Κοκορέτσι στο φούρνο

 

Συνταγή για κοκορέτσι έχω βάλει. Άρα προς τι η συζήτηση; Εκεί γράφω πως το κοκορέτσι μπαίνει σε σούβλα και ψήνεται στα κάρβουνα. Έτσι είναι κανονικά, αλλά τι γίνεται αν δεν έχω κάρβουνα; Κι αν το πάρω έτοιμο πώς να το σουβλίσω; Το τελευταίο βολεύεται, με λίγη προσοχή περνάει η σούβλα. Πολύ περισσότερο που τα έτοιμα είναι και μέσα σε δίχτυ που κρατάει τα διάφορα μέρη και δεν σκορπίζονται. Άρα το βασικό είναι το ψήσιμο. Τι κάνω αν δεν έχω κάρβουνα (ύπάρχουν και φούρνοι που παίρνουν σούβλα, αλλά όλο και λιγοστεύουν μιας και στη θέση που ήταν το μοτέρ και γύρναγε τη σούβλα έχει μπει ο αέρα).

Πάσχα έρχεται

Πάσχα έρχεται, πασχαλινά εδέσματα θα καταναλωθούν. Κι έτσι είπα να κάνω μια συνολική παρουσίαση από συνταγές πασχαλινές που έχω βάλει κατά καιρούς. Γιατί σήμερα αφού έχουμε ακόμα λίγες μέρες για το Πάσχα; Ε, για να προλάβουμε να ετοιμαστούμε. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Πασχαλινά Κουλούρια αμμωνίας

Τσουρέκια Πασχαλινά

Μαγειρίτσα Παραδοσιακή

Αρνί (ή κατσίκι) στη σούβλα (κοινώς οβελίας) κλασσικό

αλλά και Οβελίας με ψήσιμο αλά Λιβαδειά

Κοκορέτσι

αν και, εναλλακτικά με τα συκωτάκια υπάρχει και η Παπούδα

Κουλούρια αμμωνίας

Αυτά είναι τα κατεξοχήν λαμπριάτικα κουλούρια που φτιάχνουμε στο χωριό. Το Πάσχα δεν συνηθίζονται τα τσουρέκια αλλά τα κουλουράκια. Κι έχουν περάσει τόσα Πάσχα και συνταγή δεν ανέβασα. Και το διαπίστωσα επειδή είπα πως θ' ανεβάσω όλες τις σχετικές με κουλούρια συνταγές. Την άφησα λοιπόν τελευταία. Προφανώς τα υλικά είναι μπόλικα, για να φτουράνε, η μισή δόση πάλι ικανοποιητική είναι!

Τσουρέκια Πασχαλινά

Τελευταία στιγμή που δίνω τη συνταγή. Ο λόγος είναι πως ενώ και αυτήν και άλλες τις έχω χρόνια τώρα, όσες φορές προσπάθησα να φτιάξω τα τσουρέκια, δεν τα κατάφερνα. Έμοιαζαν εξωτερικά με τσουρέκια, αλλά όταν τα έκοβες ήταν θεόσκληρα. Έτσι, για χρόνια είχα σταματήσει να φτιάχνω τσουρέκια. Η Μαρία έκανε κάποιες προσπάθειες, κι αυτές αποτυχημένες και απαγορέψαμε την συνέχιση των προσπαθειών. Μέχρι πρόσφατα που σ' ένα ζάπινγκ έπεσα πάνω σε μια εκπομπή του νέου καναλιού "Ε" με τον παλιό μαγειροπαρουσιαστή Ευτύχη Μπλέτσα που έφτιαχνε τσουρέκια. Η Μαρία, που πάντα είχε στο νου της να φτιάξουμε σπιτικά τσουρέκια, είπε να ξαναδοκιμάσουμε. Έριξα μια ματιά και τα βασικά υλικά (αλεύρι - μαγιά - αυγά) ήταν τα ίδια. Έτσι το προσπαθήσαμε και πάλι παντρεύοντας τις οδηγίες (η κυρία στο βίντεο είναι αναλυτική ενώ οι οδηγίες που γράφει από κάτω είναι πολύ περιληπτικές και μερικά πράγματα τα κατάλαβα απ' αυτές που είχα) κι αυτή τη φορά πετύχανε!). Κι αφού πετύχανε, ρίξαμε και μια δεύτερη δόση την επόμενη μέρα γιατί η πρώτη κάτι να δοκιμάσουμε, κάτι να μοιράσουμε, δεν έμεινε ούτε η μισή!

Κοκορέτσι

Το κοκορέτσι της φωτογραφίας είναι ετοιματζίδικο. Από ταβέρνα. Έτσι είναι αρκετά χοντρό. Όταν το φτιάχνω εγώ είναι πολύ πιο λεπτό. Και το φτιάχνω συνήθως το Πάσχα, γι' αυτό και έχει θέση αυτές τις μέρες στα επετειακά φαγητά (και όχι μόνο). Μπορεί να είναι κυρίως φαγητό, αλλά τις περισσότερες φορές είναι συνοδευτικός μεζές, τα υλικά του είναι αρκετά δύσκολα για τον οργανισμό. Χοληστερίνη, πίεση και άλλες δυνάμεις καραδοκούν κι έτσι χρειάζεται μέτρο στην απόλαυσή του. Κάποια εποχή μάλιστα, είχε απαγορευτεί απ' την Ευρωπαϊκή Ένωση (ή ήταν τότε ακόμα ΕΟΚ; ).

Οβελίας με ψήσιμο αλά Λιβαδειά

Όπως έγραφα τις προάλλες, πριν μερικά χρόνια βρέθηκα για Πάσχα σε χωριό της Λιβαδειάς (αλήθεια πώς γράφεται; η Βικιπαίδεια δέχεται τρεις διαφορετικές γραφές, στα επίσημα είναι το καθαρευουσιάνικο Λεβάδεια), καλεσμένος από φίλους να ψήσουμε το αρνάκι μας. Κι εκεί είδα μαι άλλη τεχνική, ενδιαφέρουσα, εντυπωσιακή, ξεκούραστη που όμως προϋποθέτει να υπάρχουν κατάλληλες υποδομές. (Μαι περίληψη έδωσα όταν έγραφα για την πορτοκαλόπιτα :) ) Το αρνί προετοιμάζεται και σουβλίζεται κανονικά (και συνήθως είναι και μεγαλούτσικο). Η διαφορά είναι στη συνέχεια.

Οβελίας

Μέρες που έρχονται λέω να συνεχίσω τα πασχαλινά με τον παραδοσιακό οβελία. Γιατί παραδοσιακό; Γιατί υποτίθεται πως έτσι γιορτάζεται το Πάσχα. Στο χωριό μου βέβαια, τέτοιες συνήθειες δεν είχαμε (και ακόμα δεν τις απέκτησαν). Ναι, το Πάσχα τρώμε αρνί (ή κατσίκι) αλλά μόνο ένα μπούτι ή μια σπάλα (η τελευταία συνήθως γεμιστή). Σούβλα δεν έχει αφού τα κατσικάκια και τ' αρνάκια δεν είναι και τόσο πολλά. Εγώ πρώτη φορά έφαγα αρνί στη σούβλα στο σπίτι του πεθερού μου, στον Πειραιά. Αυτός με έμαθε και πώς να ετοιμάζω ένα αρνί για να σουβλιστεί (η διαφωνία μας ήταν στο βάρος. Ποτέ δεν συμβιβάστηκα με τα πολλά κιλά). Αν και, το πρώτο που έφτιαξα μόνος μου (δηλ. παρέα και με άλλους άσχετους) ήταν στη Δάφνη Καλαβρύτων όπου πρωτοδούλεψα ως καθηγητής, το Πάσχα του 1991.

Μαγειρίτσα Παραδοσιακή

Πάσχα έρχεται. Ανάμεσα στα άλλα παραδοσιακά εδέσματα είναι και η μαγειρίτσα. Που τρώγεται μετά το "Χριστός Ανέστη" (κι από μερικούς και νωρίτερα, αλλ' αυτό είν' άλλο θέμα). Η σύνθεση της μαγειρίτσας είναι τέτοια που σηκώνει πολλή κουβέντα. Σ' άλλους αρέσει και σ' άλλους όχι. Κάποιοι π.χ. αντί για μαγειρίτσα βάζουν μια απλή κρεατόσουπα ή και κοτόσουπα. Και στο σπίτι μας παλιά, αυτό κάναμε. Τελικά όμως είδα πως αν κάνεις σωστά την προετοιμασία το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Έτσι αποφάσισα πως καλό είναι να παρουσιάσω την παραδοσιακή συνταγή.

Παπούδα (Τούλας)

Στα Σέρρας πρωτοδοκίμασα παπούδα. Και πολύ μ' άρεσε. Δεν ξέρω αν τη φτιάχνουν και άλλη εποχή, αλλά είναι πασχαλινός μεζές. Όταν τη φτιάξεις γίνεται μπόλικη, αλλά μόνο σαν μεζέ μπορώ να το θεωρήσω γιατί για φαγητό είναι μπόμπα. Ακόμα και οι δυο - τρεις κουταλιές που συνήθως τρώμε είναι ζόρικες. Μιας και τα υλικά της είναι όλα ένα κι ένα για να ανατρέψουν κιλά, χοληστερίνες κλπ. Προσπαθούμε να την κάνουμε πιο ελαφριά αλλά ό,τι και να γίνει μικρή η βοήθεια. Η Τούλα που μου τη δίδαξε την φτιάχνει συνήθως έτσι, ολόκληρη, σε ταψί. Γίνεται όμως και σε μικρά κομμάτια, ατομικά. Τότε, βέβαια, μάλλον δεν μιλάμε για παπούδα αλλά για τζι(γ)εροσαρμάδες.