Γεννητούρια

Ενώ με τη Μαρία ήμασταν μαζί από το 1980 και παντρευτήκαμε το 1984 δεν είχαμε καμιά σκέψη για ν' αποκτήσουμε παιδιά. Κάθε άλλο. Λεφτά δεν είχαμε (είτε φοιτητές είτε με την προσωρινότητα του κούριερ) για παιδιά ήμασταν; Για να μην συμβεί κάνα απρόοπτο βοήθησε και το γεγονός πως στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων ήρθε ένα γυναικολόγος που έστησε ένα κέντρο οικογενειακού προγραμματισμού. Από κει είχαμε την κατάλληλη καθοδήγηση και παρακολούθηση. Την εποχή που μετακομίσαμε στην Αθήνα μετακόμισε κι ο Κανελλόπουλος (ο γιατρός που λέγαμε) στο Κρατικό της Νίκαιας. Κι έστησε ένα παρόμοιο κέντρο κι εκεί. Το μάθαμε και καταφύγαμε πάλι στις υπηρεσίες του (μόνο που τώρα ήταν συνεργάτες που βρίσκονταν στο κέντρο, σπάνια να δούμε τον ίδιο).

Τα λουμπάγκα μου

25 Γενάρη ήταν Τετάρτη βλέπω. Γιόρταζε ο πεθερός μου, αλλά μιας κι η Τετάρτη δεν ήταν βολικιά θα μας έκανε τραπέζι την Κυριακή. Ξυπνάω μ' ένα πόνο στο δεξί μου πόδι, στη γάμπα. Πόνος πολύς που δεν μ' άφηνε να καθίσω. Έπρεπε να είμαι ή όρθιος ή ξαπλωτός. Είχα ένα ιδιαίτερο τότε που έκανα φυσική μια ώρα κάθε Κυριακή πρωί σε μια μαθήτρια της Μαρίας κι έλεγα πως θα πήγαινα με τ' αυτοκίνητο να το κάνω, θα γύρναγα μετά, θάπαιρνα τη Μαρία και θα πηγαίναμε για Δραπετσώνα. Πώς να κάτσω να οδηγήσω. Πήγα με τα πόδια, πέρασε η Μαρία με πήρε και μισοξαπλωμένος έφτασα στο σπίτι. Εκεί είχε κι άλλους καλεσμένους. Κάθισαν στο τραπέζι, έκατσα όσο κι όπως και την υπόλοιπη ώρα την πέρασα όρθιος.

TNT Skypak 5

Η ΤΝΤ υπάρχει και σήμερα και είναι σε διαδικασία συγχώνευσης FedEx και TNT Express

Στην εταιρία επικρατούσε καλό κλίμα. Πολλές φορές βρισκόμασταν οι εργαζόμενοι μεταξύ μας για κάποια έξοδο κι αρκετές απ' αυτές συμμετείχαν και τ' αφεντικά (το ζευγάρι που είχε την εταιρία δηλαδή). Επίσης είχε καθιερωθεί την παραμονή της πρωτοχρονιάς να γίνεται ένα πάρτι στα γραφεία. Τέτοιες μέρες όλοι μισοδουλεύουνε. Οι ημιαργίες δεν είναι μόνο για το δημόσιο, όπως θέλουν οι διαδόσεις, αλλά για όλους. Κι ενώ καθημερινά τα γραφεία κλείναν μετά τις 6, εκείνη τη μέρα σταματάγαμε κατά τις 3. Έρχονταν κάποια φαγητά από το Έδεσμα (ναι, το θυμήθηκα τ' όνομα) που ήταν κάτι σαν κέτεριγκ στη Σόλωνος (όλα τότε ήταν σε άλλους ρυθμούς από σήμερα που το ντελίβερι πάει σύννεφο), ανοίγονταν κάποια μπουκάλια (ντεμέκ σαμπάνια) και το γιορτάζαμε μέχρι να χαιρετηθούμε. Μόνο αυτός που είχε δρομολόγιο για αεροδρόμιο ήταν που δεν μπορούσε να σταματήσει και να μην πάρει το αυτοκίνητο εγκαταλείποντας το τζέρτζελο.

TNT Skypak 4

Στην εταιρία τα πράγματα πήγαιναν καλά. Ως διευθυντής δεν είχα πολλά πάρε δώσε πια ούτε με τα μηχανάκια ούτε με τ' αεροδρόμια. Αλλά αυτά για τις κανονικές συνθήκες. Όταν υπήρχε ζόρι και το μηχανάκι καβάλαγα και το αυτοκίνητο για τ' αεροδρόμιο. Π.χ. γύριζε ο κούριερ που είχε πάει να παραδώσει ένα δέμα με το μηχανάκι (ή το αυτοκίνητο αν το δέμα ήταν μεγάλο) και μας έλεγε πως αυτή η διεύθυνση δεν υπάρχει. Ή θα ήξερα την περίπτωση να του δώσω οδηγίες για το πώς θα πάει να τη βρει (μπορεί και νάβρισκα άκρη με τον χάρτη - είχαμε τους οδηγούς της Αθήνας που έβγαζε τότε τη εταιρία Καπρανίδης - Φώτης, αργότερα χώρισαν κι είχε ο καθένα τη δική του παραλλαγή με ελάχιστες διαφορές) ή θάπαιρνα το όχημα και θα πήγαινα να το παραδώσω εγώ (και η διεύθυνση θα βρισκόταν, απλά το πώς την έγραφαν και πού ήταν, πώς βρισκόταν, άλλο θέμα).

TNT Skypak 3

Ξαναγυρίζω σήμερα στα της εταιρίας. Όπως έλεγα μεγαλώναμε και μεγαλώναμε. Εκεί που λέγαμε αμάν να έχουμε να στείλουμε 5 κομμάτια τη μέρα φτάσαμε να στέλνουμε πάνω από 50 μόνο από Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη έστελνε τα δικά της κι αυτή. Το δρομολόγιο που χρησιμοποιούσε ο κούριέρ μας ήταν Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Ντίσελντορφ. Είχαμε συμφωνήσει με την Ολυμπιακή κι όταν σταμάταγε το αεροπλάνο στη Σαλονίκη έπαιρνε ένα σάκο κι από κει. Ομοίως στην επιστροφή, αφήναμε έναν εκεί κι έτσι είχαμε πολύ καλούς χρόνους παράδοσης από Ευρώπη για Θεσσαλονίκη. Για Αθήνα μόνο για το κέντρο και μόνο για περιπτώσεις που είχε ζητηθεί (και ίσως χρεωθεί έξτρα).

Ατυχημάτων συνέχεια

Έγραφα στο προηγούμενο για ατυχήματα που μου συνέβησαν όταν δούλευα με το μηχανάκι. Μόνο που ατυχήματα δεν είχα μόνο εγώ. Είχαν κι άλλοι συνάδελφοι. Πολλοί ήταν μηχανόβιοι (δεν είχαν ένα παπάκι όπως εγώ αλλά μηχανές μεγάλες). Βέβαια αυτοί πιο σπάνια την πάθαιναν ήταν πιο εξοικειωμένοι. Μέχρι που ένα πρωί στην εταιρία πέφτει παγωμάρα. Μαθαίνουμε πως ένας απ' τους μηχανόβιούς μας (ο Δημήτρης ο Χρυσοσπάθης, που είχε φύγει όμως απ' την εταιρία αλλά πέρναγε για κάνα γεια πότε πότε) σκοτώθηκε. Πρώτη αντίδραση πως δεν πρόσεξε με τη μηχανή. Και σκοτώθηκε κάπου τρεις με τέσσερις τα χαράματα. Στην Γ' Σεπτεμβρίου. Όμως μαθαίνουμε πως δεν σκοτώθηκε με τη μηχανή. Είχε πάρει ένα αυτοκίνητο (ντεσεβό Citroen 2CV) κι ήταν στ' αυτοκίνητο όταν του συνέβη. Πάλι ήμασταν σίγουροι πως ο ίδιος θα έφταιγε. Κι αργότερα μαθαίνουμε πως την ώρα εκείνη τα φανάρια ήταν κλειστά, ο ίδιος πήγαινε κανονικά στην Γ' Σεπτεμβρίου και κάποιος άλλος που είχε πορτοκαλί που αναβόσβηνε (άρα θα έπρεπε να σταματήσει, να ελέγξει κι αν δεν παίρναγε αυτοκίνητο να συνέχιζε) έφυγε όπως ήτανε, και τον πέτυχε στο δόξα πατρί. Βέβαια κι οι θάνατοι μέσ' στη ζωή είναι αλλά η είδηση μας τάραξε για μέρες.

Ατυχήματα με το μηχανάκι

Όποιος κυκλοφορεί είναι νομοτέλεια πως θα έχει ατύχημα. Διαφορετικής βαρύτητας ανάλογα με το με τι κυκλοφορείς, αλλά το ατύχημα δεν το αποφεύγεις. Αν είσαι με τα πόδια μπορεί να παραπατήσεις ή να σκουντουφλήσεις κάπου. Αν είσαι με τροχοφόρο ένα τρακάρισμα είναι στο πρόγραμμα. Αυτό που δεν ξέρεις είναι το πότε θα συμβεί. Και ποιος θα είν' ο φταίχτης. Μπορεί εσύ μπορεί κάποιος άλλος. Το μόνο σίγουρο είναι πως κανένας δεν μπορεί να αποφύγει τα ατυχήματα, όσα μέτρα και να πάρει. Βέβαια, αν έχει πάρει μέτρα, τα προβλήματα που θα προκληθούν θα είναι πιο μικρά (ως αμελητέα) αλλά το ατύχημα δεν μπορείς να το αποφύγεις. Τα μέτρα είναι για να απαλύνουν τις συνέπειες.

TNT Skypak 2

Με το που μπήκε ο Γενάρης του 86 δεν υπήρχε πια η παλιά Ταχυδέμα ΕΠΕ. Η Ταχυδέμα Ιντερνάσιοναλ ΕΠΕ είχε πάρει τη θέση της και με διακριτικό τίτλο TNT Skypak. Υπήρχε κάπου και μια TNT Skypak Hellas που ήταν η εταιρία που ήθελε ο όμιλος ν' ανοίξει στην Ελλάδα, την ίδρυσε το 84 αλλά τελικά αποφάσισαν πως δεν βολεύει να τη στήσουν απ' το μηδέν κι έτσι έδωσαν σε μας την αντιπροσωπεία να την κάνουμε να φτουρήσει η δουλειά και μετά να μας εξαγοράσουν (όπως και έγινε). Στην αρχή στην καινούρια εταιρία προσλήφθηκαν λίγοι (ο διευθυντής της, βεβαίως, πρώτος) και σιγά σιγά κι οι υπόλοιποι, άσχετα αν δουλεύαμε όλοι κανονικά. Εγώ επίσημα ξεκίνησα στα μέσα Φλεβάρη (κι άλλαξα μετά από καμιά δεκαριά μέρες).

TNT Skypak

Ξαναπιάνουμε τα εργασιακά. Την εποχή εκείνη αυτοί που έκαναν δουλειές με μηχανάκι χαρακτηρίζονταν υπάλληλοι εξωτερικών εργασιών. Ήμασταν οι κουριέρηδες (είχαν αρχίσει να εμφανίζονται διάφορες εταιρίες κούριερ, εκτός απ' τη δικιά μας ήταν η ACS που υπάρχει ακόμα (και μάλιστα έχει γιγαντωθεί), η ACES και δεν θυμάμαι ποιες άλλες (μιλάω για το 85 - 86) ενώ για το εξωτερικό ήταν η DHL (που απ' αυτήν θα παίρναμε μερίδιο) η IML κι άλλη μια που δεν θυμάμαι (του Μπαξεβανίδη νομίζω) και με τις οποίες συνεργαζόμασταν.  Με μηχανάκι επίσης δούλευε η "σύγχρονη" μία εταιρεία μετέφερε μπομπίνες με ταινίες του κινηματογράφου έτσι ώστε μια ταινία να προβάλλεται με την ίδια μπομπίνα σε διαφορετικούς σινεμάδες ταυτόχρονα (τότε οι κόπιες κοστίζανε). Α! και κάποιοι που παρέδιδαν λουλούδια, αλλά αυτούς δεν τους έβλεπες κάθε μέρα, κυρίως σε γιορτές κυκλοφορούσαν. Σήμερα οι κούριερ  είναι λίγοι, οι πολλοί είναι οι ντελιβεράδες (φαΐ και καφέ). Οι κούριερ κυκλοφορούν μ' αυτοκίνητα συνήθως μιας και αυτά που έχουν να παραδώσουν έχουν μεγαλώσει (κι ειδικά με την πανδημία και τα λοκντάουν το ηλεκτρονικό εμπόριο γιγαντώθηκε.

Ο κακός ο άνθρωπος

Έλεγα λοιπόν πως στο καινούριο σπίτι είχε προβλέψει ο Δημήτρης πως θα έχουμε έναν κακό γείτονα. Ολόκληρη δακτυλογραφημένη σελίδα για να μας προειδοποιήσει. Το κυριότερο που μας επισήμαινε ήταν πως το σπίτι δεν θα το θεωρήσει ποτέ δικό μας. Ότι πάντα θα θέλει να γίνεται ό,τι αποφασίσει αυτός. Αυτό φάνηκε κι απ' τον τρόπο που είχε μοιράσει το σπίτι. Ενώ είχε εξαντλήσει το συντελεστή δόμησης (δεν είχα δικαίωμα να χτιστεί τίποτα άλλο στο οικόπεδο) κράτησε δικαίωμα για δυο ορόφους ακόμα (στην Ελλάδα είμαστε, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να δώσουνε κι άλλο, να μην το έχει αυτός). Και γι' αυτούς τους δυο ορόφους τους ανύπαρκτους προέβλεπε ψήφους στις αποφάσεις τις πολυκατοικίας (που προφανώς θα τις είχε ο ίδιος). Αυτό ήταν το πρώτο που ζήτησε ο δικηγόρος να αλλαχτεί. Κι αλλάχτηκε, τις αποφάσεις τις παίρνουν αυτοί που μένουν και αν ποτέ χτιστεί κάτι τότε θα ενεργοποιηθούν.

Μωρουδιακά

Διάλειμμα από τις αφηγήσεις σήμερα. Αλλαγή σκηνικού για μια μέρα. Γενέθλια ένεκα, θα παρουσιάσω ντοκουμέντα από το τι ιματισμό είχα ως μωρό. Τα φύλαξε η μάνα μου, τα παρέλαβε η γυναίκα μου κι ήταν κάπου καταχωνιασμένα. Ψάχνοντας για τη μπουμπουνιέρα και το προσκλητήριο του γάμου, βγήκαν στο φανερό κι αυτά. Τα φωτογράφισα κι έκρινα πως οι μέρες ήταν οι κατάλληλες ώστε να κοινοποιηθούν. Και ξεκινώ με τα βαφτιστικά. Πλήρες σετ!

Καινούριο σπίτι

Όπως έλεγα ο πατέρας μου μας είπε πως υπάρχουν τρία εκατομμύρια διαθέσιμα για αγορά σπιτιού. Εμείς βρήκαμε ένα που έκανε τέσσερα. Όπως είχε γίνει και με το αυτοκίνητο...
Στην αρχή αρχίσαμε να ψάχνουμε στην ευρύτερη περιοχή. Αμπελόκηποι, άντε και Ιλίσια. Βρήκαμε ένα που μας άρεσε, σχετικά κοντά μ' εκεί που μέναμε. Το λέμε στο Δημήτρη (τον δικηγόρο αλλά και σύμβουλο αγοράς από μεριάς των γονιών μου). Έρχεται, το βλέπει και το απορρίπτει. Είναι σε δρόμο πολυσύχναστο και θα έχει φασαρία και για πάρκινγκ ούτε να το σκέφτεστε. Δεν αξίζει τον κόπο.

Περιπέτειες με το αυτοκίνητο

Επίσκεψη στο Σούνιο. Τότε που έμπαινες ελεύθερα μέσα στο ναό (όπως και μέσα στον Παρθενώνα).

Όταν μετακομίσαμε στην Αθήνα, το αυτοκίνητο το αφήσαμε στο χωριό, σ' ένα αυτοσχέδιο υπόστεγο. Το σκεπτικό ήταν πως αφενός δεν ξέραμε την Αθήνα για να κυκλοφορήσουμε (αν και μαθαίνεται) κι αφετέρου πως αν δεν βρούμε δουλειά σε φροντιστήριο θα γυρίσουμε για διακοπές. Και ναι μεν με φροντιστήρια δεν έγινε κάτι, αλλά δουλειά βρέθηκε. Οπότε μου το έστειλαν (ο Βασίλης το πήγε στη Μυτιλήνη και τόβαλε στο βαπόρι). Τους δρόμους τους μάθαινα γρήγορα λόγω δουλειάς κι αρχίσαμε και το κυκλοφορούσαμε. Και παιδευόμασταν να το παρκάρουμε μιας και από τότε υπήρχε πρόβλημα πάρκινγκ στην περιοχή. Συνήθως κάπου πίσω απ' την πρεσβεία βρίσκαμε καμιά τρύπα. Αλλά μια φορά η Μαρία έφτασε στα Ιλίσια, στην άλλη μεριά της Μιχαλακοπούλου για να βρει (αφού βαρέθηκε κάνα μισάωρο και βάλε να κάνει γύρες).

Εν Αθήναις

Εκτός απ' τη δουλειά υπάρχει κι η κανονική ζωή. Αυτή λοιπόν είχε τα δικά της σκαμπανεβάσματα. Όπως έλεγα τις προάλλες, τον Μάη του 85 με αφορμή το γάμο της Πέρσας ήμουν για τρεις μέρες στην Αθήνα (βασικά στα πεθερικά μου στη Δραπετσώνα έμενα) για να βρω και σπίτι. Κι όντως βρήκα. Εύκολα. Το σπίτι ήταν στη Χατζηκώστα 8β, ένα δρομάκι απέναντι από το Ιπποκράτειο. Στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων κι ενώ ο χάρτης εξειδικεύει σε Κουντουριώτικα, αυτά ήταν πιο πάνω προς το Λυκαβηττό, εκεί που ήμασταν εμείς λέγεται Στέγη Πατρίδος, δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί είναι εκεί η αμερικάνικη πρεσβεία 😀. Η περιοχή διαλέχτηκε για να έχει συγκοινωνία με διάφορα μέρη ώστε όπου και να βρίσκαμε δουλειά να μπορούμε να πάμε με τη συγκοινωνία. Μακριά νυχτωμένοι από την πραγματικότητα, πολλές γραμμές λεωφορείων πέρναγαν πράγματι από κει, καμιά δεν χρησιμοποιήσαμε για δουλειά, πού να ξέρουμε πως δεν θα βόλευαν καθόλου.

Προς Ταχυδέμα Ιντερνάσιοναλ

Καλοκαίρι 85 ανακοινώνεται ο ετεροχρονισμός της ΑΤΑ. ΑΤΑ είναι αρχικά και πάει να πει αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή. Επειδή κάποιοι δεν ξέρουν τι είν' αυτά ας κάνουμε ένα μικρό οικονομικό - ιστορικό μάθημα. Ο τιμάριθμος (επίσημα δείκτης τιμών καταναλωτή) είναι ένας δείκτης μας λέει πόσο είναι το κόστος διαβίωσης. Περιλαμβάνει πάρα πολλά αγαθά (από το ψωμί μέχρι το νοίκι μέχρι το κόστος τηλεφωνίας κλπ) το καθένα με το δικό του συντελεστή (πόσο επιβαρύνει δηλαδή τη ζήση μας). Ο τιμάριθμός συνήθως ανεβαίνει (γι' αυτό και στις γελοιογραφίες παρουσιάζεται σαν ένα πολύ ψηλός και λεπτός κύριος). Ακόμα κι αν για κάποιο αγαθό πέσει η τιμή του, δύσκολα να συμβεί αυτό και για όλα τα υπόλοιπα. Ειδική υπηρεσία παρακολουθεί τις μεταβολές των τιμών και ανακοινώνει το ύψος του τιμάριθμου (συνήθως με ποσοστό σε σχέση με προηγούμενο διάστημα). Ανάλογα με τις μεταβολές του τιμάριθμου ρυθμίζονται και οι αυξήσεις των μισθών και ημερομισθίων (ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να τα βγάζουν πέρα).