Γυρίζοντας απ' την Έδεσσα, πλησιάζοντας στην Αθήνα, έχει πια νυχτώσει. Μπροστά μας διόδια (της Τραγάνας; της Θήβας; κάπου εκεί). Πάμε στη λουρίδα που είν' ανοιχτή με υπάλληλο. Μπροστά μας είν' άλλα δυο αυτοκίνητα. Ένα που πληρώνει εκείνη την ώρα, ένα άλλο πίσω του κι εμείς. Βλέπουμε πως ο μπροστινός μας έχει καλύψει με χαρτί το τρίτο γράμμα και το τέταρτο νούμερο της πινακίδας του. Όχι όλα, Κι όχι με κανένα ιδιαίτερο τρόπο. Απλό άσπρο χαρτί με ταινία, έτσι που να μην μπορεί να διαβαστεί ολόκληρη, άρα να μην υπάρχει δυνατότητα για πλήρη ταυτοποίηση. Σχολιάζουμε πως μάλλον το έχει για να μην τον φωτογραφίζουνε τα ραντάρ.
Πληρώνει ο πρώτος, ανοίγει η μπάρα, ξεκινάει κι από πίσω του, κολλητά που να μην έχει σχεδόν καθόλου κενό, ο δεύτερος. Σφυρίζει το σύστημα πως πέρασε κάποιος χωρίς να πληρώσει αλλά δεν γίνεται τίποτ' άλλο. Πέφτει η μπάρα, πληρώνουμ' εμείς και φεύγουμε. Και καταλαβαίνουμε πως η απόκρυψη των αριθμών ήταν ακριβώς για να μην φωτογραφηθεί στα διόδια κι όχι γενικά.
Αλλά πάλι υπάρχει πρόβλημα ΑΝ εντοπιστεί από κάποιο περιπολικό στο δρόμο. Εδώ είχα βάλει ζελατίνα στην πινακίδα για να υπάρχει στην άκρη το GR και με σταματήσανε και μ' υποχρέωσαν να τη σπάσω (αλλιώς πρόστιμο) όχι να είναι παραποιημένη έτσι η πινακίδα. Κι αυτό το ήξερε ο οδηγός. Γιατί λίγο παρακάτω σταμάτησε, ξήλωσε τα καλύμματα και συνέχισε. Μας προσπέρασε μετά απ' καμιά 10αριά χιλιόμετρα κι επειδή είχαμε κάνει τόση κουβέντα για την περίπτωσή του, θυμόμασταν και τον τύπο του αυτοκινήτου και τα ψηφία που δεν ήταν καλυμμένα.
\Απλούστατο! Αλλά στηρίζεται στο γεγονός πως πάντα θα υπάρχουν κορόιδα που θα πληρώνουνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.