Φρεσκοτριμμένα μπαχαρικά

Πάνε πάρα πολλά χρόνια από τότε που είχα δει γραμμένο στο τμήμα μπαχαρικών του σουπερμάρκετ ΑΒ που μόλις είχε ανοίξει στο Ελληνικό "Αν λείψουν τα πιπέρια σου, να δω τη μαστοριά σου". Μου έμεινε η φράση γιατί ακριβώς το τελικό αποτέλεσμα σ' ένα φαγητό επηρεάζεται πάρα πολύ απ' αυτές τις μικρές ποσότητες μπαχαρικών που προστίθενται. Γιατί τα μπαχαρικά έχουν αυτή την καταπληκτική ιδιότητα να νοστιμεύουν τα φαγιά όπως λέει και στην "Πολίτικη κουζίνα". Για χρόνια τα χρησιμοποιούσα, πάντα τα εκτιμούσα, αλλά τελευταία έχω προσθέσει κάποια καινούρια στοιχεία που λέω να τα μοιραστώ μαζί σας.

Ξημέρωμα στο Νείλο

 Η εκδρομή στην Αίγυπτο περιλάμβανε και τετραήμερη κρουαζιέρα στο Νείλο. Το τετραήμερη, ήταν βέβαια πολύ σχετικό. Την πρώτη μέρα (Δευτέρα), μπήκαμε στο πλοίο μεσημεράκι κι απλά εγκατασταθήκαμε. Κάναμε βόλτα στο Ασουάν, πήγαμε και μια εκδρομούλα. Τα χαράματα της Τρίτης το πλοίο μας έχει ξεκινήσει κι όλη τη μέρα ταξιδεύει. Σταματάμε σε διάφορα σημεία, κατεβαίνουμε ένα επίπεδο και χαράματα Τετάρτης φτάνουμε στο Λούξορ. Το πλοίο δένει εκεί, επισκέψεις σε ναούς και αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής (κι έχει μπόλικους - είναι οι αρχαίες Θήβες) και στις 3 τη νύχτα προς την Πέμπτη (δηλ. την τέταρτη μέρα της κρουαζιέρας) στο λεωφορείο και στο αεροδρόμιο για Κάιρο!

Τα φανάρια της Αιγύπτου

Τα φανάρια; ποια φανάρια; αφού στην Αίγυπτο είναι σπάνιο είδος τα φανάρια των δρόμων. Π.χ. βρήκαμε στην πλατεία Ταχρίρ, την πλατεία που έγινε γνωστή από τα γεγονότα της απαίτησης αλλαγής προέδρου της χώρας και η οποία βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το αρχαιολογικό μουσείο του Καΐρου. Όμως επειδή η πλατεία ήταν κοντά στο ξενοδοχείο που μέναμε είπαμε να πάμε με τα πόδια την πρώτη μας βραδιά εκεί, να πάρουμε μια γεύση της πόλης  (και της χώρας). Για να πάμε μέχρις εκεί έπρεπε να περάσουμε διάφορους δρόμους που κανένας τους δεν είχε φανάρια. Κι όχι δρόμους μικρούς αλλά μεγάλους, με πολλές λουρίδες κυκλοφορίας. Πώς τα καταφέρνουμε;

Χούμους

Το χούμους το πρωτάκουσα πριν από πολλά χρόνια απ' τον πατέρα του φίλου μου του Δημήτρη μαζί με τα φούλια. Είχαν γυρίσει απ' το Σουδάν (απ' το Βάος, το θυμήθηκα επιτέλους, μέρες προσπαθούσα) κι ανέφερε αυτά τα δυο παράξενα, για μένα,  σουδανέζικα φαγητά. Και τα μεν φούλια έμαθα γρήγορα πως ήταν είδος κουκιά μικρά, αλλά το χούμους μου είχε μείνει. Έμαθα επίσης πως αυτά είναι γενικότερα αραβικά φαγητά κι όχι αποκλειστικά του Σουδάν. Ειδικά το χούμους το είδα και στα κεμπαπτζίδικα της Γερμανίας αν και δεν έτυχε να το δοκιμάσω. Το δοκίμασα όμως στην Αίγυπτο (μας είχαν διάφορα τέτοια συμπληρωματικά στο φαγητό) και το βρήκα ενδιαφέρον, αν και συνταγή δεν είχα, ούτε από τι είναι φτιαγμένο.

Ο καιρός στην Αίγυπτο

Έγραφα προχτές για τον καιρό και τις συνέπειές του στην Ελλάδα. Κι επειδή τις τελευταίες μέρες καμαρώνω ταχτικά για τη βόλτα μου στην Αίγυπτο (θα βάλω κι άλλα εδώ) κι όσοι βλέπουνε τις φωτογραφίες που είμαστε με μπλούζες και μπουφάν με ρωτάνε για το τι καιρό έκανε εκεί, να γράψω σήμερα γι' αυτό προσθέτοντας μερικές σκέψεις μου για το πότε είναι η καλύτερη εποχή για να την επισκεφθεί κανείς. Με μπουφάν ήταν ντυμένοι κι οι ντόπιοι, ούτε εμείς φαινόμασταν πιο άνετοι ούτε αυτοί :) (παραπάνω βραδάκι στο Αλ Χαλίλι).

Στη Γκίζα

Η Γκίζα είναι ουσιαστικά περιοχή του Καΐρου, εκεί που βρίσκονται οι πιο διάσημες πυραμίδες: του Χέοπα, του Χεφρήνου και του Μυκερίνου (στην παραπάνω φωτογραφία δεν φαίνεται). Η πρώτη είναι η μεγαλύτερη απ' τις τρεις, πιο ψηλή και είναι το μόνο απ' τα εφτά θαύματα του (αρχαίου) κόσμου που σώζεται στις μέρες μας ατόφιο.  Στην ίδια περιοχή είναι και η περίφημη Σφίγγα. Όχι πως στην Αίγυπτο είδαμε αυτήν μόνο τη Σφίγγα, αλλά αυτή είναι η πιο μεγάλη (και πιο ξακουστή).

Θρησκευτικότητα

Όπως έγραφα, πρόσφατα κάναμε ταξίδι στην Αίγυπτο. Χρησιμοποιήσαμε συνολικά τέσσερις φορές αεροπλάνο. Στις τρεις απ' αυτές υπήρχε κάτι κοινό: Τροχοδρομεί το αεροπλάνο της Ετζιπτέαρ για να πάρει θέση απογείωσης. Κατεβαίνουν οι οθόνες πληροφόρησης. Ποια είναι η πρώτη "πληροφορία"; Μα, μια προσευχή... Στην τέταρτη δεν είχαμε γιατί το αεροπλάνο δεν είχε οθόνες που κατεβαίνουνε (ήταν πιο μικρό).

Ασφάλεια

Στις μέρες μας η τρομολαγνεία των μέσω ακούγεται στο έπακρο. Βέβαια υπάρχουν και τα διάφορα τυφλά χτυπήματα με θύματα αλλά η προβολή τους και η συζήτηση που γίνεται είναι πολύ περισσότερη. Από την πτώση των δίδυμων πύργων και μετά η συζήτηση για την τρομοκρατία καλά κρατεί και για την αποτροπή της παίρνονται όλο και περισσότερα μέτρα που όμως μάλλον δεν είναι αποτελεσματικά αφού τα χτυπήματα έρχονται στα πιο αστυνομοκρατούμενα μέρη. Το 2012 είχα πάει στη Γαλλία και έγραφα για την (άσχημη) εντύπωση που μου έκαναν οι αστυνομική με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Και τα χτυπήματα στο Παρίσι (και όχι μόνο, στη Γαλλία) έγιναν και ξανάγιναν.