλά κι αυτό δεν ήταν τυχαίο αφού για χρόνια ήταν τελωνείο όταν στον Άραχθο σταματούσαν τα σύνορα της Ελλάδας.

Λέσβος, ένα ατελείωτο δάσος ελιάς

Η Μαρίο βρήκε και μου έστειλε μια ωραία φωτογραφική παρουσίαση για το μάζεμα της ελιάς στο νησί κι είπα να την παρουσιάσω κι από δω. Κλικ στο βελάκι για να δείτε όλες τις φωτογραφίες. http://www.kathimerini.gr/799580/gallery/multimedia/fwtografia/lesvos-ena-ateleiwto-dasos-elias