Grexit το γράφουν συνέχεια. Την έξοδο της Ελλάδας απ' το Ευρώ εννοούν αυτοί που το γράφουν. Κι ενώ κάποτε γραφόταν ή λεγόταν με πολύ φόβο σήμερα όλο και περισσότερο συζητιέται. Οι περισσότεροι Έλληνες το φοβούνται και τα ΜΜΕ κάνουν ό,τι μπορούν για να τους τρομάζουν. Η δική μου άποψη; Ούτε κρύο ούτε ζέστη, αλλά ποιος με ρωτάει εμένα; Κι ούτε θα έγραφα το σημερινό για να δημοσιοποιήσω την άποψή μου αυτή. Αυτό που θάθελα να κάνω είναι κάποια σχόλια στο να συμφέρει τους άλλους (τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο Ευρώ δηλ.) ή όχι. Δεν είμαι οικονομολόγος, το θέμα είναι πώς τα καταλαβαίνω.
Αν το γκρέξιτ γινόταν πριν από 5 χρόνια, τα προβλήματα θα ήταν τεράστια. Γι' αυτό και δεν άφησαν τον Γιωργάκη να προχωρήσει σε δημοψηφίσματα και τέτοια πολύ περισσότερο που το ερώτημα φαίνεται πως θα ήταν καθαρό: «ναι ή όχι στην ευρωζώνη».
Αν γινόταν τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη που άλλαξε η κυβέρνηση φαίνεται πως ακόμα θα υπήρχαν προβλήματα γι' αυτό και το τερνάρισμα. Το Ευρώ άρχισε να κατεβαίνει πολύ γρηγορότερα απ' ότι το προηγούμενο διάστημα (γιατί η κατρακύλα είχε ήδη ξεκινήσει. Ενδεικτικά, το ελβετικό φράγκο ήταν συνδεδεμένο σε σταθερή ισορροπία με το ευρώ. Οι Ελβετοί το κόψανε και πολλοί που είχαν δάνεια σε φράγκο ψάχνονταν). Πάντως, από τότε άρχισαν οι προετοιμασίες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τις τελευταίες μέρες οι τραπεζικές διαδικασίες που υπάρχουν (ή μάλλον που δεν υπάρχουν) ήταν μια δοκιμή. Στις 29 Ιούνη το Ευρώ είχε πολλές διακυμάνσεις. Ήταν η πρώτη μέρα μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Ε, μέχρι το βράδυ τα πράγματα είχαν σταθεροποιηθεί. Και τις τελευταίες μέρες τα πράγματα πάνε καλύτερα.
Συμπέρασμα; Τώρα θα μας πουν θέλετε μείνετε θέλετε φύγετε. Κι αυτό λένε δηλαδή έμμεσα. Αυτό δείχνουν οι εξελίξεις. Που πήγε η κυβέρνηση με προτάσεις πιο ζόρικες απ' αυτές που απορρίφτηκαν στο δημοψήφισμα αλλά οι απαιτήσεις συνεχώς μεγαλώνουν (κι εγώ θυμάμαι πως τα ίδια έγιναν στην Κύπρο πριν δυο χρόνια: ένα μεγαλόπρεπο "Όχι" της κυπριακής βουλής έγινε "Ναι" μετά από δυο βδομάδες). Έτσι η κυβέρνηση έχει δυο επιλογές αυτή τη στιγμή: είναι να συμφωνήσει σε ό,τι σκεφτούν να ζητήσουν (και να μας πάρει ο διάολος) ή να πάει σε ηρωική έξοδο που δεν θα τους σκοτίσει κι ιδιαίτερα. Χαμένοι εμείς έτσι κι αλλιώς, χαμένη κι η κυβέρνηση.
Η συμφωνία υπογράφτηκε. Προς το παρόν το γκρέξιτ αναβάλλεται (θα γίνει γκρίκμεντ λέει :) ). Με τι κόστος; Τόσο που οι νυν κυβερνώντες δυσκολεύονται να πείσουν όλους τους δικούς τους να τα ψηφίσουν. Και μπαίνει, λέει, θέμα αξιοπρέπειας: όποιος δεν θέλει να τα ψηφίσει να παραιτηθεί (Φίλης). Αν είν' έτσι, κανονικά θα έπρεπε (από τη δική μου οπτική γωνία) να παραιτηθούν όλοι (οι του ΣΥΡΙΖΑ). Ως κόμμα έλεγαν τ' ανάποδα. Και τώρα πρέπει να γλύψουν όλα όσα έφτυσαν αυτόν τον καιρό. Άρα, λέω με το φτωχό μυαλό μου, δεν θα πρέπει να το δεχτούν. Πολύ περισσότερο που παλιότερα κατηγορούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους για τέτοιες πρακτικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχε γίνει ανέκδοτο αυτό που παραδέχτηκε το Χρυσοχοΐδης, πως δηλ. δεν είχε διαβάσει τα μέτρα που ψήφισε. Δηλαδή, αυτοί που θα υποχρεωθούν να ψηφίσουν τα καινούρια μέχρι την Τετάρτη, θα τα έχουν διαβάσει; Αλλά αφού είτε τα διαβάσουν είτε όχι "υποχρεούνται" (κομματικά) να τα ψηφίσουν, τι νόημα έχει αν θα το κάνουν;