Νομοθεσία Α' Λυκείου

Έγραφα στο προηγούμενο πως η νομοθεσία για την Α' Λυκείου πάσχει. Τα προβλήματα αρχίζουν με αυτά που ορίζονται στον Ν. 4186 που λέγαμε. Γιατί από φέτος οι μαθητές της Α' λυκείου (Γενικού και Επαγγελματικού) πάνε σε ένα άλλο λύκειο που μπορεί να μην αλλάζει το όνομά του, αλλά αλλάζουν οι διαδικασίες του. Η φετινή Α' ΓΕΛ είναι διαφορετική από την περυσινή, όχι μόνο γιατί άλλαξαν οι μαθητές της αλλά γιατί άλλαξαν οι διαδικασίες εξέτασης και προαγωγής. Και μέχρι τώρα δεν το κατάλαβαν οι μαθητές (ακόμα κι αν κάποιοι με έναν μαγικό τρόπο επαναλαμβάνουν την τάξη) ούτε πολύ περισσότερο οι γονείς. Γιατί τα μαθήματα εν πολλοίς είναι ίδια. Όταν όμως θα βγουν τ' αποτελέσματα, τότε θα φανεί η διαφορά. Βέβαια, ειδικά για την Α' είναι η τρίτη αλλαγή μέσα σε τρία χρόνια, από το 2011 κάθε χρόνο ισχύει και κάτι διαφορετικό για την προαγωγή των μαθητών.

Το θέμα είναι πως στο άρθρο 2 του νεόυ νόμου αναφέρεται αναλυτικά ποια μαθήματα διδάσκονται σε κάθε τάξη και πόσες ώρες (αν και, στο άρθρο 42 προβλέπεται πως με ΠΔ μπορεί ν' αλλάζουν). Και ακόμα χειρότερα, στο άρθρο 3 αναφέρει το πώς γίνεται η αξιολόγηση των μαθητών. Που προφανώς δεν μπορεί να το εξαντλήσει το θέμα. Κι έτσι αναφέρει ότι "Απαραίτητη προϋπόθεση για την προαγωγή του μαθητή αποτελεί: α) η επίτευξη γενικού βαθμού ίσου ή ανώτερου του δέκα (10) και β) Μ.Ο. προφορικής και γραπτής βαθμολογίας κατά διακριτό γνωστικό αντικείμενο των μαθημάτων: Ελληνικής γλώσσας, Μαθηματικών τουλάχιστον δέκα (10) και τουλάχιστον οκτώ (8) σε καθένα από τα υπόλοιπα μαθήματα." Μόνο που δεν λέει ποια είναι η κλίμακα της βαθμολογίας. Από το 1 μέχρι το 20 που ισχύει στο Γυμνάσιο ή από το 0 στο 20 που ίσχυε στο Λύκειο; Ή μήπως απ' το 1 μέχρι το 10 που ισχύει στο Δημοτικό; Ή κάτι άλλο; Αν δεν δώσεις όρια, δεν έχει νόημα να λες πως πρέπει να πετύχει κάποιος τόσο. Γενικά στην ερώτηση αυτή είναι πως ισχύει το 0 - 20 που καθορίζει το ΠΔ 60 που λέγαμε. Αλλά κάτι τέτοιο δεν το αναφέρει ο νόμος. Χώρια που ένας νόμος είναι ισχυρότερος απ' το ΠΔ, άρα το ΠΔ καταργείται αυτόματα από το νόμο.

Πάμε παρακάτω. Ο νόμος ορίζει πως τα θέματα τα μπαίνουν κατά 50% από τράπεζα θεμάτων. Όμως σε ποια ύλη; Το ΠΔ 60 ορίζει στο άρθρο 16 πως η εξεταστέα ύλη στα μαθήματα που εξετάζονται μέσα στο σχολείο (ενδοσχολικά το λέμε) είναι τα 2/3 της διδακτέας. Αλλά αν τα θέματα τα παίρνεις με κλήρωση πώς μπορείς να εξασφαλίσεις πως το θέμα που κληρώθηκε είναι απ' την ύλη που όρισε ο διδάσκων; Έτσι με ΥΑ (που βγήκε μόλις στα μέσα του Φλεβάρη) καθορίζεται κοινή πανελλαδικά εξεταστέα ύλη. Αλλά αν έχω τη συγκεκριμένη εξεταστέα ύλη που είναι εξαρχής προκαθορισμένη, για ποιο λόγο θα κάνω κάτι παραπάνω; Η πρακτική αυτή ταύτισης της διδακτέας με την εξεταστέα υπάρχει για τα μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικά, αλλά όταν τα ίδια μαθήματα εξετάζονται ενδοσχολικά, εξακολουθεί να ισχύει ο περιορισμός στα 2/3. Τώρα;

Και δεν φτάνει αυτό, αλλά λεπτομέρειες για το πώς θα εξεταστούν τα διάφορα μαθήματα, τι θέματα θα μπουν δηλαδή, υπάρχουν σε ένα έγγραφο του υπουργείου που κυκλοφόρησε στις αρχές του Μάρτη και δεν είναι ούτε καν υπουργική απόφαση (άρα δεν υπάρχει σε ΦΕΚ). Τι ακριβώς είναι; Και ποιος το νομιμοποιεί; Ποιος λέει πως πρέπει να γίνουν οι εξετάσεις; Κανένας. Μα έχει από κάτω την υπογραφή του υπουργού. Ε, και; Ό,τι υπογράφει ένας υπουργός δεν είναι νόμος (χώρια που απ' την κατανομή αρμοδιοτήτων εντός υπουργείου, έχω την εντύπωση πως για το συγκεκριμένο θέμα αρμόδιος είναι ο υφυπουργός). Και βασικά και το ίδιο το έγγραφο λέει πως απλά στέλνει τις οδηγίες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Που δεν είναι θεσμοθετημένες, αλλά να τις εφαρμόσουμε. Και στο ίδιο έγγραφο λέει πως ενώ ο νόμος προβλέπει εξετάσεις με θέματα πανελλαδικά σε όλα τα μαθήματα, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει, γιατί προωθείται σχετική νομοθετική ρύθμιση. Που αν δεν ψηφιστεί τι γίνεται; Τι θα εφαρμοστεί; Με ποιανού ευθύνη; Ε, το "νομιμοποιούμε" και εκ των υστέρων. Εμείς αποφασίζουμε. Τόσο καλά.

Βέβαια, αν προσφύγει κάποιος στα δικαστήρια, ίσως δικαιωθεί. Και μπορεί ακριβώς αυτό να είναι το ζητούμενο. Κάποιοι που έχουν τη γνώση και τις δυνατότητες να μπορέσουν να παρακάμψουν τις συμπληγάδες του νόμου. Ποιες ακριβώς; Κανείς δεν ασχολείται. Χαρακτηριστικά, σε συζήτηση που είχαμε εκπαιδευτικοί με σύμβουλο για το πώς βγαίνει ο βαθμός προαγωγής στην Α' λυκείου ακούστηκε το εξής αμίμητο: "Τι σας νοιάζει εσάς; Αφού τα αποτελέσματα θα τα βγάλει ο Νέστορας"! (Νέστορας λεγόταν το πρόγραμμα που έκανε ηλεκτρονική διαχείριση του σχολείου και φέτος έχει αντικατασταθεί από το ιντερνετικό Μαϊσκούλ- μια βάση που εκτός απ' τ' αποτελέσματα έχει και ένα σωρό δεδομένα των μαθητών κι έχει προκαλέσει πολλές και διάφορες αντιδράσεις), Αν είναι δυνατόν να μην μας ενδιαφέρει και να μην ξέρουμε το πώς βγαίνει η βαθμολογία (που θα κληθούμε να την επικυρώσουμε με πράξη του συλλόγου) και να μην μπορούμε να ελέγξουμε αν είναι σωστή, γιατί αυτό θα τα κάνουν κάποιοι γκουρού. Που μπορεί να μην εφαρμόζουν το γράμμα του νόμου, αλλά ξέρουν το πνεύμα του νομοθέτη κι αυτό θα εφαρμόσουν:)

Εννοείται πως όταν ο προγραμματισμός είναι ανύπαρκτος, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται απορίες κι αντιφάσεις. Αλλά γιατί όχι; Έχω την εντύπωση πως κάτι τέτοιο είναι το ζητούμενο. (Για το τι έχει να γίνει όταν θα βγουν τ' αποτελέσματα για το ποιοι και πόσοι προάγονται από την φετινή Α' λυκείου δεν θέλω να το σκέπτομαι, Αλλά τότε οι εκλογές θα 'χουν γίνει. Άρα, ποιος νοιάζεται. Λιγότεροι μαθητές, λιγότερα σχολεία, λιγότεροι καθηγητές, λιγότερα έξοδα. Μια χαρά προχωράμε).