Ένα εξάμηνο που κράτησ' ένα χρόνο

Κανονικά, εξάμηνο σημαίνει έξι μήνες. Στα σπουδαστικά όμως πράγματα υπάρχουν κάποιες διαφορές. Έτσι κι αλλιώς το διδακτικό έτος κρατάει λιγότερο, κάπου 9 (ίσως και κάτι) άρα το εξάμηνο σαν μέρος του διδακτικού έτους θάταν 4,5 μήνες. Απ' τους οποίους κάποιοι είναι μήνες εξετάσεων. Άρα περίπου τρίμηνο είναι το καθένα. Μέσα Οκτώβρη (κι αν), Νοέμβρης, Δεκέμβρης, Γενάρης και το Φλεβάρη εξετάσεις. Αυτό το λέμε χειμερινό αφού πιάνει όλους τους μήνες του χειμώνα. Και μέσα Φλεβάρη (αν), Μάρτης, Απρίλης, Μάης και τον Ιούνη εξετάσεις, είναι το εαρινό. Το θέρος είναι διακοπές, και το μισό φθινόπωρο τρώγεται με τις εξετάσεις των άλλων εξαμήνων. Έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα και κάπως έτσι έπρεπε να είναι πάντα. Κι όμως. Το δεύτερο εξάμηνο το δικό μου (και των λοιπών εισαχθέντων το 1977 στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) ενώ ξεκίνησε όπως προβλεπόταν το Φλεβάρη του 78, ολοκληρώθηκε (με τις εξετάσεις πρώτης περιόδου) τον Φλεβάρη του 79. Πράγμα που έφερε κι άλλα παράξενα.

Όπως έλεγα στο προηγούμενο, το 76 άρχισαν να δοκιμάζονται νέα συστήματα στη σχολή που έμελλε να γίνει η σχολή μου τον επόμενο χρόνο. Η μπίλια έκατσε στα εξάμηνα, αλλά σύμφωνα με πρότυπα  από την εσπερία τα πράγματα ήταν εξαιρετικά αυστηρά, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε μέχρι τότε. Λογικό κι επόμενο να υπάρξουν αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις ήταν τοπικές αρχικά αλλά και γενικευμένες αργότερα. Το 77 που πήγα εγώ κάναμε κάποιες μέρες αποχή απ' τα μαθήματα (οι καταλήψεις δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα τότε, σε κάνα δυο χρόνια θα δοκιμάζαμε και τέτοιες μορφές). Συνολικά το πρώτο εξάμηνο πρέπει νάταν δυο με τρεις βδομάδες, δεν θυμάμαι καθόλου. Εξάλλου κάθε τμήμα έπαιρνε τις δικές του αποφάσεις. Το χημικό που μόλις είχε δημιουργηθεί κι είχε μόνο τους πρωτοετείς του ακόμα δεν είχε σύλλογο καλά καλά, μετά τις φοιτητικές εκλογές που έγιναν στα μέσα Γενάρη οργανώθηκε κάπως.

Το δεύτερο εξάμηνο ξεκίνησε με μαθήματα αλλά και αποχές μέχρι που αποφασίστηκε πανελλαδική αποχή από την ΕΦΕΕ (που τότε όχι μόνο υπήρχε αλλά είχε και λόγο). Μιας κι αυτή η αποχή ήταν κεντρική, συμμετείχαν και οι της φιλοσοφικής. Στις τρεις βδομάδες πάνω, κάπου κει προς το τέλος Μάρτη βγαίνει μια απόφαση από τη σχολή πως χάνεται η χρονιά για όλους τους φοιτητές της φυσικομαθηματικής. Σοκ και δέος. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό, και το ίδιο προσπαθούν να βγάλουν κι αυτοί που πήραν τη συγκεκριμένη απόφαση. Γιατί εύκολο να το λες πως όσα μαθήματα έγιναν ακυρώνονται και θα συνεχίσουν από Οκτώβρη, αλλά υπάρχουν και τα πρακτικά θέματα.

Πρώτο θέμα και βασικό το ότι λέγοντας πως θα ξαναγίνουν τα μαθήματα απ' την αρχή ακυρώνεις τις εξετάσεις που είχες ήδη κάνει. Γιατί αν όπως ισχυρίζεσαι δεν ολοκληρώθηκαν τα μαθήματα, πώς προχώρησες σε εξετάσεις. Και καλά, εγώ δεν πέρασα κανένα μάθημα τότε. Τι γίνεται όμως με τον Μαύρο για παράδειγμα που είχε περάσει και τα τρία. Το να τους ζητήσεις να τα ξαναδώσει και να τα ξαναπεράσει είναι παράλογο.

Ύστερα ήταν το θέμα πως ακόμα ήταν Μάρτης (άντε, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι αποφάσεις πήγε Απρίλης). Το υπόλοιπο διάστημα τι θα γινότανε; Τι θα κάναμε; Η εύκολη υπόδειξη ήταν να διαβάσετε και να περάσετε κανένα απ' τα μαθήματα που χρωστάτε. Και γυρίζει ο Φουντάς (που ήταν απ' το προηγούμενο έτος) και λέει μα εγώ δεν χρωστάω κανένα μάθημα, άρα τι θα κάνω;

Άλλο θέμα ήταν πως η αποχή της ΕΦΕΕ ήταν πανελλαδική. Πώς θα είχε επιπτώσεις σε μια σχολή μόνο σ' όλη την Ελλάδα. Και πώς θα ίσχυε για όλα τα τμήματα της ίδιας σχολής (ακόμα για για το χημικό) αφού το κάθε τμήμα δρούσε διαφορετικά.

Όλ' αυτά οι καθηγητές τ' άκουγαν βερεσέ. Μόνο το πρώτο που είχε νομικές προεκτάσεις τους απασχόλησε. Και βρήκαν την πατέντα πως δεν θα γίνουν οι εξετάσεις του δευτέρου εξαμήνου μόνο. Και πως τα μαθήματα θα γίνονται μέχρι τέλος Μάη και θα συνεχιστούν από Οκτώβρη κι οι εξετάσεις του θερινού εξαμήνου θα γίνουν το Φλεβάρη. Και μιας και δεν υπήρχε δυνατότητα για παραπάνω μαθήματα σε κάθε εξάμηνο απ' αυτά που προβλεπόταν απ' το πρόγραμμα, κανένας από αυτούς που ήμασταν κανονικοί φοιτητές (δηλαδή απ' όσους είχαμε μπει στη σχολή τα έτη 74, 75. 76 και 77) δεν θα έπαιρνε πτυχίο με την πρώτη περίοδο Ιούνη. Η δικιά μας τετραετία σπουδών θα τέλειωνε Φλεβάρη. Κι έτσι οι πρώτοι πτυχιούχοι του έτους μου ήταν τον Μάρτη του 82 όταν οι συμφοιτητές της φιλοσοφικής είχαν αρχίσει να εξαφανίζονται απ' τον Ιούλη του 81.

Αλλά δεν ήταν η μόνη συνέπεια αυτή. Τα εξάμηνα από κει και πέρα θα γίνονταν ανάποδα: πρώτα το εαρινό και μετά το χειμερινό. Για να γίνονται συνδιδασκαλίες με τους επόμενους. Κι έτσι κάναμε 1, 2, 4, 3, 6, 5, 8, 7. Οι καθηγητές θα έκαναν ακριβώς τις ίδιες ώρες, απλά θα είχαν παραπάνω ακροατήριο. Και τι έγινε δηλαδή αφού πάντα λίγοι παρακολουθούσαμε. Όμως αυτό είχε σαν συνέπεια να κάνουμε πρώτα τον απειροστικό λογισμό ΙΙβ και μετά τον ΙΙα! Εντάξει, δεν ήταν όλα έτσι, υπήρχαν και τελείως ανεξάρτητα μαθήματα, αλλά το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι πραγματικό (βέβαια, ελάχιστα από τον ΙΙα χρειάζονταν ο ΙΙβ ή οποιοδήποτε άλλο μάθημα, αλλιώς θα είχα μεγάλα προβλήματα αφού ήταν το μάθημα που πέρασα προτελευταίο).