Ζύμη Πίτσας

Μια συνταγή για ζύμη πίτσας έχω ήδη βάλει. Μόνο που αυτή ήταν με σπράιτ. Είναι η αγαπημένη της Ειρήνης, αλλά εμένα δεν μ' αρέσει τόσο γιατί γίνεται αφράτη (και μπόλικη). Προτιμώ το ζυμάρι να είναι πιο λεπτό, πιο "ιταλικό" (αν και, δεν μπορώ να πω πως τα καταφέρνω να την ανοίξω τόσο ούτε αυτήν). Ας πούμε πρόσφατα είπαμε να φτιάξουμε πίτσα και δεν πρόλαβα να επιλέξω είδος, την ξεκίνησαν μάνα και κόρη. Αλλά έκαναν το λάθος και έφυγαν την ώρα που ήταν για στρώσιμο. Την απλώνω κι εγώ όσο μπορούσα, ρίχνω και λίγο σκληρό αλεύρι από πάνω να σφίξει και την έφερα στα μέτρα μου :). Γιατί αν προλάβαινα θα έφτιαχνα τούτην εδώ. Που γίνεται στον αρτοπαρασκευαστή (αλλά όχι υποχρεωτικά. Απλά το μηχάνημα αναλαμβάνει να κάνει ένα καλό ζύμωμα και να την φουσκώσει με μια σωστή θερμοκρασία).

Υπουργική συνέπεια (ή υπουργικά τερτίπια)

Αρχές Ιούνη άλλαξε ο υπουργός (και οι υφυπουργοί, δηλαδή, όλη η ηγεσία) του υπουργείου Παιδείας (με κεφαλαίο το Π παρακαλώ). Ο νέος υπουργός είχε μια ιδιαιτερότητα. Δεν ήταν βουλευτής της συμπολίτευσης. Δηλαδή, δεν ήταν βουλευτής κάποιου από τα δυο κόμματα που κυβερνούν αλλά αντίθετα είχε διαφωνήσει με τα μνημόνια και τη συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθείται αυτή τη στιγμή κι είχε φτάσει να ιδρύσει δικό του κόμμα. Βέβαια, όλ' αυτά (οι διαφωνίες και οι αντιρρήσεις) έχουν και τα όριά τους. Με τις Ευρωεκλογές είδε πως οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ζόρικα τα πράγματα κι έτσι συνεργάστηκε (βάση προγραμματικής συμφωνίας βέβαια, τι έτσι;) με το ΠΑΣΟΚ. Ναι, αυτό απ' το οποίο έφυγε. Αλλά αρκετά με το ιστορικό του νέου υπουργού. Ας δούμε το παρόν.

Τσουρέκι

Και μιας και αρχίσαμε τα του αρτοπαρασκευαστή, άντε να συνεχίσω και με τα υπόλοιπα που έχω. Εδώ μια συνταγή για τσουρέκι. Είναι από τη Μαίρη. Που το έφτιαχνε (ειδικά το καλοκαίρι, για απογευματινό στην παραλία) και μας άρεσε. Κι επειδή όσες συνταγές είχαμε δοκιμάσει για τσουρέκι δεν τα είχαμε καταφέρει, της ζητήσαμε τη δική της. Μας την δίνει, τη φτιάχνουμε και το αποτέλεσμα, αποτυχία για άλλη μια φορά. Επειδή δεν το δεχότανε (η μόνη άλλη πιθανότητα ήταν να μην πήγαινε καλά η δική μας μηχανή) ήρθε στο σπίτι και έβαλε τα υλικά με τα χεράκια της. Όλα μπροστά μας. Δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το διαφορετικό. Και το τσουρέκι έγινε υπέροχο. Χαρούμενοι μετά από μερικές μέρες επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία. Αποτυχία και πάλι. Ε, το παρατήσαμε το θέμα και, μέχρι φέτος που φτιάξαμε τα πασχαλινά μας τσουρέκια, δεν το ξαναδοκιμάσαμε. Μάλλον ήρθε ο καιρός για μια δοκιμή ακόμα.

Ψωμί με τυρί και ζαμπόν

Μιας και πήγα την περασμένη βδομάδα το σταφιδόψωμο στο σχολείο, ήρθε η κουβέντα για τον αρτοπαρασκευαστή και το τι άλλο μπορεί να φτιάξει κανείς με αυτή τη μηχανή. Κάποιος ανέφερε το τυρόψωμο με διάφορες μείξεις, το θυμήθηκα κι είπα να το φτιάξω τη Δευτέρα που είχα (πάλι) εισήγηση στο σχολείο. Το έφτιαξα και το παρουσιάζω κι εδώ :)

Τάρτα με φράουλες

Όπως έγραφα προχτές, την περασμένη Τετάρτη ήταν τα γενέθλια της Ειρήνης. Εκείνη η μέρα της βγήκε λίγο τρέχοντας, τις προκύψανε διάφορες υποχρεώσεις κι είπαμε σε ένα κενό που θα είχε να κόβαμε κάτι σαν τούρτα. Και λέω σαν τούρτα μιας και καλοκαιριάτικα δεν ήθελε τούρτα, αλλά κάτι πιο δροσιστικό, πιο καλοκαιρινό. Και ω του θαύματος, σε ένα περιοδικό που πήρε έπεσε πάνω στη συγκεκριμένη τάρτα. Της άρεσε η ιδέα και τη φτιάξαμε (πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας, η Μαρία την έφτιαξε) αν και, με αρκετές τροποποιήσεις είτε από πρακτική δυσκολία είτε από κακή επιλογή. Το βασικό ήταν να βρούμε φράουλες, που αυτή την εποχή δεν είναι πολύ δύσκολο, υπάρχουν ακόμα. (Αν δεν βρίσκαμε είχε βρει κάτι εναλλακτικό). Το δύσκολο όμως ήταν να βρούμε ρυζάλευρο. Όπου κι αν έψαξα δεν τα κατάφερα. Σε πολλά σουπερμάρκετ πήγαμε, ρυζάλευρο δεν βρήκαμε. Έτσι, αποφασίσαμε να αντικατασταθεί από κορνφλάουρ, κάτι όμως που το έκανε πιο σφιχτό (μάλλον τότε δεν θέλει αλεύρι καθόλου). Άλλη ιδέα είναι να χρησιμοποιηθεί "άνθος ορύζης" (αν βρεθεί κι αυτό) ή να βραστεί λίγο ρύζι (μισό φλιτζάνι) και να πάρουμε το νεράκι με όλη του την κόλλα. Αλλά αρκετά με τα εισαγωγικά, ας προχωρήσω στη συνταγή.

Σταφιδόψωμο

Την Τετάρτη ήταν τα γενέθλια της Ειρήνης. Κι είπα να πάω κάτι απλό στο σχολείο μου για κέρασμα. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω ένα σταφιδόψωμο στον αρτοπαρασκευαστή. Που όπως έχω ξαναγράψει, ρίχνεις όλα τα υλικά μέσα, φεύγεις για ύπνο και μετά από κάποιες ώρες που θα ξυπνήσεις, παίρνεις έτοιμο το αποτέλεσμα. Τόφτιαξα λοιπόν, το πήγα, το φάγαμε κι όταν γύρισα στο σπίτι είπα να ρίξω μια ματιά να δω τι έχω γράψει και τι φωτογραφία έχω βάλει, μιας και έγινε κάμποση κουβέντα για τη συνταγή στο σχολείο. Κι ανακαλύπτω πως δεν την είχα ανεβάσει. Ευκαιρία λοιπόν να την παρουσιάσω από δω, αλλά δεν έχω φωτογραφία προς το παρόν αφού δεν φρόντισα (μ' έφαγε η υπερβολική σιγουριά πως ήδη το είχα κάνει). Επειδή συνήθως μου έβγαινε έξω απ' τη φόρμα, χρόνια αργότερα του προσάρμοσα τις ποσότητες προς τα κάτω λίγο.

(Ανύπαρκτες) Γέφυρες

Η Ελλάδα είναι μια νησιωτική χώρα. Το λέμε πολλές φορές και κάποιες απ' αυτές το λέμε καμαρώνοντας. Άλλες πάλι το λέμε για να δικαιολογήσουμε το γεγονός πως υπάρχουν ιδιαιτερότητες στη χώρα μας ιδιαίτερα όταν θέλουμε να αναφερθούμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει τόσο η κεντρική διοίκηση όσο και οι άνθρωποι που μένουν στα νησιά. Τα κυριότερα προβλήματα εμφανίζονται όταν χρειαστεί να έρθουν σε επαφή με διάφορες υπηρεσίες. Πρώτα για την υγεία αλλά και με σχολεία, με εφορίες και άλλα τέτοια. Κι ίσως όπως φανερώνει ο τίτλος, το σημερινό μου θέμα έχει να κάνει με το γεγονός αυτής της δυσκολίας που για γνωστούς - άγνωστους λόγους, οι αρμόδιοι δεν κάνουν τίποτα για να το αντιμετωπίσουν.

Έξω οι άστεγοι

Οι άστεγοι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο ή μόνο των μη αναπτυγμένων χωρών. Άνθρωποι που για διάφορους λόγους έχουν χάσει το σπίτι τους υπάρχουν σ' όλες τις χώρες. Για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη της πλούσιας Αμερικής κάθε χρόνο το χειμώνα γίνεται κουβέντα για τους άστεγους που υπάρχουν και που προσπαθούν με διάφορους τρόπους να ζεσταθούνε, κυρίως στις εξόδους του εξαερισμού του μετρό. Αλλά και στη Γερμανία όταν ήμουνα, υπήρχε οργάνωση που ασχολιόταν με το να κοιμίζει ή έστω να ζεστάνει κάπως τους άστεγους του Μονάχου, μιας απ' τις πιο πλούσιες πόλεις της χώρας. Ή μήπως θα ξεχάσω τους άστεγους που κοιμόντουσαν στις όχθες του Σηκουάνα στο Παρίσι και τους βλέπαμε καθώς εμείς απολαμβάναμε τη βαρκάδα μας στο ποτάμι;

Τυρόπιτα Νατάσας

Στο σχολείο που είμαι φέτος είμαστε κάμποσοι που έχουμε καλές σχέσεις με τη μαγειρική κι έτσι τακτικά ανταλλάσσουμε εμπειρίες. Όχι στο κουβεντιαστό. Κάθε άλλο. Στο πρακτικό. Κάθε λίγο όλο και κάποιος (βασικά κάποια, εγώ είμαι η εξαίρεση) φέρνει μεζέ. Πότε αρμυρά, πότε γλυκά, οι γευστικές δοκιμές δεν μας απολείπουν. Και βέβαια αφορμές πάντα δίνονται. Οι γιορτές οι δικές μας ή των παιδιών μας ή κάποια επιτυχία τους κλπ, είναι μια καλή ευκαιρία να το γιορτάσουμε τρώγοντας κάτι (το πίνοντας είναι πιο δύσκολο, δεν μπορεί να έχεις τραβήξει τα ποτηράκια σου και μετά να πας για μάθημα). Επίσης, παλιά συνήθεια θέλει αυτός που έχει θέματα μια μέρα, να κερνάει τους υπόλοιπους, άρα τώρα που είναι εποχή εξετάσεων είναι σχεδόν καθημερινό το φαινόμενο να υπάρχουν ένα δυο δισκάκια στο γραφείο.

Φροντιστήρια

Πολλές φορές ακούγεται, ακόμα και σήμερα, πως τα φροντιστήρια είναι ελληνική πρωτοτυπία και δεν υπάρχουν αλλού. Κάποιοι βάζουν λίγο νερό στο κρασί τους και προσθέτουν το Ισραήλ ή την Ιαπωνία, αλλά σίγουρα όχι τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες (τουλάχιστον). Ίσως κάποτε να πίστευα κι εγώ σ' αυτό το παραμύθι, αλλά έλα που έμαθα από κοντά πως δεν είναι έτσι. Για παράδειγμα, ο ανιψιός μου στις Βρυξέλλες δέχτηκε τη διακριτική σύσταση από τον καθηγητή του της μουσικής να κάνει ιδιαίτερα (και μάλιστα όχι στον ίδιον αλλά σε συστημένο δάσκαλο) αν ήθελε να περάσει το μάθημα. Επίσης, όπως έγραφα στο παλιό μου μπλογκ, όταν ήμουν στη Γερμανία έβρισκα στο γραμματοκιβώτιό μου διαφημιστικά για ιδιαίτερα, αλλά και μια ταμπέλα γερμανικού φροντιστηρίου υπήρχε στη γειτονιά.

Γιουβέτσι

Το γιουβέτσι είναι μια επέκταση απ' το κοκκινιστό. Μέχρις ένα σημείο η διαδικασία είναι η ίδια. Παίρνεις το κρέας και το μαγειρεύεις. Βάζεις τα κρεμμυδάκια του, την ντοματούλα του, τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά κι έχεις ένα κρέας έτοιμο είτε να το φας επιτόπου είτε να το συνεχίσεις για το φούρνο. Το μόνο που δεν σε στεναχωρεί αν πρόκειται να το φουρνίσεις είναι το αν έχει παραπάνω ζουμί. Αφού θα του προσθέσεις κι άλλο για να γίνει το γιουβέτσι. Α! άλλη μια διαφορά είναι πως αφού θα του βάλεις ζυμαρικό σηκώνει να έχει έντονη τη μυρωδιά απ' το μοσχοκάρυδο.

Στον Πειραιά, συνέχεια

Ξαναβρέθηκα στον Πειραιά την περασμένη Κυριακή. Αυτή τη φορά κάτσαμε κάτω απ' το λιοντάρι. Γύρω απ' τη βάση του έχει φτιαχτεί μια καφετέρια. Μπορεί σε άλλες περιοχές του Πειραιά να ξήλωσαν αυτές τις πρόχειρες κατασκευές, εδώ τις φτιάξανε πρόσφατα. Το μαγαζί (η βάση του δηλαδή) είναι κάμποσα μέτρα παραπάνω. Και για ευκολία στήσανε δυο παραγκάκια γύρω απ' το λιοντάρι, να το εξαφανίσουν ακόμα παραπάνω. Έχει μείνει και λίγος χώρος ακάλυπτος κι ήταν αυτός που προτιμήσαμε. Αλλά είναι πρώτο τραπέζι πίστα, στη μπούκα (ή περίπου) του λιμανιού, κάθεσαι και κόβεις κίνηση. Βέβαια, το πληρώνεις. Φραπές ευρά τέσσερα (4€).

Γλωσσικοί ευπρεπισμοί

Δεν συνηθίζω να αναδημοσιεύω αυτούσια σχόλια από άλλα μπλογκ (το λεγόμενο ριμπλόγκινγκ). Αλλά βρίσκω κάποια κομμάτια εξαιρετικά κομμάτια. Ένα απ' αυτά είναι παλιό, γραμμένο στο μπλογκ του Γιάννη Χάρη το 2007 (ο άνθρωπος έβλεπε από τότε μπροστά - ο ΓΧ είναι μεταφραστής και επιμελητής κειμένων, άρα έχει εξαιρετική σχέση με τη γλώσσα) κι αφορά ένα θέμα που το έχω στο νου μου εδώ και πολύν καιρό, το έχω ξεκινήσει αλλά δεν το ολοκληρώνω. Έτσι, βάζω μερικά αρχικά δικά μου, που τα είχα ήδη στη μαγιά που είχα φτιάξει και στη συνέχεια δίνω το λόγο στο κο Χάρη.
Έχω δυο ανιψιές: Τη Βατώ και τη Σαπφώ (τέτοια ονόματα συνηθίζονται στη Μυτιλήνη, αν και παλιότερα υπήρχαν κι άλλα θηλυκά σε -ω που έχουν ψιλοχαθεί, όπως π.χ. η Μαριγώ). Κανένας δεν είπε ποτέ πως αυτό είναι το ποτήρι της Βατούς ή της Σαπφούς. Της Βατώς και της Σαπφώς λέμε. Όμως τελευταία έχουν αρχίσει οι γλωσσικοί ευπρεπισμοί. Με την επαναφορά και την επιβολή τύπων της καθαρεύουσας τη στιγμή που υποτίθεται πως η καθαρεύουσα έχει καταργηθεί. Αλλά ενώ κάποτε όταν υπήρχε η διαμάχη δεν πέρναγαν τέτοιες λαθροχειρίες, τώρα γίνεται με πλάγιους τρόπους και βλέπω με τρόμο να επανέρχεται η καθαρεύουσα απ' το παράθυρο. Αλλά πολλά είπα εγώ, το λόγο στον Γ.Χ.

ΑΟΔΕ

Απίστευτο κι όμως αληθινό: ο συγγραφέας του βιβλίου του ΑΟΔΕ, ενός μαθήματος που εξετάζεται πανελλαδικά για τις απολυτήριες εξετάσεις του Λυκείου (που είναι ταυτόχρονα και εισαγωγικές για τα ΑΕΙ, χθες το δώσανε τα παιδιά), κρίνει το βιβλίο του ακατάλληλο και παρωχημένο, ζητώντας συγγνώμην απ' τους μαθητές που το χρησιμοποιούν (και στους οποίους περιλαμβάνεται κι ο γιος του, ίσως αυτός ήταν η αφορμή για την δημοσιοποίηση αυτή).

Προχειρότητες στην Παιδεία

Τις τελευταίες μέρες, μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, γίνεται μεγάλη κουβέντα για έναν ανασχηματισμό που θα δείξει πως η κυβέρνηση (δηλαδή, βασικά ο πρωθυπουργός) αφουγκράζεται τις απαιτήσεις του κόσμου και προχωράει βελτιώνοντας τη σύνθεση (που θυμίζει το άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς). Μέσα από τα υπουργεία στα οποία θα γίνει σίγουρα αλλαγή, ακούγεται το υπουργείο Παιδείας (ναι, το Π κεφαλαίο). Κι αυτό δεν είναι παράξενο αφού με τη σημερινή ηγεσία του το υπουργείο εκτός απ' το να κάνει επίδειξη πυγμής, σ' όλα τ' άλλα θέματα τρέχει να προλάβει να φανεί πως κάτι κάνει αλλά αυτό γίνεται την τελευταία στιγμή. Πριν λίγες μέρες έγραφα πάλι για τις καθυστερήσεις στην προετοιμασία των βιβλίων (αν και τα βιβλία του δημοτικού είναι ήδη στα σχολεία, τα βιβλία του Λυκείου τώρα ξεκινάνε να γραφτούνε, άρα δύσκολο να είναι έτοιμα όταν αρχίσει η νέα σχολική χρονιά) αλλά και για την περίφημη "Τράπεζα θεμάτων" τον νέο θεσμό που εφαρμόζεται από την φετινή Α' Λυκείου.

ΜΚΟ - 2

Έγραφα στο προηγούμενο σημείωμα για τις άτυπες κοινωνικές δομές και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και πως δεν έχω σε εκτίμηση αυτές τις δράσεις για διάφορους λόγους. Όμως, δεν άρχισα να γράφω για να δηλώσω τον αρνητισμό μου σε κάτι τέτοιο (που μπορεί εμένα να μην μ' αρέσει, μπορεί κάποιοι να βγάζουν πολλά εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των άλλων αλλά δεν είναι η πρώτη φορά, μπορεί να είναι αναποτελεσματικές αλλά και να μην υπήρχαν δεν θα ήταν καλύτερα τα πράγματα και πάει λέγοντας). Ξεκίνησα γιατί ήρθα σε επαφή με τέτοιες δράσεις που όμως είναι δομημένες με διαφορετικό τρόπο και που τις θεωρώ ιδιαίτερες και αξιόλογες. Έγραψα το προηγούμενο για να έρθω σ' αυτό και να γράψω ένα μπράβο για κάποιες ουσιαστικές ιδέες.

ΜΚΟ

"Μανώλη, το κάμποτο τελειώνει, δώσε και λίγο αλατζά"

Γενικά δεν είμαι ούτε του εθελοντισμού ούτε της ενίσχυσης των λεγόμενων "μη κυβερνητικών οργανώσεων", των γνωστών με το αρκτικόλεξο "ΜΚΟ". οι οποίες είναι ίσως περισσότερες κι απ' τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνονται. Παλιότερο φρούτο οι ΜΚΟ, κι όχι μόνο με ελληνικό. Η εκκλησία (όχι μόνο η ορθόδοξη) ήταν απ' τους πρώτους διδάξαντες. Τότε δεν την λέγαν ΜΚΟ αλλά φιλανθρωπία. Θυμάμαι στη Μυτιλήνη πως υπήρχαν τα "φιλανθρωπικά καταστήματα" που λειτουργούσαν με την ευθύνη και την επίβλεψη της τοπικής εκκλησίας. Είχε π.χ. ορφανοτροφείο για παιδιά που έμεναν ορφανά αλλά και οικοτροφείο για να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο παιδιά που δεν είχαν τη σχετική οικονομική δυνατότητα. Αλλά η δράση δεν σταματούσε εδώ. Με αποστολές σε χώρες της Αφρικής είχε κι εκεί δράση. Που ήταν ανταποδοτική: σε βοηθάω που πεινάς ή που δεν έχεις νερό ή σχολειό κλπ αλλά κι εσύ πρέπει να είσαι (καλός) χριστιανός.

Φάβα παντρεμένη

Αφού έβαλα προχτές την κανονική τη φάβα, να βάλω σήμερα και την παντρεμένη :) . Δεν έχει κάτι περίεργο. Λέγεται έτσι απλά γιατί "παντρεύεται" με τσιγαρισμένο κρεμμύδι. Γίνεται ίσως λίγο πιο βαρύ, αλλά πολύ πιο νόστιμη!

Φάβα (Σαντορίνης)

Όταν λέγαμε στο χωριό μου φάβα, ήταν κουκιά καθαρισμένα. Τη φάβα την κανονική την πρωτοέφαγα όταν πήγα στη Σαντορίνη και έτσι την ονομάζω Σαντορίνης για να ξεχωρίζει πέρα απ' το ότι η Σαντορίνη είναι αυτή που βγάζει την καλύτερη φάβα στην Ελλάδα (αν και στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλές που είναι εισαγωγής). Και στην κλασσική ελληνική ταινία "Έξω οι κλέφτες" ο δασκαλάκος Μακρής περηφανεύεται πως του έφεραν "όσπριο πολυτελείας, φάβα Σαντορίνης"! (στο 10:56 στο βίντεο)/
Η φάβα είναι ένα πεντανόστιμο φαγητό, που κάποτε στήριζε την ελληνική πείνα ενώ σήμερα συνήθως την προτιμάμε για μεζέ, για συμπλήρωμα! Τα 500 γρ είναι πολλά, η ποσότητα προσαρμόζεται αναλόγως.
Στη φωτογραφία κρεμμύδι δεν έχει, είχαν τελειώσει και ξέχασα να πάρω, αλλά αυτό δεν με πτόησε, μια χαρά έγινε και σκέτη: )

Για την Παιδεία

Κάμποσες μέρες τώρα, στο ιστολόγιο δημοσιεύονται κοινωνικά θέματα κι όχι συνταγές. Έλεγα λοιπόν σήμερα πως ήταν καιρός να βάλουμε και κάνα φαγώσιμο. Βέβαια, τον τελευταίο καιρό δεν έχω φτιάξει κάτι καινούριο. Έτσι δεν έχω φωτογραφίες. Απ' την άλλη, συνταγές έχω πολλές. Έτσι σκέφτηκα πως σήμερα θα έβαζα κάναν νόστιμο έστω και χωρίς φωτογραφία. Το ζήτημα είναι να θέλεις ν' αγιάσεις και να μην σ' αφήνουν. Γιατί ήρθε μια είδηση απ' το υπουργείο μας, είπα να το παραβλέψω και να τ' αφήσω να σιτέψει. Αλλά αυτοί δεν έχουν το θεό τους. Γιατί το ένα ακολουθάει το άλλο. Κι έτσι αναβολή στη συνταγή, η επικαιρότητα τρέχει. Κι είπα να τα παρουσιάσω σαν θέματα εξετάσεων (ιδέα κλεμμένη απ' την πάντα επίκαιρη ταινία "Μάθε παιδί μου γράμματα"). Ας ξεκινήσουμε το λοιπόν.

Να το πάρει "το Ποτάμι"

Δεν συνηθίζω να πολιτικολογώ στο ιστολόγιο, έστω κι αν στα κοινωνικά θέματα ενυπάρχει και η πολιτική κριτική. Όμως το σημερινό σημείωμα έχει καθαρά πολιτική άποψη, έστω κι αν αυτή γίνεται με την άρνηση ενός πολιτικού σχηματισμού κι όχι με την θετική (προτροπή προς συγκεκριμένη κατεύθυνση - αν και η αντιμνημονιακή θέση μπορεί να θεωρείται δεδομένη). Όμως, όπως συνηθίζω σε τέτοιες περιπτώσεις, θ' αργήσω να φτάσω στην απάντηση του τίτλου, θα κάνω μια μακριά αναδρομή στο παρελθόν - όχι μόνο το δικό μου, αλλά και του μακαρίτη του πατέρα μου.

Κάτω στον Πειραιά στο λιμάνι

Το λιμάνι του Πειραιά είναι ένας φυσικός όρμος, αρκετά μεγάλος. Κάποτε ήταν χωρισμένο σε τρία τμήματα, ένα εμπορικό και δυο επιβατικά το ένα για τις γραμμές εσωτερικού και το άλλο για τις διεθνείς. Οι επιβατικές ανάγκες μεγάλωσαν κι έτσι σήμερα όλο χρησιμοποιείται μόνο για διακίνηση επιβατών ενώ το εμπορικό κομμάτι έχει πάει στο Κερατσίνι (που θεωρείται προέκταση του Πειραιά). Πάντως, οι αποθήκες που υπήρχαν κάποτε εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και στην κορυφή τους ένα ρολόι. Που δείχνει στις τέσσερις πλευρές του ό,τι ώρα θέλει, αλλά και χτυπάει μ' όποιο ρολόι γουστάρει :) Έχει δυο χτυπήματα: το ένα το πόσες ώρες είναι και το άλλο "τα παιδιά του Πειραιά". Έβλεπα το ρολόι κι έλεγα να το καθυστερήσω γιατί θα χτυπήσει σε 10'. Έμπαινε ένα βαπόρι και τράβαγα βίντεο κι ακούω να χτυπάει 3 αλλά τίποτα παραπέρα. Σκέφτομαι πως για κάποιο λόγο δεν θα χτυπήσει τη μουσική. Κι αργότερα, την ώρα που έφευγα, αρχίζει να παίζει. Σταματάμε τ' αυτοκίνητο και τράβηξα όσο πρόλαβα (αρκετό είναι, ένα λεπτό).

Το ιστολόγιο πενθεί

Δύσκολα να βρίσκεται άρθρο κάθε δεύτερη μέρα. Έχω συνταγές αλλά όχι φωτογραφίες κι έτσι το καθυστερώ. Χθες είχα κατέβει στον Πειραιά κι είχα σκοπό να βάλω κάποιες φωτογραφίες απ' το λιμάνι. Το ξεκίνησα, ανέβασα στο γιουτιούμπι κι ένα βίντεο κι είχα σκοπό να το ολοκληρώσω σήμερα. Αλλά μ' έχει ταράξει η είδηση του θανάτου του Αντρέα. Κολλητός, απ' τα πανεπιστημιακά χρόνια. Στο ίδιος έτος, αλλά φιλόλογος. Κάποια χρονιά μέναμε και στο ίδιο σπίτι. Και τώρα...

Δεν μπορώ να συνεχίσω. Άλλη μέρα.

Τρουφάκια (Κικής)

Φωτογραφία στο μέλλον

Τα τρουφάκια ήταν κάποτε στη μόδα. Θυμάμαι τα πρωτοδοκίμασα όταν ήμουν στο Διδυμότειχο. Τα είχε φέρει η Κική. Μ' άρεσαν και πήρα τη συνταγή. Την ίδια εποχή με κερνάει κι η Κατερίνα που ήταν παρόμοια αλλά διαφορετικά. Πήρα κι αυτή τη συνταγή (θα τη βάλω κι αυτή στο μέλλον). Και σε λίγο καιρό ακόμα μία :) Κάποτε τα έφτιαχνα ταχτικά, αλλά τώρα τελευταία είχα πολύ καιρό να φτιάξω κάτι τέτοιο. Είναι ένα γλυκό για να κεράσεις πολλούς (ανάλογα και με το μέγεθος μπορούν να βγουν και 50 κομμάτια). Τα είχα σχεδόν ξεχάσει και μου τα θύμισαν οι μαθητές μου. Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει πως στο σχολείο στα πλαίσια του μαθήματος του πρότζεκτ φτιάχνουμε διάφορα φαγητά και τα συνδυάζουμε με γενικότερες σχετικές γνώσεις. Το πρόγραμμα τελειώνει με το τέλος της χρονιάς κι οι μαθητές μου μου πρότειναν να φτιάξουμε τρουφάκια για να κεράσουμε τους υπόλοιπους στα πλαίσια της παρουσίασης της δουλειάς μας! Κι έτσι τα ανέσυρα στην επιφάνεια ξανά!

Έρχονται εκλογές

Την Κυριακή ψηφίζουμε. Ναι, είναι γεγονός, έφτασε ο καιρός να ψηφίσουμε για δημάρχους και...; Νομάρχες λέγαμε παλιά, τώρα κάτι σε περιφερειάρχες μιας και οι νομαρχίες έχουν χαθεί, έχουν αλλάξει όνομα, δεν ξέρω πώς ακριβώς είναι η διάρθρωση. Είναι και που έλειπα στις προηγούμενες, ήμουνα στη Γερμανία τότε. Οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής γίνονται στα 3,5 χρόνια κι όχι στα τέσσερα όπως συνέβαινε απ' το '74 και μετά (δηλ. κι οι πρώτες εκείνες έγιναν καλοκαίρι του '75 και ήταν για 3,5 χρόνια, απ' τη μεταπολίτευση και μέχρι τότε χρέη δημάρχων και κοινοταρχών είχαν αναλάβει δικαστικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι). Επίσης η θητεία των καινούριων θα είναι 5 χρόνια, από 1ης Ιουλίου.

Φόροι

Το κράτος, το κάθε κράτος, χρειάζεται να έχει χρήμα για να καλύπτει τις ανάγκες του. Το πώς θα το βρει είναι ένα θέμα. Συνήθως πουλώντας. Είτε πρώτες ύλες, είτε υπηρεσίες είτε κάτι άλλο. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν δεν έχει τι να πουλήσει γιατί φρόντισε ό,τι είχε να το ξεπουλήσει, να το σκορπίσει. Τότε δανίζεται. Όμως τα δανεικά δεν μπορούν να είναι αγύριστα. Κι οι δανειστές (ω, τι περίεργο) σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό όταν δεν τους γυρίζεις τα δανεικά. Εκτός κι αν τους δώσεις ανταλλάγματα (ανάλογα τι έχεις) τέτοια που να τους συμφέρει να σε ξαναδανείσουνε. Έτσι γίνεται και με το δικό μας κράτος. Οι κυβερνώντες μας μοιράζουν το έχι μας πέρα δώθε και μετά ψάχνουνε πώς θα τα βγάλουν να δώσουν τα δανεικά (πρώτα) και τις τρέχουσες υποχρεώσεις (μετά). Και για να εξασφαλίσουν τα τρέχοντα δανείζονται κι οι δανειστάδες για να μας έχουν δεμένους τους βάζουν κι υπογράφουν μνημόνια.

Προεκλογικά

Το καλοκαίρι του 1996 ήρθε ο πολυαναμενόμενος διορισμός μου ως μόνιμου καθηγητή. Τότε υπήρχα ακόμα η επετηρίδα, δηλαδή διοριζόμασταν ανάλογα με τη σειρά που είχαμε κάνει αίτηση (κι αυτό είχε να κάνει με το πότε πήραμε το πτυχίο. Η πλάκα είναι πως ο Γιώργος είχε τελειώσει μια βδομάδα πριν από μένα αλλά το καθυστέρησε για να ορκιστούμε μαζί. Μαζί φύγαμε απ' τη γραμματεία και πήγαμε στη νομαρχία Ιωαννίνων και μαζί καταθέσαμε τα χαρτιά μας, αλλά τελικά βρέθηκα εγώ εκείνη τη μέρα κι ο Γιώργος την επόμενη!). Το '96 λοιπόν αποφάσισα να κάνω αίτηση για διορισμό στα "δυσπρόσιτα", περιοχές δηλαδή που δεν ήταν εύκολες και δεν τις ήθελαν για διορισμό εκεί. Μπαίναμε σε μια ξεχωριστή λίστα κι αναλαμβάναμε την υποχρέωση να παραμείνουμε για 3 χρόνια στο σχολείο διορισμού (γιατί διοριζόμασταν κατευθείαν σε συγκεκριμένο σχολείο). Φεύγω από τον Πύργο που με είχε θρέψει για τέσσερα χρόνια (δούλευα αναπληρωτής σε σχολεία της περιοχής, αλλά και σε άλλες δουλειές απ' έξω, είχα βγάλει τότε πολλά λεφτά, όλα δηλωμένα στην εφορία, αλλά δεν μ' ένοιαζε, λεφτά να βγαίνανε) και πάω για Διδυμότειχο.

Πόρτες ασφαλείας

Ένα θέμα που από καιρό το έχω στο νου μου, αλλά όλο το αναβάλω ήρθε η στιγμή να το καταπιαστώ. Είναι το θέμα με τις πόρτες ασφαλείας που έχουν γίνει μόδα. Δεν νοείται π.χ. ανακαίνιση σπιτιού χωρίς να αλλάξει και η πόρτα του και να μπει μια σούπερ ντούπερ θωρακισμένη, βαριά κλπ πόρτα. Μπορεί όλα τα υπόλοιπα ανοίγματα να είναι της πλάκας, αλλά η πόρτα θεωρείται απαραίτητο να είναι "ασφαλείας". Μιλάμε για την κύρια είσοδο μόνο, προς το παρόν δεν έχω πάρει χαμπάρι να βάζουν πόρτες ασφαλείας στα μπαλκόνια κλπ. Και το κόστος μιας πόρτας ασφαλείας είναι το διπλό και βάλε από μια κλασσική, συνηθισμένη πόρτα. Γιατί γίνεται αυτό δεν το ξέρω. Πιστεύω ότι βοηθάει η τηλεοπτική τρομολαγνεία που δίνει την εντύπωση πως όλοι κινδυνεύουμε να μας σκοτώσουν, γι' αυτό και πόρτες ασφαλείας συναντάμε και σε σπίτια που αν μπει μέσα κλέφτης δεν θα βρει να πάρει τίποτα.

Διόδια

Για την αύξηση των διοδίων είχα ακούσει. Αύξηση που έχει να κάνει τόσο με την αύξηση της τιμής διέλευσης όσο και με την αύξηση των σημείων που πληρώνονται τα διόδια. Πριν κάποιο καιρό είχε γίνει μια σχετική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο σταθμό των διοδίων στα Κιούρκα, που πήρα κι εγώ μέρος, Βέβαια, σ' εκείνη τη συγκέντρωση που υποτίθεται πως τη διοργάνωσαν οι δήμοι της περιοχής (Κηφισιάς, Διονύσου και Ωρωπού) αυτοί που είχαν πανό ήταν το κίνημα "Δεν πληρώνω", τελείως έξω από το κάλεσμα διαμαρτυρίας για τις επικείμενες (τότε) αυξήσεις ή για τα επιπλέον σημεία που ετοιμάζονται. Ήταν παρόντες οι δήμαρχοι, ακόμα κι ο δεσπότης της περιοχής, έβγαλαν κάποιες φωτογραφίες, αλλά μέχρις εκεί. Ούτε ένα πανό από έναν απ' τους (τρεις) δήμους.

Μαρουλοσαλάτα 2

Έγραφα τις προάλλες για το πώς φτιάχνεται μια μαρουλοσαλάτα και τότε είχα αναφέρει για το πόσο ψιλό κόβει το μαρούλι ο Γιώργος. Τότε, είχα πάει στο σπίτι του και μιας και είχε κόψει μαρούλι είπα να φωτογραφίσω την σαλάτα του και να βάλω καμιά φωτογραφία για δείγμα. Δυστυχώς, οι φωτογραφίες που έβγαλα ήταν ένα μαύρο χάλι. Θολές, τέτοιες που δεν βλέπονταν. Έτσι η δημοσίευση εκείνη έμεινε μισή. Προχθές ο Γιώργος μου έστειλε κάποιες καινούριες που είχε τραβήξει ο ίδιος. Κι είπα να μην πάνε χαμένες. Είχα δυο επιλογές. Ή να τις συμπληρώσω στην προηγούμενη δημοσίευση ή να ανεβάσω καινούρια ανάρτηση. Μιας και έχει κεσάτια το μαγαζί και δεν έχω κάτι άλλο έτοιμο, η δεύτερη λύση ήταν ιδανική:)

Λέμπερκεζε

Για το λέμπερκεζε είχα γράψει στο παλιό μου μπλογκ. Κι ενώ είχα πει πως τέλειωσαν οι μεταφορές από κει, τον περασμένο μήνα το Λιντλ έφερε το λέμεπερκέζε στα πλαίσια της γερμανικής βδομάδας (ως γνωστόν, τακτικά φέρνει προϊόντα από άλλες χώρες και όταν τα φέρνει ονομάζει τη βδομάδα με το όνομα της χώρας της οποίας έχει τους ιδιαίτερους - και χαρακτηριστικούς συνήθως - μεζέδες, αν και τελευταία και στα ρούχα λέει πως έχει άρωμα Ρώμης ή Λισαβόνας κλπ). Έτσι είπα να ξαναγράψω για το ιδιαίτερο αυτό αλλαντικό, αντιγράφοντας εν πολλοίς το παλιό άρθρο.

Βόλτες

Αρχικά να ευχηθώ καλό μήνα, μιας και σήμερα ξημερώνει πρωτομαγιά. Μια μέρα με πολλαπλά μηνύματα, αφού ξεκίνησε σαν μέρα απεργίας (κι έτσι είναι σε κάποιες χώρες, ακόμα και σήμερα) αλλά πολύ έξυπνα υποβιβάστηκε αργία, μ' αποτέλεσμα να πηγαίνουμε στις εξοχές να πιάσουμε το Μάη και να αποφεύγουμε κουραστικές διαδικασίες όπως οι συμμετοχή σε εργατικές συγκεντρώσεις (που δεν γίνονται μόνο μια σε κάθε πόλη, αλλά ανάλογα με τις κομματικές προτιμήσεις). Αλλά δεν ξεκίνησα να γράψω το άρθρο για να πολιτικολογήσω, οι βόλτες που αναφέρω είναι αυτές που γίνονται (ή δεν γίνονται) στις πόλεις μας.

Τσίζκεϊκ

Το τσίζκεϊκ είναι, προφανώς, ένα κέικ τυριού. Πρόκειται για ένα εύκολο και ευπαρουσίαστο γλυκό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, κάποιες που θέλουν ψήσιμο στο φούρνο αλλά και κάποιες άλλες που είναι πιο απλές. Όπως αυτή που παρουσιάζεται εδώ. Που για βάση έχει τριμμένο μπισκότο, άρα το ψήσιμο έχει γίνει πιο μπροστά και όταν το φτιάχνω εγώ δεν χρειάζεται να το ψήσω εγώ, αλλά απ' την άλλη θέλει παραπάνω ώρα για να σφίξει το μπισκότο. Αλλά ας προχωρήσω στη συνταγή, οι προαναγγελίες περιττεύουν :)

Την ανέβασα την αναλογία. Η Ειρήνη παραπονέθηκε ότι ήταν λίγη η κρέμα

Λαχανοσαλάτα

Άλλη μια σαλάτα. Αυτή με το λάχανο. Έστω κι αν η εποχή του λάχανου τελειώνει, αρχίζει ο καιρός της ντομάτας. Που την έχω παρουσιάσει και παλιότερα, αλλά στην εκδοχή με σάλτσα μαγιονέζας ή πολίτικη. Καιρός να την παρουσιάσω και κλασσική. Στην λαχανοσαλάτα, μεγάλο ρόλο παίζει το λάχανο. Έχουμε συνηθίσει τα άσπρα τα λάχανα, αλλά στην αγορά κυκλοφορούν και τα μοβ, που μπορούμε να το αναμείξουμε με το άσπρο για να μας δώσει χρώμα. Αλλά κυκλοφορεί κι ένα άσπρο που είναι σφιχτό και σκληρό σαν το μοβ. Αυτή η ποικιλία ήταν η μόνη που κυκλοφορούσε στη Γερμανία, εκτός κι αν πήγαινες σε μαγαζιά Τούρκων που είχαν και το λάχανο που ξέρουμε. Το σκληρό θέλει να είναι πολύ λεπτό για να μπορέσει να φαγωθεί, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν είναι τόσο νόστιμο.

Βάφλες 2

Πρόσφατα είχα βάλει συνταγή για βάφλες αλλά μιας κι είναι καινούρια η βαφλιέρα κι έχω κάμποσες διαφορετικές συνταγές είπα να τη δοκιμάσω και με μια άλλη.

Γαλακτομπούρεκο

Το γαλακτομπούρεκο είναι ένα γλυκό που το πετυχαίνω όταν το φτιάχνω (αν και βέβαια δεν μπορώ να φτάσω την ποιότητα από το Κοσμικόν:) ). Αλλά το αποφεύγω γιατί είναι πειρασμός. Κι έτσι το είχα ψιλοξεχάσει. Μέχρι που πριν λίγες μέρες είχα πάει μια εκδρομή και έπεσα πάνω σ' ένα πολυδιαφημισμένο γαλακτομπούρεκο του Καρβέλη. Και το δοκίμασα, το φωτογράφισα και είπα να παρουσιάσω τη συνταγή που είχα.

Μαρουλοσαλάτα

Άνοιξη, Πάσχα κοντεύει και σκέφτηκα να παρουσιάσω μια σαλατίτσα. Παρόλο που το Πάσχα κάποιοι νομίζουν πως πρέπει να έχουν στο τραπέζι ντοματοσαλάτα, κι οι τιμές της ντομάτας εκτοξεύονται στα ύψη, εγώ προτιμώ το μαρούλι που είναι της εποχής. Και βέβαια, όχι σκέτο μαρούλι, γιατί τότε δεν μιλάμε για σαλάτα. Αλλά με διάφορα λαχανικά της εποχής να το συνοδεύουν. Στη φωτογραφία είναι μια μαρουλοσαλάτα σερβιρισμένη σε ταβέρνα που μ' άρεσε και σαν όψη και σαν σύνθεση και τη φωτογράφησα. Εκτός των άλλων, μου άρεσε που ήταν και ψιλοκομμένη, η πρακτική του να κόβεται το μαρουλόφυλλο στα τέσσερα(!) δεν με συγκινεί καθόλου. Μακάρι να μπορούσα να έκοβα κι εγώ το μαρούλι όπως ο Γιώργος (που εγώ τον ζηλεύω, αλλ' αυτός μου λέει πως η μάνα του του κάνει παρατηρήσεις πως το μαρούλι που κόβει είναι χοντρό:) )

Τσουρέκια Πασχαλινά

Τελευταία στιγμή που δίνω τη συνταγή. Ο λόγος είναι πως ενώ και αυτήν και άλλες τις έχω χρόνια τώρα, όσες φορές προσπάθησα να φτιάξω τα τσουρέκια, δεν τα κατάφερνα. Έμοιαζαν εξωτερικά με τσουρέκια, αλλά όταν τα έκοβες ήταν θεόσκληρα. Έτσι, για χρόνια είχα σταματήσει να φτιάχνω τσουρέκια. Η Μαρία έκανε κάποιες προσπάθειες, κι αυτές αποτυχημένες και απαγορέψαμε την συνέχιση των προσπαθειών. Μέχρι πρόσφατα που σ' ένα ζάπινγκ έπεσα πάνω σε μια εκπομπή του νέου καναλιού "Ε" με τον παλιό μαγειροπαρουσιαστή Ευτύχη Μπλέτσα που έφτιαχνε τσουρέκια. Η Μαρία, που πάντα είχε στο νου της να φτιάξουμε σπιτικά τσουρέκια, είπε να ξαναδοκιμάσουμε. Έριξα μια ματιά και τα βασικά υλικά (αλεύρι - μαγιά - αυγά) ήταν τα ίδια. Έτσι το προσπαθήσαμε και πάλι παντρεύοντας τις οδηγίες (η κυρία στο βίντεο είναι αναλυτική ενώ οι οδηγίες που γράφει από κάτω είναι πολύ περιληπτικές και μερικά πράγματα τα κατάλαβα απ' αυτές που είχα) κι αυτή τη φορά πετύχανε!). Κι αφού πετύχανε, ρίξαμε και μια δεύτερη δόση την επόμενη μέρα γιατί η πρώτη κάτι να δοκιμάσουμε, κάτι να μοιράσουμε, δεν έμεινε ούτε η μισή!

Νόβα και πανελλαδικές

Τα θέματα των πανελλαδικών εισαγωγικών εξετάσεων θα αναλάβει να μεταδίδει φέτος η Νόβα, με κόστος 18 χιλιάδες και κάτι ψιλά. Αφού καταργήθηκε η ΕΡΤ πέρυσι το καλοκαίρι (εν μέσω εξετάσεων, που για να συνεχιστούν ομαλά βοήθησαν οι απολυμένοι εργαζόμενοί της) το διάδοχο μόρφωμα δεν είχε τη δυνατότητα να αναλάβει τη διαδικασία για φέτος. Έτσι, με απόφασή της η Δημόσια Τηλεόραση (ΔΤ) την αναθέτει στην ιδιωτική Νόβα

Γυμνισμός στο Μόναχο

Τις τελευταίες μέρες γέμισαν οι εφημερίδες αλλά και οι ιστοσελίδες με την "είδηση" πως στο Μόναχο ο γυμνισμός βρήκε τη δικαίωσή του. Και το αναφέρουν σαν κάτι καινούριο, κάτι εντυπωσιακό. Το θέμα είναι πως η είδηση παρουσιάζεται με μια καταπληκτική ομοιομορφία σ' όλες τις περιπτώσεις κι αυτό γιατί αναμεταδίδεται η είδηση από μία βρετανική εφημερίδα (την The Telegraph) απ' την οποία κάποιοι παίρνουν ακόμα και τη φωτογραφία, ενώ μια αναζήτηση στο Γκούγκλη με αυτό το θέμα επιστρέφει εκατοντάδες αυθεντικές φωτογραφίες που είναι πράγματι με γυμνούς γιατί αυτές των εφημερίδων είναι στο περίπου: δείχνουν κόσμο με μαγιό να λιάζεται στους εγγλέζικους κήπους.

Κοκορέτσι

Το κοκορέτσι της φωτογραφίας είναι ετοιματζίδικο. Από ταβέρνα. Έτσι είναι αρκετά χοντρό. Όταν το φτιάχνω εγώ είναι πολύ πιο λεπτό. Και το φτιάχνω συνήθως το Πάσχα, γι' αυτό και έχει θέση αυτές τις μέρες στα επετειακά φαγητά (και όχι μόνο). Μπορεί να είναι κυρίως φαγητό, αλλά τις περισσότερες φορές είναι συνοδευτικός μεζές, τα υλικά του είναι αρκετά δύσκολα για τον οργανισμό. Χοληστερίνη, πίεση και άλλες δυνάμεις καραδοκούν κι έτσι χρειάζεται μέτρο στην απόλαυσή του. Κάποια εποχή μάλιστα, είχε απαγορευτεί απ' την Ευρωπαϊκή Ένωση (ή ήταν τότε ακόμα ΕΟΚ; ).

Βάφλες

Τις βάφλες τις είχα ακουστά από παλιά, αλλά δεν τις ήξερα πώς ακριβώς ήταν. Κάποια στιγμή μάλιστα είχαμε πάρει και μια συσκευή που φτιάχνει βάφλες (βαφλιέρα) που όμως δεν μας άρεσε (και κάποια στιγμή τη χαρίσαμε). Κι αυτό γιατί έβγαζε βάφλες λεπτές που γίνονταν πολύ στεγνές. Σαν μπισκότα συνοδευτικά σε παγωτό. Γιατί και κάποια χωνάκια του παγωτού είναι είδος βάφλας. Αλλά εγώ είχα στο νου μου βάφλες φουσκωτές κι αφράτες. Δεν ξέρω πού τις είχα δει και τις σκεφτόμουνα τέτοιες. Μέχρι που πήγαμε στις Βρυξέλλες!

Υπουργικές πονηριές

Θέλεις ν' αγιάσεις και δεν σ' αφήνουν. Είπα να σταματήσω τα σχολικά θέματα που πέσαν μαζεμένα και να βάλω καμιά συνταγή που να είναι και των ημερών, αλλά οι ανακοινώσεις του υπουργείου με τσιγκλάνε να συνεχίσω. Καιρό τώρα "διαρρέεται" εντέχνως πως όλα όσα ξέραμε για τις μετακινήσεις των εκπαιδευτικών να τα ξεχάσουμε γιατί θ' αλλάξουν. Και πως οι καλοκαιρινές διακοπές των δύο (κι όχι τριών όπως πολλές φορές λέγεται) μηνών μας τέλειωσαν και θα λιγοστέψουν για τα καλά. Μέχρι κάποια στιγμή, το πρόσχημα για το δεύτερο ήταν η επέκταση του διδακτικού έτους. Τώρα βρέθηκε ένα συνδυασμός: παράταση για να προετοιμαστεί σωστά η έναρξη της επόμενης χρονιάς.

Νομοθεσία Α' Λυκείου

Έγραφα στο προηγούμενο πως η νομοθεσία για την Α' Λυκείου πάσχει. Τα προβλήματα αρχίζουν με αυτά που ορίζονται στον Ν. 4186 που λέγαμε. Γιατί από φέτος οι μαθητές της Α' λυκείου (Γενικού και Επαγγελματικού) πάνε σε ένα άλλο λύκειο που μπορεί να μην αλλάζει το όνομά του, αλλά αλλάζουν οι διαδικασίες του. Η φετινή Α' ΓΕΛ είναι διαφορετική από την περυσινή, όχι μόνο γιατί άλλαξαν οι μαθητές της αλλά γιατί άλλαξαν οι διαδικασίες εξέτασης και προαγωγής. Και μέχρι τώρα δεν το κατάλαβαν οι μαθητές (ακόμα κι αν κάποιοι με έναν μαγικό τρόπο επαναλαμβάνουν την τάξη) ούτε πολύ περισσότερο οι γονείς. Γιατί τα μαθήματα εν πολλοίς είναι ίδια. Όταν όμως θα βγουν τ' αποτελέσματα, τότε θα φανεί η διαφορά. Βέβαια, ειδικά για την Α' είναι η τρίτη αλλαγή μέσα σε τρία χρόνια, από το 2011 κάθε χρόνο ισχύει και κάτι διαφορετικό για την προαγωγή των μαθητών.

Νομοθεσία στην παιδεία

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγραφα για το πώς διαμορφώνεται η νομοθεσία, τι είναι νόμος και είχα υποσχεθεί τη συνέχεια, για το πώς (δεν) εφαρμόζονται αυτά στην εκπαίδευση (αν και υποτίθεται πως αφορούν την παιδεία μόνο που η παιδεία έχει ξεχαστεί και αντικατασταθεί προ πολλού απ' την εκπαίδευση, μόνο στον τίτλο του υπουργείου έχει μείνει), αλλά το καθυστέρησα λιγάκι. Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι το νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο κινούμαστε.

Μπιφτέκια

Τα μπιφτέκια δεν τα πολυσυνηθίζω. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί συνήθως μου μαδάνε. Ίσως γιατί τα έχω συνδέσει πως είναι φαγητό για αρρώστους. Και είναι δηλαδή. Μιας και είναι ένα καθαρό και ελαφρύ φαγητό. Αλλά δεν είναι μόνο για αρρώστους, κάτι που συνήθως το ξεχνάω. Απ' την άλλη, άμα είναι να ψήσω, προτιμώ να ψήσω κάνα παϊδάκι ή καμιά χοιρινή, έτσι κι αλλιώς δεν είμαι φαν του μοσχαρίσιου. Και τώρα που τα έφτιαξα, μια αρρώστια ήταν η αφορμή. Κι αφού τα έφτιαξα, είπα να τα ανεβάσω κι εδώ!

Νομοθετήματα

Το σημερινό σημείωμα έχει να κάνει με τα διαδικαστικά της νομοθεσίας. Βέβαια, νομικός δεν είμαι, όσα ξέρω είναι κυρίως από όσα έμαθα τόσα χρόνια, αλλά δεν νομίζω να πέφτω κάπου έξω. Αν πάντως κάποιος θαρρεί πως δεν είναι σωστά όλα (ή κάποια από) τα παρακάτω, ευχαρίστως να δεχτώ τη διόρθωση. Αλλά αυτά είναι οι βασικοί κανόνες λειτουργίας. Κι αν οι βασικοί κανόνες ερμηνεύονται ανάλογα πώς βολεύει κάθε φορά, τότε υπάρχει χοντρό πρόβλημα. και τα σχετικά παραδείγματα είναι πολλά, αλλά τελικά μάλλον δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω σήμερα. Έτσι, θα αναφέρω σήμερα το γενικό πλαίσιο, τα γνωστά πράγματα αλλά μάλλον όχι αυτονόητα, και σε επόμενο θα προχωρήσω στο τι γίνεται στην πράξη, πώς έχουν γίνει όλα σούπα, παίρνοντας αφορμή απ' αυτά που συμβαίνουν σ' έναν τομέα που τον ξέρω καλά, μιας κι ασχολιέμαι καθημερινά μαζί του, τον τομέα της εκπαίδευσης (την Παιδεία την ξεχνάμε, μόνο στον τίτλο του υπουργείου μας υπάρχει:) ). Ελπίζω μόνο, αυτό το επόμενο να το γράψω αυτές τις μέρες και να μην μείνει στο μυαλό μου για το μέλλον.

Ευρωεκλογές

Εντάξει, προλαβαίνουμε. Σε λιγότερο από δυο μήνες είναι οι ευρωεκλογές (συγκεκριμένα στις 25 του άλλου μήνα). Πριν κάνα μήνα άρχισαν να "διαρρέουν" φήμες για αλλαγές στον τρόπο που θα γίνουν. Έπεσαν διάφορες ιδέες: από το να χωριστεί η Ελλάδα σε περιφέρειες (τρεις - τέσσερις) μέχρι το να γίνεται η εκλογή μα σταυρό κι όχι με τη σειρά που είναι στο ψηφοδέλτιο όπως γινότανε από το 1980 που μπήκε η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ και σήμερα ΕΕ (=  Ευρωπαϊκή Ένωση για να μην ξεχνιόμαστε). Το τελευταίο ενδιέφερε ιδιαίτερα το ένα από τα κόμματα της κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ) γιατί ήθελε μεν να εμφανίσει ψηφοδέλτια με διάφορο κόσμο (άνοιγμα με το όνομα Ελιά) αλλά δεν ήθελε να δεσμευτεί και ποιους απ' αυτούς θα εκλέξει (ποιους ή ποιον δεν έχει σημασία).

Πέρασε ο καιρός, αλλά ακόμα είμαστε ΠΡΙΝ τις ευρωεκλογές. Έτσι, προχτές κατατέθηκε το σχετικό νομοσχέδιο. Ε, μέχρι το Πάσχα θα έχει ψηφιστεί, άρα θα το ξέρουμε έγκαιρα, ένα μήνα πριν. Τι άλλο θέλουμε. Εδώ για τα θέματα των εξετάσεων της πρώτης λυκείου οι μαθητές κι οι καθηγητές τους (ελπίζεται) να μάθουν τι γίνεται καμιά βδομάδα πριν τις εξετάσεις (κι οι ρυθμίσεις ανακοινώθηκαν αρχές Μάρτη - αλλά όχι όλες, προωθείται ρύθμιση που θα αλλάζει κάποια πράγματα, αλλά άγνωστο πότε). Και το πώς θα είναι η ΕΕ στο μέλλον, μας το ετοιμάζουνε για μετά απ' τις εκλογές (μετά την απομάκρυνση απ' την κάλπη).

Κοτόπουλο στο φούρνο

Ιδού λοιπόν και η "συνταγή" για το κοτόπουλο που λέγαμε. Τίποτα το ιδιαίτερο και το δύσκολο. Μετά από τόσα που έγραψα προχτές, άλλη εισαγωγή δεν έχει, κατευθείαν στο ψητό:)

Ούζο με σταφύλι

Παρόμοιο με το βύσσινο – κονιάκ αλλά συνάμα διαφορετικό: Τα αρώματα παντρεύονται υπέροχα και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό (όμως πιο αψύ στη γεύση). Κι αυτό χωρίς βράσιμο, όμως εδώ το "ψήσιμο" γίνεται σε δροσερό χώρο κι όχι στον ήλιο (και συνεχίζεται μέχρι να καταναλωθεί:) γι' αυτό, αν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να καταναλωθεί καλό είναι να βγουν τα μπαχαρικά του γιατί αρχίζει και πιπερίζει από μια στιγμή κι ύστερα).