Επετειακά

Προφανώς και δεν θα αναφερθώ στην επικείμενη επέτειο της 25ης Μαρτίου. Δεν τα θυμάμαι καλά τα τότε, ήμανε μικρός 😂 Αλλά για άλλη επέτειο που την ξέχασα τελείως. Κι επειδή το ένα φέρνει το άλλο θα μιλήσω και για άλλες επετείους αυτών των ημερών ή και όχι. Η επέτειος που αναφέρομαι δεν είναι κάποια που συνήθως τη γιορτάζουμε, είναι αυτή της λήψης πτυχίου. Αλλά μιας και αναφέρομαι σ' εκείνα τα χρόνια το σωστό θάταν να βάλω την αφήγηση εκείνη τη μέρα (που εξάλλου τάχω πει αναλυτικά). Αλλά πέρασε και δεν το θυμήθηκα (τόση σημασία έχει σαν επέτειος). Την επόμενη ήταν άλλη ούτε τότε το σύνδεσα. Αλλά στις 12 του μήνα ήρθε άλλη κι εκεί γίναν οι σχετικοί συνειρμοί. Οπότε ας πω μερικά για όλες αυτές τις επετείους (και κάποιες ακόμα).

Όπως έχω ξαναπεί, οι πρώτοι πτυχιούχοι από το έτος μου, πήραν πτυχίο τον Μάρτη του 82, αρκετά καθυστερημένα απ' τον Ιούλη του 81 που θάταν κανονικά κι αυτό γιατί χάθηκε το εξάμηνο. Ήταν ένα κομβικό σημείο για όλους μας, οι φίλοι μας άρχισαν να φεύγουν κι εμείς μέναμε πίσω, μας φαινόταν κάπως. Μέχρι τότε είχα περάσει τα 16 απ' τα 26 μαθήματα του τμήματος αλλά δεν ήταν το θέμα πως δεν διάβαζα ή δεν παρακολουθούσα. Όμως τα 10 υπόλοιπα μαθήματα μου φαίνονταν πολλά.

Οι συγκυρίες βγήκαν ευνοϊκές από κει και πέρα (θα γράψω κάποια στιγμή και για κάποια απ' αυτά) κι έτσι τέλη Γενάρη του 83 κόβω την αναβολή ώστε να πάω στρατό τον Απρίλη, να μην χάνω χρόνο. Είχαν μείνει δυο μαθήματα, ο ΙΙα που τον είχα δώσει πάμπολλες φορές και η αριθμητική ανάλυση ΙΙ που την είχα σίγουρη. Αρχές Φλεβάρη περνάω θριαμβευτικά (με 9) τον ΙΙα κι έτσι περιμένω να δώσω την αριθμητική, να βγουν τ' αποτελέσματα να ορκιστώ μ' εκείνη την περίφημη καθομολόγηση σε περίεργα Ελληνικά. Στις 24 δίνω, έχω μιλήσει με την έδρα να βγουν γρήγορα τ' αποτελέσματα κι έτσι Δευτέρα 28/2 (νομίζω) τ' αποτελέσματα είναι στη γραμματεία. Αίτηση για την ορκωμοσία της Τετάρτης 2/3 (τότε κάθε Τετάρτη γινόταν ορκωμοσία, μαζευόμασταν σε μια αίθουσα της γραμματείας, διάβαζε ένας τον όρκο - την καθομολόγηση ντε - παίρναμε ένα χαρτί που έλεγε πως καταταχτήκαμε στους πτυχιούχους της σχολής κι αυτό ήταν όλο). Μπορεί νάταν και με ανάποδη σειρά: νάκανα αίτηση για ορκωμοσία χωρίς να έχει πάει η βαθμολογία και να μην ήταν σίγουρο πως θα ορκιστώ την Τετάρτη (κάτι τέτοιο μούρχεται στο νου).

Ενώπιον του πρυτάνεως λοιπόν, τουτέστιν ενώπιον του Μεταξά που ήταν πρύτανης τότε, γίνεται η σχετική τελετή το μεσημέρι της Τετάρτης. Μέχρι να ξεμπερδέψουμε πρέπει να πέρασε η μιάμιση. Παίρνουμε τα χαρτιά με τον Γιώργο και φουλαριστοί για τη νομαρχία να καταθέσουμε αιτήσεις για διορισμό. Είχαμε φροντίσει κι είχαμε μάθει το τι χρειαζόταν, τα είχαμε μαζέψει κι ήμασταν έτοιμοι (γι' αυτό και βιαζόμουν για την ορκωμοσία). Κοντά ήταν προλάβαμε.

Το επόμενο Σάββατο παντρευόταν ο Γιώργος (άλλος απ' τον προηγούμενο) και λέω στη μάνα μου πως θα μείνω για το γάμο. Πού ν' ακούσει αυτή. Να έρθεις, έχουμε ελιές και ξέρεις πως ο πατέρας σου δεν μπορεί (του είχε εμφανιστεί πρόβλημα στην καρδιά το καλοκαίρι του 82). Οπότε, της κείνης ρήμασι πειθόμενος, έφυγα στις 3 του μήνα απ' τα Γιάννενα, έμεινα μια βραδιά στην Αθήνα (και κάναμε μια βόλτα με το Γιώργο να δούμε για ανθοδέσμες του γάμου και άλλα τέτοια πρακτικά) και Παρασκευή μεσημέρι στο Σαπφώ και δρόμο για Μυτιλήνη. Σάββατο έφτασα, Τετάρτη ή Πέμπτη τέλειωσαν οι ελιές. Τις είχαν μαζέψει. Το γιατί φαγώθηκε η μάνα μου να γυρίσω δεν το έμαθα ποτέ, το θέμα είναι πως στο γάμο του Γιώργου δεν ήμουνα (και προχτές στις 12 που ήταν η επέτειός τους θυμήθηκα και τα υπόλοιπα).

Αλλά δεν ήταν ο μόνος γάμος που δεν μπόρεσα να παρευρεθώ. Και στον γάμο του + Αντρέα που έγινε στο μεσοδιάστημα Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιά πάλι δεν μπόρεσα. Κι έλεγα να είμαι κουμπάρος (μάρτυρα δηλαδή - πολιτικός ήταν ο γάμος). Πήγε στη θέση μου η Μαρία. Γιατί στο στρατό υπηρετούσα σε στρατόπεδο της Μυτιλήνης. Κι στους Μυτιληνιούς δεν μας έδιναν άδεια πολλών ημερών την περίοδο εκείνη. Πήραμε ανήμερα και Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και Φώτα, αλλά αυτές τις μέρες και μόνο. Οπότε έμεινα μέσα.

Όμως και που πήρα άδεια για γάμο, πάλι δεν τα κατάφερα να είμ' εκεί. 3 Μάρτη του 84. Παντρεύεται η Ρούλη κι έχω κανονίσει να είμαι παρών. Με 24ωρη άδεια! Εισιτήρια για το αεροπλάνο. Όχι με το πρώτο που είναι δύσκολο αλλά με το δεύτερο. Σάββατο ήταν, έφυγα λίγο πριν απ' την κανονική ώρα που φεύγαμε για άδεια και νάμαι στο αεροδρόμιο. Αλλά ατυχία. Δεν είχε έρθει το πρώτο αεροπλάνο αλλά και το δεύτερο δεν καταφέρνει να προσγειωθεί και φεύγει. Κι επιστρέφω στο στρατόπεδο. Ακυρώνω την άδεια. Τ' απόγεμα έμαθα πως ήρθε αεροπλάνο, αλλά και να το περίμενα μπας και, δεν ήταν σίγουρο πως θα χωρούσα αλλά και να έφτανα στο Ελληνικό, δεν θα προλάβαινα το γάμο. Έτσι ούτε σ' αυτόν ήμουνα. Τότε οριστικοποιήθηκε η απόφασή μου πως το νησί δεν είναι κατάλληλο μέρος για μόνιμη διαμονή.

Η βροχή ευδιάκριτη στο σακάκι του πεθερού μου, στη γωνία!

Βέβαια, υπήρχαν και γάμοι που παραβρέθηκα. Το καλοκαίρι του 83 παντρεύεται ο Δημήτρης και σ' αυτόν έχω καταφέρει να εξασφαλίσω άδεια. Ε, στο χωριό παντρεύτηκε, τι στο καλό. Αλλά καθώς ήταν Αύγουστος η ζέστη αφόρητη. Εγώ ίδρωνα και ξεΐδρωνα. Πόσο μάλλον ο γαμπρός. Τον έβλεπα και τον λυπόμουνα. Κι είπα μέσα μου πως εγώ δεν θα παντρευτώ καλοκαίρι. Αλλά μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μη λες. Δεν έκλεισε χρόνος και 28 Ιουλίου του 84 ντύνομαι γαμπρός. Αλλά τη ζέστη δεν την έφαγα. Έριξε μια βροχή πρώτη, που μας δρόσισε για τα καλά!

Να ευχηθώ υγεία και μακροημέρευση με αγάπη σ' όλους τους φίλους που ανέφερα (εκτός βέβαια απ' τον Αντρέα που μας άφησε νωρίς)...