Πουρπέτες (πατοκροκέτες) Βατώς

Όταν έβαλα τη συνταγή για τις πατατοκροκέτες είχα βάλει στον τίτλο και τη λέξη πορπέτες. Το βλέπει η Βατώ και μου βάζει πόστα. Καλά, ρε, η μάνα σου είχε κρέμα γάλακτος και τέτοια για τις πορπέτες; Τι 'ν' αυτά; Οπότε αποφάσισα να γράψω τη συνταγή την αυθεντική. Μόνο που δεν την θυμόμουνα. Μου την είπε, αλλά την ξέχασα πάλι. Κι έτσι χρειάστηκε νέο τηλεφώνημα για να ολοκληρωθεί το σημερινό. Κάποιες άλλες φίλες μίλησαν για κολοκύθι μέσα. Αυτό αφήνεται ως άσκηση για το σπίτι 😀 Εντάξει, η φωτογραφία είναι η ίδια, δεν αλλάζει και πολύ η φάτσα τους (τις έφτιαξα και μπήκε αυθεντική φωτογραφία)

Πατατοκροκέτες

Έψαχνα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Μα είναι δυνατόν να μην έχω βάλει συνταγή για πορπέτες (πολπέτες τις λένε αλλού); Έχω για πατατοκεφτέδες μεν, αλλ' αυτό είναι άλλη συνταγή, τελείως διαφορετική. Μπορεί να είναι τηγανισμένος (ή ψημένος) πουρές πατάτας και τα δυο αλλά οι κεφτέδες έχουν μυρωδικά μέσα ώστε να δίνουν την ιδέα του κεφτέ ενώ οι πορπέτες είναι πιο πατατένιες. Πορπέτες τις λέμε στο χωριό μου (ή μάλλον πουρπέτις) και δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που λένε πατατοκροκέτες (η κροκέτα είναι μικρό ψημένο κυλινδρικό φαγητό από τριμμένο ψωμί λέει η Βικιπαίδεια, αν αντί για ψωμί βάλεις πατάτα έχεις πατατοκροκέτα). Κι επειδή είναι ένα φαγητό που το ήξερα απ' τη μάνα μου θεωρούσα πως το είχα περιλάβει στις συνταγές της. Αμ δε. Και πώς μούρθε να ψάξω; Όχι γιατί σκέφτηκα να φτιάξω αλλά γιατί διάβασα μια σχετική συνταγή κι είπα να τις συγκρίνω. Και τις έφτιαξα για το γινάτι που δεν τις βρήκα.

Μπριάμ

Το μπριάμ (ή μπριγιάμ) είναι ένα κατεξοχήν καλοκαιρινό φαγητό. Γίνεται με φρέσκα λαχανικά: ντομάτα, κολοκύθι και μελιτζάνα σε συνδυασμό βέβαια με τα διαχρονικά πατάτα και κρεμμύδι. Γίνεται και στην κατσαρόλα, αλλά στο φούρνο είναι πιο ελαφρύ. Γενικά δεν το φτιάχνω, αλλά φέτος ο γιος ο ξενιτεμένος που μας επισκέφτηκε, όταν τον ρωτήσαμε τι φαγητό θα ήθελε, ζήτησε μπριάμ. Οπότε ενέδωσα και το έφτιαξα και τελικά το αποτέλεσμα τον δικαίωσε μιας και βγήκε ένα πολύ όμορφο φαγητό κι είπα να βάλω κι εδώ τη συνταγή, να υπάρχει.

Γλυκοπατάτες αλά κρεμ

Να και ένα φαγητό που το έφτιαξα όπως μου κατέβηκε, χωρίς να βρω κάπου συνταγή έτοιμη. Βέβαια, το είχα φάει σε κάποιο μαγαζί και μου άρεσε (αν και δεν θυμάμαι πώς τις είπαν εκεί). Και σκέφτηκα να το φτιάξω κι εγώ, αλλά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα συνταγή. Έτσι λοιπόν έβαλα διάφορες ιδέες που σχημάτισα τρώγοντάς το ή από άλλες συνταγές με γλυκοπατάτες και έτοιμο το φαγητό. Το αποτέλεσμα μου άρεσε εξαιρετικά (αν και με αστερίσκους, με σημεία δηλ. που θα μπορούσε να είναι καλύτερο). Απ' την άλλη η Ειρήνη δήλωσε πως δεν θα ήθελε να το ξαναφάει. Τι να πω, γούστα είν' αυτά.

Πατάτες γεμιστές

Τη συνταγή την εντόπισα από το γνωστό μπλογκ συνταγών της Ελένης. Είχα κρεμμύδια γεμιστά, μανιτάρια γεμιστά, γιατί όχι και πατάτες; Η ιδέα παρόμοια ήταν. Γιατί εντάξει, στα παραδοσιακά γεμιστά, αυτά με το ρύζι (ντομάτες, μελιτζάνες κλπ) η μάνα μου έβαζε και καμιά πατάτα για την κόρη μου που έχει ιδιαιτερότητες στο φαγητό της, αλλά αυτή ουδεμία σχέση. Εξάλλου μιλάμε για σκέτες γεμιστές πατάτες.

Ομελέτα φούρνου με πατάτες και λουκάνικο

Πριν μερικές μέρες είδα στο ίντερνετ μια συνταγή για ομελέτα φούρνου με πατάτες και λουκάνικο. Τίποτα το παράξενο το να βλέπεις κάτι καθώς περιδιαβαίνεις στις διάφορες ιστοσελίδες. Και καθόλου παράξενο που η ομελέτα αυτή μ' άρεσε, χώρια που έφερε και θύμησες από τα πανεπιστημιακά χρόνια που τρώγαμε παρόμοια ομελέτα (πολύ σχετικό το παρόμοια, τότε ήταν μόνο μ' αυγά!) κι είπα να τη φτιάξω. Κράτησα τη σελίδα ανοιχτή μερικές μέρες, δεν βόλευε να τη φτιάξω, την έκλεισα κι όταν χτες ήρθε η ώρα, δεν κατάφερα να τη βρω. Έψαξα, αλλά όλες οι συνταγές ξεκίναγαν με το "τηγανίζατε τις πατάτες". Αυτό δεν μ' άρεσε. Αν είναι να τηγανίσω τις πατάτες γιατί να μην την φτιάξω όλη στο τηγάνι; Έτσι, αυτοσχεδίασα. Και το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό.

Πατατοκεφτέδες

Ένα ιδιαίτερο φαγητό. Παραδοσιακό, απ' το χωριό μου, φαίνεται από τα υλικά που είναι χειμωνιάτικα: καυκαλίδες (καυκαλήθρες) που είναι ένα αρωματικό φυτό που δεν ξέρω πώς το λένε αλλού και οι κοτσινάδες που ούτε αυτό ξέρω κοινό όνομα. Θα μου πήγαινε στο νου πως είναι κοκκινάδες, αλλά δεν έχουν κάτι κόκκινο πάνω τους, αλλά τουλάχιστον σ' αυτές υπάρχουν εναλλακτικές :)

Πατάτες Oγκρατέν

Εγώ είχα γράψει για πατάτες γκρατέν. Η Ελένη έγραψε τις προάλλες για πατάτες ογκρατέν. Παρόμοια πράγματα είναι και στο περιεχόμενο και στην εκτέλεση. Αλλά και διαφορετικά. Εκτός από το ένα γράμμα, το δεύτερο πιάτο είναι πιο έντονο, έχει πιο πολλά και μπορεί να σταθεί και σαν κυρίως φαγητό. Όμως δεν χάνει τη θέση του και στους μεζέδες. Η αρχή του η ίδια που συνάντησα πολλές φορές: βράζουμε τις πατάτες και τις ψήνουμε μετά. Το θέμα είναι πώς τις συνοδεύεις στο ψήσιμο. Αποφάσισα λοιπόν να τις δοκιμάσω και με την καινούρια παραλλαγή κι όπως καθετί καινούριο που δοκιμάζω να παρουσιάσω εδώ (στη δική μου έκδοση, φυσικά).

Κατσικάκι με πατάτες βουτυράτες στη λαδόκολλα

Έλεγα να γράψω κάτι για την πρόταση του υπουργείου μας για εθελοντές καθηγητές, αλλά δεν είμαι έτοιμος ακόμα. Το πράγμα είναι σε εξέλιξη. Θα το κάνω τις επόμενες μέρες. Γιατί με καίει άμεσα. Έτσι κάτι άλλο έπρεπε να βάλω και καιρό δεν έχω, Έτσι ευκαιρία να ανεβάσω κάποια απ' τις συνταγές αρχείου. Δοκιμασμένη κάποια στιγμή αλλά όχι τακτικά. Απολαυστική πάντως.

Ομελέτα με λουκάνικα (και πατάτες)

Για την ομελέτα είχα γράψει πριν κάνα χρόνο. Μόνο που αυτή που έδωσα τότε ήταν σκέτη. Χωρίς παρελκόμενα. Πριν λίγες μέρες έφτιαξα και μια "ενισχυμένη". Τη φωτογράφισα για να την παρουσιάσω από δω πέρα. Να σημειώσω πως εγώ την λέω περιφραστικά (ομελέτα με λουκάνικα) αλλά απ' όσο θυμάμαι (και βρίσκω και στο ιντερνέτι) σε κάποια μέρη (π.χ. στην Άνδρο, λέει) την λένε μονολεκτικά: φρουτάλια. Επίσης να σημειώσω πως δεν έχω πολύ μαεστρία στο γύρισμα της ομελέτας (ίσως γιατί δεν την φτιάχνω τακτικά) μ' αποτέλεσμα να μην μπορώ να την φτιάξω μονοκόμματη, σαν πίτα όπως είναι το σωστό.

«Πρωινό» του αγρότη (Bauernfrühstück)

Μεγάλη μέρα η σημερινή. Κλείνω τα 54 κι έτσι λέω να τεμπελιάσω. Τη συνταγή αυτή την είχα στο παλιό το μπλογκ οπότε είναι εύκολο να την δημοσιεύσω και εδώ. Λίγη δουλειά στον πρόλογο (που κάπως αλλάζει). Σαν συνταγή τώρα, την είχα μάθει από το βιβλίο των γερμανικών, τότε που έκανα μαθήματα, πριν φύγουμε για τη Γερμανία. Πρόκειται δηλαδή για μια γερμανική συνταγή (εξού και το γερμανικό στον τίτλο). Επειδή πάντα μ’ αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα την δοκίμασα και μ' άρεσε. Είναι μια συνταγή με υλικά που μπορούν να βρεθούν παντού. Λέγεται πρωινό αλλά εγώ το έχω φτιάξει συνήθως ως βραδινό (και για αρκετά άτομα βέβαια) - και στις μπιραρίες (ειδικά στη Νυρεμβέργη απ' όπου κι η φωτογραφία) σαν κανονικό πιάτο τη σερβίρανε (αν και, δεν θυμάμαι πώς το έλεγε στον κατάλογο, σίγουρα όχι Bauernfrühstück, αλλά και σίγουρα ήταν αυτή, με ντεκόρ σαλάτας - όλα τα πιάτα στη Γερμανία συνοδεύονται από ατομική σαλάτα, είτε στο ίδιο πιάτο είτε σε ένα μικρό μπολάκι).

Νιόκι

Νιόκι είναι ένα φρέσκο ζυμαρικό, αλλά με πρώτη ύλη όχι σκέτο αλεύρι αλλά κυρίως πατάτα. Τα είχαμε δει σαν συνταγή πριν από πάρα πολλά χρόνια (πάνω από 20) σε ένα βιβλίο συνταγών που τα πρότεινε να γίνουν "γκρατινάτι αλά πιεμοντέζε". Δεν τα φτιάξαμε ποτέ έτσι, μόνο σκέτο γκρατινάρισμα κάναμε. Μας άρεσαν όμως πολύ και τα ξαναφτιάξαμε πολλές φορές την εποχή εκείνη. Είναι ένα φαγητό που θέλει αρκετή ώρα για προετοιμασία κι έτσι, όταν αποκτήσαμε παιδιά και ο χρόνος ήταν περιορισμένος εγκαταλείφθηκε και κάπου ξεχάστηκε.

Πουρές Πατάτας

Η πατάτα αν και είναι σχετικά καινούριο είδος στο διαιτολόγιό μας (μόλις τους τελευταίους αιώνες μας ήρθε από τον λεγόμενο - τότε - "Νέο Κόσμο") έχουν βρεθεί πολλές διαφορετικές παραλλαγές για να μαγειρευτεί. Στον λίγο καιρό που βάζω συνταγές στο ιστολόγιο αυτό, η σημερινή είναι η έβδομη φορά που βάζω έναν (διαφορετικό) τρόπο για να μαγειρευτούν. Χώρια που μπαίνει συμπλήρωμα σε άλλα φαγητά. Ο πουρές προκύπτει όταν επεξεργαστούμε βρασμένη την πατάτα. Χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα σε κρεατικά ή ψαρικά. Γενικά τον προτιμώ σε φαγητά με σάλτσα, οπότε φροντίζω ο πουρές να είναι λίγο πιο σφιχτός, αλλά άνετα μπορεί να πάει και με κεφτέδες ή ψητό κρέας κλπ.

Πατατοκολόκυθο

Άλλο ένα φαγητό - σαλάτα. Άρα, άλλη μια παραμετροποιήσιμη συνταγή, προσαρμόζεται εύκολα στην όρεξη του καθενός. Για το καλοκαίρι, μιας και τα υλικά το είναι καλοκαιρινά (άσχετα αν με την εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούν να βρεθούν και το χειμώνα). Συνήθως βράζω τις πατάτες και υπόλοιπα αρκετά νωρίς ώστε να προλάβουν να κρυώσουν μέχρι την ώρα που θα σερβιριστεί κι είναι ένα δροσιστικό φαγητό και πλήρες. Δεν του λείπει τίποτα. Η παρακάτω δοσολογία είναι για ένα άτομο. Ανάλογα με το πόσοι θα φάνε και τι απ' αυτά θέλουνε είναι κι η ποσότητα που μαγειρεύω. Το πόσο θα βάλει ο καθένας και αν θα τα βάλει όλ' αυτά είναι καθαρά θέμα γούστου.

Πατάτες τηγανητές

Πατατούλες τηγανητές το σημερινό θέμα. Τι κι αν είναι ένα πολύ διαδεδομένο φαγητό. Τόσο που, πολλές φορές, αν θέλουμε να πούμε πως κάποιος είναι τελείως άσχετος με την κουζίνα λέμε πως αυτός δεν μπορεί να τηγανίσει ούτε πατάτες. Ακόμα χειρότερα είναι βέβαια με τα βραστά αυγά, αλλά γι' αυτά μια άλλη φορά. Πώς λοιπόν φτιάχνουμε τηγανιτές πατάτες; Η συνταγή είναι για πατάτες στη φριτέζα (κι ας έχει ετικέτα τηγάνι). Που χρειάζεται πολύ λάδι για το τηγάνισμα αλλά αφενός μεν οι πατάτες σ' αυτήν γίνονται πιο νόστιμες αλλά επίσης και πιο υγιεινές, όταν η θερμοκρασία του λαδιού είναι αρκούντως ψηλή, δεν πίνουν πολλά λάδια τα τηγανητά μας. Επίσης το λάδι δεν είναι μιας χρήσης. Αν τις προτιμάει κάποιος σε τηγάνι, πρέπει να έχει υπομονή να κάψει καλά το λάδι (δεν υπάρχουν βαθμοί). Το τι είδους λάδι θα είναι υπάρχουν αρκετές αντικρουόμενες απόψεις. Εγώ χρησιμοποιώ ελαιόλαδο, μου έχει αρκετό στη διάθεσή μου η μάνα μου!

Πατάτες αλά Γερμανικά (Bratkartoffeln)

Πρόκειται για τις λεγόμενες στα γερμανικά μπράτκαρτοφελν (Bratkartoffeln). Τη συνταγή την είχα δώσει στο παλιό μπλογκ και την επαναλαμβάνω τώρα, χωρίς ιδιαίτερες προσθήκες. Είναι μια άλλη εκδοχή απ' τις πατάτες αλά Σοφία, καθόλου διαιτητική όμως αυτή. Το κοινό είναι η ιδέα η πατάτα να βραστεί πριν τηγανιστεί ή μπει στο φούρνο ώστε να φτιαχτεί πολύ πιο γρήγορα και χωρίς να πιει πολλά λάδια (ή βούτυρα!).

Πατάτες αλά Σοφία

Αλά Σοφία; Τι πάει να πει αυτό; Για ποια Σοφία πρόκειται; Είναι σοφά φτιαγμένες ή είναι από κάποια Σοφία με τ' όνομα. Καλά, για το όνομα πρόκειται και σίγουρα δεν υπάρχει μόνο μία. Αλλά εν τω προκειμένω είναι η διαιτολόγος μας. Θα μπορούσα ίσως να τις περιγράψω και με κάτι σαν "πατάτες τηγανητές - διαιτητικές", αλλά δεν μου πολυκολλάει.

Πατάτες Γκρατέν

Άλλο ένα φαγητό που μου ήρθε από περιοδικό. Το διάβασα και με εντυπωσίασε. Το ίδιο όμως και την κόρη μου. Το γκρατέν είναι γενικά το φαγητό που το πασπαλίζεις από πάνω με τυρί και το βάζεις στο φούρνο μέχρι να πάρει χρώμα. Και τα γκρατιναρισμένα φαγητά μας αρέσουν. Το δοκιμάσαμε λοιπόν κι η πρόβλεψή μας δικαιώθηκε. Οι πατάτες γκρατέν πήραν μια θέση στον κατάλογό μας!

Πατατόπιτα με μπέικον – ρίγανη

Στο Μόναχο όταν ήμασταν, δεν θυμάμαι για ποιο λόγο, ήθελε η Μαρία ντε και καλά να φτιάξει κάτι γλυκό. Πίτα κατά προτίμηση. Μου έστειλε λοιπόν μια διεύθυνση για να δω και να διαλέξω μια απ' τις πίτες που παρουσίαζε εκεί. Κι εγώ διάλεξα την πατατόπιτα! Μα δεν είναι γλυκό. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Εγώ δεν ήθελα γλυκό κι εκεί είχαμε τη διαφωνία. Στο σάιτ λοιπόν που μου έστειλε (και που δεν θυμάμαι ποιο είναι), μάλλον από λάθος μαζί με τα γλυκά είχε και την πατατόπιτα. Ακριβώς με τον τίτλο που την έχω κι εγώ εδώ. Και με εντυπωσίασε. Αμ έπος, αμ έργον. Την δοκιμάσαμε άμεσα, εγώ πρόσθεσα και το κρεμμύδι (που μ' αρέσει και δένει με την πατάτα πολύ) και ξετρελαθήκαμε. Φτιάχνω μια μέρα ένα ταψί να το πάω στο σχολείο στα αποχαιρετιστήρια και επιβεβαιώνομαι. Το ταψί αδειάζει σε χρόνο ντε-τε, τόσο που οι τελευταίοι δεν πρόλαβαν!