Φοιτητικές εκλογές

Μιας και αύριο είναι φοιτητικές εκλογές (μετά από κάμποσα χρόνια), ταιριαστό να μπει σήμερα το σχετικό άρθρο που είχα στο νου μου να γράψω. Κι αφού εγώ ήμουνα ΚΝίτης κι η φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ ήταν η Πανσπουδαστική, λογικό να έχω φωτογραφίες απ' αυτήν (κάποια στιγμή θα γράψω και για τις κομματικές οργανώσεις της εποχής). Να επισημάνω μια διαφορά: τότε ήταν η ΠΣΚ, Πανσπουδαστικές συνδικαλιστικές κινήσεις, σήμερα βλέπω πως είναι η ΠΚΣ, Πανσπουδαστική κίνηση συνεργασίας, λέει, αλλά σπάνια χρησιμοποιούσαμε το αρκτικόλεξο, συνήθως λέγαμε Πανσπουδαστική και τέλος.

Άλλες εκδρομές

Μιας και πιάσαμε τις εκδρομές ν' αναφέρω μερικές ακόμα. Όχι αυτές που κάναμε όποτε μας ερχόταν διάθεση π.χ. στο Νησί ή σε κοντινά χωριά (π.χ. στους Μουζακαίους). Αλλά τις άλλες, τις οργανωμένες που γίνοντας στα πέριξ. Αρκετές ήταν με την ΚΝΕ που όμως ήταν με συγκεκριμένο σκοπό. Συνήθως σε συνδυασμό με διακίνηση εφημερίδων με αφορμή κάποιο κομματικό γεγονός. Θυμάμαι π.χ. μια στο Λούρο. Με μπουγέλα για αφισοκόλληση, με μπογιές κλπ εξοπλισμό. Όμως υπήρχαν κι άλλες έτσι, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, απλά για τη βόλτα. Τέτοιες κάναμε θυμάμαι στο Μονοδέντρι (και τη χαράδρα του Βίκου), στους Ασπραγγέλους και στο Μέτσοβο (απ' όπου οι φωτογραφίες της αρχής - απ' τα άλλα μέρη στο τέλος).

Ανάβαση στο Μιτσικέλι

Φωτογραφία από τον Φρόντζο που φαίνεται το Μιτσικιέλι χιονισμένο ενώ διακρίνονται κι οι Λιγκιάδες

Εκδρομών συνέχεια αλλά με μια διαφορά: Η εκδρομή αυτή δεν είναι του πανεπιστημίου. Αν και, εκτός από εμένα και τη Μαρία συμμετείχαν κι άλλοι φοιτητές, η εκδρομή ήταν του Ορειβατικού συλλόγου Ιωαννίνων. Αυτός είχε αναλάβει τη διαδικασία και την τροφοδοσία. Τότε γιατί την αναφέρω; Πέρα απ' το ότι οι ιστορίες δεν είναι πανεπιστημιακές αλλά προσωπικές το βασικό είναι οι φωτογραφίες που είναι εντυπωσιακές. Διάλεξα κάμποσες και τις παρουσιάζω μαζί με το πώς πήγαμε μέχρι πάνω (και πόσο πάνω)!

Εκδρομές με τους Κυπραίους

Στα Γιάννενα υπήρχαν λίγοι συντοπίτικοι σύλλογοι (δηλαδή σύλλογοι αυτών που κατάγονταν απ' το ίδιο μέρος - τότε ήταν της μόδας, ήταν ένας τρόπος για να έρθουν σε επαφή άνθρωποι με κοινά στοιχεία). Θυμάμαι τους συλλόγους Κρητών και Κυπρίων. Απ' τον πρώτο δεν έχω να μαρτυρήσω κάτι αλλά ο δεύτερος είχε διάφορες εκδηλώσεις (π.χ. υποδοχή των πρωτοετών Κυπρίων και κατατόπισή τους στα των Ιωαννίνων) αλλά επίσης διοργάνωνε κάποιες εκδρομές στις οποίες συμμετείχαν και μη Κύπριοι. Σε δυο τρεις είχα συμμετάσχει κι εγώ (θυμάμαι τρεις αλλά βρίσκω δυο μόνο). Η μια ήταν στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 1982. Από κει και η παραπάνω φωτογραφία του πύργου του ΟΤΕ, του μόνου πύργου τηλεπικοινωνιών που ξέρω στην Ελλάδα, στη Γερμανία θυμάμαι πως ήταν κάθε πόλη κι ο πύργος της!

Κακαβιάς και Πωγωνίου

Έτσι όπως είναι ο τίτλος, θυμίζει δεσπότη ή γωνία δρόμων. Αλλά όχι, τίποτ' απ' αυτά, για στρατιωτικά φυλάκια πρόκειται (γι' αυτό και οι φαντάροι στη φωτογραφία. Που είχαμε πάει επίσκεψη εκεί. Και ιδού η ιστορία. Με την ευκαιρία του Όχι, από την πρυτανεία του πανεπιστημίου αποφασίζεται να γίνει μια εκδρομή που να δώσουμε δώρα στους στρατιώτες στα φυλάκια Κακαβιάς και Πωγωνίου (βασικά, μόνο στην πρώτη πήγαμε). Ως ημέρα επίσκεψης ορίστηκε να είναι η Τρίτη 24 Οκτώβρη του 1978. Ήταν η μέρα που έκοψα το κάπνισμα την ώρα που θα το άρχιζα. Είχαμε δηλώσει ποιοι θα ήμασταν, κανονίσαμε με τις παρέες μας και το πρωί δυο λεωφορεία μας περίμεναν απέναντι απ' την πύλη του πανεπιστημίου. Το πρόγραμμα, εκτός απ' την επίσκεψη στα φυλάκια είχε για την επιστροφή στάση και στη μονή Βελλάς.

Η περιπέτεια μιας επιστροφής

Η τελευταία φωτογραφία της εκδρομής. Έλληνες και Βούλγαροι, λίγο πριν τον αποχαιρετισμό.

Η επιστροφή απ' την εκδρομή στη Βουλγαρία ήταν σκέτη περιπέτεια. Ο νόμος του Μέρφι χτύπησε επανειλημμένα. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, στράβωσε. Βέβαια, όλα ξεπεράστηκαν, αλλά με πολύ άγχος και αγωνία. Τα προβλήματα φάνηκαν από πολύ νωρίς, αφού η καλή μέρα φαίνεται απ' το πρωί έτσι φάνηκε κι η κακή, μόνο που δεν το υπολογίσαμε. Την ώρα που ήταν να φύγουμε, ας πούμε 8, μαζευόμαστε όλοι με τα συμπράγκαλά μας αλλά δεν είναι οι οδηγοί. Γιατί είχαν ξενυχτήσει σε μια ντισκοτέκ μέχρι τις 5 ή 6 το πρωί και δεν ήταν εύκολο να συνέρθουν και να πάρουν το τιμόνι. Αλλά τους ξυπνήσαμε και ξεκινήσαμε με μια καθυστέρηση.

Εκδρομή στη Βουλγαρία

Η Σόφια από τελεφερίκ για Βίτοσα

Όπως έλεγα, από την ΕΤΕΛΕΠ διοργανώσαμε μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Εμείς μαζέψαμε συμμετοχές (και μαζεύτηκαν πολλές, γεμίσαμε δυο πούλμαν) και τα πρακτικά τα ανέλαβε το πρακτορείο LEV Tours, ένα πρακτορείο που ειδικευόταν τότε σε εκδρομές στις τότε σοσιαλιστικές χώρες. Έγινε στις αρχές Ιούλη του 78 κι η διαδρομή ήταν Θεσσαλονίκη - Σόφια - Φιλιππούπολη - Θεσσαλονίκη μιας και ο κόσμος ήταν σκορπισμένος ο περισσότερος αφού τον Ιούνη η εξεταστική ήταν πετσοκομμένη λόγω της αναστολής του εξαμήνου. Εγώ έπρεπε να πάω μέχρι τη Μυτιλήνη κι αυτό ήταν μεγάλη ταλαιπώρια, οπότε κι έμεινα στην εστία κι ανέλαβα τα διαδικαστικά.

ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ

ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ; Τι είν' αυτά τα γράμματα; Για το δεύτερο, μια ιδέα παίρνετε απ' τη φωτογραφία. Και το πρώτο, για να συμπεθεριάζει με το δεύτερο, κάποια σχέση θα έχει με τον πολιτισμό. Σωστά, αλλά δεν είναι το Π που του δίνει τη σύνδεση αλλά ο σκοπός της ύπαρξης όπως περιγραφόταν στο καταστατικό. Θα μου πείτε, με γρίφους μιλάς γέροντα. Σωστά. Εκτός απ' τους φοιτητές της περιόδου 73 - 78 που διαβάζουν τα κείμενα κι ίσως θυμούνται κάτι, οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είν' αυτά που γράφω. Ας εξηγήσω το όνομα και θα πω και τις σχετικές ιστορίες. ΕΤΕΛΕΠ, λοιπόν πάει να πει ΕΤαιρία ΕΛεύθερης ΕΠικοινωνίας. Ήταν ένα φοιτητικό σωματείο που δρούσε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τα χρόνια που λέω. Πότε ακριβώς ξεκίνησε δεν ξέρω, ξέρω όμως σίγουρα πότε (και πώς) τέλειωσε: την κατέστρεψαν οι κομματικές αντιπαραθέσεις.

Πάμε σινεμά

Για να μην παρεξηγηθώ: Δεν κάνω πρόταση για κάποια ταινία. Αλλά σήμερα θ' αναφερθώ στους σινεμάδες στα Γιάννενα τα τέλη της δεκαετίας του 70, αρχές του 80. Τότε που ήμουν φοιτητής. Και για τις ταινίες που βλέπαμε στην εστία έχω ήδη αναφερθεί. Όμως προφανώς είχε κι η πόλη τους δικούς της σινεμάδες. Όταν πήγα υπήρχαν 5 χειμερινοί κινηματογράφοι κι ένας θερινός. Θερινός ήταν ο Ορφέας. Όπου δεν πηγαίναμε τόσο για ταινίες (εξάλλου το καλοκαίρι δεν ήμασταν στα Γιάννενα) όσο για διάφορες εκδηλώσεις (φοιτητική βδομάδα ειρήνης π.χ.). Δίπλα στην είσοδο του Ορφέα ήταν ένα πολύ γνωστό ουζερί, στέκι των Γιαννιωτών, ο Τσοκάνης.

Αιμοδοσία

Μιας και πιάσαμε τα περί υγείας, ιδού μια ακόμα ιστορία. Καλοκαίριαζε το 1978. Τέλος του πρώτου έτους, αλλά με το δεύτερο εξάμηνο να τελειώνει το Γενάρη, τις παραδόσεις να έχουν σταματήσει, εξετάσεις δεν είχα σε κανένα μάθημα άρα δεν έχω τίποτα να κάνω στα Γιάννενα. Εκτός απ' το να συμμετάσχω σε μια εκδρομή στη Βουλγαρία. Που θα γινόταν αρχές Ιούλη. Άρα κάθομαι και δεν αδειάζω. 5 ο Ιούνης, απογευματάκι. Και στην εστία μου λένε πως κάποιος χρειάζεται αίμα, πιθανά ένας θυρωρός να ήταν εκείνη τη φορά (πιθανά τη δεύτερη). Προϋπόθεση να είσαι καλά (απ' όσο ήξερα, ήμουν) και να είσαι πάνω από 18 (ήμουν σίγουρα). Αποφασίζω να πάω στο Χατζηκώστα (που λέγαμε και στο προηγούμενο). Πάω, δίνω αίμα, μου κάνουν ομάδα (έλεγχο ομάδας αίματος) και μου δίνουν ένα δελτίο εθελοντή που λέει πως το αίμα μου ανήκει στην ομάδα 0 θετικό.

Στο νοσοκομείο

Μπορεί να έγραφα στο προηγούμενο πως η αναφορά στην υγειονομική υπηρεσία του πανεπιστημίου ήταν τιμής ένεκεν μιας και δεν είχε και μεγάλη παρουσία στη φοιτητική μας ζωή, όμως έτσι άνοιξα ένα άλλο κεφάλαιο, αυτό της υγείας τα χρόνια εκείνα. Άνοιξη του 1980. Παρασκευή χαράματα που ψάχνοντας βλέπω πως ήταν 23 του Μάη. Σηκώνομαι να πάω στην τουαλέτα. Στο δρόμο λιποθυμάω και πέφτω στο πάτωμα. Συνέρχομαι από το παγωμένο μωσαϊκό. Προχωράω μερικά βήματα. Ξανά κάτω. Με κόπο καταφέρνω να φτάσω στον προορισμό μου. Επιστρέφω προς το κρεββάτι. Σε τρεις δόσεις. Όμως το χάλι μου ήταν τόσο που δεν είχα μυαλό ούτε να ανησυχήσω. Ξημερώνει, σηκώνεται ο Αντρέας, με βρίσκει να κοιμάμαι. Κάποια στιγμή με ξυπνάει παραξενεμένος. Δεν μπορώ να σηκωθώ, αλλά έχω επαφή με το περιβάλλον. Συζητάμε. Αποφασίζουμε να πάμε στο νοσοκομείο. Φωνάζει ταξί, μπαίνουμε μέσα. Δρόμο για Καρδαμίτσια. Εκεί που ήταν το νοσοκομείο Χατζηκώστα, το μόνο που είχαν τα Γιάννενα (και είχε μοιραστεί σε νομαρχιακό και πανεπιστημιακό).

Νοσηλευτικές υπηρεσίες στο ΠΙ

Τις προάλλες αράδιαζα πόσα κτίρια είχε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (ΠΙ) τότε που ήμουν φοιτητής. Ανάμεσα στα τόσα που είπα κάποιο το ξέχασα. Την υγειονομική του υπηρεσία. Γιατί υπήρχε και τέτοια. Αν θυμάμαι καλά ήταν κάπου στη Χαριλάου Τρικούπη. Λίγο πιο κάτω απ' το σουπερμάρκετ της Ένωσης. Ήταν ένα ωραίο χαμηλό κτίριο με κήπο - στους χάρτες της γκουγκλ που το ψάχνω πιθανολογώ στο νούμερο 28. Διευθυντής ήταν ο Κίττας, που ήταν και νομίατρος ή κάτι τέτοιο. Στο κτίριο αυτό υπήρχε ακτινολογικό μηχάνημα και γραμματεία. Ο Κίττας εμφανιζόταν κάποιες φορές, αλλά δεν ήταν αυτός που μας παρακολουθούσε αν αρρωσταίναμε. Ήταν ο προϊστάμενος. Αν αρρώσταινε κάποιος και χρειαζόταν γιατρό πήγαινε εκεί, έπαιρνε παραπεμπτικό και τον έστελναν στο αντίστοιχο γιατρό που είχε σύμβαση με το πανεπιστήμιο (αντίστοιχο εννοώ ανάλογα με την ειδικότητα).

Σπιτωμένος

Η είσοδος. Η σπιτονοικοκυρά καθαρίζει.

Οι μέρες της αστεγίας κάποτε πέρασαν (όχι που δεν θα περνούσαν - όλα περνάνε, και τα καλά και τα κακά) και μπήκαμε με τον Αντρέα στο καινούριο μας σπίτι. Αιακιδών 35. Αιακιδών είν' ο δρόμος που από την Καλούτσιανη (απ' το τζαμί δίπλα δηλαδή) πάει στην Κιάφα. Μια μικρή πολυκατοικία, με δυο διαμερίσματα στο ισόγειο και τον πρώτο, ένας δεύτερος που φτιαχνότανε τότε, υπόγειο που είχε φτιαχτεί μια γκαρσονιέρα κι έμενε ο Γιώργος κι ένα πλυσταριό στην ταράτσα που έμενε ο Στάθης. Εμείς πιάσαμε στο ισόγειο ένα, ας πούμε δυάρι (κάπως γινόταν με το φωταγωγό, το ακριβώς από πάνω ήταν γκαρσονιέρα κι έμενε μια θεία του ιδιοκτήτη ο οποίος κράταγε δυο τριάρια, ένα στο ισόγειο κι ένα στον πρώτο.

Αστεγία

Κι όμως, έχω ζήσει την αστεγία. Το να μην έχεις πού να κοιμηθείς. Να μην έχεις σπίτι να μείνεις. Βέβαια σε καλές συνθήκες. Γιατί εγώ είχα πού να φάω. Τα πράγματά μου ήταν ασφαλισμένα. Η κατάσταση ήταν προσωρινή. Όμως μου έχει μείνει. Ήταν τον Σεπτέμβρη του 79. Που γυρίζοντας απ' το χωριό στο Πανεπιστήμιο μαθαίνω πως άλλαξαν τα πράγματα, η επιλογή των δικαιούχων δωματίων έγινε με βάση το ετήσιο ατομικό εισόδημα (δηλαδή το πόσο δήλωσε η οικογένεια διά τον αριθμό των μελών της) και πως το μέγιστο εισόδημα στο οποίο είχε δοθεί δωμάτιο ήταν οι 278 δραχμές, πολύ μακριά απ' τις 33.000 τις δικές μου. Βέβαια, πώς ήταν δυνατόν να ζει κάποιος με 278 δραχμές το χρόνο δεν το έμαθα ποτέ, εξάλλου κι οι δικές μου 33.000 ήταν σχηματικές, αυτές δήλωνε ο πατέρας μου ως εισόδημα απ' τις οικοδομικές εργασίες που έκανε (κι ήταν αυτές που είχε συναλλαγή με το δημόσιο γιατί απ' τον ιδιωτικό τομέα σιγά που δηλωνόταν κάτι). Κι έτσι έμεινα εκτός εστίας.

Εργασία σε ΑΑΙΙ

Η πρώτη σελίδα της εκτύπωσης με τον κωδικό μου σε κύκλο και το περίφημο D

Κι ενώ έλεγα πως έχω τελειώσει με τα μαθήματα, μια παρατήρηση στο ΦΒ σχετικά με τα προγράμματα των υπολογιστών με ξαναγύρισε πίσω. Έγραφα εκεί πως ο προγραμματισμός γινόταν με κάρτες την δεκαετία του 70. Ο Δημήτρης έγραψε πως κάπου είχε τέτοιες κάρτες, αλλά όπως έγραφα κάπου τις είχα κι εγώ. Το σχόλιο με βρήκε στο παλιό μου σπίτι που ήξερα πως οι κάρτες ήταν κάπου στο πατάρι του. Και είχα και χρόνο στη διάθεσή μου. Έτσι ανέβηκα στο πατάρι κι άρχισα να ψάχνω κι όπως λέει η παροιμία όποιος ψάχνει βρίσκει. Βρήκα εκείνο το πρόγραμμα με τις κάρτες, βρήκα όλα τα χαρτιά με τα (εκπαιδευτικά) προγράμματα που είχα γράψει τότε αλλά βρήκα και την εργασία που έγραφα πως είχα κάνει. Κι αφού τη βρήκα θα την παρουσιάσω εδώ, μιας και μ' εντυπωσίασε το υλικό που βρήκα (όλα τα σχετικά δηλαδή). Αλλά πριν προχωρήσω, να πω χρόνια πολλά στο γιο μου που έχει γενέθλια σήμερα.

Βιβλίο διαφορικής

Στο τέταρτο εξάμηνο υπήρχε το μάθημα "Στοιχεία διαφορικής γεωμετρίας και τανυσματικός τανυσtικός λογισμός". Το πήρα, την πρώτη φορά (Ιούνη 79) δεν το έδωσα, το Σεπτέμβρη ένα τίποτα. Δεν θυμάμαι ποιος μας το έκανε, αλλά το βιβλίο ήταν ένα γονατογράφημα. Μικρό σε έκταση αλλά διαβάζοντάς το δεν καταλάβαινες τίποτα (εγώ τουλάχιστον). Τον επόμενο χρόνο το παίρνει ο Μποζώνης (τον προηγούμενο έλειπε στο εξωτερικό για μετεκπαίδευση ή κάτι τέτοιο αλλά πρέπει να ήταν δικές του οι σημειώσεις). Και αποφασίζει να μεταφράσει το βιβλίο για τη διαφορική γεωμετρία της σειράς βιβλίων Schaum (στη φωτογραφία βλέπω πως αναφέρει επιμέλεια μετάφρασης που την έκαναν οι επιμελητές της έδρας - εγώ αλλιώς τα ξέρω).

ΜΜΦ και Λογική

Δυο ιστορίες για μαθήματα ακόμα και τελειώνουμε απ' αυτά. Το ένα είναι η Μαθηματική Λογική. Όχι τίποτα ιδιαίτερο, αλλά έχει κάποια γεγονότα σχετικά. Μάθημα εαρινού εξαμήνου, το είχα το 80 - 81 και δεν το πέρασα (ω, τι περίεργο) και το ξαναπήρα το 81 - 82. Και για μας που το ξαναείχαμε (βασικά) μας δίνει απαλλακτική πρόοδο τη Δευτέρα του Θωμά (26/4 βλέπω). Από τη Μυτιλήνη βαπόρι δεν έχει το Σάββατο (και τότε και τώρα) να φύγω Παρασκευή της Ζωοδόχου μου πέφτει νωρίς, αν φύγω την Κυριακή θα είμαι βράδυ Δευτέρας στα Γιάννενα, άρα δεν προλαβαίνω να δώσω κι έτσι αποφασίζω να πάω με αεροπλάνο το κομμάτι Μυτιλήνη - Αθήνα. Βγάζω εισιτήριο με το δεύτερο αεροπλάνο της μέρας (και τότε) και το σήριαλ παίχτηκε όπως θα γινόταν και την επόμενη φορά. Δεν ήρθε το πρώτο, δεν ήρθε το δεύτερο αεροπλάνο. Όμως εγώ έπρεπε να φύγω και μ' έζωναν τα φίδια.

Τοπολογία και ΙΙα

Μιας και άρχισα με τους υπολογιστές να γράφω για τα μαθήματα προχτές, ας συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο. Έχω στο νου μου να παρουσιάσω πεντέξι μαθήματα συνολικά, αυτά που για μένα έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όχι το περιεχόμενό τους αλλά ο τρόπος που τα πέρασα. Και θα ξεκινήσω απ' αυτό που με ταλαιπώρησε περισσότερο απ' όλα. Τον απειροστικό λογισμό ΙΙα. Το μάθημα που έδωσα οκτώ συνολικά φορές, άλλες επίσημα κι άλλες ανεπίσημα και την όγδοη το πέρασα με 9. Καμιά τέτοια φιλοδοξία δεν είχα, αλλά ας όψονται οι περιστάσεις. Κι επειδή το είχα τόσο άχτι είναι το μάθημα που είχα κρατήσει τα θέματα που πέρασα!

Υπολογιστές (μάθημα και αντικείμενο)

Το πρόγραμμα που έστειλα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ένα απ' αυτά (το 8 γράφω) που είχαν πέσει στις εξετάσεις του Ιουνίου του 1977 (πριν πάω στο πανεπιστήμιο)

Όταν πέρασα στο μαθηματικό Ιωαννίνων το 1977 ανάμεσα στα άλλα μαθήματα του πρώτου έτους υπήρχε και η εισαγωγή στους υπολογιστές. Το μάθημα το έκανε ο Βαγγέλης ο Κιουντούζης, με καταγωγή από τα Πηγαδάκια της Μυτιλήνης, υφηγητής στην επιχειρησιακή έρευνα αλλά με κόντρες με τους καθηγητές της σχολής. Για να μην πάρει αυτός την επιχειρησιακή έρευνα (που υπήρχε κι αυτή στο πρόγραμμα) έπαιρνε το μάθημα ο Παπαϊωάννου που ήταν καθηγητής και στον Κιουντούζη ανάθεταν τα μαθήματα των υπολογιστών ως "ειδικός επιστήμονας". Βοηθός ο Αντρέας ο Λεοντίτσης (υπήρχε έδρα με βοηθό αλλά δεν προκηρύχτηκε ποτέ). Το μάθημα με τράβηξε αμέσως και πήρα τη σχετική κατεύθυνση αν και ο Κιουντούζης αντικαταστάθηκε απ' τον Δανιηλόπουλο (κι έγινε καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ). Ήταν η εισαγωγή και δυο μαθήματα υπολογιστών μαζί με την εισαγωγή και 2 μαθήματα αριθμητική ανάλυση. Το πόσο μου άρεσε το μάθημα φαίνεται από το γεγονός πως στα 3 από τα 6 αυτά μαθήματα πήρα 8 (με ένα ακόμα 8 στην αστρονομία, 2 εξάρια κι ένα 9 από σπόντα ενώ στα υπόλοιπα 19 μαθήματα είχα 5).

Επετειακά

Προφανώς και δεν θα αναφερθώ στην επικείμενη επέτειο της 25ης Μαρτίου. Δεν τα θυμάμαι καλά τα τότε, ήμανε μικρός 😂 Αλλά για άλλη επέτειο που την ξέχασα τελείως. Κι επειδή το ένα φέρνει το άλλο θα μιλήσω και για άλλες επετείους αυτών των ημερών ή και όχι. Η επέτειος που αναφέρομαι δεν είναι κάποια που συνήθως τη γιορτάζουμε, είναι αυτή της λήψης πτυχίου. Αλλά μιας και αναφέρομαι σ' εκείνα τα χρόνια το σωστό θάταν να βάλω την αφήγηση εκείνη τη μέρα (που εξάλλου τάχω πει αναλυτικά). Αλλά πέρασε και δεν το θυμήθηκα (τόση σημασία έχει σαν επέτειος). Την επόμενη ήταν άλλη ούτε τότε το σύνδεσα. Αλλά στις 12 του μήνα ήρθε άλλη κι εκεί γίναν οι σχετικοί συνειρμοί. Οπότε ας πω μερικά για όλες αυτές τις επετείους (και κάποιες ακόμα).