Κέικ χωρίς γάλα (Ειρήνης)

Ένα κέικ που φτιάχνει τακτικά τελευταία η Ειρήνη και που τη συνταγή της την έδωσε η Ειρήνη. Θα μπορούσα να το πω και κέικ Ειρήνης στο τετράγωνο 😀 Έχει ξετρελαθεί μ' αυτό. Εγώ δεν το έφτιαξα σε στρώματα αλλά ενιαίο.

Πώς γινόταν η μισθοδοσία του δημοσίου παλιά

Αφορμή για το σημερινό στάθηκε μια κουβέντα που είχαμε με την Ειρήνη. Την κόρη μου ντε. Ήμασταν στο θέατρο και κάπου συζητούσαμε για το ότι έχει καθυστερήσει ν' ανέβει η ενημέρωση για τη μισθοδοσία της για τον προηγούμενο χρόνο και περιμένει να γίνει αυτό για να μπορέσει να κάνει τη φορολογική της δήλωση και να πάρει την επιστροφή φόρου. Κι αυτό μιας και εγώ που έκανα δήλωση στις 30 Μάρτη, την πρώτη μέρα που άνοιξε η πλατφόρμα στις 4 του Απρίλη τα πήρα (δηλαδή σε λιγότερο από βδομάδα - το ότι έχουμε εκλογές τον άλλο μήνα λέτε να έχει κάποια σχέση; Μπαααα. Δεν το πιστεύω). Εκεί θυμήθηκε πως κάποια στιγμή της λέγαμε πως φτιάχναμε εμείς το αρχείο και το στέλναμε στην τράπεζα με δισκέτα και κάνει την ερώτηση "δηλαδή, πιο μπροστά πληρωνόσασταν με μετρητά;" Γέλασα, πήγα να της πω το τι αλλαγές έχω δει στα χρόνια που ήμουνα στα σχολεία αλλά χτύπησε το τρίτο κουδούνι, άρχισε η παράσταση και τ' αφήσαμε για άλλη φορά. Όμως σκέφτηκα πως οι αλλαγές αυτές καλό θα ήταν να υπήρχαν κάπου γραμμένες "για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι" κι έτσι ξεκινώ την παρουσίαση.

Καταρράκτης Πέτρας

Ωραία φωτογραφία καταρράκτη (κατά τη γνώμη μου) που δεν έχω ξαναβάλει, αλλά πού βρίσκεται και πώς προέκυψε; Για να μην υπάρχει αγωνία πού βρίσκεται το λέω στα γρήγορα εδώ και αναλυτικά παρακάτω: Είναι έξω από την Αλίαρτο, και τον έμαθα από σπόντα. Αλλά με εντυπωσίασε κι έτσι είπα να τον παρουσιάσω. Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία απ' την αρχή στο πώς έγινε και βρέθηκα από κει. Αφορμή ο γιος μου κι αιτία η κόρη μου.  Το προπερασμένο Σάββατο μας πρότεινε η Ειρήνη να πάμε να φάμε σε μια ταβέρνα στα νότια προάστια. Αλλά κατά τις 4 μας λέει γιατί θα πήγαινε για καρτ μεσημεριάτικα. Ε, κανένα πρόβλημα, πάμε. Φτάνουμε εμείς λίγο πιο νωρίς και  βλέπουμε πως η ταβέρνα έχει αλλάξει κι έχει γίνει ρέστο(!) πιο μοντέρνο πράγμα. Ε, αφού εκεί έχουμε πει, μπαίνουμε καθόμαστε. Είμαστε απέναντι με τη Μαρία, αυτή βλέπει προς την πόρτα κι εγώ προς την αίθουσα. Κάποια στιγμή μου λέει πως ήρθε η Ειρήνη και της εξετάζουν τα διαπιστευτήρια 😀 (δηλαδή το πιστοποιητικό). Ξαφνικά βγάζει μια κραυγή. Τη ρωτάω τι συμβαίνει, α, κάποιον γνωστό είδα, μου λέει, εγώ δεν γυρίζω να δω ποιος είν' ο γνωστός της και συνεχίζω να κάθομαι και να μελετώ το μενού. Κι έρχεται η Ειρήνη στο τραπέζι κι από πίσω της ένας ψηλός: ο Δημήτρης

Γέννηση Ειρήνης

Ξεκινήσαμε για την Ειρήνη αλλά η ιστορία δεν έχει τελειωμό. Τρίτη συνέχεια σήμερα, ε, ναι επιτέλους θα έρθει στον μάταιο τούτο κόσμο. 18 του μήνα ήταν και τότε :)

Γέννηση Ειρήνης - Εν Κορίνθω

Αύριο λοιπόν είναι τα γενέθλια της κόρης μου κι έτσι έχω ξεκινήσει να γράφω γι' αυτήν, για τις συνθήκες γέννησης, επετειακά. Είμαστε στο ότι λόγω του ότι η Μαρία είχε πρόβλημα με πίεση, φεύγουμε άρον άρον από τη Δάφνη Καλαβρύτων όπου δούλευα σαν αναπληρωτής και κατεβαίνουμε στα Λουτρά Ωραίας Ελένης, λίγο έξω από την Κόρινθο, όπου έχει εξοχικό μια θεία της.

Γέννηση Ειρήνης - τα πριν

Ετεροχρονισμός σήμερα. Έχω ξεκινήσει να γράφω για τη δικιά μου ζωή κι είμαι ακόμα στην προσχολική μου ηλικία, αλλά σήμερα θα γίνει ένα άλμα μερικών χρόνων για να γράψω για την εποχή που έγινα πατέρας. Βλέπετε, πλησιάζουν τα γενέθλια της κόρης μου. Έτσι είναι επίκαιρο να κάνω αναφορά στη γέννησή της παρά να γράφω για άλλα. Αλλά και επόμενες δημοσιεύσεις θα είναι εκτός σειράς άρα δεν χαλάει και πολύ η διαδικασία. Διάλειμμα ολίγων ημερών, λοιπόν, και επανέρχομαι αργότερα στη δεκαετία του 60.

Πάσχα στο Λεωνίδιο

Πριν από τρία χρόνια ήταν η πρώτη φορά που έκανα Πάσχα στο σπίτι μου αλλά δεν ήταν όλη η οικογένεια μαζί. Η Ειρήνη έλειπε, είχε πάει με φίλους της στο Λεωνίδιο και την είχε εντυπωσιάσει. Τότε το πήρα απόφαση πως δεν έχει νόημα να προσπαθώ για παραδοσιακό Πάσχα αφού η οικογένεια όπως την είχα στο νου μου είχε πια αλλάξει, πέρα απ' το γεγονός πως κι η παρέα που ερχόταν για τον οβελία ερχόταν λίγη ώρα πριν τον κατεβάσω απ' τα δίχαλα! Έτσι από τότε άρχισα να προγραμματίζω με τη Μαρία διακοπές σ' άλλα μέρη. Στην πορεία τα πράγματα χάλασαν ακόμα παραπάνω, το περσινό Πάσχα π.χ. ήταν άστα να πάνε και κατέληξε με το θάνατο της μάνας μου ενώ και αργότερα είχαμε ακόμα ένα θάνατο ενός απ' τους τακτικούς πασχαλινούς θαμώνες. Οπότε μου έφυγε κάθε διάθεση να μείνω σπίτι φέτος πασχαλιάτικα, άσχετα αν τα παιδιά μου δεν είχαν στο νου τους να πάνε κάπου αλλού. Και θυμήθηκα που η Ειρήνη συνιστούσε πως μια φορά τουλάχιστον αξίζει να κάνει κανείς Πάσχα στο Λεωνίδιο.

Παγωτό γιαούρτι μηχανής

Είπαμε πως το καλοκαίρι ακόμα κρατάει, άρα οι συνταγές του καλοκαιριού συνεχίζονται. Για σήμερα μια συνταγή για παγωτό με παγωτομηχανή. Είχα πάρει κάποια στιγμή μία και ψάχναμε συνταγές. Αυτή τη βρήκε η Ειρήνη. Το κακό είναι πως όσες συνταγές και ν' αλλάξαμε, με την παγωτομηχανή ευχαριστημένοι δεν μείναμε. Έτσι την αφήσαμε στην άκρη και γυρίσαμε στο έτοιμο (παρόλο που οι συνταγές που είχα - με ή χωρίς τη μηχανή - ήταν πολλές).

Εκμέκ με πολίτικο τσουρέκι

Η Ειρήνη μας παρουσίασε μια συνταγή που γεύτηκε από μια συνάδελφό της και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Τις προσεχείς ημέρες θα την φτιάξω γιατί μ αρέσει πολύ αυτό το γλυκό. Τόφτιαξα δυο φορές! Το κακό στη συνταγή είναι πως οι αναλογίες δεν είναι ακριβώς αλλά στο περίπου. Ας πούμε, εγώ δεν βάζω ολόκληρο το τσουρέκι στο ταψί μου. Επίσης, ανάλογα με το πόσο γλυκό είναι προσαρμόζεται η ζάχαρη. Αλλά και πόση ώρα θα μείνει στο φούρνο εξαρτάται από το πόσο στεγνό είναι.

Διάλογοι στο Σκοτάδι

Πριν από κάποια χρόνια, η Ειρήνη παρακολούθησε μαθήματα για γραφή Μπράιγ. Παρένθεση: Αν κάποιος δεν ξέρει τι είν' αυτό, είναι ένας ειδικός κώδικας γραφής που τα ψηφία παριστάνονται με ανάγλυφες τελείες ώστε οι τυφλοί ή άτομα με μειωμένη όραση (που ξέρουν) να μπορούν να διαβάζουν. Τα σχετικά βιβλία είναι ογκώδη και ακριβά, αφενός μεν γιατί οι κουκκίδες έχουν όγκο κι αφετέρου γιατί το χαρτί είναι ειδικό και χοντρό. Και προφανώς υπάρχει διαφορετικός κώδικας για διαφορετικά αλφάβητα, άλλος για το Ελληνικό, άλλο για το λατινικό κλπ. Πάντως, το ίδιο σύστημα χρησιμοποιείται και σε κουτιά φαρμάκων, σε πινακίδες ασανσέρ κ.ά., κλείνει η παρένθεση. Τότε λοιπόν που έκανε τα μαθήματα, έμαθε για ένα πρόγραμμα στο θέατρο Μπάντμιντον που λεγόταν Ντάιαλογκ ιν δε νταρκ, Διάλογοι στο σκοτάδι δηλαδή.

Κέικ Σοκολάτας (Barbie)

Ένα κέικ απ' τα παλιά. Το 98 ή το 99 που μέναμε στο Διδυμότειχο. Το είχε βρει η Ειρήνη όταν ήταν μικρή σε κάποιο απ' τα περιοδικά που διάβαζε (ή που φυλλομετρούσε). Την είχε εντυπωσιάσει το γεγονός πως ήταν με πολύ κακάο αλλά και απ' το όνομα (της Barbie!) κι έτσι μια μέρα που είχαμε πάει στην Ορεστιάδα (για συνέλευση;) κι είχαν μείνει τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι αποφάσισαν να μας κάνουν έκπληξη. Είχαν μαζέψει τα υλικά, χρησιμοποίησαν μίξερ, φούρνο κλπ κι είχαν ετοιμάσει ένα τέτοιο κέικ!
Τώρα που έψαχνα για κάνα κέικ να φτιάξω, το θυμηθήκαμε.

Κούκις σοκολάτας

Για τα γενέθλια της Ειρήνης που λέγαμε, είπ' η Μαρία να φτιάξει κάτι για τους συναδέλφους στο σχολείο της. Και διάλεξε να φτιάξει κούκις από μια συνταγή που είχε φέρει η Ειρήνη και την είχαμε στα υπόψη, για δοκιμή. Η δοκιμή έγινε. τα συμπεράσματα ενσωματωμένα στην εκτέλεση. Το ιδιαίτερο που έχει αυτή η συνταγή (σε σχέση με άλλες που βρήκα και έκανα σύγκριση) είναι πως δεν έχει καθόλου αυγά.

Κρέμα (Μαμάς)

Προσωπικά δεν είμαι φίλος της κρέμας. Σ' αντίθεση με την κόρη μου - που έπιασε φουλ τάιμ δουλειά αυτή τη βδομάδα (και σήμερα έχει γενέθλια - χρόνια πολλά Ειρήνη). Και σκέφτηκε να φτιάξουμε καμιά κρέμα βανίλια για να παίρνει μαζί της στη δουλειά. Πρώτη κίνηση να δω αν έχω ανεβάσει συνταγή. Δεν έχω. Δεύτερη να γκουγκλάρω. Μου βγάζει διάφορες που όμως είχαν αυγά και δεν μ' άρεσαν. Κ εκεί πάνω μούρχεται η ιδέα να ψάξω στο αρχείο με τις συνταγές κι απ' το οποίο ανασύρω συνήθως αυτά που ανεβάζω. Και  βέβαια είχα. Δυο: μια της μάνας μου και μια άλλη παραλλαγή με αυγά (που λέω να την βάλω κι αυτή στο επόμενο). Με επιλογή μυρωδιάς ανάμεσα σε βανίλια και κακάο. Ιδού τη λοιπόν.

Καινούρια φωτογραφική μηχανή

Την ιστορία μου με τις φωτογραφικές μηχανές την έχω γράψει πέρυσι το Μάρτη. Κι είχα σταματήσει στο γεγονός πως είχα αγοράσει μια Φούτζι μετά από πολλές Ολύμπους. Και πως δεν ήμουνα ευχαριστημένος. Παρόλο που πέρασε ένας χρόνος οι απόψεις μου δεν άλλαξαν. Ακόμα δεν είμ' ευχαριστημένος.Οι φωτεινότητά της κι η καθαρότητα του φακού οι κύριες αιτίες καθώς κι η διακριτότητα, ειδικά όταν έκανε ζουμ. Γιατί μπορεί μεν να υποστηρίζει 30Χ οπτικό ζουμ (η προηγούμενη ήταν 28Χ, άρα πολύ κοντά) αλλά στην πράξη όταν έπιανες παν' από 20Χ υπήρχε πρόβλημα, εκτός κι αν είχες τρίποδο.

Διόρθωση της μυωπίας μου με λέιζερ

Ημερολόγιο

Στο προηγούμενο έγραφα αφενός για τις εξελίξεις στην χειρουργική διόρθωση της μυωπίας κι αφετέρου (και παράλληλα) πώς αντιμετώπιζα εγώ το πρόβλημα της μυωπίας μου. Κι ενώ την έχω και με παιδεύει πάνω από 40 χρόνια, ξαφνικά φέτος αποφασίζω να απαλλαγώ απ' αυτήν. Κι απαλλάχτηκα. Ε, είπα να καταγράψω σ' ένα "ημερολόγιο" το πώς και το τι. Μια ιδιαιτερότητα είναι πως το ημερολόγιο θα συμπληρώνεται (θα ενημερώνεται και θα επικαιροποιείται) και μετά το σημερινό ανέβασμα.

Μυωπία και λέιζερ - ιστορικό

Χρονολόγιο

Η σημερινή ανάρτηση θα είναι λίγο διαφορετική. Γιατί μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα ν' ακολουθήσω το παράδειγμα της Ειρήνης και να κάνω κι εγώ την επέμβαση για διόρθωση της μυωπίας μου. Έτσι είπα να περιγράψω το πώς και το τι παίρνοντας τα πράγματα απ' την (πολύ) αρχή τους. Και για να μη χανόμαστε να βάλω κι ημερομηνίες. Έτσι ξεκινάω στην αρχή με τα παλιά σ' ένα χρονολόγιο κι όταν φτάσω στα τωρινά θα το αλλάξω σε ημερολόγιο.

Κέικ με φρούτα του δάσους

Προχτές ήταν η γιορτή της Ειρήνης. Την παραμονή φτιάχτηκαν στο σπίτι 4 + 1 γλυκά. Το συν ένα ήταν τα μουστοκούλουρα που μας είχαν τελειώσει κι έπρεπε να ανανεώσουμε :) Τα 4 ήταν ένα για το σχολείο της Ειρήνης κι από ένα για το δικό μου και της Μαρίας, ε, να μην έχουμε κι ένα για το σπίτι ;) Για το σπίτι αποφασίσαμε ένα τσίζκεϊκ. Η Ειρήνη έφτιαξε μάφιν. Η Μαρία ήθελε κέικ με καρύδια. Εγώ θάθελα κάτι παρόμοιο, αλλά το καρύδι δεν το πολυπάω (εκτός απ' την καρυδόπιτα). Έτσι είπα να το παραλλάξ χρησιμοποιώντας κάτι φρούτα του δάσους που είχα στην κατάψυξη. Κι έγινε καταπληκτικό. Και δεν το λέω μόνο εγώ που το έφτιαξα. Το είπαν όσοι το δοκίμασα.

Κιμαδόπιτα

Άλλο ένα φαγητό που φτιάχτηκε εξαιτίας της Ειρήνης. Είχε βγάλει η Μαρία κιμά να φτιάξει μπιφτέκια κι η Ειρήνη κόλλησε: αντί μπιφτέκια να γίνει κιμαδόπιτα. Κι επειδή δεν φτιάχτηκε τόπε κάμποσες φορές. Νάταν κιμαδόπιτα... Πέρασαν κάμποσες μέρες και λέω πως θα φτιάξω πατατόπιτα. Δεν είπε τίποτα, αλλά ο Δημήτρης που το 'μαθε σχολίασε πως πάει η κιμαδόπιτα της Ειρήνης. Κι η δική μου αντίδραση ήταν, γιατί να μην φτιάξουμε και τα δυο. Αμ έπος, αμ έργο. Πρώτη δουλειά, γκούγκλης. Η πρώτη συνταγή που άνοιξα μ' άρεσε αρκετά, τόσο που δεν πήγα παρακάτω. Αλλά άνοιξα και τα κιτάπια μου κι είδα πως είχα ήδη μια συνταγή. Κρεατόπιτα την έγραφα μεν, με κιμά ήταν δε. Έτσι δεν είχα παρά να παντρέψω τις δυο συνταγές και να εφαρμόσω το συνδυασμό τους. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και το παρουσιάζω.

Μυδοπίλαφο

Την Καθαροδευτέρα που λείπαμε εμείς στη βόλτα μας κατά Γιάννενα μεριά, η Ειρήνη ήταν μόνη στο σπίτι. Και την κάλεσε η Μαίρη για φαγητό. Όταν γυρίσαμε λοιπόν μας λέει πως κι αυτή μόλις μπήκε γιατί κλπ και συμπληρώνει: "Και που να δείτε τι ωραίο τραπέζι είχε στρώσει η κα Μαίρη. Κι είχε εξαιρετικά πράγματα. Αυτό, εκείνο, τ' άλλο και μυδοπίλαφο". Μιας και τα μύδια είναι των ημερών αποφάσισα να της φτιάξω κι εγώ μυδοπίλαφο κι ας μην ήταν τόσο ευπαρουσίαστο σαν της Μαίρης. Είχα πολλά χρόνια να φτιάξω. Ούτε θυμόμουν πώς το είχα φτιάξει τότε. Ήμασταν στη Σαλαμίνα, βρήκαμε μπροστά μας φρέσκα μύδια, πήραμε και φτιάξαμε, αλλά τη διαδικασία δεν την θυμάμαι ούτε αν είχα ρωτήσει κανέναν. Αυτή τη φορά θα ήταν πιο εύκολα. Απλά να γκουγκλίσω (ή να γκουγκλάρω; δεν είμαι σίγουρος :) ). Βέβαια, πιο εύκολο θάταν νάπαιρνα τη Μαίρη τηλέφωνο. Δεν το έκανα, άρα μπορεί να υπάρξει κι η δική της εκδοχή!

Γιαουρτλού κεμπάπ (Αναστασίας)

Το γιαουρτλού δεν το έχω φτιάξει καμιά φορά εγώ. Είναι όμως ένα καλοκαιρινό και δροσερό φαγητό, αν και, θέλει κάμποση ώρα η προετοιμασία του. Αρέσει στη  Ειρήνη και της το ψτιάχνει συνήθως η φίλη της η Αναστασία (όταν έχει όρεξη να μαγειρέψει, βέβαια). Και αν κάποιος δεν θέλει (ή βαριέται) να φτιάξει ο ίδιος τα κεμπάπ τα αγοράζει έτοιμα και το μόνο που έχει να κάνει είναι να τα ψήσει και να τα περιχύσει με τη σάλτσα. Αυτό της φωτογραφίας είναι ετοιματζίδικο, απ' την Τουρκία.