Συρία

Πάνε αρκετά χρόνια τώρα, όταν ακόμα η εισβολή, εεεε, συγγνώμην, η επιχείριση αποκατάστασης του κράτους δικαίου, στο Ιράκ ήταν ακόμα σε εξέλιξη, όλοι περιμέναμε πως ο επόμενος στόχος θα ήταν η Συρία και πως αυτό θα γινόταν άμεσα, τότε, με προσχήματα που δεν ήταν δύσκολο να βρεθούν σε περίοδο πολέμου. Όμως οι επιχειρήσεις "ολοκληρώθηκαν", ο κακός Σαντάμ έφυγε απ' τη μέση κι η Συρία του Άσαντ εξακολουθούσε να υπάρχει (και μάλιστα με λόγο στην περιοχή) για χρόνια τώρα.

Η ιστορία με το ποιος έχει το πάνω χέρι στην περιοχή, που ονομάζεται Μέση Ανατολή και με μια διευρυμένη έννοια περιλαμβάνει τις χώρες από τον Ατλαντικό μέχρι την Ινδία, είναι παλιά. Κάποτε όλη ήταν αποικία των Άγγλων, άντε και λίγο των Γάλλων. Όταν αυτοί έφυγαν έβαλαν κυβερνήσεις του χεριού τους (και των Αμερικάνων που τους διαδέχτηκαν) που όμως σε πολλές χώρες δεν φτούρησαν για πολύ. Κάτι ο Νάσερ στην Αίγυπτο, ο Σαντάμ στο Ιράκ, ο Καντάφι στη Λιβύη κι οι Άσαντ στη Συρία, χάλαγαν την τάξη. Α! ναι. Κι οι Αγιατολάδες του Ιράν. Αλλά αυτουνών η σειρά θα έρθει σε λίγο. Προς το παρόν σειρά έχει η Συρία.

Κάποτε ήταν το Βιετνάμ. Αλλά πολύ σε μάκρος τράβηξε. Κι αποφασίστηκαν πιο γρήγορες διαδικασίες. Όπως η διαδικασία που εφαρμόστηκε στο Ιράκ. Που δίδαξε πως δεν είναι τόσο απλή μια απευθείας εισβολή. Παρά το εμπάργκο όπλων που υπήρχε για χρόνια και που είχε ως αποτέλεσμα να μην έχουν τα απαραίτητα ανταλλακτικά κλπ για να αμυνθούν και παρά τους λεονταρισμούς (και ποιος θα δήλωνε πως είναι αδύναμος κι όποιος θέλει μπορεί να τον καταλάβει χωρίς πρόβλημα; ) η προέλαση έγινε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα για τους εισβολείς. Όμως, η κατοχή είχε ως αποτέλεσμα να δεσμευτεί σημαντικός αριθμός στρατιωτών στη χώρα που δεν φέρονται και με τον καλύτερο τρόπο και τακτικά δημιουργούνται θέματα γι' αυτό μιας και στην εποχή που ζούμε δύσκολα κάτι να μείνει κρυφό. Χώρια οι αντιδράσεις των οικείων (κυρίως) του προσωπικού, αλλά και κάποιων φωνών που λένε πως οι χώρες τους δεν έχουν δουλειά εκεί. Έτσι, έπρεπε να βρεθεί καινούρια φόρμουλα.

Ένας νέος τρόπος δοκιμάστηκε στη Λιβύη. Το σχέδιο προέβλεπε να δημιουργηθεί μια γενικότερη κίνηση ανατροπών στην περιοχή. Είχε δοκιμαστεί εν μέρη και παλιότερα, απλά τώρα με νέες μορφές. Ξεκίνησε απ' την Τυνησία, πέρασε στην Αίγυπτο (που ακόμα δεν έχει γίνει δυνατόν να υπάρξει ισορροπία, αφού άμα ξεσκεπάσεις μια κατσαρόλα που βράζει δεν είναι σίγουρο πως θα ελέγξεις το βρασμό και πού θα κατευθυνθεί ο ατμός κι οι φουσκάλες) και βρήκε το στόχο του.

Κίνημα αντιφρονούντων πολιτών που αναλαμβάνουν ένοπλη δράση. Οι αντικαθεστωτικοί μπορεί να τα ψιλοκαταφέρουν στην αρχή όμως κάποια στιγμή στριμώχνονται. Κι η "διεθνής κοινότητα" με την κάλυψη ή μη του ΟΗΕ επεμβαίνει για να "αποκαταστήσει" την τάξη. Ο κλεφτοπόλεμος έχει αποδώσει, έχει επιβληθεί και εμπάργκο όπλων, άρα η κυβέρνηση δεν έχει κατάλληλα οπλικά συστήματα για να αντισταθεί αφού τα έχει ξοδέψει στον κλεφτοπόλεμο, οι διεθνείς χωροφύλακες ασχολούνται για λίγες μέρες, φεύγει ο μη αρεστός ηγέτης κι οι χωροφύλακες αποχωρούν αφήνοντας το χώρο σ' αυτούς που τόσο καιρό προσπαθούσαν να πάρουν την εξουσία.

Αυτό έγινε στη Λιβύη, αυτό ετοιμάζεται αυτή τη στιγμή στη Συρία. Εδώ και τόσους μήνες μαίνονται συγκρούσεις μεταξύ του στρατού της κυβέρνησης και ανταρτών. Προφανώς κι ο στρατός έχει προβλήματα εξοπλισμού αλλά διατηρεί την υπεροπλία του έναντι των εσωτερικών αντιπάλων του. Αυτό που χρειάζεται είναι μια αφορμή για επέμβαση. Για τον Α' παγκόσμιο πόλεμο ήταν η δολοφονία ενός πρίγκηπα στο Σεράγεβο (άλλη μαρτυρική πόλη που ο χρόνος την έφερε στο προσκήνιο ξανά αργότερα για λόγους παρόμοιους μ' αυτούς που αναφέραμε παραπάνω με στόχο τη Σερβία).Τώρα είναι η χρήση χημικών όπλων.

Είναι μερικές μέρες τώρα που έγινε καταγγελία πως στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα. Στην αρχή υπήρξε επιφυλακτικότητα. Ποιος τα χρησιμοποίησε; Ποια πλευρά; Οι πρώτες ειδήσεις μιλούσαν πως αυτό έγινε απ' τους αντάρτες. Όμως το σενάριο άλλα απαιτεί. Έτσι η συζήτηση συνεχίστηκε. Στάλθηκαν και ελεγκτές του ΟΗΕ να διαπιστώσουν αν έγινε χρήση χημικών. Δεν ξέρω αν θα ανακοινώσουν κι από ποια πλευρά κι αν κάτι τέτοιο θα έχει κάποια αξία. Γιατί οι κυβερνήσεις των χωρών που θα συμμετάσχουν στις πολεμικές επιχειρήσεις προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση από τη βουλή της κάθε χώρας. Κι οι ετοιμασίες προχωρούν. Και σ' αυτές μπλέκεται τόσο η Ελλάδα (και γίνονται διαβουλεύσεις για το πώς θα παρουσιαστεί η συμμετοχή μας, εδώ δεν χρειάζεται βουλή, οι εκπρόσωποι των κομμάτων αποφασίζουν) όσο και η Κύπρος (μέσω των αγγλικών βάσεων που υπάρχουν εκεί - κι είναι σε ιδανική απόσταση) ενώ όλοι φροντίζουν να δείξουν πως έχουν άποψη (και συμφέροντα) για την περιοχή.

Να είμαστε έτοιμοι λοιπόν. Όπου νάναι η "επιχείρηση αποκατάστασης του δικαίου στην Συρία" ξεκινάει. Όταν δεν ακούσουμε πως άρχισε ανταρτοπόλεμος και στο Ιράν να είμαστε προετοιμασμένοι για την πλήρη αποκατάσταση της τάξης κι εκεί. Η Pax Romana θα έχει θριαμβεύσει.