Ιαματικά λουτρά

Το νερό είναι απ' τους καλύτερους διαλύτες. Λίγες ουσίες του αντιστέκονται. Έτσι, απ' όπου περνάει, κάτι παίρνει μαζί του. Και συνήθως, όσο πιο ζεστό είναι τόσο περισσότερα πράγματα διαλύει. Κι απ' την αρχαιότητα ακόμα είχαν παρατηρήσει πως όταν κάποιος κάνει μπάνια σε κάποια απ' αυτάς τα ζεστά βλέπει βελτίωση στην υγεία του. Και σιγά σιγά τα νερά από κάθε περιοχή βρέθηκε πού μπορούν να γιάνουν τον κόσμο. Όταν το νερό απ' τις θερμές πηγές, που λέγαμε, το χρησιμοποιούμε για μπάνια έχουμε τα ιαματικά λουτρά!

Εγώ για ιαματικά λουτρά ήξερα απ' τη Μυτιλήνη ακόμα. Καθώς πηγαίναμε απ' το χωριό προς την πρωτεύουσα, περνάγαμε δίπλα από τέτοιες εγκαταστάσεις. Βέβαια, αργότερα που πηγαινοερχόμουνα στο πανεπιστήμιο και πέρναγα τακτικά είχαν αρχίσει να ερημώνουν. Όπως και τα περισσότερα απ' τα παλιά πολυτελή ξενοδοχεία της Αιδηψού που είδα πρόσφατα.

Κάποτε η Αιδηψός ήταν ένα απ' τα κοσμοπολίτικα κέντρα. Τα ξενοδοχεία της ήταν ακριβά. Σήμερα ερημώνουν όλα. Άλλες παρόμοιες πόλεις, τα Καμένα Βούρλα. Υπήρχαν και λαϊκές περιοχές για ιαματικά λουτρά, αλλά ακόμα και σ' αυτές τις κοσμοπολίτικες περιοχές σύχναζε και απλός κόσμος.

Και δεν είναι πολλά χρόνια που άρχισε αυτή η ερήμωση. Ας πάρουμε για παράδειγμα το παραπάνω ξενοδοχείο. Η ανακαίνιση με τα ερκοντίσιον δεν μπορεί να είναι παλιά. Κι όμως. Έχει πνιγεί σήμερα.

"Υδροθεραπευτήρια" υπάρχουν πολλά. Και στην Αιδηψό κι αλλού. Όμως τα πράγματα έχουν δυσκολέψει γιατί παλιότερα στηρίζονταν στις λουτροθεραπείες που συνταγογραφούσαν οι γιατροί. Σήμερα, με την αποδιοργάνωση του συστήματος υγείας και τις περικοπές που έχουν γίνει, λουτροθεραπείες τέλος.

Έτσι τα μπάνια έχουν περιορίσει το χρόνο λειτουργίας τους.

Όταν ήμουν στην Αιδηψό, το μεγαλύτερο απ' αυτά, που κάποτε έχτισε ο ΕΟΤ αλλά το έχει παραχωρήσει σε ιδιώτη, άνοιξε την τελευταία μέρα του τριημέρου. Γιατί το πρόγραμμα έλεγε 1η Ιουνίου. Είχαν θυροκολλήσει μια πρόσκληση για αιτήσεις για προσωπικό, αλλά δεν άνοιξαν δυο μέρες πριν που λόγω του τριημέρου είχε κόσμο. Περνώντας με τ' αυτοκίνητο την ώρα που έφευγα είδα την πόρτα ανοιχτή.

Κι ο κόσμος που υπήρχε έκανε μπάνιο εκεί που σκάγαν τα νερά στη θάλασσα. Θα μου πει κάποιος πως έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε αυτό, αφού το τσάμπα είναι πάντα πιο ευχάριστο. Απ' την άλλη εγώ θα πλήρωνα ένα σχετικά μικρό εισιτήριο (θαρρώ 5 - 6 ευρώ) και να έχω κάποιες βασικές παροχές απ' αυτό το πράγμα που μπορούσες να καείς ή να παγώσεις.

Απ' την άλλη, το να πας σε ξενοδοχείο δεν είναι και εύκολο. Έτσι, καθένας ακολουθούσε την πατέντα που τον βόλευε.

Ας ξεφύγουμε όμως απ' την Αιδηψό. Τα νερά απ' τις πηγές του Πολιχνίτου στην πρώτη φωτογραφία και μια απ' τις μικρότερες πηγές, αυτή της Παναγίας της Κρυφτής, κοντά στο Πλωμάρι. Έχει φτιαχτεί μια μπανιέρα που με το ζόρι χωράνε δυο κορίτσια!

Και δυο μπανιέρες απ' τα θέρμα στο Λισβόρι (κοντά στον Πολιχνίτο που λέγαμε). Μια εσωτερική και μια εξωτερική. Εντάξει, δεν λένε και πολλά. Πανέμορφες μπανιέρες είχα δει και στο Άγκιστρο (Σερρών - που πήγα δυο φορές, μετά έγιναν πολύ της μόδας και δεν έβρισκες θέση) αλλά φωτογραφίες δεν βρίσκω.