Σκόπια

Αφήσαμε το Βελιγράδι κι ο δρόμος της επιστροφής συνεχίστηκε. Τελευταίος σταθμός αυτού του ταξιδιού τα Σκόπια. 440 χλμ περίπου υπολογίζαμε κάπου 5 ώρες (είχαμε πάλι σύνορα), δεν μας φαίνονταν και τόσο πολλές, ας είναι καλά οι αυτοκινητόδρομοι που υπάρχουν στο μεγαλύτερο μέρος (κάπου 100 χλμ. δεν έχουν τελειώσει ακόμα). Φτάσαμε στα Σκόπια νωρίς, αλλά όχι όσο υπολογίζαμε. Λίγο η κίνηση στους δρόμους, λίγο τα σύνορα, μια καθυστέρηση την είχαμε. (Στη φωτογραφία η Βουλή).

Βελιγράδι

Το Βελιγράδι το είχαμε ξαναδεί όλοι. Έτσι ήταν ένας σκέτος ενδιάμεσος προορισμός, χωρίς να καίγεται κανένας να δει πώς είναι αφού το ξέραμε. Λέγαμε να πάμε για να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα στο κάστρο πάνω απ' τη συμβολή του Σάββα με τον Δούναβη αλλά ήμασταν αρκετά κουρασμένοι κι έτσι χαλαρώσαμε για τα καλά στα κρεβάτια μας.

Λίμνες Πλίτβιτσε 3

Συνέχεια 3. Το πάρκο, ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία. Ο καιρός ήταν με το μέρος μας, ζεστός αλλά όχι πολύ, όχι βροχές κι ομίχλες, μόνο όση υγρασία έβγαζαν τα νερά που μας περιέβαλαν. Βέβαια, θα το απολαμβάναμε ακόμα περισσότερο αν πηγαίναμε σε δυο μέρες και κάναμε ένα κομμάτι της διαδρομής κάθε φορά, ώστε να μπορέσουμε να τα δούμε με την ησυχία μας και την άνεσή μας.

Λίμνες Πλίτβιτσε 2

Λίμνες Πλίτβιτσε, μέρος 2ο. Γιατί προχτές είχα βάλει την αρχή, σήμερα η περιπέτεια συνεχίζεται αλλά οι φωτογραφίες δεν τελειώνουν. Τόση ομορφιά, όσες φωτογραφίες και να μπουν δεν φτάνουν για να την περιγράψουν, οπότε μένουν και για επόμενη φορά.

Λίμνες Πλίτβιτσε

Αυτός που περιέγραψε τις λίμνες σαν "ένα θαύμα της φύσης" δεν υπερέβαλε καθόλου. Πήγαμε για να μείνουμε κάνα δίωρο - τρίωρο. Κάναμε λάθος και μείναμε πάνω από πεντάωρο. Κουραστήκαμε αλλά δεν βαρεθήκαμε. Και χαλαλίσαμε το χρόνο που ξοδέψαμε (αν και θα ήταν καλύτερο, πιο ξεκούραστο και πιο αποδοτικό να τον ξοδεύαμε σε δυο μέρες). Γέμισαν τα μάτια μας απ' όλες τις αποχρώσεις που μπορεί να πάρει το νερό και τ' αυτά μας απ' τον ήχο του όταν τρέχει. Τόσο που όταν απομακρυνθήκαμε μας έλειψε η φασαρία αυτή :)

Τουρκία: Αριάνι

Τι είναι το αριάνι; Γιαούρτι αραιωμένο με νερό. Που συνήθως πίνεται δροσερό. Και στην Τουρκία που συνήθως πίνουν καυτό τσάι, εναλλακτικά έχουν το αριάνι. Αιράν (Ayran) το λένε εκεί και εκτός από σκέτο συνοδεύει και το φαγητό. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν πίνουν οινοπνευματώδη, ένα δροσιστικό αριάνι είναι ότι πρέπει να σβήνει την καυτεράδα των μπαχαρικών. Κυκλοφορεί σε μπουκάλια ή σε ποτήρια μιας δόσης. Κι ενώ το τσάι έχει διάφορες τιμές, το αριάνι παντού το είδα 1 λίρα.

Καθρεφτίσματα ημερήσια

Το καθρέφτισμα μπορεί να γίνει όχι μόνο τη νύχτα αλλά και τη μέρα. Πάντα με εξιτάριζε όταν έβλεπα το διπλό αντικείμενο. Απ' τις ασπρόμαυρες ακόμα. Και μιας και προχτές έβαλα νυχτερινές (που έχουν το ιδιαίτερο πως παιχνιδίζουν τα φώτα κι έχει μια μυσταγωγία) να βάλω σήμερα μερικές ημερήσιες για ισορροπία. Όλες πρόσφατες.

Καθρεφτίσματα νυχτερινά

Κάθε φορά που είμαι στη Μυτιλήνη, βγάζω και μια (τουλάχιστον) φωτογραφία τον Άγιο Θεράπη όπως φαίνεται απ' το λιμάνι. Αν είναι μέρα μπορεί και όχι μιας και συνήθως τη μέρα έχω δουλειές αλλά τα βράδια σίγουρα. Είναι πανέμορφα και πολύ περισσότερο όταν είναι ήρεμα τα νερά του λιμανιού (κάτι που το καλοκαίρι είναι συνηθισμένο). Είπα λοιπόν να μοιραστώ μερικές. Δυστυχώς, το εξίσου υπέροχο κτίριο που κάποτε στεγαζόταν το ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια δεν φωτίζεται.

Ζαντάρ

Πάσχα ήταν η μέρα εκείνα αλλά εκεί που βρισκόμασταν αρνάκι δεν είχε. Ε, και τι έγινε. Εμείς συνεχίσαμε ακάθεκτοι την εκδρομή μας. Αφήσαμε πίσω μας το Σπλιτ, περάσαμε το Σιμπενίκ και καταλήξαμε στο Ζαντάρ που ήταν ο τελευταίος προορισμός στις Δαλματικές ακτές. Μετά θα προχωρούσαμε προς τα ενδότερα και θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρασε κι η πανσέληνος του Αυγούστου. Και μπορεί να μην είδαμε ούτε δυο φεγγάρια τον Αύγουστο ούτε μέσα στο μήνα (αφού η προηγούμενη ήταν την τελευταία μέρα του Ιούλη) ούτε ταυτόχρονα στον ουρανό όπως ήθελε μια μούφα που κυκλοφορεί κάθε χρόνο τέτοια εποχή (λέγοντας πως ο Άρης θα είναι τόσο μεγάλος και άλλες ιστορίες) αλλά πάντα συγκινεί η αυγουστιάτικη πανσέληνος. Κι είπα να φιλοδωρήσω μερικές φωτογραφίες που τράβηξα μιας κι η καινούρια μηχανή είναι καταπληκτική.

Προσφυγικός τουρισμός

Είναι πολλές μέρες που θέλω να γράψω κάποια πράγματα απ' την εμπειρία μου στο νησί αλλά και στη Σμύρνη για το θέμα των προσφύγων που έρχονται καθημερινά. Απ' τις πρώτες μέρες που πήγα. Κι έψαχνα για τίτλο. Σκεφτόμουνα το "άλλοι προσκυνητές"¨το "άλλοι τουρίστες" και διάφορες παραλλαγές. Μέχρι που τις τελευταίες μέρες πριν φύγω από κει είδα σ' ένα κουβά σκουπιδιών μια αφισέτα που δεν την διάβασα, ήμουνα με το αυτοκίνητο, ούτε ξέρω ποιος την είχε βγάλει. Όμως ο τίτλος μου άρεσε, μου έδινε διέξοδο στο πώς να περιγράψω αυτά που είχα στο νου μου και τον οικειοποιήθηκα.

Χταποδάκι

Για άλλο πήγαινα κι άλλο ανεβάζω. Για πανσέληνο τ' Αυγούστου ήθελα να βάλω σήμερα, αλλά έλα που η σύνδεση στο νέτι είναι να την κλαις. Έτσι βάζω μια φωτογραφία που την είχα ανεβάσει αλλά δεν είχα προλάβει να γράψω. Καλοκαίρι και τα πλοκάμια απ' το χταπόδι λιάζονται. Στη Σκάλα Σκαμιάς, στη Λέσβο. Έτοιμα να καταλήξουν στο πιάτο του κάθε καλοφαγά. Συνταγή για χταπόδι ψητό; Κάρβουνα δυνατά να υπάρχουνε και δεν χρειάζεται κάτι άλλο :)

Διέλευση συνόρων με αυτοκίνητο

Τι γίνεται όταν περνάμε τα σύνορα με το αυτοκίνητό μας; Ποια διαδικασία ακολουθείται; Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τα απαιτούμενα έγγραφα για να ταξιδέψει ένας άνθρωπος σε ξένη χώρα είναι το διαβατήριο (μερικές φορές και η βίζα) ενώ αρκετές χώρες (όλες την Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και κάμποσες άλλες) δέχονται την ταυτότητα (αρκεί τα στοιχεία του κατόχου να είναι λατινογραμμένα να μπορούν να διαβαστούν και παραέξω). Τι γίνεται όμως με το αυτοκίνητο; Όπως έγραφα παλιότερα, απαραίτητο χαρτί είναι η πράσινη κάρτα, η βεβαίωση δηλαδή ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλισμένο και μάλιστα πως η εταιρία που το ασφαλίζει έχει διεθνή αναγνώριση κι αν συμβεί κάτι θα πληρώσει. Πολλές φορές ζητιέται και η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου ενώ πιο σπάνιο είναι να ελεγχτεί η άδεια οδήγησης (δίπλωμα) του οδηγού. Και η διαδικασία;

Τουρκία: Φόρτιση κινητού

Βρίσκεται κάποιος στο δρόμο και θέλει να φορτίσει το κινητό του, Αν έχει φορτιστή μαζί του ψάχνει να μπει σε κάποια καφετέρια ή άλλο μαγαζί, να παρακαλέσει να του δώσουν κάποια πρίζα και να το φορτίσει για λίγο. Για όσο μπορέσει. Αργότερα βλέπουμε. Και πολλές φορές βλέπουμε κόσμο κολλημένο δίπλα σε πρίζες σε δημόσιους χώρους (αίθουσα αναμονής σε μέσα μεταφοράς π.χ.).

Σαρδέλα, το ελληνικό σούσι

Το σούσι σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια είναι γιαπωνέζικο φαγητό και αποτελείται από ρύζι και ψάρι βασικά ωμό. Και συνήθως αυτό το τελευταίο έχουμε στο νου μας όταν μιλάμε για σούσι οι μη ειδήμονες: το ωμό το ψάρι. Και στην Ελλάδα τέτοιο πράγμα συνηθίζεται. Ίσως όχι σ' όλη την Ελλάδα αλλά στη Μυτιλήνη σίγουρα. Πρόκειται για σαρδέλες που το καλοκαίρι αλατίζονται ένα πρωί και το βράδυ τρώγονται. Χωρίς άλλη επεξεργασία. Αποτελούν αγαπημένο ουζομεζέ.

Ελιά και ντομάτα

Θερινή ραστώνη λέει συνήθως ο Σαραντάκος. "Δεν προλαβαίνω" λέω εγώ. Τρέχω με διάφορα απ' τη μια, κάθομαι με τις ώρες στην παραλία, χωρίς υπολογιστή (αλλά με κινητό) έτσι το μπλογκ μένει άδειο. Χώρια πως σήμερα ταξιδεύω για επιστροφή απ' το νησί. Όμως μου τυχαίνουν κάτι όμορφα. Όπως αυτό. Που κάποιος σκέφτηκε να βάλει μια ντοματιά σε μια γλάστρα που είχε ελιά. Κι έτσι εμφανίζεται το περίεργο φαινόμενο να έχει η ελιά ντομάτες :) Κάτι που πολλοί συνηθίζουν (ή πιο σωστά συνήθιζαν) να συνδυάζουν για φαγητό. Κι έτσι μου προέκυψε το σημερινό. Άντε, βολευτήκαμε και σήμερα!

Κέικ σοκολάτα 3

Το προηγούμενο σοκολατένιο κέικ ανέβηκε δυο φορές. Μια προβληματικό που αποσύρθηκε και ανέβηκε διορθωμένο. Για αποκατάσταση της ισορροπίας να βάλω κι ένα τρίτο σοκοκέικ σερί. Είναι που δεν προλαβαίνω να γράψω κι όλα όσα θέλω. Οι διακοπές τελικά δεν βοηθάνε για παραπάνω δουλειά :)

Κέικ Σοκολάτας (Γεωργίας) διορθωμένο

Κέικ σοκολάτας προχτές, άλλο κέικ σοκολάτας σήμερα. Για πληρότητα :) Αυτή η παραλλαγή είναι της Γεωργίας κι άλλα σχόλια δεν έχω (ούτε φωτογραφία!).

Κι ανέβασα τη συνταγή και μου επισημαίνει φίλη στο φέισμπουκ πως δεν γράφω πόσο αλεύρι θέλει. Τηλέφωνο στην πηγή. Μπα, έχουμε διαφορές. Σοκολάτα δεν έχει; πώς γίνεται; Μα έχει πολύ κακάο. Άσε, θα σου στείλω φωτό της συνταγής με το Βάιμπερ (η τεχνολογία προχωράει), Την πήρα, έκανα τις διορθώσεις και τις προσαρμογές και ιδού το διορθωμένο :)

Κέικ Σοκολάτας (Barbie)

Ένα κέικ απ' τα παλιά. Το 98 ή το 99 που μέναμε στο Διδυμότειχο. Το είχε βρει η Ειρήνη όταν ήταν μικρή σε κάποιο απ' τα περιοδικά που διάβαζε (ή που φυλλομετρούσε). Την είχε εντυπωσιάσει το γεγονός πως ήταν με πολύ κακάο αλλά και απ' το όνομα (της Barbie!) κι έτσι μια μέρα που είχαμε πάει στην Ορεστιάδα (για συνέλευση;) κι είχαν μείνει τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι αποφάσισαν να μας κάνουν έκπληξη. Είχαν μαζέψει τα υλικά, χρησιμοποίησαν μίξερ, φούρνο κλπ κι είχαν ετοιμάσει ένα τέτοιο κέικ!
Τώρα που έψαχνα για κάνα κέικ να φτιάξω, το θυμηθήκαμε.

Μελιτζανοσαλάτα

Σκέφτηκα να βάλω σήμερα και την κανονική εκδοχή της μελιτζανοσαλάτας αφού τις προάλλες έβαλα την αγιορείτικη εκδοχή της. Η μια είναι νηστίσιμη αφού το μόνο που έχει είναι λάδι (που αν και φυτικό, δεν είναι νηστίσιμο, δεν ξέρω γιατί, ίσως γιατί το λάδι είναι μπόλικο στην ανατολική Μεσόγειο που θεμελιώθηκε και αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός!) η κανονική έχει μαγιονέζα.
Με την ευκαιρία να ευχηθώ χρόνια πολλά στις Μαρίες, τις Δέσποινες, τις Παναγιώτες και τους Παναγιώτηδες που γιορτάζουν σήμερα. Ιδιαίτερα να ευχηθώ στη μάνα μου και τη γυναίκα μου.

Κεμπάπ, ντονέρ και μπλέξιμο

Τι είναι το κεμπάπ; Κρέας κομμένο σε κιμά και αρωματισμένο με διάφορα μπαχαρικά, αρκετά έντονα. Η λέξη κεμπάπ είναι τούρκικη (προερχόμενη λέει απ' τ' αραβικά) σημαίνει ακριβώς αυτό και έτσι το δίνει και το λεξικό της νέας ελληνικής. Συνήθως το κεμπάπ πλάθεται σε μακρουλά μπιφτέκια που ψήνονται είτε έτσι, σκέτα είτε σε σούβλα και τέτοιες εικόνες δίνει μια αναζήτηση στο γκουγκλ. Γνωστό κεμπαπτζίδικο στην Αθήνα είναι του Θανάση δίπλα στο Μοναστηράκι (αλλά και ο Μπαϊρατκάρης και ο Σάββας απ' απέναντι έχουν και κεμπάπ). Συνταγή για (γιαουρτλού) κεμπάπ έχω δώσει κι εγώ ενώ αυτό της φωτογραφίας είναι ένα Άδανα κεμπάπ που έφαγα πρόσφατα στην Πέργαμο.

Μελιτζανοσαλάτα Αγιορείτικη Γιαννάκη

Πάνε κάμποσα χρόνια που είχα βρεθεί στη Σαλονίκη. Ο Γιαννάκης προσφέρθηκε να φτιάξει μελιτζανοσαλάτα. Πιάνει τη μελιτζάνα και τη βάζει όπως ήταν στο μάτι της κουζίνας και την ψήνει γύρω - γύρω. Μετά προσθέτει και μερικά ακόμα υλικά και γίνεται μια καταπληκτική σαλάτα. Κράτησα τη συνταγή κάπου και προχθές τη θυμήθηκα ξαφνικά! Με την ευκαιρία, να ευχηθώ και χρόνια πολλά στην Κατερίνα (του) για αύριο :)

Μελιτζανοκεφτέδες

Πολλές φορές είχα δοκιμάσει μελιτζανοκεφτέδες σε μαγαζιά, για μεζέ. Κάποια στιγμή αποφάσισα να τους φτιάξω. Είχα συνταγή. Την ακολούθησα (μαζί με τη Μαρία βέβαια) και τους έφτιαξα και στο σπίτι. Υπέροχοι βγήκανε.

Σίμπενικ

Πήγαμε και στο Σίμπενικ (Šibenik). Σε αντίθεση με τις άλλες πόλεις που επισκεφτήκαμε μέχρι τώρα στις ακτές της Αδριατικής, η πόλη δεν ιδρύθηκε από τους Έλληνες, τους Ιλλυριούς ή τους Ρωμαίους, αλλά από τους Κροάτες, τον 10ο αιώνα κι είναι η αρχαιότερη Κροατική πόλη.

Ιμάμ, αλλά όχι μπαϊλντί!

Για το ιμάμ είχα βάλει τη συνταγή πριν δυο σχεδόν χρόνια. Πού το ξαναθυμήθηκα; Πάλι καλοκαίρι, πάλι οι μελιτζάνες στο φόρτε τους, πάλι στο χωριό, πάλι να φτιάξουμε ιμάμ. Αλλά λάιτ. Η μάνα μου επιμένει σ' αυτό, λίγο γιατί έχει χοληστερίνη και τα πολλά τηγανητά δεν κάνουν καλό, λίγο γιατί είναι πιο εύκολο, το έχει καθιερώσει. Και μιας και η εκδοχή αυτή είναι πιο ελαφριά, θέλει πολύ ζόρι για να καταφέρεις να σκάσεις, να μπαϊλντίσεις. Έτσι, την ονόμασα ιμάμ αλλά όχι μπαϊλντί :)

Δρόμοι στην Τουρκία

Όπως έγραφα στο προηγούμενο, το παρεδώσε μου με τους δρόμους της Τουρκίας αρχίζει το 97 - 98. Τότε είχα δει κάποια κομμάτια αυτοκινητόδρομου, αλλά επίσης και πολλά χιλιόμετρα με απλούς δρόμους. Με κακό οδόστρωμα κάτω, αρκετές λακκούβες μπαλωμένες όπως όπως. Με δυο λουρίδες, μια πήγαινε και μια ερχόταν. Σε κάποια σημεία υπήρχε και μια τρίτη, Που πότε δινόταν στους μεν και πότε στους δε. Κι αυτό ήταν αιτία πολλών ατυχημάτων γιατί δεν είχαν και πολύ το νου τους πως τώρα η λουρίδα που βρίσκονταν είχε δοθεί στους απέναντι κι έτσι βρισκόντουσαν δυο αυτοκίνητα στην ίδια λουρίδα που κινιόντουσαν αντίθετα. Οι συνέπειες εύλογες.

Αυτοκινητόδρομοι στην Τουρκία

Το 1997 είχαμε πάει βόλτα απ' το Διδυμότειχο που υπηρετούσα στις Καστανιές κι εκεί επισκεφτήκαμε το ελληνικό συνοριακό φυλάκιο. Η επίσκεψη επιτρεπόταν κι όχι μόνο αυτό αλλά μας ξεναγούσαν κιόλας και μας ανέβαζαν και στο πάνω μέρος απ' όπου μπορούσες να δεις ένα μεγάλο μέρος των "απέναντι", της Τουρκίας δηλαδή. Φαινόταν η Αδριανούπολη και πίσω ο μεγάλος αυτοκινητόδρομος που ένωνε (κι ακόμα ενώνει δηλαδή) την Κωνσταντινούπολη με τη Βουλγαρία. Κι ένας δόκιμος που ήταν εκεί, θέλοντας να μειώσει τον "εχθρό" μας είπε πως ναι, είναι ένας μεγάλος δρόμος αυτός που φαίνεται αλλά τους τον έφτιαξαν οι Γερμανοί και για τη χρήση του πληρώνουν διόδια! Δεν ξέρω από ποιο μέρος ήταν το δοκίμι και πού είχε κυκλοφορήσει, αλλά την εποχή εκείνη (και πολλά χρόνια πριν) στην Ελλάδα πληρώναμε διόδια κι ας μην μας είχαν φτιάξει αυτοκινητόδρομους (και στην περίπτωση Κορίνθου - Πατρών ή στα Τέμπη αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα, έστω κι αν γίνονται έργα). Κι εμείς που για να πάμε απ' την Αθήνα στο Διδυμότειχο και πληρώναμε και ταλαιπωρούμασταν στο δρόμο γελάγαμε, αλλ' από μέσα μας να μην τον προσβάλουμε.

Τόποι στην ποίηση του Ν. Καββαδία

Ο Νίκος Καββαδίας είναι ποιητής που έγινε ιδιαίτερα γνωστός απ' τις μελοποιήσεις των ποιημάτων του (για παράδειγμα το Θ. Μικρούτσικος έχει ασχοληθεί με το "Σταυρό του Νότου" τρεις φορές!). Δούλεψε χρόνια στα καράβια, γυρίζοντας όλο τον κόσμο και στην ποίησή του αναφέρει πολλά απ' τα μέρη που πέρασε. Κάποια απ' αυτά τα μέρη είναι γνωστά και εύκολα αναγνωρίσιμα ενώ άλλα δεν πάει ο νους μας πού βρίσκονται. Πολύ περισσότερο που κάποιοι τόποι έχουν αλλάξει όνομα σήμερα ή ο τρόπος που γράφονται είν' αυτός με τον οποίο τους λένε οι ναυτικοί, που δεν προσέχουν και πολύ τους κανόνες και την ορθοφωνία :). Πριν λίγο καιρό βρήκα μια καταπληκτική δουλειά: Κάποιος είχε καθίσει και καταγράψει όλους του τόπους που αναφέρονται στα ποιήματα αυτά και τους είχε ενσωματώσει στους χάρτες της Γκουγκλ. Με στοιχεία, σε ποιο ποίημα και σε ποιο στίχοαναφέρεται το κάθε μέρος. Μ' άρεσε πολύ κι είπα να το κοινοποιήσω.

Κουλουράκια κανέλας Δέσποινας

Αφού ευχηθώ χρόνια πολλά στη Μαρία (μου) που σήμερα έχει γενέθλια, ας πως λίγα πράγματα για τα κουλουράκια αυτά. Εμένα, τα αγαπημένα μου κουλούρια έχουν γίνει τα μουστοκούλουρα. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις πετιμέζι; Αυτό έπαθα τώρα το καλοκαίρι στο χωριό (αν και βρήκα στη Σμύρνη και θα επανέλθω στα κλασικά την άλλη βδομάδα). Όμως είχε φτιάξει κάτι παρόμοιο η μάνα μου, κουλούρια κανέλας τα είπε. Τη συνταγή της την είχε δώσει η νονά μου. Αλλά την ίδια συνταγή τη είχα ήδη εγώ απ' τη Δέσποινα. Τα δοκίμασα και μ' αρέσανε, ξεφεύγουν απ' τα πασχαλινά που είναι με βούτυρα κι αυγά και δεν μ' ενθουσιάζουν (και που πρέπει να τα παρουσιάσω κάποια στιγμή κι αυτά). Έτσι τα φτιάξαμε (και μάλιστα σε διπλή δόση) αλλά εμείς πιο τεμπέληδες τα προσαρμόσαμε στον αρτοπαρασκευαστή.

Μύδια τηγανητά

Στο χωριό μου παλιά φτιάχναμε τηγανητά τα χτένια. Καταπληκτικός ουζομεζές (κυρίως) αλλά σαν φαγητό. Αλλά γιατί όχι και τα μύδια που είναι παρόμοια; Έτσι, αποφάσισα να τα δοκιμάσω. Και τ' αποτέλεσμα μ' άρεσε. Εννοείται πως μιλάμε για το μέσα μόνο, την ψίχα. Αν θέλεις με το όστρακο δεν τα τηγανίζεις. Τα αχνίζεις.

Τρογκίρ

Το Μεγάλο Σάββατο πρωί πήγαμε μέχρι το Τρογκίρ σε απόσταση 30 χλμ. δυτικά από το Σπλιτ. Μπόλικες φωτογραφίες κι από κει, είπα να τις βάλω όλες σε μια μέρα.

Άδεια κυκλοφορίας

Πέρυσι που έβαλα γκάζι έπρεπε ν' αλλαχτεί (για να ενημερωθεί) η άδεια. Όμως τους είχε τελειώσει το ειδικό πράσινο έντυπο και μούδωσαν ένα σκέτο χαρτί που απλά έχει σφραγίδες. Με την απλή αυτή χάρτινη "άδεια" πέρασα χώρες και χώρες. Τουρκία, Αλβανία, Κροατία, Σερβία κι όχι μόνο. Όμως, σε κάποια σύνορα κόλλησα. Δεν μ' άφησε ο αστυνομικός - ελεγκτής να περάσω. Κι ίσως να τον έψηνα κι αυτόν αλλά για κακή μας τύχη οδηγούσε ο Νίκος. Που το δίπλωμά του το είχε σ' έναν φάκελο μαζί με την άδεια του δικού του αυτοκινήτου. Κι έτσι, μουλάρωσε κι ο συνοριοφύλακας και λέει ή τέτοια ή δεν περνάτε. Και δεν περάσαμε. Ευτυχώς αυτό έγινε σε κομμάτι της διαδρομής που το βάλαμε τελευταία στιγμή, να πάμε να δούμε το Μόσταρ στο ενδιάμεσο για το Σπλιτ, οπότε λίγο μας στοίχισε.

Εκείνο το καλοκαίρι (1974)

Ένα περσινό άρθρο του Σαραντάκου για τα στρογγυλά 40 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι και  ειδικά δυο σχόλια της Κυπραίας Λ και του geobartz με τις δικές τους αναμνήσεις ήταν η αφορμή γι΄αυτή την ανάρτηση. Σκέφτηκα να γράψω πώς βίωσα εγώ τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της εισβολής στην Κύπρο, της επιστράτευσης και της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Μόνο που πέρασε ο καιρός και το θέμα έγινε ανεπίκαιρο. Έτσι κράτησα τα λίνκια και το έβαλα στο ράφι να το γράψω το καλοκαίρι, τις μέρες εκείνες,

Αστείος συνδυασμός

Αλήθεια, πώς φαίνεται ο παραπάνω συνδυασμός; Πρόσφατα στην περιοχή που μένω άνοιξε ένα καινούριο γραφείο τελετών. Στήθηκε, μπήκαν και λουλουδάκια απέξω, όλα έτοιμα και μπροστά έχει ξεμείνει η ταμπέλα "πάρκιν πελατών" απ' τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Όταν το πρωτοείδα ξεράθηκα στα γέλια. Φαντάζεστε να κρατιέται η θέση για τον πελάτη που (τυπικά) είν' ο πεθαμένος; Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως πελάτης είν' ο συγγενής που θα πάει να κανονίσει για τα των τελετών. Ίσως, όμως με το που το είδα εγώ γέλαγα με τις ώρες.
Να σημειώσω πως η ταμπέλα για το πάρκιν έχει φύγει πια.

Αιδηψός

Η ιδέα να πάμε Αιδηψό το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μας είχε έρθει πριν το Πάσχα. Την αφήσαμε για αργότερα, να δούμε αν θα είχαμε δυνάμεις αφού θα είχαμε περάσει το δεκαπενθήμερο του Πάσχα στο δρόμο. Και κάποια στιγμή βλέπει η Μαρία αυτή την αφίσα και το θυμάται αφενός, ενθουσιάζεται αφετέρου. Και κλείνουμε. Με 54€ για τρεις νύχτες.

Ιαματικά λουτρά

Το νερό είναι απ' τους καλύτερους διαλύτες. Λίγες ουσίες του αντιστέκονται. Έτσι, απ' όπου περνάει, κάτι παίρνει μαζί του. Και συνήθως, όσο πιο ζεστό είναι τόσο περισσότερα πράγματα διαλύει. Κι απ' την αρχαιότητα ακόμα είχαν παρατηρήσει πως όταν κάποιος κάνει μπάνια σε κάποια απ' αυτάς τα ζεστά βλέπει βελτίωση στην υγεία του. Και σιγά σιγά τα νερά από κάθε περιοχή βρέθηκε πού μπορούν να γιάνουν τον κόσμο. Όταν το νερό απ' τις θερμές πηγές, που λέγαμε, το χρησιμοποιούμε για μπάνια έχουμε τα ιαματικά λουτρά!

Grexit

Grexit το γράφουν συνέχεια. Την έξοδο της Ελλάδας απ' το Ευρώ εννοούν αυτοί που το γράφουν. Κι ενώ κάποτε γραφόταν ή λεγόταν με πολύ φόβο σήμερα όλο και περισσότερο συζητιέται. Οι περισσότεροι Έλληνες το φοβούνται και τα ΜΜΕ κάνουν ό,τι μπορούν για να τους τρομάζουν. Η δική μου άποψη; Ούτε κρύο ούτε ζέστη, αλλά ποιος με ρωτάει εμένα; Κι ούτε θα έγραφα το σημερινό για να δημοσιοποιήσω την άποψή μου αυτή. Αυτό που θάθελα να κάνω είναι κάποια σχόλια στο να συμφέρει τους άλλους (τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο Ευρώ δηλ.) ή όχι. Δεν είμαι οικονομολόγος, το θέμα είναι πώς τα καταλαβαίνω.

Θερμές πηγές

Το όλο θέμα μου βγήκε από ένα ταξίδι που έκανα στην Αιδηψό. Και μου βγήκε τριπλό. Ένα το σημερινό για τις θερμοπηγές, ένα το επόμενο που θα είναι για τη χρήση τους για ιαματικούς σκοπούς, ε, κι ένα τρίτο για την Αιδηψό την ίδια. Οι φωτογραφίες είναι όλες απ' την Αιδηψό αν και οι αναφορές στα δυο πρώτα θα είναι γενικότερες μιας και οι εμπειρίες μου είναι κι από άλλες περιοχές αλλά δύσκολα να βρω τώρα φωτογραφίες από το αρχείο μου.

Σπλιτ τέλος

Συνέχεια τρίτη.
Σήμερα το πρόγραμμα περιλαμβάνει μπόλικες φωτογραφίες αλλά λίγα λόγια :) Στο ξεκίνημα η πλατεία του Λαού με το ρολόι και τη Σιδερένια Πύλη (που μας έλλειπε απ' τη συλλογή).

Σπλίτ συνέχεια

Δεύτερη συνέχεια.
Tο Σπλιτ σε θαμπώνει απροσδόκητα. Περιμένεις μια τυπική μεσογειακή πόλη για καλοκαιρινό τουρισμό: ηλιόλουστες παραλίες, χαλαρή ζωή, γαλάζιες θάλασσες. Ιδού μια πανοραμική άποψη της πόλης από τα ψηλά. Μπροστά το κτίριο του λιμεναρχείο μας θύμιζε κάπως το κτίριο Παπαστράτου (νυν πανεπιστήμιο) στο Βόλο.

Σπλιτ

Ασπάλαθος. Ελληνικότατη λέξη. Πρόκειται για ένα φυτό με όμορφα κίτρινα λουλούδια (γι' αυτό και το κίτρινο στην φωτογραφία) που το αναφέρει κι ο Σεφέρης στο ομώνυμο (περίπου) ποίημά του.  Αλλά πού είναι τραβηγμένη η φωτογραφία και πού κολλάει ο ασπάλαθος; Εντάξει, δεν θα το βάλω για κουίζ, ούτε θα συνεχίσω με περισσότερα για το φυτό αυτό (το έχει κάνει ήδη άλλος). Στο Σπλιτ είναι τραβηγμένη κι η ταμπέλα κολλάει στο ότι το Σπλιτ είναι η αρχαία ελληνική πόλη Ασπάλαθος. Το πώς απ' τη μια λέξη πας στην άλλη, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανένας, ειδικά που μεσολαβούν κάτοικοι με τελείως διαφορετική γλώσσα. Εξάλλου, δίπλα βρίσκονται τα Σάλωνα, (που σήμερα είναι γειτονιά του Σπλιτ με τ' όνομα Σολίν - Solin) που ήταν παλιότερη αποικία και μετά μετακόμισαν πιο πέρα με άλλο όνομα.

Για το δημοψήφισμα

Απ' τη σημερινή δημοσίευση στου Σαραντάκου. Την προσυπογράφω με χέρια και με πόδια.

"Προβλέψεις για το δημοψήφισμα δεν θα διακινδυνεύσω. Είναι τόσο ρευστά τα πράγματα, που «όλα» είναι δυνατά. Και είναι τόσο πολωμένη και κατακερματισμένη η κοινωνία μας, που ανάλογα με τους ανθρώπους που συναναστρέφεται κανείς μπορεί να σχηματίσει την εντύπωση ότι επίκειται συντριπτική επικράτηση του Όχι ή θριαμβευτική νίκη του Ναι -ή οποιαδήποτε άλλο από τα ενδιάμεσα αποτελέσματα. Πάντως, αυτή την πόλωση, κι αν είναι αναπόφευκτη μεταξύ πολιτικών δυνάμεων πρέπει να φροντίσουμε να την χαλαρώσουμε ανάμεσα σε ανθρώπους, σε συναδέλφους, σε φίλους. Από αύριο τα πράγματα θα είναι δύσκολα, ό,τι και να έρθει, και θα χρειαστούμε να μπορούμε να συζητάμε."

Σύνοδος Πλανητών

Όταν λέμε σύνοδος πλανητών εννοούμε πως δυο ή περισσότεροι πλανήτες φαίνονται αρκετά κοντά καθώς κοιτάμε στον ουρανό. Το ότι φαίνονται δεν σημαίνει και πως είναι. Απλά, καθώς οι πλανήτες γυρίζουν γύρω απ' τον Ήλιο (και μαζί τους κι η Γη μας) η γωνία που τους βλέπουμε αλλάζει κι έτσι φαίνονται να είναι περίπου κολλητά ο ένας στον άλλον. Συνήθως η σύνοδος είναι με δυο πλανήτες, αλλά πιο σπάνια μπορεί να είναι και τρεις όπως τον Μάιο του 2013 (ή αυτή που θα γίνει στις 17/10/2015, σημειώστε από τώρα την ημερομηνία). Και παραπάνω μπορεί, αλλά τα πράγματα δυσκολεύουν (ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως οι ορατοί πλανήτες είναι μόλις 6.

Κουνουπίδι Τηγανητό

Tο σημερινό είναι μάλλον χειμωνιάτικο και δεν ταιριάζει με την εποχή, αν και την σήμερον μπορείς να βρεις όποιο λαχανικό θελήσεις κάθε εποχή του χρόνου. Το κουνουπίδι είναι ένα λαχανικό που γίνεται με διάφορους τρόπους. Είτε βραστό για σαλάτα, είτε ογκρατέν, αλλά και γιαχνιστό ή ακόμα και σούπα. Βέβαια, σε κάποιους δεν αρέσει η μυρωδιά όταν το προετοιμάζεις. Είναι το τίμημα της νοστιμιάς :)

Βύσσινο Γλυκό

Κλασσικό ελληνικό γλυκό του κουταλιού που φτιάχνεται αυτή την εποχή. Κάποτε δεν έλειπε από τα σπίτια, σήμερα έχουν προστεθεί τόσα γλυκά (όχι μόνο του κουταλιού) που δεν βρίσκεται τακτικά. Βασικά, το γλυκό αυτό το φτιάχνει η μάνα μου και το παίρνω έτοιμο, μαζί με την ανάλογη βυσσινάδα αλλά και τα σχετικά αλκοολούχα :)

Ναι ή Όχι

Δημοψήφισμα την Κυριακή. Το ερώτημα είναι αν συμφωνούμε με την πρόταση των (θ)εσμών, που οι ίδιοι λένε πως πια δεν ισχύει, αλλά εγώ δέχομαι πως με το ΝΑΙ εγκρίνω όλ' αυτά. Με το ΟΧΙ όμως; Δεν δέχομαι αυτά; Τι δέχομαι; Εξουσιοδοτώ την κυβέρνηση για τι πράγμα;

Να το δώσω με ένα παράδειγμα: έρχεται ο τραμπούκος της γειτονιάς και λέει πως θα ρίχνει στο κάθε μέλος της οικογένειας σου 15 σφαλιάρες τη μέρα. Το διαπραγματεύεσαι, κατεβαίνει στις 12, εσύ προτείνεις 10, αυτός δεν κατεβαίνει άλλο και του λες πως θα ρωτήσεις την υπόλοιπη οικογένεια, αφού το ξύλο όλοι θα το φάτε. Ρωτάς λοιπόν: «Δέχεστε να σας δίνουν 12 σφαλιάρες τη μέρα; Ναι ή Όχι». Προφανής η απάντηση όχι. Αλλά αυτό δεν πάει να πει ούτε πως δέχονται τις 10 ή τις 11 ούτε πως ο νταής σαν νταής που είναι δεν θα πει στην επόμενη φάση, «καλά, πολύ το συζητήσαμε, 20 κι αν σας αρέσει, αν όχι σκασίλα μου, εγώ τόσες γουστάρω».

Μπορεί να μου πει κάποιος πώς εξασφαλίζεται πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο; Κι ακόμα στις πόσες σφαλιάρες θα γίνει ο συμβιβασμός; Ποιος θ' αποφασίσει;

Εγώ λέω να ψηφίσω "ΟΧΙ", όμως αυτό δεν πάει να πει πως όλα θα είναι εντάξει μετά. Το παράδειγμα της Κύπρου αναφέρεται συχνά, αλλά μάλλον δεν το θυμόμαστε καλά Γιατί κι οι Κύπριοι όχι απάντησαν (μέσω Βουλής) στην αρχή και η συνέχεια ήταν αυτή που ήταν. Και μ' ένα Ναι τόοοοοοσο μετά συγχωρήσεως.

Δεν πληρώνω (διόδια)

Γυρίζοντας απ' την Έδεσσα, πλησιάζοντας στην Αθήνα, έχει πια νυχτώσει. Μπροστά μας διόδια (της Τραγάνας; της Θήβας; κάπου εκεί). Πάμε στη λουρίδα που είν' ανοιχτή με υπάλληλο. Μπροστά μας είν' άλλα δυο αυτοκίνητα. Ένα που πληρώνει εκείνη την ώρα, ένα άλλο πίσω του κι εμείς. Βλέπουμε πως ο μπροστινός μας έχει καλύψει με χαρτί το τρίτο γράμμα και το τέταρτο νούμερο της πινακίδας του. Όχι όλα, Κι όχι με κανένα ιδιαίτερο τρόπο. Απλό άσπρο χαρτί με ταινία, έτσι που να μην μπορεί να διαβαστεί ολόκληρη, άρα να μην υπάρχει δυνατότητα για πλήρη ταυτοποίηση. Σχολιάζουμε πως μάλλον το έχει για να μην τον φωτογραφίζουνε τα ραντάρ.

Ένας χρόνος γκάζι

Κλείνει σήμερα ένας χρόνος που έχω βάλει γκάζι στο αυτοκίνητο. Είχα κάνει μια παρουσίαση της κατάστασης στο εξάμηνο περίπου, τώρα που έκλεισε κι ο χρόνος νομίζω πως είναι πιο ολοκληρωμένα τα πράγματα κι έτσι λέω να κάνω απολογισμό. Και το θέμα είναι, αξίζει τον κόπο; Η απάντηση είναι ένα μεγάλο "ναι" και θα προσπαθήσω να το τεκμηριώσω με αριθμούς, αν και αυτό σημαίνει πως το άρθρο θα γίνει λίγο βαρύ.

Μύδια κοκκινιστά

Μύδια για άλλη μια φορά. Ένα βράδυ σκέφτηκα να φτιάξω ένα μεζέ, είχα μύδια κι είπα να τα φτιάξω κόκκινα, με σάλτσα για να συνοδέψω το ουζάκι μου. Ωραιότατος έγινε.

Κούκις σοκολάτας

Για τα γενέθλια της Ειρήνης που λέγαμε, είπ' η Μαρία να φτιάξει κάτι για τους συναδέλφους στο σχολείο της. Και διάλεξε να φτιάξει κούκις από μια συνταγή που είχε φέρει η Ειρήνη και την είχαμε στα υπόψη, για δοκιμή. Η δοκιμή έγινε. τα συμπεράσματα ενσωματωμένα στην εκτέλεση. Το ιδιαίτερο που έχει αυτή η συνταγή (σε σχέση με άλλες που βρήκα και έκανα σύγκριση) είναι πως δεν έχει καθόλου αυγά.