Τσίζκεϊκ -άλλη εκδοχή

Που μπορεί να το δούμε και τσιζκέικ (άλλο τονισμό δεν βρίσκω, cheesecake στ' αγγλικά). Έχω ξαναγράψει συνταγή γι' αυτό. Απλά με το ζαχαρούχο που έχω περιλάβει εκεί είχα θέμα τώρα τελευταία που άρχισα να το φτιάχνω σε μικρή ποσότητα (είτε στα ποτηράκια είτε σε μικροταψάκι). Θυμίζω πως το τσίζκεϊκ είναι ένα κέικ τυριού. Εύκολο και ευπαρουσίαστο γλυκό. Με πολλές παραλλαγές, αυτή που παρουσιάζεται εδώ είναι εύκολη. Είναι παρόμοια με την άλλη, για βάση έχει κι εδώ τριμμένο μπισκότο, άρα το ψήσιμο έχει γίνει πιο μπροστά και όταν το φτιάχνω εγώ δεν χρειάζεται να το ψήσω εγώ.

Γλυκιά πατσαβουρόπιτα με κόκκινη κολοκύθα

Την κολοκύθα την ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα. Κάποτε την ήξερα μόνο για τα κολοκυθοπιτάκια. Γλυκά κι αυτά. Μετά έμαθα να φτιάχνω σούπα ή πίτες αρμυρές. Μέχρι που έπεσα κατά τύχη πάνω σε μια συνταγή που την έκρινα ενδιαφέρουσα. Ήταν από τον Άκη οπότε μιας και την προηγούμενη την είχα πάρει απ' την Αργυρώ, ταίριαξε για να υπάρχει ισορροπία. Εννοείται, βέβαια, πως την προσάρμοσα.

Κέικ χωρίς γάλα (Ειρήνης)

Ένα κέικ που φτιάχνει τακτικά τελευταία η Ειρήνη και που τη συνταγή της την έδωσε η Ειρήνη. Θα μπορούσα να το πω και κέικ Ειρήνης στο τετράγωνο 😀 Έχει ξετρελαθεί μ' αυτό. Εγώ δεν το έφτιαξα σε στρώματα αλλά ενιαίο.

Εκμέκ με τσουρέκι και κρέμα

Κάποια στιγμή μου είχε φέρει η Ειρήνη μια συνταγή για εκμέκ που η βάση του ήταν τσουρέκι (κατά προτίμηση πολίτικο). Πολλές φορές το έφτιαξα έτσι και πάντα μου άρεσε. Αλλά το καλοκαίρι έπεσα πάνω σε μια παραλλαγή που περιλάμβανε και κρέμα ζαχαροπλαστικής. Ουσιαστικά είναι ένα πάντρεμα απ' αυτά που είχα ήδη βάλει (της Φωτεινής και το απλό). Η ιδέα μου άρεσε κι απ' το καλοκαίρι είχα ανοιχτή τη σελίδα ώστε να τη φτιάξω κάποια στιγμή. Και τώρα τις γιορτές ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Την έφτιαξα, μου άρεσε το αποτέλεσμα και την ξανάφτιαξα.

Λουκουμάδες με μαγιά και φαρίνα

Ραντεβού το Σεπτέμβρη είχα πει, Σεπτέμβρης σήμερα, ξεκινάμε πάλι. Και ξεκινάμε με συνταγές πρώτα, θ' ακολουθήσουν κι ιστορίες αργότερα. Καλό μήνα.

Οι λουκουμάδες είναι ένα έδεσμα που πολύ μ' αρέσει. Γι' αυτό και έχω ξαναβάλει συνταγή. Κι εγώ φτιάχνω και αγοραστούς από διάφορα μέρη παίρνω. Όμως όταν παίρνεις απ' έξω υπάρχει ρίσκο. Δεν ξέρεις πόσο καλοί είναι. Στάνταρ μέρος για αγορά λουκουμάδων όμως ήταν η Αγιάσος. Απέναντι από την κεντρική (και φημισμένη σ' όλο το νησί και όχι μόνο) εκκλησία της Παναγίας υπάρχει ένας φούρνος του Σουσαμλή. Εκτός από ψωμί έχει διάφορα παραδοσιακά αρτοπαρασκευάσματα (όπως αγιασώτικη βασιλόπιτα ή πλατσέτα κι άλλα που αλλού δεν τα βρίσκεις) αλλά και πιο καινούρια (π.χ. πίτσα ατομική). Όμως εμείς κάναμε πάντα στάση εκεί για να πάρουμε λουκουμάδες. Συνήθως ήμασταν μεγάλη παρέα και τους παίρναμε με το κιλό κι όχι με μερίδα!

Χαλβάς Φαρσάλων ξανά

Ο χαλβάς Φαρσάλων (σαπουνέ) μ' αρέσει πολύ. Έχω δοκιμάσει διάφορες συνταγές και έχω βάλει κάποια φορά μία απ' αυτές που την πέτυχα καλύτερα από τις άλλες. Αλλά ευχαριστημένος δεν έμεινα. Κάπου βρήκα μια που μου φάνηκε καλύτερη. Δεν θυμάμαι από πού την πήρα. Την έβαλα πριν κάνα δυο χρόνια προσωρινά να τη δοκιμάσω κι αν είναι να την ανεβάσω. Δεν αξιώθηκα για το πρώτο κι αποφάσισα να προχωρήσω στο δεύτερο. Ίσως τώρα το αποφασίσω. Τα σχόλια στο ΦΒ μ' έβαλαν στα αίματα. Έτσι τον δοκίμασα, τα συμπεράσματα στα σχόλια. Είναι μια οικονομική, εύκολη και γρήγορη συνταγή. Γίνεται νηστίσιμος με λάδι ή απογειώνεται η γεύση του με λιωμένο βούτυρο. Η καραμελωμένη επιφάνειά του είναι το κάτι άλλο.

Λεμονόπιτα (Όλγας)

Όλγας; Ποιας Όλγας; Σίγουρος δεν είμαι, αλλά έτσι την είχα σημειώσεις. Μάλλον συναδέλφισσα στο Μόναχο! 

Υλικά

500 γρ. αλεύρι
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
½ φλιτζάνι ζάχαρη
5 αυγά
250 γρ. μαργαρίνη
300 γρ. γιαούρτι
ξύσμα από 2 λεμόνια
1 βανίλια
1 πρέζα αλάτι
Για το σιρόπι
χυμό από ½ λεμόνι
2 φλιτζάνια ζάχαρη (ή λιγότερη)
1 φλιτζάνι νερό
κανέλα

Εκτέλεση

Χτυπάω στη μεσαία ταχύτητα του μίξερ το βούτυρο (που το έχω αφήσει αρκετά σε θερμοκρασία δωματίου να μαλακώσει). Προσθέτω τμηματικά τη ζάχαρη, ένα – ένα τα αυγά, χτυπώντας συνεχώς, το ξύσμα, το αλάτι, τη βανίλια και τέλος εναλλάξ το γιαούρτι με το αλεύρι, μέχρι να γίνει μια αφράτη μάζα. Βουτυρώνω μια φόρμα, την αλευρώνω και βάζω μέσα το μείγμα. Ψήνω στους 180º C για 45’ – 1 ώρα.

Κανταΐφι με κρέμα

Υλικά

Για το κανταΐφι

500 γρ. κανταΐφι
250 γρ. καρύδια ψιλοκομμένα
125 γρ. βούτυρο λιωμένο
Για την κρέμα

1 κιλό γάλα
300 γρ. ζάχαρη
150 γρ. σιμιγδάλι χοντρό
3 αυγά

Για το σιρόπι

500 γρ. νερό
1 κιλό ζάχαρη
χυμό μισού λεμονιού

Για το γαρνίρισμα

500 γρ. σαντιγί άγλυκη
καρύδια κομμένα στη μέση

Εκτέλεση

Βάζω το γάλα με τη ζάχαρη και τ’ αυγά χτυπημένα σ’ ένα κατσαρολάκι σε σιγανή φωτιά. Μόλις ζεσταθεί προσθέτω το σιμιγδάλι ανακατεύοντας συνέχεια με κουτάλι ή σύρμα μέχρι να βράσει η κρέμα και να πήξει. Την βγάζω από τη φωτιά και την αφήνω να κρυώσει ανακατεύοντας τακτικά για να μην κάνει κρούστα.
Βράζω το σιρόπι βάζοντας όλα τα υλικά μαζί μέχρι να δέσει. Λιώνω και το βούτυρο.
Βουτυρώνω ένα ταψί (25x40) και ανοίγω (ξένω) το μισό κανταΐφι και το στρώνω στη βάση. Αλείφω το κανταΐφι με το μισό βούτυρο, ρίχνω από πάνω τα καρύδια, απλώνω την κρέμα και τη στρώνω με μια σπάτουλα ομοιόμορφα. Απλώνω από πάνω το υπόλοιπο κανταΐφι αλειμμένο με το υπόλοιπο βούτυρο.
Ψήνω το γλυκό σε προθερμασμένο φούρνο στους 200º C για 40’ – 45’ μέχρι να πάρει χρώμα. Μόλις βγει από το φούρνο το περιχύνω με το σιρόπι (δηλ. καυτό γλυκό – κρύο σιρόπι) και το γαρνίρω με τη σαντιγί.

Μπουγατσάκια Αγγελικής

Στη γιορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, η Αγγελική ήρθε με μια μεγάλη κούτα γλυκά και την τοποθέτησε στο τραπέζι μαζί με τη ζάχαρη άχνη και την κανέλα. Όταν άνοιξε η κούτα, μοσχομύρισε το περιεχόμενό της. Ήταν μπουγατσάκια ατομικά, σερβιριζόμενα σε πιατάκι ή σε απλή χαρτοπετσέτα και πασπάλιζες όσο ήθελες ζάχαρη και κανέλα. Απίθανη ιδέα, γρήγορη σε εκτέλεση και εύκολη στο σερβίρισμα. Αμ έπος, αμ έργον, τη συνταγή και φτιάξιμο. Δυο φορές μάλιστα.

Κιουνεφέ

Τον κιουνεφέ τον έφαγα πρώτη φορά από την Κική. Με καταγωγή απέ την Πόλιν (όχι, δεν μιλάει Πολίτικα, δική μου η διατύπωση) είπε κάποια στιγμή να φτιάξει έναν κιουνεφέ. Τότε έμαθα την ύπαρξη του γλυκού αυτού καθώς και το ποια είναι τα βασικά του υλικά. Άλλο ένα παράξενο γλυκό από τη γείτονα, το οποίο αξιοποιεί το τυρί (το άλλο που δοκίμασα ήταν ο τυροχαλβάς). Πριν μερικές μέρες, καθώς τριγυρνούσε στους δαιδαλώδεις ιντερνετικούς δρόμους η Μαρία, έπεσε πάνω σε μια συνταγή για κιουνεφέ κι έτσι είπα να την φτιάξω. Ίσως θάταν καλύτερα νάχα ρωτήσει την Κική. πάντως το αποτέλεσμα από την πρώτη μου δοκιμή δεν ήταν κακό (αλλά ούτε και τρομερό - είχα μια καταπληκτική εμπειρία από κιουνεφέ στην Πέργαμο κι έτσι είχα ψηλές προσδοκίες). Στην πρώτη φωτογραφία είναι το αποτέλεσμα αυτής της πρώτης απόπειρας (που ακολούθησα τις οδηγίες με ευλάβεια αλλά μάλλον ήθελε πολύ περισσότερο σιρόπι).

Μαρμελάδα κεράσι (του Θανάση)

Τη συνταγή αυτή την ανέβασε ο (Θανα)Σάκης στο φέισμπουκ. Βασικά ξεκίνησε με φωτογραφίες (που δεν τις έχει για όλους και δεν ξέρω πώς θα φαίνεται και η φωτογραφία που διάλεξα, γιατί κι αυτή δική του είναι). Ζήτησαν τη συνταγή κι ο Θανάσης περιέγραψε τη διαδικασία και μ' άρεσε. Του ζήτησα λοιπόν την άδεια να την μεταφέρω εδώ και το κάνω. Την φέρνω στο στιλ που βάζω εγώ συνταγές με υλικά και εκτέλεση, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Έχω βέβαια τις διαφοροποιήσεις μου, εγώ θέλω η μαρμελάδα να είναι αλοιφή κι όχι κομμάτια φρούτων αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Παρατήρηση. Αν κάνω τη διαδικασία με το μαχαίρι, καλό είναι να βάλω κάνα γάντι να μην βάψουν τα χέρια μου. Ο Θανάσης δεν τόκανε και δεν ξέρω πότε θα καθαρίσουν τα χέρια του :)

Είδη χαλβά

Χαλβάς. Τι είναι χαλβάς; Όταν ακούει κάποιος τη λέξη χαλβάς πού πάει ο νους του; Και δεν εννοώ τη μεταφορική σημασία του λεξικού, αυτό του άβουλου και μαλθακού ανθρώπου. Αλλά του χαλβά σαν γλυκό. Το λεξικό που λέγαμε δίνει δυο είδη χαλβά (και το ίδιο κάνει κι αυτό του Μπαμπινιώτη). Τον έναν, αυτόν με ταχίνι και ζάχαρη (και διάφορες προσθήκες όπως κακάο, φιστίκι κλπ), αυτόν που εγώ τον ξέρω σαρακοστιανό. Γιατί συνήθως τον τρώμε τη σαρακοστή. Όχι πως δεν τρώγεται κι άλλες εποχές. Ο Δημήτρης π.χ. τον τρώει όλο το χρόνο, βρίσκοντας σ' αυτόν μια καλή και υγιεινή πηγή ενέργειας. Τον δεύτερο που παρουσιάζει εγώ τους ξεχωρίζω σε δυο.

Μους ανανά

Την πατρότητα* αυτής της συνταγής την διεκδικούν (ή την αποποιούνται :) ) πολλοί. Εγώ την δοκίμασα από την Ελένη που την έφερε στο σχολείο ένεκα της γιορτής της. Όμως είπε πως η συνταγή είναι της Στέλλας. Κι αν την ρώταγα κι αυτήν ούτε ξέρω που θα την απέδιδε. Το θέμα όμως δεν είναι ποιος τη βρήκε τη συνταγή και πού, το θέμα είναι πως πρόκειται για ένα δροσερό κι ελαφρύ γλυκό, νοστιμότατο που αξίζει τον κόπο να το φτιάξει κανείς (και να το τρώει :) ). Αλλά πριν προχωρήσω στη συνταγή, θα πρέπει να εξηγήσω αυτόν τον αστερίσκο που έχω βάλει παραπάνω γιατί υπάρχει εδώ ένα γλωσσικό παράδοξο.

Γιαουρτοζελέ

Ένα εύκολο και δροσιστικό γλύκισμα. Απλό κι ελαφρύ, ό,τι πρέπει για τις ζεστές μέρες που ακόμα κρατάνε (έστω και με κάποια σκαμπανεβάσματα).

Μιλφέιγ εύκολο

Σήμερα γιορτάζει η Μαρία μου και να τις στείλω τις ευχές μου για χρόνια πολλά κι από δω. Χρόνια πολλά και στους υπόλοιπους εορτάζοντες Μάριους, Παναγιώτηδες, Μαρίες, Παναγιώτες, Δέσποινες κλπ. Και μιας και γιορτάζει είπαμε να φτιάξουμε ένα γλυκό. Και πρόσφατα είχε βάλει η Κατερίνα μια ιδέα για μιλφέιγ στα εύκολα κι έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε αυτό. Απ' την άλλη η Ειρήνη πρότεινε μια παραλλαγή με ζελέ. Κι έτσι αυτό που πραγματοποιήσαμε ήταν ένας συνδυασμός. Εγώ εδώ θα δώσω τη συνταγή την αρχική, αλλά και την τελική :) Το κακό ήταν πως το πυρέξ που διάλεξα ήταν μεγάλο κι έγινε μπόλικο.

Κρέμα μπαβαρουάζ με ανανά

Μια δροσερή καλοκαιρινή και εύκολη κρέμα παρά το βαρύγδουπο όνομά της! 5 λεπτά η ετοιμασία της και κάποιες ώρες στο ψυγείο να σφίξει κι έτοιμη.

Κρέμα καραμελέ Κατερίνας

Μετά την καραμελέ που έβαλα προχτές, να βάλω ακόμα μία. Παρόμοια αυτή αλλά σε παραλλαγή της Κατερίνας που αντί να παιδεύεσαι σε μπεν μαρί, τη βάζεις στο φούρνο και ξεμπερδεύεις :)

Κρέμα Καραμελέ

Μια απλή κρέμα καραμελέ για σήμερα. Απλή μεν, αλλά πλούσια σε γεύση με τα αυγά που έχει. Κι απ' την άλλη, την ώρα της τη θέλει.

Κέικ 2

Και η σειρά των κέικ κλείνει σήμερα εδώ με μια ακόμα κλασική συνταγή.

Κέικ

Άλλο ένα απλό και κλασικό κέικ. Χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.