Ταχυδέμα

Γράφοντας τις προάλλες για το πώς έγινα Πειραιώτης θυμήθηκα πως αυτό έγινε όταν δούλευα στην εταιρία αλλά δεν έχω γράψει πώς ξεκίνησα σ' αυτήν. Το μόνο που έχω αναφέρει είναι πως ξεκίνησα τότε που έγραφα για τα μηχανάκια. Σκέφτηκα πως για τα τόσα χρόνια που πέρασα σ' αυτή την εταιρία δεν έχω γράψει και πολλά. Κι έτσι είπα να γράψω τον εργασιακό βίο πριν από αυτόν του καθηγητή. Ναι, θα πάρουμε τα πράγματα από πολύ παλιά, αλλά εντάξει δεν θα μιλήσω για τότε που δούλευε στην οικοδομή με τον πατέρα μου αλλά τι γινόταν απ' τη στιγμή που τέλειωσα από φαντάρος και πώς άρχισα να ψάχνω για δουλειά.

Πεζοδρόμια

Μιας κι έκανα διάλειμμα απ' τα προσωπικά βάζοντας κάποιες γκρίνιες στο προηγούμενο να συνεχίσω να γκρινιάζω και σήμερα. Είχα μαζέψει φωτογραφίες σε διάφορες στιγμές σκεφτόμενος αυτά που θα γράψω παρακάτω, σε μια βόλτα πάλι σήμερα τα θυμήθηκα κι είπα πως είν' ευκαιρία να τα βάλω εδώ. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας δεν υπάρχουν καθόλου πεζοδρόμια οπότε αυτά που θα γράψω δεν τα πιάνει. Αλλά τι συμβαίνει στα μέρη που υπάρχουν; Και δεν θα μιλήσω για τα πεζοδρόμια που τα κλείνουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (εντάξει, θα βάλω και μια τέτοια στο τέλος για πληρότητα) αλλά για τα πεζοδρόμια αυτά καθαυτά. Πώς φτιάχνονται και πόσο το καθεστώς διαμόρφωσης δυσκολεύει τη χρήση τους.

(Μη) Χρήση τουαλέτας και άλλα τινά

Η Πρωτοπορία είναι ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Αθήνας (και όχι μόνο). Μεγάλο γιατί έχει ένα τεράστιο απόθεμα βιβλίων που μπορείς να πας και να διαλέξεις αλλά έχει κι ένα ιντερνετικό κατάστημα (όπως επιβάλλουν οι μέρες - αν και το έχει πολλά χρόνια τώρα) κι αν θέλεις ένα βιβλίο που δεν υπάρχει διαθέσιμο, αναλαμβάνει να το παραγγείλει. Μάλιστα πολλά από τα βιβλία που έχει τα διαθέτει και με έκπτωση (10% στα καινούρια, όπως (περι)ορίζει ο νόμος, αρκετά σημαντικές στα παλιότερα). Έχω περάσει αρκετές ώρες στο κατάστημα της Αθήνας ψάχνοντας για βιβλία (συνήθως για καλοκαίρι ή κάποια άλλη περίοδο διακοπών - τότε που περίμενα διακοπές). Το άλλο βιβλιοπωλείο που έχω ξοδέψει αρκετό χρόνο είναι του Σαββάλα που εκεί έψαχνα συνήθως βιβλία για το σχολείο.

Εν Μυτιλήνη

Σήμερα θα μιλήσω για την παράλληλη ζωή μου στη Μυτιλήνη, το τελευταίο διάστημα που υπηρετούσα στο στρατό αλλά και αμέσως μετά. Παράλληλα έχω και φωτογραφίες από διάφορα τουριστικά σημεία του νησιού, τραβηγμένες όμως την εποχή εκείνη, το χειμώνα 84 - 85.
Σαν γυρίσαμε απ' τη βδομάδα του μέλιτος στον Πειραιά, μαζέψαμε διάφορα πράγματα που είχε φέρει η Μαρία απ' το σπίτι στα Γιάννενα, μπήκαμε στο βαπόρι και τραβήξαμε για Μυτιλήνη. Ξεκινήσαμε χωρίς να ξέρουμε αν το σπίτι που είχαμε κλείσει ήταν διαθέσιμο (κενό) ή όχι ακόμα. Αλλά είπαμε, θα πάμε και θα το δούμε. Βγαίνουμε στο λιμάνι, πάμε στο σπίτι, τελείως άδειο. Ο διοικητής μου, όπως έχω ξαναπεί, το είχε αδειάσει. Οπότε ξεκινήσαμε την εγκατάσταση. Βάλαμε τα πράγματά που είχαμε, ανοίξαμε και τα δώρα που μας είχαν κάνει για τον γάμο κι αρχίσαμε ν' αγοράζουμε κάποιον εξοπλισμό. Π.χ. τη βιβλιοθήκη μπροστά απ' την οποία στέκομαι και φτιάχνω τα λουλούδια, στην παραπάνω φωτογραφία.

Βδομάδα του μέλιτος

Πειραιάς 30/7/1984. Αριστερά είναι δεμένος ο Αλκαίος, βαπόρι της ΝΕΛ για Μυτιλήνη (τότε δένανε στα Λεμονάδικα).

Τα σημερινά εν μέρη τα έχω ξαναγράψει πριν 5 χρόνια. Και ρίχνοντας μια ματιά βλέπω πως εν μέρη έχω γράψει ακριβώς τα ίδια. Παράξενο; Μάλλον όχι. Πάντως, σήμερα θα είναι πιο αναλυτικά και με επιπλέον φωτογραφίες (ναι, κι εκεί είχα συμπέσει).
Σάββατο ήταν ο γάμος. Κυριακή δεν είχαμε προγραμματίσει κάτι (είχαμε δηλαδή πει να πάμε στη Σαλαμίνα, αλλά αφού το γλεντήσαμε το βράδυ στη Δραπετσώνα, ποιος είχε όρεξη για άλλα το μεσημέρι της Κυριακής) ενώ τη Δευτέρα είχαμε αποφασίσει να πάμε για μήνα (σιγά μήνα, με τι λεφτά μήνα, βδομάδα και πάλι καλά) του μέλιτος. Προορισμός Κρήτη. Στόχος να τη γυρίσουμε όλη με μηχανάκι!

Ο γάμος

Όλος ο κόσμος κι ο ντουνιάς. Κι η γιαγιά με την απορία: "Πού είνι παπάς;"

Έγραφα στο προηγούμενο για τα προ του γάμου, σήμερα σειρά να γράψω και για τα κατά τη διάρκεια. Όχι που δεν θάχαμε ιστορίες και τότε. Όπως έλεγα στις 7 είχε καθοριστεί ο γάμος οπότε κατά τις εξίμισι ήρθε ο θείος ο Μπάμπης που είχε προθυμοποιηθεί να το παίξει οδηγός των νεονύμφων. Το αυτοκίνητο στολισμένο στα λουλούδια μέσα και έξω αλλά το ψιλόβροχο που έχει αρχίσει τους δημιουργεί προβλήματα. Πρώτο δρομολόγιο ο γαμπρός (δηλαδή η αφεντομουτσουνάρα μου) κι οι γονείς του. Μας πάει στο δημαρχείο του Κερατσινιού κι επιστρέφει στη Δραπετσώνα για τη νύφη.

Προετοιμασίες για γάμο

Η τελετή τέλειωσε. Το φρεσκοπαντρεμένο ζευγάρι ποζάρει με τις οικογένειες και τους κουμπάρους.

Την εποχή που θα έπαιρνα πτυχίο πια και θάφευγα απ' τα Γιάννενα, είχα προτείνει στη Μαρία να κάνουμε κι ένα γάμο. Αλλά αυτή είχε αντιρρήσεις. Κι έτσι δεν προχώρησε η ιδέα εκείνη την χρονιά. Τον επόμενο χρόνο επανήλθα. Η Μαρία είχε φτάσει στο τέταρτο έτος με 4 μαθήματα μόνο (έχοντας εκμεταλλευτεί το ν+1 είχε περάσει παραπάνω μαθήματα). Θεωρητικά θα μπορούσε να τα πάρει σε ένα τετράμηνο, όμως οι σπουδές έπρεπε να διαρκέσουν 8 εξάμηνα, άρα θα τα είχε δυο και δυο. Εδώ καθάριζε 4 μαθήματα το εξάμηνο δεν θα πέρναγε τα δύο; Οπότε το Φλεβάρη του 84 έχει περάσει τα δύο και τις μένουν τα δυο τελευταία. Την εποχή εκείνη πάω κι εγώ μια βόλτα από Γιάννενα κι ενώ συζητάμε για το αυτοκίνητο που θα θέλαμε, ξαναβάζω το θέμα του γάμου σε συνδυασμό με το τι θα κάνουμε αφού πάρει πτυχίο το καλοκαίρι, πού θα μείνουμε κλπ. Κι αυτή τη φορά η καλή μου λέει το ναι.

Φόρμα για την εφορία (από Γερμανία)

Το σημερινό άρθρο δεν έχει να κάνει ακριβώς με κάποια ιστορία, γράφεται όμως κι ανεβαίνει γιατί πιστεύω πως οι εικόνες των εγγράφων που περιέχει (αλλά κι ολόκληρο το έγγραφο στο τέλος) είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα για όποιον Έλληνα θέλει να δείξει στην ελληνική εφορία πως είναι κάτοικος εξωτερικού και φορολογείται εκεί. Ή μάλλον όχι απ' οπουδήποτε στο εξωτερικού αλλά ειδικά αν είναι κάτοικος (και φορολογούμενος) της Γερμανίας. Για την πιστοποίηση της διαμονής και εργασίας στο εξωτερικό χρειάζεται γενικά πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας. Για τη Γερμανία (δεν ξέρω αν ισχύει και για άλλες χώρες) εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντίγραφο αίτησης για την αποφυγή της διπλής φορολόγησης (Αίτηση για την εφαρμογή της Σύμβασης Αποφυγής της Διπλής Φορολογίας μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας). Το κακό είναι πως βρίσκαμε το ελληνικό υπουργείο οικονομικών έχει τη σχετική φόρμα στην ιστοσελίδα του σε ελληνικά και αγγλικά (το ίδιο και για το πιστοποιητικό - κι αυτό στα αγγλικά είναι - δεν μπορώ να ξαναβρώ την αίτηση τώρα που την ψάχνω).

Ικανός για τα παρεμφερή

Τα πρώτα που γράφω σήμερα τάχω ξαναγράψει όταν μίλαγα για τον πατέρα μου. Αλλά τα επαναλαμβάνω (και πιο αναλυτικά) για να σχηματιστεί καλύτερα η εικόνα.
Καλοκαίρι του 82. Δουλεύουμε σε μια οικοδομή στο Πλωμάρι. Τέλος Αυγούστου φεύγω εγώ για Γιάννενα. Περνάω από το σπίτι της Μαρίας και κάνω την επίσημη πρώτη εμφάνιση, να γνωριστώ με τους δικούς της και μετά να ξεκινήσουμε μαζί και να κάνουμε και μια εκδρομή στην Κέρκυρα. Παίρνοντας τηλέφωνο στο χωριό μαθαίνω πως την προηγούμενη μέρα ο πατέρας μου δεν αισθανόταν καλά κι έφυγε από τη δουλειά κατά τις 10 η ώρα. Ξέροντας τον άνθρωπο κατάλαβα πως ήταν κάτι σοβαρό, δεν θάφηνε τη δουλειά για κάτι μικρό με μέτριο.

Μεταθέσεις στρατευσίμων

Στρατιώτες εκπαιδεύονται στα σύγχρονα οπλικά συστήματα: πτυοσκάπανο (γκασμά και φτυάρι δηλαδή) για την ανέγερση κάποιου από τα έργα που φτιαχνόντουσαν στη μονάδα

Οι όποιες μεταθέσεις γίνονται πάντοτε υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Εντάξει, όχι απ' όλους, απ' αυτούς που αφορούν (και τις οικογένειές τους, βέβαια). Υπάρχουν μεταθέσεις που γίνονται μια φορά το χρόνο και μαζικά και με μεγάλη δημοσιότητα (π.χ. των εκπαιδευτικών που κανονικά γίνονται κάθε Μάρτη, άντε Απρίλη, αλλά το 1999 που περίμενα εγώ από λάθος του υπουργείου ανακοινώθηκαν τέλος Ιούνη - και μετά έχει άλλες διαδικασίες που πρέπει να γίνουν, τοποθετήσεις και τέτοια μ' αποτέλεσμα να ολοκληρωθούν με την ψυχή στο στόμα, τέλη Αυγούστου). Όμως αυτά είν' άλλο θέμα, σήμερα θα μιλήσω για τις μεταθέσεις στο στρατό.

20 Φ ένα μήνα πριν την απόλυση

Σε άψογη καθαρεύουσα 7 χρόνια μετά την καθιέρωση της δημοτικής στα σχολεία και 6 μετά την καθιέρωσή της στη διοίκηση

Υπάρχουν διάφορα είδη ταυτότητας. Οι περισσότεροι έχουμε τις γνωστές αστυνομικές ταυτότητες όμως οι ένστολοι (στρατιωτικοί, αστυνομικοί κλπ) έχουν τις δικές τους (υπηρεσιακές) ταυτότητες. Οι στρατιώτες λογικά, έχουν τις δικές τους ταυτότητες πριν καταταγούν (τις πολιτικές όπως τις λέγαμε) αφού θεωρητικά κάθε Έλληνας πολίτης στα δεκατέσσερά του χρόνια τότε (και στα δώδεκα σήμερα) πρέπει να φροντίσει για να βγάλει μία. Αλλά αφού ο πολίτης κατατάσσεται στο στρατό θα πρέπει να έχει υπηρεσιακή. Έτσι μέσα στα άλλα που πρέπει να παραδώσει ο κατατασσόμενος είναι και το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας. Κάποιοι βέβαια την κράταγαν (τότε που παρουσιάστηκα εγώ) για να την έχουν στις εξόδους και να την δείχνουν να μην μπλέκουν με τη στρατονομία, αλλά αν γινόταν αντιληπτό κάτι τέτοιο τα προβλήματα θα ήταν πολύ περισσότερα!

Και μη ποινές

Ψάχνοντας βρήκα το καρτελάκι αυτό που έχει το μέτρημά μου με το που παρουσιάστηκα

Το κακό είναι πως η τυχαία αυτή πεντάρα που μούρθε λίγους μήνες πριν την απόλυση δεν έμεινε μόνη. Κι αν η πρώτη ήταν τυχαία, η δεύτερη ήταν κουφή. Ο γάμος που είχα κάνει το καλοκαίρι μου έδωσε δυο πλεονεκτήματα: α) ο μισθός από πεντακοσάρικο πήγε τριχίλιαρο. Μπορεί να μην ήταν κανένα τρομερό ποσό (ούτε για το νοίκι δεν έφτανα) αλλά ήταν αξιοπρόσεκτη αύξηση! Και β) ήμουν πια κάτοικος Μυτιλήνης και επίσημα άρα μπορούσα να πάρω διανυκτέρευση σχεδόν κάθε φορά που έβγαινα με έξοδο. Απόλυτα νόμιμα και μάλιστα ως παντρεμένος ένα παραπάνω να μπορώ να βρεθώ με την νόμιμη σύζυγό μου 👫 Πράγματα που πολύ μου άρεσαν βέβαια (και η αύξηση και η διανυκτέρευση και το βρισκόμαστε με τη Μαρία)!

Ποινές κατά τη θητεία

Η φωτογραφία είν' απ' το πέιμπουκ το βιβλιάριο στρατιωτικών μεταβολών, δηλαδή απ' τις πρώτες μέρες στο στρατό. Στο βιβλιάριο δεν υπάρχουν καταγραμμένες ποινές

Τα πάντα στον στρατό γίνονται με βάση κανόνες Γραπτούς. Κι ο βασικός κανονισμός είναι (ήταν) ο 20-1. Εκεί λέει τι πρέπει να γίνεται. Όχι βέβαια την ώρα της μάχης αλλά τον καιρό της ειρήνης. Και για τον πόλεμο πρέπει νάχει, αλλά αυτά δεν μας απασχόλησαν ποτέ (όχι πως είχα διαβάσει τον 20-1 ποτέ). Αν κάτι δεν γίνει σωστά, προβλέπονται ποινές. Κατά σειρά Σ = στέρηση εξόδου, Κ = κράτηση, Φ - φυλάκιση. Αυτές επιβάλλονται απ' τους ανώτερους (δηλαδή για τους φαντάρους από μόνιμους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς). Ανάλογα με το βαθμό είναι και το ποια και πόση θα η ποινή. Ας πούμε ο διοικητής του λόχου μπορεί να "ρίξει" (όπως είναι η ορολογία) μέχρι 5 μέρες ενώ ο διοικητής της μονάδας 15 (τα νούμερα για παράδειγμα, το πόσο ακριβώς. Ένας αξιωματικός που δεν είναι άμεσος προϊστάμενός σου μπορεί να σε αναφέρει στον δικό σου και αυτός θα πάρει τη σχετική απόφαση. Αν ο διοικητής σου κρίνει πως πρέπει να τιμωρηθείς με μεγαλύτερη ποινή απ' αυτήν που σου επέβαλε, μπορεί να σε παραπέμψει στον παραπάνω, αλλά αυτό μπορεί να γίνει και αυτόματα αφού οι ποινές αναφέρονται στην πρωινή αναφορά. Οπότε όταν ο στρατιώτης πει πως τιμωρήθηκε με 5 Φ για τον άλφα βήτα λόγο, ο διοικητής μπορεί να πει πως ήτανλίγες, πάρε άλλες 3 ή άλλες 5 κι από μένα (δηλ. σύνολο 8, 10 κλπ).. Από και πέρα, για πιο σοβαρά ζητήματα όπως π.χ. εγκατάλειψη σκοπιάς είναι το στρατοδικείο που αποφασίζει.

Αλλαγή ηγεσίας στη μονάδα

Το καλοκαίρι του 84 άλλαξε σχεδόν όλη η ηγεσία της μονάδας. Διοικητής και αξιωματικοί. Μόνο ο υποδιοικητής έμεινε (που είχε έρθει τον προηγούμενο χρόνο) κι οι (μόνιμοι) υπαξιωματικοί. Δεν θυμάμαι αν έμεινε κάποιος απ' τους υπόλοιπους. Γενικά, στο στρατό οι αξιωματικοί μένουν σε μια μονάδα μέχρι δυο χρόνια, οι ανώτατοι συνήθως έναν και τη χρονιά εκείνη έπρεπε να φύγει ο διοικητής του νησιού Ματαφιάς κι έγινε ειδική πατέντα για πάρτη του (το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία, για)! Εν πάση περιπτώσει, στη μονάδα που ήμουνα θ' άλλαζαν πολλοί μεταξύ των οποίων κι ο διοικητής.

Γιορτές και πανηγύρια στη μονάδα

Οι γιορτινές μέρες στο στρατό είναι απ' τις πιο δύσκολες. Σε κάθε υπηρεσία όταν δουλεύεις γιορτή είναι δύσκολα, αλλά στο στρατό ένα παραπάνω μιας και ζορίζεσαι τις απλές μέρες, άρα τις γιορτές ένα παραπάνω. Τις περιόδους με τις πολλές γιορτές (Χριστούγεννα - Πάσχα) δίνονται άδειες όσο πιο πολλές γίνεται για να απαλυνθεί κάπως η κατάσταση ενώ αυτοί που μένουν παρηγοριούνται με το ότι σε λίγες μέρες θα πάρουν κι αυτοί μια άδεια να πάνε σπίτια τους (καλά αυτοί που πήγαν και γύρισαν έχουν ακόμα τη γλύκα της άδειας και τη βολεύουν). Βέβαια, επειδή δίνονται μπόλικες άδειες, αυτοί που μένουν πίσω είναι υποχρεωμένοι να κάνουν πολλές υπηρεσίες (σκοπιές, αγγαρείες κλπ) κι ουσιαστικά δεν υπάρχουν εξοδούχοι (εκτός κι αν γίνουν κάποιες πατέντες, το ίδιο άτομο να έχει δυο τρεις υπηρεσίες ώστε να περισσέψουν κάνα δυο).

Έν' αστείο (ευτυχώς) επεισόδιο

Το στρατόπεδο της Παγανής φιλοξενούσε δυο μονάδες (ας πούμε το αντίστοιχο των ταγμάτων) η μια τεθωρακισμένων κι η άλλη η δική μας. Η κεντρική πύλη ήταν στη μεριά των τεθωρακισμένων, πάνω στο δρόμο που ενώνει τη Μυτιλήνη με το υπόλοιπο νησί. Από κει μπενοβγαίναμε και για να πάμε στη δικιά μας μεριά έπρεπε να διασχίσουμε τη δική τους και να περάσουμε από μια άτυπη πύλη που ένωνε τις δυο μονάδες (και που γενικά δεν είχε φύλαξη, αφού ήταν εσωτερική, μεταξύ μας τώρα θα κλεβόμασταν; αν και κάποτε μπήκε κάποιος σκοπός για να ταλαιπωρείται αυτός εκεί και να τρέχουνε οι υπόλοιποι που δεν προλάβαιναν με τις σκοπιές. Αλλ' ας τ' αφήσω αυτό). Επίσης κάπου στο χώρισμα ήταν Πειθαρχείο, το κρατητήριο του στρατοπέδου, κι αυτό κοινό. Ούτ' εκεί υπήρχε γενικά σκοπός όταν ήταν άδειο (συνήθως) αλλά αν είχε κρατούμενους κάποιος έπρεπε να είν' απέξω να τους φυλάει αλλά και για να μπορούν να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο αν π.χ. παρουσιαζόταν κάτι.