Τα φανάρια

Για τα φανάρια των δρόμων θέλω να γράψω σήμερα. Και για την ακρίβεια τα φανάρια των ελληνικών δρόμων (και κυρίως της Αθήνας) σε σύγκριση με αυτά σε άλλες χώρες. Για τα φανάρια που ανάβουν και σε ώρες που δεν χρειάζονται ή είναι βαλμένα σε μέρη που δεν χρειάζονται με αποτέλεσμα κατανάλωση ρεύματος αφενός και το μοναδικό αυτοκίνητο που θα τύχει να περιμένει κάποια ώρα σ' αυτά να φεύγει με κόκκινο με τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο. Ας πούμε κοντά στο σπίτι έχει κάτι τέτοια φανάρια. Που είναι χαλασμένα (ευτυχώς) τις 320 - 330 μέρες το χρόνο αλλά κάθε κάποτε τα φτιάχνουν και δουλεύουν. Κι αφού όλο τον καιρό μια χαρά χρησιμοποιούμε το δρόμο χωρίς αυτά, όταν είναι φτιαγμένα εγώ βρίζω. Γιατί δεν χρειάζονται βέβαια, κι όταν είναι αναμμένα όλο το 24ωρο μόνο πρόβλημα δημιουργούν. Κι όταν είναι χαλασμένα έχει απ' τη μια μεριά το πορτοκαλί που αναβοσβήνει. Με ένα στοπ θα γινόταν η δουλειά εξίσου καλά, χωρίς να καταναλώνεται και ρεύμα!

Άλλη περίπτωση για παράδειγμα είναι η λεωφόρος Κύμης. Ο δρόμος που πάει από την Εθνική προς Ολυμπιακό Χωριό και Θρακομακεδόνες. Που ίσως κάποιες ώρες που έχει κίνηση να χρειάζονται φανάρια αλλά τις περισσότερες ώρες της μέρα δεν έχουν λόγο ύπαρξης (κι αυτά δεν τα έχω πετύχει χαλασμένα:) ) Κι αν για τα αυτοκίνητα που περνάνε κάθετα πει κάποιος πως χρειάζονται, θα μπορούσε να γίνεται πολύ πιο ομαλά η κυκλοφορία αν δεν υπήρχαν φανάρια γι' αυτούς που στρίβουν. Είτε δεξιά (που δεν έχουμε συνηθίσει το μόνιμο ζωγραφιστό βελάκι που έχουν οι Γερμανοί αλλά ούτε καν υπάρχει και το συνηθισμένο σε μας πορτοκαλί που αναβοσβήνει και θα έκανε μια χαρά δουλειά) είτε ακόμα και αριστερά.

Στη Γερμανία τα φανάρια αρχίζουν και κλείνουν απ' τις 10 το βράδυ. Στην Κύπρο απ' τις 9. Εδώ λίγα είν' αυτά που σβήνουν κι αυτό μόνο κατά τις 2 τη νύχτα (μέχρι τις 5 το πρωί). Θα πει κάποιος πως ακόμα και αυτές τις ώρες δημιουργούνται ατυχήματα στα φανάρια που λειτουργούν. Αλλά αυτό είναι επιχείρημα και κατά της λειτουργίας τους αφού δεν προσφέρουν κάτι, παρά μόνο εκνευρισμό, να περιμένεις σε έναν άδειο δρόμο να ανάψει πράσινο το φανάρι. Έβαλαν π.χ. φανάρια έξω από το Αρσάκειο (με αντίστοιχες τροποποιήσεις του δρόμου, νησίδες κλπ) τα οποία λειτουργούν 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες τη βδομάδα, 365 μέρες το χρόνο. Άσχετα αν το σχολείο είναι ανοιχτό ή σε διακοπές. Ή υπάρχουν πεζοφάναρα που λειτουργούν με τους ίδιους ρυθμούς. Σάματις υπάρχει περίπτωση στις 3 τη νύχτα να θέλει να περάσει πεζός και να έχει τέτοια κίνηση που θα περιμένει ν' ανάψει φανάρι!

Ένα άλλο πρόβλημα με τα φανάρια είναι πως δεν υπάρχει γραμμή του στοπ. Δηλαδή φτάνεις στο φανάρι και δεν υπάρχει γραμμή κάτω μέχρι πού θα σταματήσεις. Έτσι ο καθένας σταματάει όπου νομίζει πως είναι το καταλληλότερο σημείο. Εκτός από την περίπτωση που υπάρχει διάβαση πεζών. Και πρέπει στραβολαιμιάσεις για να δει πότε ανάβει το φανάρι. Στην Κύπρο το πρόβλημα το έχουν λύσει βάζοντας (εκτός από γραμμή κάτω στο δρόμο) και ένα φανάρι απέναντι (κάτι που δεν το έχουν ανακαλύψει σε άλλες χώρες).