Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαίρη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαίρη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21 Απριλίου 2022

Πρασόπιτα (Μαίρης)

Υλικά

Για το φύλλο

½ φλιτζάνι νερό
¼ φλιτζάνι λάδι
1 αυγό χτυπημένο
1 κουταλάκι σόδα
λίγο αλάτι
αλεύρι όσο πάρει

Για τη γέμιση

4 – 6 πράσα ψιλοκομμένα
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
αλάτι, πιπέρι, άνηθο
200 γρ. φέτα
1 ½ κουτάλι σιμιγδάλι

Εκτέλεση

Σοτάρω τα υλικά ανακατεύοντας και προσθέτω στο τέλος τη φέτα. Ζυμώνω τη ζύμη για το φύλλο, όχι πολύ σφιχτή, τη χωρίζω στα δύο, ανοίγω ένα φύλλο, το στρώνω σε λαδωμένο ταψί, βάζω τη γέμιση, στρώνω από πάνω την υπόλοιπη ζύμη (που έχω ανοίξει σε φύλλο), χαράζω ελαφρά με μαχαίρι, αλείφω την πίτα με λίγο λάδι, την πασπαλίζω, αν θέλω, με σουσάμι και την ψήνω στους 170° μέχρι να ροδίσει.

22 Μαΐου 2017

Φρεσκοτριμμένα μπαχαρικά

Πάνε πάρα πολλά χρόνια από τότε που είχα δει γραμμένο στο τμήμα μπαχαρικών του σουπερμάρκετ ΑΒ που μόλις είχε ανοίξει στο Ελληνικό "Αν λείψουν τα πιπέρια σου, να δω τη μαστοριά σου". Μου έμεινε η φράση γιατί ακριβώς το τελικό αποτέλεσμα σ' ένα φαγητό επηρεάζεται πάρα πολύ απ' αυτές τις μικρές ποσότητες μπαχαρικών που προστίθενται. Γιατί τα μπαχαρικά έχουν αυτή την καταπληκτική ιδιότητα να νοστιμεύουν τα φαγιά όπως λέει και στην "Πολίτικη κουζίνα". Για χρόνια τα χρησιμοποιούσα, πάντα τα εκτιμούσα, αλλά τελευταία έχω προσθέσει κάποια καινούρια στοιχεία που λέω να τα μοιραστώ μαζί σας.

03 Μαΐου 2016

28 Μαρτίου 2016

Κουλουράκια Μαίρης

Συνταγές για κουλούρια έχω βάλει κι άλλες φορές. Αλλά δεν είναι και τόσα πολλές όσο η κατανάλωσή τους. Γιατί είτε για συμπλήρωμα στον καφέ είτε σκέτα τρώγονται όλες τις εποχές και μιας και διατηρούνται για καιρό είναι ένα καλό συμπλήρωμα. Ρίχνοντας μια ματιά στο αρχείο των συνταγών έπεσα πάνω σε μπόλικες που υπάρχουν ακόμα αδημοσίευτες κι είπα ν' αρχίσω να δίνω παραλλαγές. Ξεκινάω με τα κουλουράκια της Μαίρης. Γιατί αυτή η επιλογή; Μα αν ξεκίναγα απ' όποια άλλη συνταγή, σίγουρα θα συμπλήρωνε από κάτω. Ας βάλω λοιπόν τη δική της στην αρχή και το πολύ να συμπληρώσει πράγματα που δεν μούχει πει. Πονηρός ο βλάχος. :)

06 Μαρτίου 2016

Γιαούρτι

Βασικά, δεν ξεκίνησα να γράψω το σημερινό για να δώσω συνταγή για γιαούρτι, αν και θα γίνει κι αυτό. Το πράγμα ξεκίνησε όταν πριν λίγες μέρες συζητάγαμε με τη Μαίρη για τα γιαούρτια που φτιάχνει, με απλό γάλα απ' το σουπερμάρκετ. Κι εγώ τα απέρριψα μιας και έχω μια κάποια παράδοση στο γιαούρτι. Βλέπετε έκανα γιαουρτάς. Πωλητής γιαουρτιού δηλ. Στα πολύ μικρά μου χρόνια, εκεί στην δεκαετία του 70. Κι αφού πούλαγα γιαούρτι, έχω άποψη για το πώς είναι το καλό, το σωστό γιαούρτι και δεν συμβιβάζομαι με μοιάζει με πηγμένο γάλα. Πολύ περισσότερο δεν συμβιβάζομαι, βέβαια, με το πήξιμο που γίνεται με ζελατίνα ή άλλα τέτοια μέσα και παρουσιάζεται σαν γιαούρτι (αν και, για προστασία τους οι εταιρίες δεν γράφουν πάνω τη λέξη "γιαούρτι" αλλά "επιδόρπιο".

17 Μαρτίου 2015

Μυδοπίλαφο

Την Καθαροδευτέρα που λείπαμε εμείς στη βόλτα μας κατά Γιάννενα μεριά, η Ειρήνη ήταν μόνη στο σπίτι. Και την κάλεσε η Μαίρη για φαγητό. Όταν γυρίσαμε λοιπόν μας λέει πως κι αυτή μόλις μπήκε γιατί κλπ και συμπληρώνει: "Και που να δείτε τι ωραίο τραπέζι είχε στρώσει η κα Μαίρη. Κι είχε εξαιρετικά πράγματα. Αυτό, εκείνο, τ' άλλο και μυδοπίλαφο". Μιας και τα μύδια είναι των ημερών αποφάσισα να της φτιάξω κι εγώ μυδοπίλαφο κι ας μην ήταν τόσο ευπαρουσίαστο σαν της Μαίρης. Είχα πολλά χρόνια να φτιάξω. Ούτε θυμόμουν πώς το είχα φτιάξει τότε. Ήμασταν στη Σαλαμίνα, βρήκαμε μπροστά μας φρέσκα μύδια, πήραμε και φτιάξαμε, αλλά τη διαδικασία δεν την θυμάμαι ούτε αν είχα ρωτήσει κανέναν. Αυτή τη φορά θα ήταν πιο εύκολα. Απλά να γκουγκλίσω (ή να γκουγκλάρω; δεν είμαι σίγουρος :) ). Βέβαια, πιο εύκολο θάταν νάπαιρνα τη Μαίρη τηλέφωνο. Δεν το έκανα, άρα μπορεί να υπάρξει κι η δική της εκδοχή!

18 Ιανουαρίου 2015

Δίπλες Μαίρης

Καιρό έχων να βάλω κάνα γλυκό κι έτσι είπα να βάλω ένα σήμερα. Οι δίπλες είναι το αγαπημένο γλυκό της Ειρήνης. Κι οι δίπλες της Μαίρης οι αγαπημένες των αγαπημένων. Τη συνταγή την έχω αλλά δεν τη συνηθίζω και πολύ. Ίσως κάποιος τις θεωρήσει και επετειακές, χριστουγεννιάτικες γιατί τότε συνηθίζονται, αν και μπορούν να φαγωθούν όλες τις εποχές (ε, καλά, κυρίως χειμώνα ταιριάζουν).

26 Ιουνίου 2014

Τσουρέκι

Και μιας και αρχίσαμε τα του αρτοπαρασκευαστή, άντε να συνεχίσω και με τα υπόλοιπα που έχω. Εδώ μια συνταγή για τσουρέκι. Είναι από τη Μαίρη. Που το έφτιαχνε (ειδικά το καλοκαίρι, για απογευματινό στην παραλία) και μας άρεσε. Κι επειδή όσες συνταγές είχαμε δοκιμάσει για τσουρέκι δεν τα είχαμε καταφέρει, της ζητήσαμε τη δική της. Μας την δίνει, τη φτιάχνουμε και το αποτέλεσμα, αποτυχία για άλλη μια φορά. Επειδή δεν το δεχότανε (η μόνη άλλη πιθανότητα ήταν να μην πήγαινε καλά η δική μας μηχανή) ήρθε στο σπίτι και έβαλε τα υλικά με τα χεράκια της. Όλα μπροστά μας. Δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το διαφορετικό. Και το τσουρέκι έγινε υπέροχο. Χαρούμενοι μετά από μερικές μέρες επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία. Αποτυχία και πάλι. Ε, το παρατήσαμε το θέμα και, μέχρι φέτος που φτιάξαμε τα πασχαλινά μας τσουρέκια, δεν το ξαναδοκιμάσαμε. Μάλλον ήρθε ο καιρός για μια δοκιμή ακόμα.

28 Φεβρουαρίου 2014

Λαγάνα

Για δες τι θυμήθηκε η Μαρία σήμερα πρωί πρωί. Συζητάγαμε για τις προμήθειες των ημερών και αναφέρθηκε η λαγάνα οπότε και πρότεινε να φτιάξουμε τη δική μας λαγάνα μιας και μας είχε δώσει συνταγή η (πάντα πολύτιμη) Μαίρη που μετράει με ποτήρια κι όχι με γραμμάρια:) (κι είναι Χιώτισσα στην καταγωγή, εξού και η μαστίχα). Έτσι αποφάσισα να την παρουσιάσω εδώ, μιας και είναι των ημερών. Η πρόταση είναι να γίνει στον αρτοπαρασκευαστή, αλλά προφανώς δεν είναι απαραίτητο, θα μπορούσε να ζυμωθεί και στο χέρι, απλά η μηχανή προσφέρει ευκολία και στάνταρ συνθήκες. Τις λαγάνες στο χωριό τις λέμε πίτες τον υπόλοιπο χρόνο, επετειακή είναι η χρήση τους, αλλά για άλλες επετείους, ας τις αφήσουμε τώρα :)

08 Φεβρουαρίου 2014

Μηλόπιτα αναποδογυριστή

Έγραφα τις προάλλες για τη μηλόπιτα και η Μαίρη που παρακολουθεί ανελλιπώς, μου στέλνει μήνυμα: "έχω μια πιο εύκολη συνταγή". Μα άμα έχεις κάτι, δεν το γράφεις έτσι. Γράφεις τη συνταγή, της απαντώ. Κι αυτή μου τη στέλνει. Κι εγώ την ανεβάζω σήμερα. Τι να γίνει, αφού δεν αποφασίζει να το κάνει η ίδια. Που θα είχε πολλές ενδιαφέρουσες προσθήκες να κάνει. Τέλος πάντων, ας συνεχίσω με τη μηλόπιτα. Η συγκεκριμένη είναι η λεγόμενη "αναποδογυριστή". Την είχα στο νου μου (ανάποδη την ήξερα εγώ, δεν αλλάζει ιδιαίτερα η έννοια), αλλά δεν την έχω φτιάξει. Η Μαίρη λέει πως γίνεται καταπληκτική :)

12 Απριλίου 2013

Ιδέες για Πάρτι (Μαίρης)

Η Μαίρη όπως έχω ξαναγράψει είναι οικογενειακή φίλη που ασχολείται πολύ με την κουζίνα. Ανταλλάζουμε πολλές φορές ιδέες για φαγητά αν και οφείλω να ομολογήσω πως περισσότερες φορές αυτή έχει να προσθέσει και να προτείνει πράγματα. Διαβάζει κι αυτά που γράφω (και θα διαβάσει σίγουρα κι αυτό εδώ, αν και άγνωστο πότε, έχει κάτι προβλήματα αυτές τις μέρες, ας είναι όλα με καλό τέλος και τι να κάνουμε) αλλά δεν θέλει να γράψει η ίδια κάτι, ούτε κείμενο ούτε καν σχόλιο (προχθές την κατάφερα και έβαλε ένα σχόλιο:) ). Κι αυτό γιατί όπως λέει είναι πρόσφατη η σχέση της με τον υπολογιστή και δεν νιώθει άνετα. Εδώ σήμερα θα παρουσιάσω μια λίστα από φαγητά που μπορούν να παρουσιαστούν αν κάνουμε πάρτι. Απ' αυτές δεν έχω παρουσιάσει σχεδόν καμιά. Αλλά έχουμε μέλλον :) Αν και κάποιες μάλλον πρέπει να τις ζητήσω απ' την ίδια. Τέλος πάντων έχουμε και λέμε:

07 Μαρτίου 2013

Τυροπιτάκια Μαίρης

Θα έλεγα καλύτερα τυροπιτάκια Μαίρης εκτελεσμένα από τη Μαρία. Λοιπόν η φίλη μας η Μαίρη βρίσκει πολλές συνταγές ενδιαφέρουσες. Συνήθως τις ανταλλάσσουμε όταν καθόμαστε τα βράδια στη θάλασσα. Έτσι πειραματίζομαι με τις ιδέες της και βγαίνει ως συνήθως ένα καλό αποτέλεσμα. Η συγκεκριμένη συνταγή είναι από τις αγαπημένες μου, γιατί βγαίνει πάντα στάνταρ η ζύμη. Συνήθως φτιάχνω τυροπιτάκια, αλλά μπορεί να γεμιστεί με λουκανικάκι ή ελίτσες ή σπανάκι. 'Άλλη ιδέα της Ειρήνης είναι σε γλυκό, δηλαδή γεμισμένη με μερέντα!! Έχει ενδιαφέρον ο συνδυασμός το αλμυρό με το γλυκό. Όταν λοιπόν φτιάχνουμε μια δόση από τη ζύμη αυτή, μπορεί να παρουσιάσουμε μια πιατέλα που να είναι για πολλά γούστα.

01 Μαρτίου 2013

Μάφιν (Μαίρης)

Μάφιν. Ένα γλυκό που αρέσει σε πολλούς. Όχι, δεν είναι ελληνικό. Εγώ πρώτη φορά το δοκίμασα σε βενζινάδικο σε αυτοκινητόδρομο στη Γαλλία (τα βενζινάδικα αυτά έχουν του κόσμου τα καλά, όπως και στους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους). Είναι σαν μικρά, αυτόνομα κέικ. Και μιας και εγώ δεν είμαι φίλος του κέικ, δεν έδωσα σημασία. Έλα όμως που άρεσαν στην κόρη μου. Έψαξε λοιπόν κι έμαθε μια συνταγή από τη φίλη μας τη Μαίρη. Μου την έδωσε και την έφτιαξα κάποιες λίγες φορές, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Άμα κάτι το κάνεις ανόρεχτα... Τέλος πάντων, η Ειρήνη τα φτιάχνει ταχτικά. Πήραμε και φόρμες τόσο αλουμινένιες όσο και σιλικόνης και τα ψήνει εκεί μέσα. Ένα δείγμα τους είναι στη φωτογραφία.