Παστουρμαδόπιτα ήθελα αλλά συνταγή δικιά μου δεν είχα. Η λύση κλασσική. Αναζήτηση στο ίντερνετ. Ναι, αλλά ποια συνταγή; Βρήκα πολλές οι περισσότερες με τον παστουρμά να είναι σε μικρά κομμάτια ή και σε μείξη με τα υπόλοιπα κάτι που δεν μ' άρεσε. Είχα μια ιδέα του τι και πώς το ήθελα οπότε κατέληξα σ' αυτήν της Αργυρώς που ήταν πιο κοντά στις ιδέες μου. Προσθαφαίρεσα και κάτι λίγα από άλλες συνταγές κι έφτιαξα τη δικιά μου!
Όχι, δεν ήταν η τεμπελιά που μ' έκανε να φτιάξω αυτή την εκδοχή από κολοκυθολούλουδα κι ας τα ονόμασα τεμπέλικα. Πρακτικοί ήταν οι λόγοι. Άκουσαν πως μ' αρέσουν τα λουλουδάκια και κάποιος σκέφτηκε να μου φέρει. Όμως ήταν μικρά γιατί ήταν από κολοκυθιές που κάνουν τα καλοκαιρινά κολοκυθάκια (τα μακρόστενα τα πράσινα - το πόσο έντονα πράσινα, ε, έχει πολλές παραλλαγές). Εν τω μεταξύ, τις μέρες εκείνες συζητούσα με τη θεία μου που μου είπε πως βαριέται να κάθεται να γεμίζει κι έτσι τα λουλούδια τα κόβει κι αυτά μέσα στο μείγμα και τα φτιάχνει κάπως έτσι. Αυτό μου τόχε ξαναπεί, αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Αλλά τώρα μου φάνηκε ενδιαφέρον κι έτσι την ρώτησα λεπτομέρειες και ιδού.
Συνταγή για κοκορέτσι έχω βάλει. Άρα προς τι η συζήτηση; Εκεί γράφω πως το κοκορέτσι μπαίνει σε σούβλα και ψήνεται στα κάρβουνα. Έτσι είναι κανονικά, αλλά τι γίνεται αν δεν έχω κάρβουνα; Κι αν το πάρω έτοιμο πώς να το σουβλίσω; Το τελευταίο βολεύεται, με λίγη προσοχή περνάει η σούβλα. Πολύ περισσότερο που τα έτοιμα είναι και μέσα σε δίχτυ που κρατάει τα διάφορα μέρη και δεν σκορπίζονται. Άρα το βασικό είναι το ψήσιμο. Τι κάνω αν δεν έχω κάρβουνα (ύπάρχουν και φούρνοι που παίρνουν σούβλα, αλλά όλο και λιγοστεύουν μιας και στη θέση που ήταν το μοτέρ και γύρναγε τη σούβλα έχει μπει ο αέρα).
