Προεκλογικά

Το καλοκαίρι του 1996 ήρθε ο πολυαναμενόμενος διορισμός μου ως μόνιμου καθηγητή. Τότε υπήρχα ακόμα η επετηρίδα, δηλαδή διοριζόμασταν ανάλογα με τη σειρά που είχαμε κάνει αίτηση (κι αυτό είχε να κάνει με το πότε πήραμε το πτυχίο. Η πλάκα είναι πως ο Γιώργος είχε τελειώσει μια βδομάδα πριν από μένα αλλά το καθυστέρησε για να ορκιστούμε μαζί. Μαζί φύγαμε απ' τη γραμματεία και πήγαμε στη νομαρχία Ιωαννίνων και μαζί καταθέσαμε τα χαρτιά μας, αλλά τελικά βρέθηκα εγώ εκείνη τη μέρα κι ο Γιώργος την επόμενη!). Το '96 λοιπόν αποφάσισα να κάνω αίτηση για διορισμό στα "δυσπρόσιτα", περιοχές δηλαδή που δεν ήταν εύκολες και δεν τις ήθελαν για διορισμό εκεί. Μπαίναμε σε μια ξεχωριστή λίστα κι αναλαμβάναμε την υποχρέωση να παραμείνουμε για 3 χρόνια στο σχολείο διορισμού (γιατί διοριζόμασταν κατευθείαν σε συγκεκριμένο σχολείο). Φεύγω από τον Πύργο που με είχε θρέψει για τέσσερα χρόνια (δούλευα αναπληρωτής σε σχολεία της περιοχής, αλλά και σε άλλες δουλειές απ' έξω, είχα βγάλει τότε πολλά λεφτά, όλα δηλωμένα στην εφορία, αλλά δεν μ' ένοιαζε, λεφτά να βγαίνανε) και πάω για Διδυμότειχο.

Η Ηλεία που ήμουνα μέχρι τότε ήταν η μάνα όλων των πολιτικών. Πολιτικοί απ' όλο το φάσμα της βουλής κατάγονταν απ' την Ηλεία αλλά και μαι ζώνη γύρω απ' αυτήν (Τριφυλία, Γορτυνία και κομμάτι της Αχαΐας). Και σήμερα ισχύει αυτό, αλλά τότε παραήταν. Ποιον να πρωτοθυμηθώ: Σκουλαρίκης, Σημίτης, Κοντογιαννόπουλος, Κωνσταντόπουλος, Αβραμόπουλος (των Αθηναίων) Κούβελας (ο Μακεδονάρχης :) ) κι αν πιάσουμε και τη ζώνη γίνεται χαμός. Ρουσφέτια στην περιοχή δεν γύρευε κανείς, ήταν αυτονόητο (!) πως θα γίνουν. Παρ' όλ' αυτά, στα σχολεία το χρήμα ήταν μετρημένο. Πάντα στο όριο είτε για χαρτιά και υλικά είτε για θέρμανση ποτέ δεν είχαμε την αίσθηση πως μπορούσαμε να ξοδέψουμε όσα μας έρχονταν στο νου.

Και πάω λοιπόν στο Διδυμότειχο. Και τη μέρα του αγιασμού αρχίζουν να σφυρίζουν πάνω απ' το κεφάλι μου κάποια εκατομμύρια. Ο δήμαρχος όποτε γινόταν κουβέντα όλο κλαιγόταν, εμείς που είμαστε οι ακρίτες κι είμαστε παραπεταμένοι και τέτοια. Και τα πίστευα. Και ξαφνικά, εκεί που ήταν συγκεντρωμένα δυο γυμνάσια και δυο λύκεια για να γίνει ο αγιασμός (είχαμε κοινή αυλή κι έτσι γινόταν μια φορά) άρχισαν οι δωρεές. Όχι στα σχολεία για τις ανάγκες τους (που αργότερα διαπίστωσα πως δεν υπήρχε πρόβλημα) αλλά στους μαθητές. Από 500 χιλιάρικα (νομίζω) σε κάθε λύκειο για την εκδρομή της Γ' τάξης, Κι εκτός απ' τα δυο λύκεια που ανέφερα παραπάνω ήταν και το ΤΕΛ. Το ένα με 30 μαθητές στην Γ' το άλλο με 50 και το άλλο με 80, το καθένα έπαιρνε το ίδιο ποσό (γιατί η αναγγελία αυτή έγινε πραγματικότητα). Επίσης ο κάθε πρώτος μαθητής σε κάθε τάξη και σχολείο θα είχε 100 χιλιάδες κι ο πρώτος όλων (που δεν θυμάμαι πώς οριζόταν) από κάθε σχολείο αντί για 100 θα έπαιρνε 300. Υπολόγισα θυμάμαι πως εκείνη τη μέρα άκουσα πως θα δοθούν έτσι, στο τσάμπα πάνω από 3 εκατομμύρια, το πώς μοιράζονταν δεν είμαι σίγουρος, έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τότε.

Πώς και τα θυμήθηκα όλ' αυτά; Από κάτι παρόμοιο που έγινε αυτές τις μέρες στο δήμο μου. Ας σημειωθεί πως το '96 ΔΕΝ ήταν χρονιά δημοτικών εκλογών. Ούτε η επόμενη που τα ποσά ξανακυκλοφόρησαν, αλλά πια δεν μου έκανε εντύπωση.

Όμως φέτος, σε λίγες μέρες έχουμε δημοτικές εκλογές. Κι ο δήμος μας αποφάσισε να κάνει ένα διαγωνισμό που έγινε αυτές τις μέρες, Λίγο πριν ψηφίσουμε δηλ. Για τους μαθητές της Γ' γυμνασίου, όλων των γυμνασίων της περιοχής. Στη γλώσσα και τα μαθηματικά. Κι από κάθε σχολείο οι δυο πρώτοι (ένας στο ένα και ένας στο άλλο) θα κέρδιζαν ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Συμμετείχαν καμιά πενηταριά άτομα κι οι "τυχεροί" θα ήταν δέκα.

Επίσημα, ο διαγωνισμός γίνεται για προώθηση της φιλομάθειας και της γνώσης. Γιατί εγώ δεν πείθομαι. Έγινε λέει και πέρυσι. Ούτε αυτό με πείθει. Για μένα ένα τέτοιο ταξίδι κοστίζει αρκετά. Κι αν κρινόταν απαραίτητο να δοθεί αυτού του είδους το δώρο, θα αρκούσε να είναι για δυο μαθητές κι όχι για δέκα. Και να πάνε με τους γονείς τους (τώρα θα τους συνοδέψουν δυο καθηγητές, δώρο για τη Σαββατιάτικη απασχόλησή του). Έξι άτομα, τα μισά δηλ. άρα και τα μισά έξοδα (αλλά πολύ λιγότερη διαφήμιση).

Απ' την άλλη, ο δήμος ζητάει να στηρίξουμε τις "κοινωνικές δομές"!