Φόροι

Το κράτος, το κάθε κράτος, χρειάζεται να έχει χρήμα για να καλύπτει τις ανάγκες του. Το πώς θα το βρει είναι ένα θέμα. Συνήθως πουλώντας. Είτε πρώτες ύλες, είτε υπηρεσίες είτε κάτι άλλο. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν δεν έχει τι να πουλήσει γιατί φρόντισε ό,τι είχε να το ξεπουλήσει, να το σκορπίσει. Τότε δανίζεται. Όμως τα δανεικά δεν μπορούν να είναι αγύριστα. Κι οι δανειστές (ω, τι περίεργο) σου βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό όταν δεν τους γυρίζεις τα δανεικά. Εκτός κι αν τους δώσεις ανταλλάγματα (ανάλογα τι έχεις) τέτοια που να τους συμφέρει να σε ξαναδανείσουνε. Έτσι γίνεται και με το δικό μας κράτος. Οι κυβερνώντες μας μοιράζουν το έχι μας πέρα δώθε και μετά ψάχνουνε πώς θα τα βγάλουν να δώσουν τα δανεικά (πρώτα) και τις τρέχουσες υποχρεώσεις (μετά). Και για να εξασφαλίσουν τα τρέχοντα δανείζονται κι οι δανειστάδες για να μας έχουν δεμένους τους βάζουν κι υπογράφουν μνημόνια.


Με την ευκαιρία αυτή βέβαια, ό,τι μέτρο είχαν τόσα χρόνια στο νου να πάρουν το παίρνουν τώρα με το πρόσχημα πως αυτό το επιβάλουν οι δανειστές. Στην πραγματικότητα αυτοί δεν σκοτίζονται για τέτοια (π.χ. για το ωράριο τις Κυριακές) αλλά εξυπηρετούν άλλους. Όμως τι τα επαναλαμβάνω, όλα τούτα είναι γνωστά αφού γίνονται στην πλάτης μας. Αλλά να, χρειάζομαι έναν πρόλογο για τη συνέχεια. Να μην ξεκινήσω κατευθείαν με το τι μας περιμένει (και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι γιατί δεν τους βολεύει να το πάρουμε τώρα, πριν τις εκλογές).

Μίλαγα τις προάλλες με τον Κώστα. Ο Κώστας είναι ο φορολογικός μου σύμβουλος. Από το 1985 που έκανα φορολογική δήλωση για πρώτη φορά, τη δήλωση τη συμπλήρωνα μοναχός μου. Ε, πέντε γράμματα που ήξερα ήταν αρκετά για να βάλω τα στοιχεία σωστά. Έτσι μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν είχε τύχει να χρειαστεί να ρωτήσω και να συμβουλευτώ φοροτεχνικό  Αλλά από το 2010 ή το 2011 τα πράγματα έχουν δυσκολέψει κι έτσι τρώμε κάμποσες ώρες συζητώντας (και βέβαια εκτός απ' τα φορολογικά έχουμε να πούμε κι άλλα :) ). Τον εκμεταλλεύομαι κανονικά (φορολογιστής είναι). Μου έλεγε λοιπόν για το τι κλάμα έχει να πέσει όταν έρθουν τα πρώτα εκκαθαριστικά από την εφορία. Μιλάμε για αφάνταστα ποσά. Γι' αυτό πήγαν οι ημερομηνίες λήξης μετά τις εκλογές. Αφού οι περισσότεροι τρέχουν να προλάβουν τις προθεσμίες αφενός κι αφετέρου όλο και καινούριες διευκρινήσεις βγαίνουν (που κάποιες μπερδεύουν παραπάνω τα πράγματα, αλλά δεν είν' εκεί το θέμα).

Έκατσα κι έριξα μια ματιά στο καινούριο φορολογικό κώδικα για να καταλάβω τι εννοεί ο Κώστας και παρουσιάζω παρακάτω τα συμπεράσματά μου (που βέβαια τον δικαιώνουν πλήρως). Το μεγάλο κόλπο είναι τα τεκμήρια. Αφού μας έχουν ξεζουμίσει κι όλοι προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα με τα ελάχιστα, δεν υπάρχει αντικειμενικά φορολογητέα ύλη. Ε, δεν πειράζει, αυτοί έχουν αποφασίσει τι κοστίζει το κάθε τι που κάνουμε και πληρώνουμε γι' αυτό κι ας μη έχουμε αυτά τα εισοδήματα. Ας φροντίζαμε να τα έχουμε. Αν εμείς είμαστε ανίκανοι και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε, πρόβλημά μας. Θα πληρώνουμε σαν να τα είχαμε. Τι κι αν ο άλλος είναι άνεργος. Δικό του θέμα. Η λίστα είναι μακριά:

Ζεις, υπάρχεις κι αναπνέεις, άρα έχεις ένα έσοδο 3.000€ το χρόνο. Τι στο καλό, με αέρα ζεις. Μιλάμε για μόλις 250€ το μήνα ή αλλιώς κάπου 8€ τη μέρα. Ε, δεν γίνεται. 8€ είναι ένας καφές και μια τυρόπιτα (σε κάποια μαγαζιά). Δεν γίνεται να ζει κάποιος με λιγότερα από 8€ τη μέρα. Εδώ το όριο της φτώχειας είναι κάπου στα διπλά. Άρα αν δεν έχεις ούτε αυτά δεν είσαι απλά φτωχός. Εξαθλιωμένος είσαι. Και τι θέλεις να υπάρχεις; Φύρα είσαι για το κράτος. Άρα, ή πληρώνεις ή μπορείς να χαθείς να εξαφανιστείς.

Αν κάποιος νομίζει πως με τα τρία χιλιάρικα καθάρισε, τον γελάσανε. Γιατί, εντάξει ζει, αλλά πού ζει; Άστεγος είναι; Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να δηλώσει άστεγος, αλλά αν έχει ένα κεραμύδι πάνω απ' το κεφάλι του αυτό σημαίνει πως πληρώνει τουλάχιστον 40€ για κάθε τετραγωνικό. Είτε το σπίτι είναι δικό του, είτε το έχει νοικιάσει, είτε του το έχουν δώσει τσάμπα. Που ειδικά αυτό το τελευταίο ισχύει μόνο για συγγενείς Α' βαθμού (γονείς - παιδιά). Δηλ. τι τώρα, 3.000€ για 75 τετραγωνικά είναι πολλά. Υπάρχει κανείς που δίνει λιγότερα; Η απάντησή μου είναι πως ναι, στο χωριό μου π.χ. το νοίκι μπορεί να είναι ακόμα και 50€ 100€ το μήνα για ένα τόσο σπίτι. Αλλά ο φοροσυντάκτης δεν ενδιαφέρεται για το πόσο δίνεις πράγματι. Ή μάλλον ενδιαφέρεται (έχοντας βάλει κάποια μίνιμουμ) αλλά για να φορολογήσει αυτόν που τα παίρνει. Γι' αυτόν που τα δίνει, καλά κάνει και τα δίνει.

Τελειώσαμε; Μπα, όχι βέβαια. Γιατί μπας κι έχεις ένα αυτοκινητάκι να μετακινείσαι; Αυτό σημαίνει τόσα ανάλογα με τα κυβικά του. Εγώ π.χ. έχω ένα αυτοκίνητο 1800 κυβικά που είναι κάμποσων χρονών. Αυτό σημαίνει, λέει, πως έχω επιπλέον έσοδα 5.300€. Πώς προκύπτει αυτό; Επειδή εγώ έχω τη λόξα και κρατάω σημειώσεις για το πόσα ακριβώς μου κοστίζει το αυτοκίνητο, καμιά χρονιά δεν ξόδεψα παραπάνω από τρία χιλιάρικα γι' αυτό. Και μιλάω για όλα του τα έξοδα, από ασφάλειες και τέλη κυκλοφορίας μέχρι βενζίνες και διόδια. Και κάνω και κάμποσες βόλτες. Αν περιόριζα τις κινήσεις του μόνο στις απαραίτητες (όπως ξέρω πως έχουν κάνει πολλοί) θα ξόδευα μπορεί και τα μισά. Το ερώτημά μου είναι: αφού ξοδεύω 3 χιλιάδες γιατί με φορολογεί για 5; Μα, λένε οι εγκέφαλοι, για να μπορείς να ξοδεύεις 3 πρέπει να έχεις παραπάνω, να σου μείνουν κιόλας. Σύμφωνοι. Αφού μου είπες πως ούτως ή άλλως έχω 3 επειδή αναπνέω. 3 + 3 κάνουν 6, παραπάνω από τα 5 που λες. Όχι, σου λένε. Σου περισσεύουν κι άλλα γι' αυτό το έχεις το αυτοκίνητο.

Τι σημαίνει το δια ταύτα για όλ' αυτά; Το 1/4 περίπου από τα εισοδήματα που θα έπρεπε να έχεις σύμφωνα με τους λογαριασμούς τους θα πρέπει να το πληρώσεις. Κι αν με έχεις ένα μισθό, σε συγχωρούμε, ξέρουμε τι ζόρι έχουν οι μισθωτοί, σου κάνουμε σκόντο 2 χιλιάρικα (κατ' αποκοπή). Αν όμως είσαι άνεργος ή έχεις δικό σου μαγαζί κλπ, τότε πρέπει να βρεις να πληρώσεις: 750€ γιατί ζεις. Άλλα τόσα γιατί έχεις σπίτι και πάει λέγοντας.

Το πρόβλημα στο θέμα σπίτι ή αυτοκίνητο είναι πως μπορεί κάποιος να έχει ένα (ακόμα και αξιοπρεπές) τέτοιο είτε γιατί το βρήκε κληρονομιά είτε τ' αγόρασε σε καλύτερες εποχές. Όμως τα λάθη πληρώνονται. Σπίτι ήθελες; Πλήρωνε. Χαράτσι, τέλη, αλλά και τεκμήριο. Κι αν δεν έχεις να τα πληρώσεις, ο Πάγκαλος έδειξε το δρόμο: Πούλα. Τώρα, αν δεν μπορείς ούτε να (ξε)πουλήσεις είσαι άχρηστος. Συμπέρασμα; Δεν πρέπει να υπάρχεις. Αν εξαφανιστούμε όλοι απ' αυτό το μέρος τότε οι κυβερνώντες θα μπορούνε να κυβερνιώνται ήσυχοι μεταξύ τους!!!