Διέλευση συνόρων με αυτοκίνητο

Τι γίνεται όταν περνάμε τα σύνορα με το αυτοκίνητό μας; Ποια διαδικασία ακολουθείται; Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τα απαιτούμενα έγγραφα για να ταξιδέψει ένας άνθρωπος σε ξένη χώρα είναι το διαβατήριο (μερικές φορές και η βίζα) ενώ αρκετές χώρες (όλες την Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και κάμποσες άλλες) δέχονται την ταυτότητα (αρκεί τα στοιχεία του κατόχου να είναι λατινογραμμένα να μπορούν να διαβαστούν και παραέξω). Τι γίνεται όμως με το αυτοκίνητο; Όπως έγραφα παλιότερα, απαραίτητο χαρτί είναι η πράσινη κάρτα, η βεβαίωση δηλαδή ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλισμένο και μάλιστα πως η εταιρία που το ασφαλίζει έχει διεθνή αναγνώριση κι αν συμβεί κάτι θα πληρώσει. Πολλές φορές ζητιέται και η άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου ενώ πιο σπάνιο είναι να ελεγχτεί η άδεια οδήγησης (δίπλωμα) του οδηγού. Και η διαδικασία;

Αυτή εξαρτάται από ποια χώρα φεύγεις, σε ποια πηγαίνεις και από ποια διαδρομή!!! Παράξενο; Κι όμως. Φεύγοντας απ' την Ελλάδα από χερσαία σύνορα είσαι μέσα στο αυτοκίνητό σου. Δείχνεις τα διαβατήρια των επιβατών και τίποτα άλλο. Το ίδιο βασικά γίνεται κι όταν φεύγεις απ' οποιαδήποτε χώρα. Στο καλό και να μας γράφεις. Όταν μπαίνεις σε μια τρίτη χώρα, ελέγχουνε τα διαβατήρια και συνήθως τα έγγραφα του αυτοκινήτου. Κατόπιν περνάς απ' το τελωνείο κι είσαι έτοιμος (εδώ έχει να κάνει βέβαια σε τι φάση θα βρεις τον τελωνειακό. Μπορεί να σου κάνει νεύμα να φύγεις, μπορεί να σε κατεβάσει και ν' ανοίξει το πορτμπαγκάζ κι ό,τι θέλει από κει μέσα). Διαδικασία που κρατάει από 5 λεπτά συνολικά (βγες - μπες) μέχρι όσο πάρει η ουρά (ευτυχώς δεν έχω κάτσει πάνω από 45 λεπτά, άλλοι, σε ίδια σύνορα, ίδια μέρα, αλλά άλλη ώρα, αργότερα από μένα, περάσανε το δίωρο).

Βγήκα με το αυτοκίνητο κάποιες φορές κι απ' το λιμάνι της Μυτιλήνης για Τουρκία. Διαδικασία; 1. Μπαίνεις στο λιμάνι και περιμένεις να σε καταγράψει το λιμενικό. 2. Πηγαίνεις αφήνεις το αυτοκίνητο στο χώρο του τελωνείου ώστε να βγεις και να περάσεις έλεγχο διαβατηρίων. 3. Πας στο τελωνείο με την άδεια ώστε να καταγραφεί η έξοδος του αυτοκινήτου. 4. Περιμένεις στο αυτοκίνητο μέχρι νάρθει ο τελωνειακός να σε ελέγξει (τι ακριβώς; αφού φεύγεις) και να πάρεις επιτέλους την κάρτα επιβίβασης και να πας στο καραβάκι. Συνολικά πάνω από ένα τέταρτο (χώρια την αναμονή να περάσουν όλοι οι επιβάτες και μετά κάτι που σημαίνει πως άνετα μπορεί να μεγαλώσει ο χρόνος στη μια ώρα, αλλά όχι παραπάνω αφού το βαπόρι φεύγει)!

Στην αντίπερα όχθη η διαδικασία είναι παρόμοια με τα χερσαία, μόνο που ο έλεγχος των διαβατηρίων και των χαρτιών του αυτοκινήτου γίνεται πεζή και σε διαφορετικά γραφεία. Αφού περάσεις απ' αυτά τα δυο παίρνεις το αυτοκίνητο, πας στο τελωνείο ελέγχει πως έχει γίνει η καταγραφή κι ο συνήθης τελωνειακός έλεγχος (ίδιος όπως στα στεριανά τελωνεία) κι έφυγες. Σύνολο; άλλο ένα 10λεπτο. Δηλαδή αν βάλουμε όλους τους χρόνους, από δω κι από κει, πιάνουμε το μισάωρο, μίνιμουμ.

Στην επιστροφή τα πράγματα είναι αντίστοιχα. Στα στεριανά δεν αλλάζει και πολύ. Απλά, καθώς μπαίνεις και στην Ελλάδα, έχει τελωνειακό έλεγχο ( πιο σοβαρό - είσοδος σε χώρα είναι). Και στο λιμάνι; Μια απ' τα ίδια ταλαιπωρία. Από κει να ξεχρεώσουν το αυτοκίνητο που μπήκε κι από δω να το διπλοτριπλοελέγξουν. Πάλι διαβατήρια (αναπόφευκτο) πάλι καταγραφή απ' το τελωνείο, πάλι έλεγχος απ' το τελωνείο τόσο του τι κουβαλάς όσο και του ίδιου του αυτοκινήτου αλλά και των χαρτιών του (μην τόχεις κλέψει λέει :) ) πάλι καταγραφή απ' το λιμενικό. Και μιας και οι τελωνειακοί υπάλληλοι που θα το ελέγξουν είναι οι ίδιοι που ελέγχουν και τους επιβάτες κι αφού τα καραβάκια μεταφέρουν μπορεί και 200 μπορεί και 500 άτομα (χώρια που στη Μυτιλήνη φτάνουν δυο καραβάκια με διαφορά λιγότερη από τέταρτο) ο χρόνος αναμονής στην ουρά για τον τελωνειακό έλεγχο του αυτοκινήτου ξεπερνάει το μισάωρο. Και μετά πάλι την άδεια απ' το λιμενικό για να φύγεις. Ταλαιπωρίας το ανάγνωσμα δηλαδή.

Εκείνο που δεν μπορώ να χωνέψω είναι ο έλεγχος για το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Δεν μπορεί να μου δανείσει το αυτοκίνητό του κάποιος για να ταξιδέψω στο εξωτερικό, αν μου έχει δώσει όλα τα σχετικά έγγραφα; Το αστείο συνέβη πριν κάμποσα χρόνια. Βγαίνει κάποιος με γερμανικές πινακίδες απ' τη Μυτιλήνη για Τουρκία. Εκεί ανακαλύπτεται πως κάποιο χαρτί του έλειπε (η πράσινη κάρτα; μπορεί). Και δεν τον αφήνουν να το βγάλει απ' το τελωνείο. Κάνει κι αυτός τη βόλτα του και το ίδιο βράδυ επιστρέφει. Και στο τελωνείο της Μυτιλήνης του μπλοκάρουν το αυτοκίνητο γιατί δεν είχε σφραγίδα απ' το γερμανικό ΚΤΕΟ! Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, από δω έφυγα, τόσες μέρες κυκλοφορούσα και κανένας δεν μ' εμπόδισε αλλά ούτε και μ' απαγορέψατε να φύγω, τίποτα. Το αυτοκίνητο θα έμενε μέσα, λέει, μέχρι να έχει τη σχετική σφραγίδα. Πώς θα γινόταν αυτό; Δεν το έμαθα ποτέ.