Ψάρια ψητά

Της μεταμορφώσεως του Σωτήρος σήμερα, να ευχηθώ χρόνια πολλά στους Σωτήρηδες που γιορτάζουν. Αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι οι ευχές αλλά με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής και μιας και σήμερα η παράδοση προβλέπει "κατάλυση ιχθύος" επιτρέπεται δηλ. η κατανάλωση ψαριών εν μέσω της νηστείας του δεκαπενταύγουστου (για όσους νηστεύουν βέβαια) που η κατάλυση έχει μεταφραστεί σε έθιμο να τρως ψάρι αυτή τη μέρα (το ίδιο ισχύει και στις 25 του Μάρτη και την Κυριακή των Βαΐων) να αναφερθώ σε ψάρια σήμερα. Και μιας και είχα ξεκινήσει με σκάρα, είπα να τα συνδυάσω αυτά τα δυο και ιδού: για σήμερα έχουμε ψητά ψάρια.

Τα ψάρια σε σχέση με το κρέας έχουν μερικές διαφορές. Για παράδειγμα, ενώ το κρέας το γυρίζουμε ταχτικά, τα ψάρια αντίθετα θέλουν να τα βάλεις και να τα γυρίσεις μόνο μια φορά. Θα πρέπει τα κάρβουνα να είναι πολύ καλά αναμμένα ώστε να μπορούν να ψήσουν το ψάρι μέχρι μέσα (ειδικά αν είναι χοντρό), να τα γυρίσεις μια φορά κι απ' την άλλη και να είναι έτοιμα. Άντε να τα γυρίσεις ακόμα μία, ίσα να ζεσταθούν (αν έχουν προλάβει να κρυώσουν). Επίσης, έχουν τόσο νερό που τα αλατίζω μόλις τα καθαρίσω απ' τα εντόσθια και τα πλύνω.

Μιας και ανέφερα για ψιλά και χοντρά ψάρια: ποια ψάρια μπορούν να γίνουν ψητά; Τα περισσότερα. Από ψιλά (αλλά όχι τελείως - σαρδέλα, μαρίδα, γόπα, μένουλα) μέχρι τα χοντρά (τσιπούρα, κολιός, λαβράκι κλπ). Τα πολύ ψιλά, δεν είναι εύκολα γιατί καίγονται. Επίσης, τα μόνα απ' τα μεγάλα που δεν συνηθίζονται ψητά είναι τα βραστόψαρα. Όταν τα ψάρια θα γίνουν ψητά δεν χρειάζεται να καθαριστούν απ' τα λέπια τους. Αφού έτσι κι αλλιώς την πέτσα θα την πετάξω στο τέλος, αφήνω πάνω της τα λέπια που βοηθάνε να μοιράζεται ομοιόμορφα η ζέστη από το ψήσιμο και να διαχέεται σ' ολόκληρο το ψάρι.

Όταν τα ψάρια ψηθούν για να τα σερβίρω τα περιχύνω με λαδολέμονο (ίση ποσότητα λάδι και λεμόνι ίσως και λίγη ρίγανη, χτυπημένα όλα μαζί πολύ καλά). Ή βάζω τα ψάρια σκέτα και το λαδολέμονο δίπλα ώστε να καθαριστούν πρώτα (να μην πάει χαμένο στα απέξω)