ΕΤΕΛΕΠ & ΠΠΚ; Τι είν' αυτά τα γράμματα; Για το δεύτερο, μια ιδέα παίρνετε απ' τη φωτογραφία. Και το πρώτο, για να συμπεθεριάζει με το δεύτερο, κάποια σχέση θα έχει με τον πολιτισμό. Σωστά, αλλά δεν είναι το Π που του δίνει τη σύνδεση αλλά ο σκοπός της ύπαρξης όπως περιγραφόταν στο καταστατικό. Θα μου πείτε, με γρίφους μιλάς γέροντα. Σωστά. Εκτός απ' τους φοιτητές της περιόδου 73 - 78 που διαβάζουν τα κείμενα κι ίσως θυμούνται κάτι, οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι είν' αυτά που γράφω. Ας εξηγήσω το όνομα και θα πω και τις σχετικές ιστορίες. ΕΤΕΛΕΠ, λοιπόν πάει να πει ΕΤαιρία ΕΛεύθερης ΕΠικοινωνίας. Ήταν ένα φοιτητικό σωματείο που δρούσε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τα χρόνια που λέω. Πότε ακριβώς ξεκίνησε δεν ξέρω, ξέρω όμως σίγουρα πότε (και πώς) τέλειωσε: την κατέστρεψαν οι κομματικές αντιπαραθέσεις.
Η ΕΤΕΛΕΠ είχε φτιαχτεί κάπου τα χρόνια της χούντας σαν ένα πολιτιστικό σωματείο, μια αντίδραση στους εγκάθετους φοιτητικούς συλλόγους. Μιας και παρουσιαζόταν ως πολιτιστικό, κατάφερε και εγκρίθηκε η δημιουργία της. Ακόμα και το όνομα "εταιρία" που διαλέχτηκε ήταν ουδέτερο, δεν θύμιζε σωματείο, σύλλογο ή κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω τι γινόταν με τη συμμετοχή τα πρώτα χρόνια, αλλά κάποια στιγμή συμμετείχαν φοιτητές απ' την Πανσπουδαστική (λέγε με ΚΝΕ), την ΠΑΣΠ (ήτοι Ν. ΠΑΣΟΚ) και την ΠΠΣΠ (ΚΚΕ μ-λ) - κάποια στιγμή θα μιλήσουμε και για τις παρατάξεις της εποχής εκείνης.
Στο πανεπιστήμιο όταν πήγα ασχολιόμουνα με τη φωτογραφία (γι' αυτό και έχω τόσες και τόσες από κείνη την εποχή) αλλά μ' άρεσαν και άλλα θέματα σχετικά με τον πολιτισμό (π.χ. ο κινηματογράφος). Και μου προτάθηκε να κατέβω υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο για τις εκλογές για το επταμελές διοικητικό συμβούλιο (ΔΣ). Δεν θυμάμαι τι έγινε και ή η ΠΑΣΠ δεν ήθελε ή από κάποιο διαδικαστικό θέμα (μάλλον το δεύτερο) βρέθηκε να μην συμμετέχει ξανά. Ο Χιώτης (στην καταγωγή) απ' την ΠΠΣΠ έλεγε να ξαναγίνουν εκλογές. Η γραμμή της Πανσπουδαστικής ήταν να μην ξαναγίνουν οπότε κι αυτός δεν συμμετείχε στις επόμενες διαδικασίες (μάλλον είχαν δυο έδρες, αλλά ένας ήταν αυτός που ήξερε και είχε λόγο, ο άλλος αν υπήρχε δεν ακουγόταν). Εν πάση περιπτώσει βρέθηκα κι εγώ στο ΔΣ (για πρώτη και τελευταία φορά) κι ορίστηκα ταμίας.
Προσπαθήσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα, Κοντά στα Χριστούγεννα φέραμε τον Χρυσοθήρα του Τσάρλι Τσάπλιν, μια ταινία εξαιρετική κι ακριβή την εποχή εκείνη χωρίς ιδιαίτερη προσέλευση κόσμου (αφενός λόγω των ημερών κι αφετέρου γιατί έπεσε γραμμή απ' όλες τις άλλες παρατάξεις). Το μόνο καλό που έγινε ήταν μια εκδρομή στη Βουλγαρία (για την οποία όμως θα μιλήσουμε στο επόμενο, ανοίγοντας το κεφάλαιο των εκδρομών).
\Αργότερα σταματήσαμε την όποια δράση, σταμάτησαν κι οι συνεδριάσεις του ΔΣ, δεν ξανάγιναν εκλογές κι έμεινα μ' ένα μικρό ταμειακό υπόλοιπο στο χέρι καθώς και το βιβλίο του ταμείου ενώ άλλος είχε το βιβλίο των πρακτικών και τη σφραγίδα. Τα είχαμε κάποια χρόνια, αλλά κάποια στιγμή ο ένας μετά τον άλλον παίρναμε πτυχίο. Τα μαζέψαμε όλα, τα παραδώσαμε στην ΚΝΕ (που εκπρόσωποί της ήμασταν) τι έγιναν μετά δεν ξέρω.
Κι η ΠΠΚ πού εμπλέκεται; ΠΠΚ κατά το ΚΚΕ (θυμίζει ΠΣΚ, την Πανσπουδαστική, που λέγαμε) ή ΠΑΠΟΚ κατά το ΠΑΣΟΚ (τι θυμίζει άραγε 😀) ήταν η Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση, μια ένωση πρωτοβάθμιων πολιτιστικών σωματείων αλλά και καλλιτεχνών. Βλέπω πως έζησε για αρκετά χρόνια, υπήρχε και στην τρέχουσα χιλιετία ακόμα, αλλά εγώ είχα σχέση μαζί της μόνο εκείνη την εποχή. Η ΠΠΚ διοργάνωσε αρκετές φορές πανελλαδικές συναντήσεις πολιτιστικών φορέων. Το 1978 που ήμουν στο ΔΣ της ΕΤΕΛΕΠ ήταν η δεύτερη σχετική συνάντηση κι είπαμε να συμμετέχουμε και δυο αντιπρόσωποι.
Κατεβήκαμε στην Αθήνα δυο του ΔΣ και μαζί μας και κάποιος από σύλλογο της πόλης (της Καλούτσιανης νομίζω). Κάπου έπρεπε να μείνουμε. Μια κοπέλα είχε συγγενείς που θα πήγαινε. Εγώ είχα μεν μια θεία, αλλά δεν ήθελα να μάθουν οι δικοί μου πως δεν ήμουν στα Γιάννενα. Έτσι μαζί με τον τρίτο μείναμε στη "Λέσχη φίλων του ΠΑΟΚ", στην πλατεία Βάθης όπου ήταν γκαρσόνι ένας θείος του άλλου. Η λέσχη είχε μεν φωτογραφίες και τα σήματα του ΠΑΟΚ αλλά ήταν ακριβώς αυτό που έλεγε: Λέσχη. Χαρτοπαικτική. Κι έπρεπε να φύγουν αυτοί που χαρτόπαιζαν για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε. Χώρια η πρόσβαση. Που το βράδυ γινόταν ανάμεσα σε νταβατζήδες και τέτοια. Σκέτος πολιτισμός!
Πάντως από τη συνάντηση μόνο καλά αποκόμισα. Γνωρίστηκα και με κάποιους καλλιτέχνες, όμως η γνωριμία αυτή δεν είχε συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.