Κουλούρια αμμωνίας

Αυτά είναι τα κατεξοχήν λαμπριάτικα κουλούρια που φτιάχνουμε στο χωριό. Το Πάσχα δεν συνηθίζονται τα τσουρέκια αλλά τα κουλουράκια. Κι έχουν περάσει τόσα Πάσχα και συνταγή δεν ανέβασα. Και το διαπίστωσα επειδή είπα πως θ' ανεβάσω όλες τις σχετικές με κουλούρια συνταγές. Την άφησα λοιπόν τελευταία. Προφανώς τα υλικά είναι μπόλικα, για να φτουράνε, η μισή δόση πάλι ικανοποιητική είναι!

Κουλουράκια Σμυρναίικα

Εποχή για κουλουράκια κι όπως είπα, θα βάλω όλες τις σχετικές συνταγές που έχω. Τα σμυρναίικα λοιπόν σήμερα.

Κουλουράκια νηστίσιμα

Είπα πως θ' ανεβάσω όλες τις συνταγές με κουλούρια. Μιας και η εποχή τώρα είναι εποχή νηστείας (για όποιους νηστεύουν βέβαια) ας βάλω σήμερα τα νηστίσιμα. Εντάξει, έχουν λάδι, αλλά μόνο αυτό. Χωρίς γάλα, χωρίς βούτυρο, χωρία αυγό.

Κουλουράκια Κανέλας (Παναγιώτας)

Η ομοβροντία με τα κουλούρια συνεχίζεται :) Αυτή τη φορά είναι μια συνταγή της Παναγιώτας. Η οποία όταν έβαζα κανέλα στο φαγητό (π.χ. στα μακαρόνια) δυσανασχετούσε, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν την έτρωγε. Κι οποία έκπληξη: όταν πήγα στο χωριό της έφαγα λουκάνικα με μπόλικη κανέλα - δεν μούχει ξανατύχει σε άλλη περιοχή.
Το κακό με τις συνταγές αυτές είναι ότι η περιγραφή της εκτέλεσης είναι πολύ λιτή. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι μου την έδωσε.

Κουλουράκια Μαίρης

Συνταγές για κουλούρια έχω βάλει κι άλλες φορές. Αλλά δεν είναι και τόσα πολλές όσο η κατανάλωσή τους. Γιατί είτε για συμπλήρωμα στον καφέ είτε σκέτα τρώγονται όλες τις εποχές και μιας και διατηρούνται για καιρό είναι ένα καλό συμπλήρωμα. Ρίχνοντας μια ματιά στο αρχείο των συνταγών έπεσα πάνω σε μπόλικες που υπάρχουν ακόμα αδημοσίευτες κι είπα ν' αρχίσω να δίνω παραλλαγές. Ξεκινάω με τα κουλουράκια της Μαίρης. Γιατί αυτή η επιλογή; Μα αν ξεκίναγα απ' όποια άλλη συνταγή, σίγουρα θα συμπλήρωνε από κάτω. Ας βάλω λοιπόν τη δική της στην αρχή και το πολύ να συμπληρώσει πράγματα που δεν μούχει πει. Πονηρός ο βλάχος. :)

Μουστοκούλουρα πιπεράτα Κατερίνας

Πριν ξεκινήσω να ευχηθώ χρόνια πολλά στο Δημήτρη μου αλλά και σ' όλους τους Δημήτρηδες που γιορτάζουν σήμερα.
Πριν μερικές μέρες βρεθήκαμε με την Κατερίνα. Είχαμε χρόνια να βρεθούμε. Απ' το πανεπιστήμιο. Αλλά τον τελευταίο καιρό έχουμε αρχίσει να ξαναβρισκόμαστε με διάφορους από τα τότε. Στην αρχή ηλεκτρονικά, μέσω του φατσοβιβλίου και αργότερα κι από κοντά. Και πολύ μ' αρέσει. Εν πάση περιπτώσει, ας πάμε στα μουστοκούλουρα. Η Κατερίνα είν' απ' την Κέρκυρα. Βρεθήκαμε στο Θησείο. Και έφερε μαζί της μερικά μουστοκούλουρα να έχουμε για μεζέ. Μόνο που δεν ήταν σαν τα συνηθισμένα που φτιάχνω εγώ. Ήταν πικάντικα. Μ' άρεσαν. Ζήτησα τη συνταγή. Μου την έστειλε. Στη φωτογραφία είναι μερικά απ' τα δικά της που περίσσεψαν και μας τα έδωσε. Γιατί ενώ είχα τη συνταγή, όταν έφτιαξα καινούρια το ξέχασα. Στην επόμενη δόση πάλι.

Κουλουράκια κανέλας Δέσποινας

Αφού ευχηθώ χρόνια πολλά στη Μαρία (μου) που σήμερα έχει γενέθλια, ας πως λίγα πράγματα για τα κουλουράκια αυτά. Εμένα, τα αγαπημένα μου κουλούρια έχουν γίνει τα μουστοκούλουρα. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις πετιμέζι; Αυτό έπαθα τώρα το καλοκαίρι στο χωριό (αν και βρήκα στη Σμύρνη και θα επανέλθω στα κλασικά την άλλη βδομάδα). Όμως είχε φτιάξει κάτι παρόμοιο η μάνα μου, κουλούρια κανέλας τα είπε. Τη συνταγή της την είχε δώσει η νονά μου. Αλλά την ίδια συνταγή τη είχα ήδη εγώ απ' τη Δέσποινα. Τα δοκίμασα και μ' αρέσανε, ξεφεύγουν απ' τα πασχαλινά που είναι με βούτυρα κι αυγά και δεν μ' ενθουσιάζουν (και που πρέπει να τα παρουσιάσω κάποια στιγμή κι αυτά). Έτσι τα φτιάξαμε (και μάλιστα σε διπλή δόση) αλλά εμείς πιο τεμπέληδες τα προσαρμόσαμε στον αρτοπαρασκευαστή.

Βραχάκια

Τα βραχάκια είναι κάτι σαν κουλουράκια. Που όμως δεν είναι ακριβώς κουλουράκια, αφού είναι πιο σκληρά και χωρίς συγκεκριμένο σχήμα (γι' αυτό και το όνομά τους). Που ακριβώς επειδή είναι σκληρά (καλοψημένα) μπορούν να κρατήσουν για αρκετό καιρό. Εμένα δεν μπορώ να πω πως μ' αρέσουν ιδιαίτερα (αλλά θα μου πει κανείς ποιο είδος κουλουριού μ' αρέσει; Κι όμως. Υπάρχει. Το μουστοκούλουρο!). Αλλά η μάνα μου ξετρελαίνεται μαζί τους. Και προχτές που η Μαρία έψαχνε να φτιάξει κάτι σχετικό, έπεσε πάνω τους και τα έφτιαξε. Κι είπα ν' ανεβάσω τη συνταγή. Απολαύστε τα.

Μουστοκούλουρα

Τα μουστοκούλουρα φτιάχνονται όλο το χρόνο. Πετιμέζι να έχεις. Γιατί παρόλο που το όνομά τους μιλάει για μούστο, αυτό που χρειάζεται είναι το πετιμέζι. Τα υπόλοιπα υλικά βρίσκονται εύκολα. Έτσι δεν είναι εποχικό έδεσμα, αλλά είπα να το συνδυάσω με τη συνταγή για το πετιμέζι που έβαλα κι έτσι την παρουσιάζω σήμερα. Δεν είχα δικό μου πετιμέζι αλλά βρήκα και αγόρασα. Έχουν τα σουπερμάρκετ, έχουν και τα καταστήματα μπαχαρικών (μπαχαρτζίδικα:) ). Εν τω μεταξύ, το πετιμέζι αυτό ήταν πολύ πυκνό και πολύ σκούρο. Έτσι, το χρώμα το πήραν τα μουστοκούλουρα από μόνα τους, χωρίς το ενισχυτικό κακάο (που όσο νάναι τους αλλάζει και λίγο τη μυρωδιά).

Κρεμμυδοκουλουράκια Δέσποινας

Η Δέσποινα είναι συνάδελφος. Και μια μέρα έφερε στο σχολείο κάτι να τσιμπήσει και μας έδωσε και σε μας. Τα δοκίμασα και ξετρελάθηκα. Μα γιατί μ' αρέσει το κρεμμύδι; Μα γιατί ήταν πραγματικά παννόστιμα; Μα γιατί τα είχε πετύχει; Δεν ξέρω. Και βέβαια, κατευθείαν εγώ να της ζητήσω τη συνταγή. Αλλά εκεί το πράγμα έμπλεξε. Δεν τα έφτιαξε βάση συνταγής. Ήταν έμπνευση της στιγμής. Μου έδωσε μια περιγραφή κι εγώ τώρα πρέπει να τα τυποποιήσω και να τα οργανώσω. Για να δούμε τι θα πετύχω.