Τοπολογία και ΙΙα

Μιας και άρχισα με τους υπολογιστές να γράφω για τα μαθήματα προχτές, ας συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο. Έχω στο νου μου να παρουσιάσω πεντέξι μαθήματα συνολικά, αυτά που για μένα έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όχι το περιεχόμενό τους αλλά ο τρόπος που τα πέρασα. Και θα ξεκινήσω απ' αυτό που με ταλαιπώρησε περισσότερο απ' όλα. Τον απειροστικό λογισμό ΙΙα. Το μάθημα που έδωσα οκτώ συνολικά φορές, άλλες επίσημα κι άλλες ανεπίσημα και την όγδοη το πέρασα με 9. Καμιά τέτοια φιλοδοξία δεν είχα, αλλά ας όψονται οι περιστάσεις. Κι επειδή το είχα τόσο άχτι είναι το μάθημα που είχα κρατήσει τα θέματα που πέρασα!

Το μάθημα ήταν του χειμερινού εξαμήνου του δεύτερου έτους (3ου). Καθηγητής ο Κατσάρας. Κανονικά θάπρεπε να το πρωτοδώσω τον Φλεβάρη του 79 όμως όπως είχαν έρθει τα πράγματα άνω κάτω τότε δώσαμε τα μαθήματα του 2ου εξαμήνου. Μετά κάναμε το 4ο (και τον ΙΙβ) και κατόπιν το 3ο! Το ξανάδωσα Οκτώβρη 80, Φλεβάρη - Οκτώβρη 81 και 82. Το Γενάρη του 83 μας δίνει πρόοδο στο ένα κομμάτι που είχε διδαχτεί μέχρι τότε και κόπηκα και πάλι. Όλες αυτές τις φορές το έδινα με την Εύη (και κοβόμασταν μαζί) που πέρασε στο τμήμα το 78 αλλά όπως έγιναν τα πράγματα πολλά μαθήματα τα κάναμε μαζί κι έτσι ανταλλάσσαμε σημειώσεις (και θα την αναφέρω και στη ΜΜΦ). Εκείνον το Γενάρη το πράγμα άλλαξε. Εγώ κόπηκα κι η Εύη το πέρασε και μάλιστα με 8. Τη δούλευα γι' αυτό.

Όπως έχω ξαναπεί στο τέλος είχα τρία μαθήματα. Την αστρονομία που την πέρασα με μια πρόοδο προς τα τέλη του Γενάρη, τον ΙΙα που είχα βαρεθεί να τον δίνω και την αριθμητική ΙΙ που την είχα σίγουρη, αισθανόμουν άνετος μαζί της. Οπότε όταν πέρασα την αστρονομία πήγα στη στρατολογία και έκοψα την αναβολή. Όποτε και να πέρναγα τον ΙΙα τότε θα έπαιρνα και πτυχίο και μετά από 7 φορές, ε, δεν είχε νόημα να μένω στα Γιάννενα γι' αυτόν. Αρχές Φλεβάρη δίνουμε το μάθημα. Τα θέματα όπως φαίνονται ήταν διαφοροποιημένα: αυτοί που (όπως η Εύη) είχαν περάσει το μισό μάθημα είχαν άλλα θέματα σε σχέση με μας που το δίναμε όλο. Και διαφοροποιημένα βγήκαν οι βαθμολογίες. Αυτών με το μισό μάθημα βγήκαν πολύ γρήγορα. Η Εύη έχει πάρει 9. Το δούλεμα ανέβηκε κατακόρυφα. Σα δεν ντρέπεσαι, τι ΄ν΄ αυτά, και τέτοια (καλοπροαίρετα). Μετά από μερικές μέρες βγαίνει κι η δικιά μας βαθμολογία (ενοποιημένη με των υπολοίπων). Τα 9 δυο. Ένα της Εύης (μέσος όρος 8 + 9) κι ένα το δικό μου. Ν' ανοίξ' η γη να με καταπιεί. Εγώ ήμουνα που της έλεγα για το δικό της εννιάρι; Ιδού τώρα να είμαστε οι δυο που περάσαμε τόσο αργά το μάθημα και με τον ίδιο βαθμό.

Η πλάκα είναι πως την προηγούμενη φορά που είχα δώσει τον ΙΙα συμπέσαμε και με τη Μαρία. Κι ενώ αυτή το πέρασε, εγώ ξέμεινα. Δεν μούλεγε η ρουφιάνα. Μια άλλη φορά είχα φτιάξει σκονάκι. Αλλά δεν ήμουνα γι' αυτά. Το έβγαλα, το κράταγα στο χέρι για πολλή ώρα αλλά δεν τολμούσα να το ανοίξω. Ίδρωνα ξεΐδρωνα αλλά το σκονάκι έμενε στο χέρι. Και με πήρε χαμπάρι ο Πεταλάς, έρχεται από πάνω μου και μου λέει ν' ανοίξω το χέρι που το είχα σφιχτοκλεισμένο. Ε, το άνοιξα και τέλος η εξέταση.

Αλλά ας συνεχίσω μ' ακόμα ένα μάθημα του ίδιου εξαμήνου. Μαθηματική ανάλυση ΙΙ ή αλλιώς τοπολογία. Το έκανε ο Στάικος. Είν' αυτός με την περίφημη ρήση "Αν έρθει ο Φράγκος και κάνει μάθημα ποιος θα πατήσει σε μένα". Το όνομά του το ήξερα πριν πάω στα Γιάννενα γιατί στην Γ' Λυκείου το βιβλίο των μαθηματικών του ΟΕΔΒ (που δεν το κάναμε) ήταν δικό του. Γενικά το μάθημά του ήταν ανιαρό. Βασικά διάβαζε το βιβλίο και έγραφε και στον πίνακα τους τύπους. Δεν ξέφευγε καθόλου. Μάλιστα, δεν είχε το βιβλίο ολόκληρο αλλά σε 16σέλιδα (έτσι φτιάχνονταν τα βιβλία τότε, τυπώνονταν 16σέλιδα που δένονταν μαζί και μετά έμπαινε το εξώφυλλο). Σύμφωνα με τους παλιότερους, αυτό το έκανε γιατί όταν είχε το βιβλίο ολόκληρο το είχε ακουμπήσει στο αναλόγιο, ο αέρας του γύρισε τη σελίδα και συνέχισε να παραδίδει από τη μεθεπόμενη, χωρίς να πάρει χαμπάρι την αλλαγή. Το κατάλαβαν όμως οι φοιτητές κι έγινε ένα μικρός χαμός.

Τέλος πάντων, ο Στάικος είχε και τη φήμη σκληρού καθηγητή (δηλαδή που δεν πέρναγες εύκολα το μάθημά του). Παρ' όλ' αυτά τα θέματά του ήταν 10 αλλά έπρεπε να γράψεις τα 7 για να πάρεις το 10 (άρα 3,5 για να περάσεις το μάθημα). Ήταν μια πρακτική που ακολουθούσαν κι άλλοι, και μάλιστα ο συγκεκριμένος έλεγε πως μπορούσες να γράψεις και τα 10 θέματα και να πάρεις όσο αντιστοιχεί το καθένα και το πολύ 10 (ενώ άλλοι απαιτούσαν ν' ασχοληθείς μόνο με το συγκεκριμένο αριθμό θεμάτων, τα παραπάνω τα πέταγαν και μάλιστα, έλεγαν, πως πέταγαν τα καλύτερα). Το Φλεβάρη του 80 το έδωσα τελείως στον αέρα, τον Οκτώβρη δεν το έδωσα καθόλου και πάω τον Φλεβάρη του 81. Υπολόγιζα πως θα αυτά που έγραψα έπιαναν 9 κι έλεγα πως εντάξει, το 9 δεν υπάρχει περίπτωση αλλά αν όχι 8, όχι 7 όχι 6 ένα 5άρι θα το εξασφάλιζα και θα το πέρναγα. Βγαίνει η βαθμολογία και βλέπω ένα 2. Σοκ (και δέος).

Πάω στο Τιτάνια να δω την κόλλα μου, να καταλάβω τι λάθη είχα κάνει. Αναλαμβάνει να μου τη φέρει ο Πεταλάς. Βγαίνει και μου λέει:
- Ένα κόμμα επτά ήτανε κύριε Μαλλιαρέ και σας το κάναμε δύο.
Δηλαδή ακόμα χειρότερα, αλλά το θέμα μου ήταν το γιατί. Αρχίζουμε να βλέπουμε τα θέματα και τι είχα γράψει. Φτάνουμε σε ένα που ήμουν σίγουρος πως το είχα σωστό. Μας ζήταγε τον ορισμό του υπερεπιπέδου. Μη με ρωτήσετε τι είν' αυτό, δεν θυμάμαι καθόλου, αλλά θυμάμαι τι λάθος είχα. Έλειπε ένα "και" κι έτσι είχε μηδενιστεί το θέμα.
- Μα για ένα "και" όλο το θέμα βγαίνει έξω;
- Μα κύριε Μαλλιαρέ, ο ορισμός πρέπει να δίνεται ως έχει. Ή είναι σωστός ή είναι λάθος. Αν λείπει οτιδήποτε, προφανώς δεν είναι σωστός.
Συμφώνησα. Μπορεί να μη με συνέφερε αλλά έτσι ήταν. Ασπάστηκα τη θέση του γι' αυτό και όσα χρόνια έβαζα θέματα δεν έβαλα ορισμό ενώ τα παιδιά το ζητούσαν. Τους εξηγούσα από πριν το γιατί και ορισμός δεν έμπαινε.

Την επόμενη περίοδο (Οκτώβρη του 81) πάμε πάλι να δώσουμε το μάθημα. Πάλι το ίδιο σκηνικό με το πόσα θέματα κλπ. Εγώ γράφω τα τρία απ' αυτά. Άρα λιγότερα απ' τα μισά, περίμενα ένα 4. Βγαίνουν τ' αποτελέσματα. Είμαστε στην αυλή του πανεπιστημίου και μου το λένε. Δεν έχω κανένα λόγο να πάω να τα δω. Αλλά κάποιος μου λέει πως πέρασα την τοπολογία. Δεν τον πιστεύω. Πάω και βλέπω ένα ωραίο πεντάρι. Πάει αυτή. Πανηγυρίζω χοροπηδώντας μέσα στη μέση.

Πώς έγινε το θαύμα; Μάλλον εκτιμήθηκε το γεγονός πως είχα γράψει τρία θέματα και μόνο που ήταν ολόσωστα, δεν είχα ανακατέψει άλλα μισά, και τα θέματα ήταν πέρα δώθε από το βιβλίο κι όχι όλα από ένα κεφάλαιο. Λέω. Δεν ξέρω (και δεν μ' ενδιαφέρει). Το αποτέλεσμα μετράει.