Κωνσταντινούπολη του 1900

Μου ήρθε προχθές μια συλλογή καρτών με επιχρωματισμένες φωτογραφίες από την Κωνσταντινούπολη του περασμένου αιώνα (αν και οι τρεις πρώτες είναι της Προύσας). Μ' άρεσε πολύ κι είπα να τη μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Το μόνο πρόβλημα είναι πως οι περιγραφές είναι τυπωμένες στις κάρτες και δεν διαβάζονται εύκολα. Πάντως, παρά τα όσα έχουν αλλάξει μέσα σε έναν αιώνα (από το ίδιο το καθεστώς της πόλης μέχρι τα κτίρια και τη ζωή γενικότερα) εγώ μπορώ να περηφανευτώ πως αναγνώρισα τα περισσότερα. Απολαύστε τις.

Επίσκεψη στο Πατριαρχείο

Κυριακή πρωί ήμασταν στην Κωνσταντινούπολη. Θρήσκος δεν είμαι, αλλά μιας και βρισκόμαστε στην Πόλη τέτοια μέρα πρέπει να επισκεφτούμε το Φανάρι, να λειτουργηθούμε στο Πατριαρχείο. Υπάρχουν αρκετές εκκλησίες να διαλέξουμε, όμως νομίζω πως ενδείκνυται ο Άγιος Γεώργιος που είναι ο πατριαρχικός ναός. Από μακρυά δεν φαίνεται καν πως υπάρχει εκκλησία εκεί. Σαν μοναστήρι περιτειχισμένο, πρέπει να βρεις την είσοδο και να μπεις στην αυλή για να πας στην εκκλησία. Καμιά μεγαλοπρέπεια, τίποτα το λαμπρό όπως π.χ. η Αγια-Τριάδα στην Ταξίμ. Βέβαια, βρίσκεται σε χώρα που η ορθόδοξη πίστη είναι μειοψηφία, αλλά περίμενα λίγο μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια.

Πλατεία Ταξίμ

Η πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη είναι κάτι σαν την δική μας πλατεία Συντάγματος. Είναι η κεντρική πλατεία της πόλης, απ' αυτή ξεκινάει ένας ιδιαίτερα εμπορικός δρόμος, εδώ γίνονται οι μεγάλες διαδηλώσεις. Η διαφορά είναι πως στο κέντρο της δεσπόζει ένα μνημείο. Και αυτό το μνημείο είναι για την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας αλλά και για την νίκη των Τούρκων εναντίον των Ελλήνων το Σεπτέμβρη του 1922 :( (με ό,τι μνήμες μπορεί να ξυπνάει στους Έλληνες).

Φαγητά και γλυκά της Ευρώπης

Η Κατερίνα μου έστειλε μερικές διευθύνσεις από ένα σάιτ με φωτογραφίες από διάφορες χώρες της Ευρώπης (με την ευρεία έννοια - ακόμα κι απ' το Καζακστάν έχει :) - ε, όχι και Ευρώπη το Καζακστάν). Μεταξύ αυτών έχει και φαγητά αλλά και γλυκά, κάτι που ενδιαφέρει το μπλογκ. Ένα από κάθε χώρα, (στα γλυκά έχει και περιγραφή - στα αγγλικά - από κάτω). Αλλά να βγάζει και Αζέρικα τα ντολμαδάκια;
Άλλα θέματα που μ' άρεσαν είναι τα λεωφορεία, το μετρό και το τραμ σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις αλλά και με τα τρένα.

Τουρκία: Ποτά του δρόμου

Έγραφα για το φαγητό του δρόμου, ας δούμε και το τι μπορεί κανείς να πιει όταν περπατάει στην Κωνσταντινούπολη. Η ποικιλία σαφώς μικρότερη, αλλά όχι πως δεν υπάρχουν αρκετές επιλογές. Στην Τουρκία δεν υπάρχουν γαστριμαργικοί μονόδρομοι :)

Κωνσταντινούπολη: Φαγητό του δρόμου

Όταν περπατάει κανείς στους δρόμους της Αθήνας, τι πάγκο μπορεί να βρει για να αγοράσει να φάει κάτι; Βασικά με κουλούρια. Σε καμιά βόλτα (και βραδάκι) μπορεί να βρεθεί κάποιος με καλαμπόκια ψητά ή μαλλί της γριάς. Το χειμώνα ίσως με κάστανα. Γενικά οι πάγκοι εξαφανίζονται. Μόνο σε εκδηλώσεις μπορεί να δεις επιπλέον σουβλάκι (το λεγόμενο βρώμικο). Αντίστοιχα στο Μόναχο θυμάμαι πως μόνο καστανάδες ήταν στο δρόμο (κι αυτοί σε σπιτάκια, όχι έτσι χύμα). Αντίθετα στην Κωνσταντινούπολη βρήκαμε μεγάλη ποικιλία και κάθε ώρα. Πολλές επιλογές για φαγητό πρόχειρο ή και πιο ουσιαστικό.

Αλλαγές του ποδαριού

Στη φύση δεν αρέσουν τα κενά. Όταν κάπου μένει ένα κενό, κάτι γίνεται και καλύπτεται από τα διπλανά. Έτσι, συνήθως τα όποια κενά δημιουργούνται δεν τα παίρνουμε χαμπάρι. Αλλά αυτό δεν γίνεται μόνο στη φύση. Το ίδιο συμβαίνει καθημερινά γύρω μας. Ποιας για παράδειγμα παίρνει χαμπάρι καθώς οδηγεί (ή περπατάει) στην Αθήνα, ότι έφυγε απ' τη Βασιλέως Κωνσταντίνου και μπήκε σε άλλο δρόμο, π.χ. στη Βασιλίσσης Σοφίας προς τα βόρεια ή στην Αρδηττού προς τα νότια; Ή αντίστοιχα από την Εγνατία στην Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη, από την Αβέρωφ στη Δωδώνης στα Γιάννενα (στο χάρτη βλέπω και μια Ελευθερίου στη μέση, καινούρια θα είναι) κι ο καθένας θα ξέρει κάποια τέτοια περίπτωση απ' την περιοχή του.

Μανιτάρια αλά κρεμ

Τον τελευταίο καιρό έχω γράψει αρκετά για την Τουρκία κι έχω πολλά ακόμα (έχω ανεβάσει πάνω από 200 φωτογραφίες μέχρι στιγμής και τις έχω ταξινομήσει σε καμιά 80αριά αναρτήσεις :) ), αλλά χρειάζεται πότε πότε και καμιά αλλαγή. Έτσι, είπα να κάνω ένα διάλειμμα, ευκαιρία σήμερα να βάλω καμιά συνταγή πάλι, να κάνουμε και κάνα γευστικό ταξίδι :). Και λέω να βάλω ένα μεζεδάκι που έφτιαξα προχθές: μανιτάρια αλά κρεμ. Πολλές φορές τα είχα φάει (ειδικά σε μια πιτσαρία, τα χρόνια εκείνα που έμενα στον Πύργο) και πάντα είχα απορία πώς γίνεται κι είναι έτσι κρεμώδη. Τελικά το μυστικό ήταν το τυρί. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ναι, χρειάζεται και τυρί.

Τουρκία: Κάπνισμα; Απαγορεύεται.

Πολλές φορές, όταν μιλάμε για το κάπνισμα λέμε πως εμείς (οι Έλληνες δηλ.) κι οι Τούρκοι είμαστε θεριακλήδες και πως το κάπνισμα είναι κάτι που δεν το περιορίζουμε εύκολα. Κι όσον αφορά τους Έλληνες πράγματι το τσιγάρο είναι δείγμα μαγκιάς, αλλά και αντίστασης. Του Έλληνος ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει. Μπορεί να του κόβουν τα μιστά και να μην αντιδράει, αλλά το τσιγάρο δεν δέχεται να του το κόψουν. Κι όταν προσπαθήσουν κάτι τέτοιο αντιστέκονται όλοι μαζί. Καπνιστές και μη καπνιστές Κι οι μαγαζάτορες από κοντά, γιατί λέει, οι καπνιστές δεν θα πηγαίνουν για καφέ ή φαγητό κλπ αν δεν τους επιτρέπουν να καπνίζουν. Κι έτσι, παρά την ύπαρξη σχετικών απαγορευτικών νόμων, όλοι τους παραβιάζουν.

Τουρκία: Ο ναργιλές

Ο ναργιλές είναι κάτι που το απολαμβάνουν άνδρες και γυναίκες. Αλλά η ετοιμασία θέλει δουλειά. Κόστος 20 - 25 λίρες. Κι όποτε χρειάζεσαι, έχεις ενίσχυση από κάρβουνα. Σε ανοιχτούς χώρους πάντα, αλλά έχει πέραση:)

Η σχέση μου με το τυρί

Σήμερα λέω να το παίξω Κάκτος - Γς. Αυτός που τα σχόλιά του στου Σαραντάκου τα μεταφέρει και στο μπλογκ του. Εντάξει, όχι όλα, αυτά που έχουν σαν θέμα τις προσωπικές του ιστορίες. Για σήμερα λοιπόν αποφάσισα να μεταφέρω κι εγώ ένα σχόλιο που έκανα πριν λίγες μέρες. Μόνο που εδώ θα υπάρξει μια διαφοροποίηση: το κείμενο θα είναι ξαναδουλεμένο κι όχι σκέτο κοπιπάστι!

Τουρκία: Υποχρεωτική τήρηση μονόδρομου

Κι όποιος τολμά ας μπει ανάποδα στο μονόδρομο. Περνάγαμε και είδαμε αυτά τα καρφιά και σχολιάζαμε πως μ' αυτόν τον τρόπο κανένα αυτοκίνητο δεν περνάει από πάνω τους. Κι εκείνη την ώρα έρχεται ένα αυτοκίνητο και περνάει ωραία και καλά. Προβληματισμός. Τι γίνεται και τι νόημα έχουν αυτά τα σίδερα; Τα βλέπω καλύτερα και καταλαβαίνω. Αν θέλει το αυτοκίνητο να βγει, τα δόντια διπλώνουν και περνάει χωρίς πρόβλημα. Αν όμως θελήσει να μπει, κοντράρουν κι ο επίδοξος παραβάτης θα σκίσει τα λάστιχά του. Απλό και λειτουργικό.

Διαφορές μισθών

1. Η είδηση: Υπάρχουν ακόμα υπάλληλοι που αμείβονται περισσότερο από άλλους
2. Η προτεινόμενη λύση: Νέο μισθολόγιο που θα είναι πραγματικά ενιαίο κλπ και θα απαλείψει τις διαφορές.
3. Η πραγματική συνέπειά της: Έρχονται νέες μειώσεις μισθών σε όλους. Η ψαλίδα θα κλείσει κάπως (μπορεί και τελείως) αλλά θα υπάρξουν διάφορες παρεμβάσεις που θα την ξανανοίξουν. Οπότε θα πάμε πάλι στο 1 :)

Κι ούτω καθεξής. Κάθε δυο τρία χρόνια θα γίνεται αυτός ο κύκλος. Πότε θα σταματήσει και πού; Δεν μπορώ να προβλέψω.
Κάτι πρέπει να γίνει και να σπάσει αυτός ο κύκλος. Νισάφι πια.

Τουρκία: Τιμές εισιτηρίων στα καραβάκια

Για να πάω στ' Αϊβαλί (και να ξεκινήσω την εκδρομή μου στην Τουρκία) έβγαλα τα εισιτήρια (είχα και κάποιες περιπέτειες, αλλά ας μην πιάσω τη γκρίνια) μετάβασης και επιστροφής. Κόστος; 10€ το άτομο. 5 να πας και 5 να γυρίσεις. Μόνο. Μαζί με τα δικά μου εισιτήρια, έβγαλα και της Ειρήνης που θα ερχόταν αεροπορικά. Πάλι 10€. Γιατί δεν περίμενα να τα βγάλω απ' την Τουρκία; Γιατί από κει το κόστος είναι 30€. Μα θα ήταν μονή διαδρομή (κι όχι με επιστροφή); Δεν έχει σημασία. Είτε έτσι είτε αλλιώς οι τιμές είναι αυτές. 10 από Μυτιλήνη, 30 από Αϊβαλί είτε για απλή διαδρομή είτε με επιστροφή!!!

Νοσοκομεία και σεκούριτι

Τα θέματα υγείας δεν έχουν τελειωμό. Όχι με την κατάσταση της υγείας τη δική μου ή κάποιου άλλου αλλά με την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο παροχής υπηρεσιών υγείας. Κυρίως όσον αφορά τον ΕΟΠΠΥ. Κι είναι τόσο που όλο λέω να καταπιαστώ με κάποια απ' αυτά κι όλο το αναβάλω. Έτσι σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι που άπτεται του θέματος αλλά είναι λίγο διαφορετικό. Πρόσφατα νοσηλεύτηκα για δυο μέρες σ' ένα νοσοκομείο. Με το που μπήκα, η γραμματέας της κλινικής αφού έγραψε τα στοιχεία μου σε 4 - 5 χαρτιά - παραπεμπτικά, μου έδωσε κι ένα χαρτάκι για να έχω μόνιμα ένα συνοδό. Το γιατί χρειαζόταν αυτό το χαρτάκι το κατάλαβα καλά τις αμέσως επόμενες ώρες.

Τουρκία: Ισοτιμία λίρας

Η Τουρκία, όπως έγραφα τις προάλλες, έχει για νόμισμά της τη λίρα. Η καλύτερα την τούρκικη λίρα όπως είναι η επίσημη ονομασία της ή και τη νέα τούρκικη λίρα όπως λέγεται η σημερινή, μικρή διαφορά έχει αυτό, απλά υπενθυμίζει το κόψιμο των μηδενικών που έγινε το 2005. Μιας και η λίρα είναι εθνικό νόμισμα, μπορεί να παίζει με την ισοτιμία όπως θέλει και ανάλογα πώς τη βολεύει. Κι όταν λέμε να παίζει εννοούμε πως η ισοτιμία αλλάζει κάθε στιγμή. Στη φωτογραφία ένα στιγμιότυπο που πετύχαμε την καλύτερη ισοτιμία ευρώ - λίρας, όταν ένα ευρώ έδινε 2,906 λίρες. Η μέση τιμή που πέτυχα ήταν 2,85 ενώ η πρώτη μου αλλαγή (κι η μεγαλύτερη) έγινε με 2,8. Μικροδιαφορές, αλλά αν έχεις να αλλάξεις αρκετά ευρώ σου βγαίνει κάνας καφές ή κάνα φαΐ στο έτσι :)

Τυροχαλβάς

Πριν ξεκινήσουμε για την Τουρκία έψαξα και βρήκα οτιδήποτε σχετικό είχα. Χάρτες, φυλλάδια κλπ. Μεταξύ αυτών και δυο ΝτιΒιΝτι από την εκπομπή της Μάγιας Τσόκλη "Ταξιδεύοντας" που το έδινε με ένα ταξιδιωτικό περιοδικό που έβγαλε για λίγον καιρό. Το ένα για τα Μικρασιατικά παράλια και τ' άλλο για την Κωνσταντινούπολη. Στο πρώτο ξεκίναγε το οδοιπορικό της απ' το Τσανάκαλε και έλεγε πως είδε κι έπαθε να βρει τυροχαλβά (peynir helvasi - πεϊνίρ χαλβασί), την τοπική σπεσιαλιτέ.

Τοματάκι γλυκό

Το τοματάκι (ή ντοματάκι) είναι ένα ακόμα από τα γλυκά του κουταλιού (μαζί με το κολοκύθι) που τα φτιάχνει συνήθως η θεία Βενετία. Εξίσου ή και περισσότερο μπελαλίδικο, δεν το έχω φτιάξει εγώ, αλλά είναι μια παραδοσιακή συνταγή και καλό είναι να μπει εδώ για να μην χαθεί. Η πρώτη ύλη του είναι τα μακρόστενα μικρά τοματάκια, αυτά που συνήθως τα λέμε πομοντόρια (αν και, πόμο ντ' όρο αναλυτικά ή πομοντόρο, μια λέξη, είναι γενικά η τομάτα στα ιταλικά. Τώρα γιατί μόνο αυτή η ποικιλία κράτησε το όνομα στα ελληνικά, άγνωστο) ή πομιντέρια ή κομιντέρια και κάμποσες ακόμα παραλλαγές.

Τουρκία: Αποχέτευση ομβρίων.

Το να φτιαχτεί δίκτυο αποχέτευσης είτε λυμάτων είτε ομβρίων υδάτων είναι αρκετά δύσκολο. Και για το πρώτο δεν υπάρχει εύκολη λύση. Αλλά για το δεύτερο που τα νερά δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη βρομιά; Τι έκαναν στην Τουρκία για να λύσουν το πρόβλημά τους; Μια απλή πατέντα που την έχω δει και στην Ελλάδα αλλά σε περιορισμένο βαθμό (κι όχι τόσο καλοφτιαγμένη): Ένα λαρνάκι στη μέση του δρόμου που μαζεύει τα νερά και τα οδηγεί εκεί που υπάρχει δίκτυο. Δουλεύει; Ικανοποιητικά θα έλεγα :)

Γαλακτομπούρεκα ατομικά

Παρόμοια με το γαλακτομπούρεκο που είχα βάλει παλιότερα.Αυτή τη φορά όμως σκέφτηκα αφού προσαρμόσω τη συνταγή να τα φτιάξω ατομικά. Τα έφτιαξα το Δεκαπενταύγουστο για τη γιορτή της Μαρίας κι είπα να τα παρουσιάσω κι από δω.

Τουρκία: Μπουγάδα στο δρόμο!

Η εφευρετικότητα στις δόξες της: Ο άλλος είναι μέσα στο αυτοκίνητό του (ταξί) με τις ώρες. Τι να κάνει με κάποια ρούχα του που θέλουν πλύσιμο; Τα πλένει και τ' απλώνει στο πορτμπαγκάζ!

Αγγλικά επικοινωνίας

"Τα αγγλικά είναι η γλώσσα της επικοινωνίας με οποιονδήποτε αλλόγλωσσο". Ένα στερεότυπο που έχω αντιμετωπίσει πολλές φορές. Στην Τουρκία το θυμήθηκα γι' ακόμα μια φορά. Αγγλικά, μόνο στις τουριστικές περιοχές κι εκεί μόνο τα βασικά. Κι όχι μόνο στο δρόμο δεν μπορείς να συνεννοηθείς στα Αγγλικά (ή σε άλλη ξένη γλώσσα) αλλά και στις πινακίδες τους, είτε οι πληροφοριακές των έργων είτε οι ειδοποιήσεις σε αεροδρόμια, τελωνεία κλπ είναι στα τούρκικα και μόνο.

Κέικ με Ζαμπόν και Τυρί

Παρόμοιο με το ψωμί με τυρί και ζαμπόν, αλλά λίγο διαφορετικό, σε στιλ κέικ αυτό. Έτσι έχει γάλα και αυγά μέσα.

Τουρκία: Ποδηλατόδρομοι

Εδώ γελάμε. Αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία, είναι ποδηλατόδρομος στο κέντρο της Πόλης. Ούτε ένα ποδήλατο δεν χωράει, αλλά δεν κυκλοφορούν και ποδήλατα. Στην Πρίγκηπο, μάλιστα (αλλά εκεί δεν υπάρχουν αυτοκίνητα - αντίθετα υπάρχουν αμαξάκια).

Τουρκία: Η φωνή του μουεζίνη

Πέντε φορές τη μέρα από τα μεγάφωνα των τζαμιών ακούγεται η φωνή του μουεζίνη που καλεί τους μουσουλμάνους να προσευχηθούν. Μια αχάραγα, κατά τις τεσσερισήμισι το πρωί, μια κατά τις 8(; ), μια στη 1 και, μια στις 5 και, μια στις 8 και μισή το βράδυ και μια λίγο πριν τις 10 (αυτά ισχύουν γι' αυτήν την εποχή μιας και έχει σχέση με το φως του ήλιου, είναι αρκετά πολύπλοκο το σύστημα υπολογισμού των ωρών που υπάρχει και ειδική εφαρμογή για να βρίσκει ο "καλός" μουσουλμάνος τις ώρες που πρέπει να προσεύχεται). Κι επειδή η προσευχή αυτή ακούγεται απ' τα μεγάφωνα των μιναρέδων, ακούγεται σ' όλη την πόλη (την όποια πόλη).

Τουρκία: Αεροπορικές εταιρίες

Όπως αναφέρθηκε τις προηγούμενες μέρες, έκανα ένα ταξίδι στην Πόλη. Διάφορες εντυπώσεις από την εκεί παραμονή μου λέω να βάλω τον επόμενο καιρό. Ειδικά τώρα που τα θυμάμαι, αν και, έχω και κάποιες σημειώσεις. Σε μικρά σημειώματα, όπως τον πρώτο καιρό στη Γερμανία :) Και κάποια στιγμή,μετά τις εντυπώσεις θ' ακολουθήσουν και τουριστικές φωτογραφίες. Η πρώτη επαφή με την Τουρκία είναι ή με κάποιο καραβάκι απ' τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Εγώ χρησιμοποίησα το δεύτερο δρόμο αλλά στη διαδρομή έκανα και παραλαβή από αεροδρόμιο. Όχι το μεγάλο και επίσημο, το Αττατούρκ, αλλά ένα άλλο απ' την ασιατική πλευρά της Πόλης, το Σαμπιχά Γκιοκτσέν (Sabiha Gökçen - η πρώτη Τουρκάλα πιλότος αεροπλάνου) στο οποίο προσγειώνεται η Πήγασος αλλά και μερικές άλλες μικρότερες εταιρίες.

Αλκοόλ και εκλογές

Τα παλιά χρόνια θυμάμαι, την προηγούμενη μέρα απ' τις εκλογές, απαγορευόταν να σερβίρεται αλκοόλ στα μαγαζιά. Έτσι οι μερακλήδες ήταν υποχρεωμένοι να στερούνται το ρακάκι τους εκείνη τη μέρα. Δεν θυμάμαι τι γινόταν τη μέρα των εκλογών, ενώ δεν ξέρω τι συνέβαινε ως προς την πώληση αλκοολούχων από μαγαζιά. Είτε γιατί ήμουνα πολύ μικρός είτε γιατί δεν υπήρχα πρόβλημα τέτοιο. Γιατί θυμάμαι τα σχόλια που έλεγαν πως και τι έγινε που δεν σερβίρουν τα καφενεία (γιατί στο καφενείο τα πίνανε τότε - αλλά και σήμερα στο χωριό, το ίδιο γίνεται) αφού ο καθένας θα μπορούσε να πιει στο σπίτι του. Όλ' αυτά σίγουρα προχουντικά αλλά και στις πρώτες (ή και στις δεύτερες; δεν είμαι σίγουρος) εκλογές μετεκλογικά. Μετά,κάποια στιγμή αυτό σταμάτησε.

Πανσέληνος στην Πόλη

Μιας και το ζήτησε ο Δημήτρης. Η πανσέληνος του Αυγούστου, πάνω από τον πύργο του Λεονάρδου (μέσα στο Βόσπορο). Πίσω το Σκούταρι (Üsküdar). Βέβαια, η φωτογραφία δεν είναι ποιητική, ούτε καν καλή θα έλεγα, αλλά τι να κάνουμε, αυτή έχουμε. Τραβηγμένη μέσα από καραβάκι, επιστρέφοντας από την Πρίγκηπο. Θα ήταν πιο εντυπωσιακό αν η νύχτα ήταν προχωρημένη, αλλά τότε και το φεγγάρι θα ήταν πολύ ψηλά (κι εγώ πολύ κουρασμένος).

Τούρκικη λίρα

Τα παλιά χρόνια, εκεί στο μακρινό 1997 που είχα πρωτοπάει στην Τουρκία, το τοπικό νόμισμα ήταν η τούρκικη λίρα. Ένα νόμισμα υποτιμημένο πολλές φορές αλλά και που συνεχώς έχανε αξία. Θυμάμαι πως μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο από 625 χιλιάδες λίρες που πήρα με 1000 ελληνικές δραχμές την πρώτη φορά, έφτασα να παίρνω 820. Κι επειδή κι οι ίδιοι ξέρανε πως οι τιμές τους ήταν σε χιλιάδες λίρες, συνήθως παραλείπανε τα τρία μηδενικά των χιλιάδων και στη θέση τους βάζανε μια παύλα. Κάποια στιγμή (θαρρώ το 2005) έκοψαν 6 μηδενικά και καθιέρωσαν την νέα τούρκικη λίρα. Και μιας και το νέο στα τούρκικα είναι γενί (yeni) στην αγορά συναλλάγματος ξεχωρίζει με τα τρία γράμματα: TLY

Άλμη

Πολλές φορές χρειάζεται να διατηρήσω κάτι στην άλμη. Παλιά τεχνική, σήμερα τις περισσότερες φορές τα βάζω στην κατάψυξη. Άλλες φορές όμως, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ακόμα και γιατί αλλάζει η γεύση. Με την άλμη π.χ. μπορώ να φτιάξω τουρσί. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μ' άλλον τρόπο απ' το να φτιάξω άλμη. Δίνω λοιπόν εδώ τη βασική συνταγή, αν χρειάζεται πιο δυνατή άλμη, προσθέτω λίγο αλάτι ακόμα.

Κολοκύθι γλυκό

Καλοκαίρι κι εποχή για γλυκά. Κι ευκαιρία που είμαι στο χωριό να μαζέψω καμιά συνταγή απ' τα παλιά, τα παραδοσιακά, τα μη συνηθισμένα. Κι έκανα αρχή με ένα γλυκό που το φρούτο του δεν είναι της εποχής! Γιατί το βάζω τώρα τότε; Εμ, αφού τώρα το έμαθα. Πηγή; η θεία μου η Βενετία, που ασχολείται χρόνια με τέτοια. Το κολοκύθι που αναφέρεται εδώ είναι μια ιδιαίτερη ποικιλία, είναι μεγάλο και άσπρο. Βέβαια, με παρόμοια διαδικασία μπορεί να γίνει γλυκό κι άλλο κολοκύθι: Το κόκκινο, που τότε το γλυκό παίρνει ένα σκούρο κοκκινωπό χρώμα. Ή αυτό που βρίσκουμε στα μανάβικα και στις λαϊκές όλο το χρόνο. Μόνο που στην περίπτωση αυτή πρέπει να είναι πολύ μεγάλο και ώριμο.

Ασβεστόνερο

Το ασβεστόνερο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο όταν φτιάχνουμε γλυκά του κουταλιού (έστω κι αν τρώγονται με πιρούνι, για έναν περίεργο λόγο πάλι του κουταλιού λέγονται). Τι είναι όμως αυτό το ασβεστόνερο; Είναι νερό που παίρνουμε από τον ασβέστη, όπως λέει και το όνομά του. Βέβαια, το ασβεστόνερο ΔΕΝ πρέπει να έχει υπόλοιπα ασβέστη. Θα περιγράψω λοιπόν το πώς το παίρνω.

"Φυλετικές" διακρίσεις

Φυλετικές διακρίσεις όταν λέω εννοώ τις διαφορές στο φύλο κι όχι στη φυλή. Και τέτοιες διακρίσεις σήμερα υπάρχουν στη χρήση της τουαλέτας. Που υπάρχει πολλή φαντασία για το ποια σήματα θα χρησιμοποιηθούν για να επισημανθούν οι διαφορές. Το κλασικό είναι το σχέδιο ενός άνδρα που φοράει πανταλόνια και μιας γυναίκας που φοράει φούστα. Βέβαια, το γεγονός είναι πως όλο και περισσότερες γυναίκες φοράνε πανταλόνια σήμερα, κάτι που δεν φαίνεται να επηρεάζει τη σήμανση.

Γίδα βραστή με τομάτες

Το συγκεκριμένο φαγητό προέκυψε απρόοπτα. Δεν είν' απ' αυτά που συνηθίζω. Πολλές φορές ακούω για γίδα βραστή, αλλά δεν είν' απ' τα κρεατικά που μ' ενθουσιάζουν. Άρα δεν το φτιάχνω. Για μαγειρευτά χρησιμοποιώ το μοσχάρι, για ψητά το χοιρινό. Από τα "ψιλά" ζώα (γιδοπρόβατα δηλ.) μόνο τα μικρά, αρνιά ή κατσίκια κομμένα σε παϊδάκια ή ολόκληρα όπως είναι στο φούρνο (ή στη σούβλα βεβαίως). Και στο χωριό σπάνια γίνονται. Αλλά μια ξαδέρφη μου φίλεψε τη μάνα μου μ' ένα κομμάτι από γίδα που είχε σφάξει. Έμεινε για καιρό στην κατάψυξη περιμένοντας τον κατάλληλο καιρό. Κι αυτός ήρθε προχθές. Μαζί με μπόλικες φρέσκες τομάτες, από τον κήπο της ίδιας ξαδέρφης. Και βγήκε ένα καταπληκτικό φαγητό, όλο τοπικής παραγωγής.

"Του φίλου Χασάνη από την Αντρολύκου"

Ένα συγκλονιστικό αφήγημα.

Μαρμελάδα ροδάκινο

Καλοκαίρι, μπόλικα τα φρούτα, ευκαιρία για καμιά μαρμελάδα. Σειρά είχαν τα ροδάκινα.Όπως σ' όλες τις μαρμελάδες, πρέπει τα φρούτα να είναι ώριμα. Αν είναι πολύ γλυκά μειώνω την ποσότητα της ζάχαρης. Αν και, ροδάκινο λέει ο τίτλος μιας και είναι το πιο συνηθισμένο φρούτο της εποχής (και μιας και μ' αρέσει πολύ) αλλά η ίδια συνταγή μπορεί να γίνει με βερίκοκα (εξίσου συνηθισμένη πρώτη ύλη μαρμελάδας) αλλά και με δαμάσκηνα ή ακόμα και με αχλάδια. Όλα έχουν παρόμοια συμπεριφορά και γίνονται με τις ίδιες αναλογίες (παρόμοια γλυκύτητα).

Μόναχο

Όπως έγραφα πριν μερικές μέρες, πέρυσι ξαναπήγα στο Μόναχο. Μια φωτογραφία από τότε. Οι πύργοι της Φράουενκίρχε και ανάμεσα το άγαλμα της Παναγίας. Μια γωνία λήψης που μ' αρέσει πολύ (το τράβηγμα είναι από την κεντρική πλατεία της πόλης, την Μαρίενπλατς αν έχετε ακουστά). Τι το ιδιαίτερο έχει; Μα ήταν η πρώτη φορά που πέτυχα και τους δυο πύργους χωρίς τίποτα γύρω τους. Από τότε που πήγα μέχρι που έφυγα, ο ένας στην αρχή κι ο άλλος μετά ήταν καλυμμένοι λόγω έργων συντήρησης.

Τυρόπιτα σε φόρμα (πατσαβουρέ - Νατάσας)

Όταν έφερε τη συνταγή για την τυρόπιτα η Νατάσα, είχε γράψει στο πίσω μέρος του χαρτιού ακόμα μια συνταγή για τυρόπιτα, με τα ίδια βασικά υλικά αλλά λίγο διαφορετική αυτή, πιο εύκολη. Δεν πρόλαβα να τη δοκιμάσω αλλά είπα να την παρουσιάσω από δω, είμαι σίγουρος πως θα είναι πεντανόστιμη, το γεγονός πως είναι απ' τη Νατάσα είναι εγγύηση επιτυχίας :)

Γιαουρτλού κεμπάπ (Αναστασίας)

Το γιαουρτλού δεν το έχω φτιάξει καμιά φορά εγώ. Είναι όμως ένα καλοκαιρινό και δροσερό φαγητό, αν και, θέλει κάμποση ώρα η προετοιμασία του. Αρέσει στη  Ειρήνη και της το ψτιάχνει συνήθως η φίλη της η Αναστασία (όταν έχει όρεξη να μαγειρέψει, βέβαια). Και αν κάποιος δεν θέλει (ή βαριέται) να φτιάξει ο ίδιος τα κεμπάπ τα αγοράζει έτοιμα και το μόνο που έχει να κάνει είναι να τα ψήσει και να τα περιχύσει με τη σάλτσα. Αυτό της φωτογραφίας είναι ετοιματζίδικο, απ' την Τουρκία.

Απάντηση του κουίζ

Πριν μερικές μέρες ανέβασα τη φωτογραφία αυτή ζητώντας να μπούνε σε ηλικιακή σειρά οι γιαγιάδες. Καιρός να δούμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Τέρμα αριστερά (η μόνη που δεν είναι χήρα γι' αυτό και δεν φοράει μαύρα) είναι η γιαγιά μου η Σοφία που είναι και η μικρότερη. Γεννημένη το 1900, είναι 80 χρονών (αν έχω δίκιο κι η φωτογραφία είναι του '80, +1 αν είναι του '81). Από κει και πέρα οι αδερφές κάθονται στη σειρά, απ' τη μεγαλύτερη προς τη μικρότερη!

Φραουλοχυμός (από Πολωνία)

Αυτή κι αν είναι κουφή συνταγή. Πρώτα πρώτα δεν έχει υλικά. Εντάξει, αν ήθελε κάποιος θα έβαζε φράουλες (αλλά δεν υπάρχει ποσότητα) και ζάχαρη (κι εδώ κατά τα γούστα του). Δεν θυμάμαι πού την είχα βρει. Μπορεί σε γερμανική εφημερίδα αλλά μπορεί να μου την έφερε η Ειρήνη όταν είχε πάει επίσκεψη στην Πολωνία (κι η σημείωση πως είναι από 'κει, αυτό μου υποδεικνύει). Κι είναι πανεύκολη. Την είχα λοιπόν στη συλλογή μου κι είπα να την παρουσιάσω σήμερα όχι γιατί είναι επίκαιρη, αλλά γιατί είναι η τελευταία, προς το παρόν, από την κατηγορία "ποτά" (η οποία περιλαμβάνει οινοπνευματώδη και μη) :) .

Ούζο

Το ούζο είναι "παραδοσιακό" προϊόν της Λέσβου. Τα εισαγωγικά δεν μπαίνουν τυχαία. Γιατί πώς μπορεί να θεωρηθεί παραδοσιακό ένα βιομηχανικό προϊόν; Μα είναι το τοπικό ποτό. Τρίχες. Αφενός μεν γιατί πίνεται σ' όλη την Ελλάδα κι αφετέρου γιατί κι οι Μυτιληνιοί πίνουμε κι άλλα ποτά (κανένα απ' τα οποία δεν είναι εντελώς τοπική παραγωγή). Κι εξηγούμαι: το ούζο είναι ένα ποτό που φτιάχνεται με απόσταξη οινοπνεύματος. Το οποίο οινόπνευμα θα πρέπει κανονικά να προέρχεται από σταφύλια, αλλά πόσο τηρείται αυτό δεν ξέρω, μιας και όταν το πάρεις κι είναι καθαρό, δύσκολα σου αποκαλύπτει τη γενιά του. Το οινόπνευμα παλιότερα το προμηθεύονταν οι τοπικές ποτοποιίες απ' τη Σάμο, αργότερα από τον ΑΣΟ (σταφιδικό οργανισμό) και σήμερα δεν ξέρω από που ακριβώς, πάντως στου Βαρβαγιάννη όταν πάω να κάνω τις προμήθειές μου (πιστός Βαρβαγιαννικός χρόνια τώρα) ακόμα βλέπω βαρέλια του ΑΣΟ.

Κουίζ

Πότε πότε βάζω και κάνα κουίζ. Καιρός του είναι.

Βάλτε τις γιαγιάδες στη σειρά ηλικίας (και ακόμα καλύτερα και πόση είν' αυτή)! (Γιαγιά μου είναι η μία, οι άλλες είναι αδελφές της). Η απάντηση σε λίγες μέρες, εδώ.

Βαλαάδες και Τουρκοκρητικοί

Στα σχόλια του χθεσινού άρθρου του Σαραντάκου έγινε αναφορά στους Βαλαάδες. Τον όρο μέχρι χθες δεν τον ήξερα, αλλά την περίπτωσή τους την ήξερα πολύ καλά. Βαλαάδες, λοιπόν, λέγονταν οι μουσουλμάνοι αλλά ελληνόφωνοι της δυτικής Μακεδονίας. Παρόμοια περίπτωση κι οι Τουρκοκρητικοί. Κι έχω γνωρίσει κι απ' τις δυο περιπτώσεις :) Και τους δυο το μακρινό 1998. Μόνο που οι πρώτοι δεν ήξεραν πως είχαν αυτό το όνομα. Αλλά ας διηγηθώ τα γεγονότα με τη σειρά, κι είναι αρκετά.

Λεμονάδα (Ανθούλας)

Ένα δροσιστικό ποτό που ταιριάζει με την καλοκαιρινή ζέστη αν και, τα λεμόνια δεν είναι της εποχής. Ένα εύκολο σπιτικό αναψυκτικό που το φτιάχνω και το κρατάω σε μπουκάλια στο ψυγείο για όποτε το  θελήσω (δεν είναι δηλαδή άμεσης κατανάλωσης) που την έχω απ' την ανιψιά μου, την Ανθούλα.

Αυτόματοι πωλητές βενζίνας

Το να βάλεις βενζίνα σε αυτόματο πωλητή στην Ελλάδα, δεν είναι κάτι δύσκολο, αν και, αυτό συνήθως γίνεται τις νύκτες όταν φεύγουν οι υπάλληλοι. Γιατί δεν είναι συνηθισμένο να βάζει κανείς βενζίνα σελφ σέρβις αλλά να εξυπηρετείται από υπαλλήλους κάτι που δεν συνάντησα στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης (ενώ είναι σύνηθες σε άλλες βαλκανικές χώρες - κάθε τόπος και τα χούγια του). Πέτυχα, λοιπόν, και αυτόματους πωλητές που δούλευαν παράλληλα με τις κλασσικές αντλίες. Το θέμα είναι πως οι αυτόματοι πωλητές στην Ελλάδα λειτουργούν με μετρητά και μόνο ενώ σε άλλες χώρες που πέτυχα δέχονται και (ή μόνο) κάρτες. Όμως δεν είναι σίγουρο πως όποιος έχει κάρτα θα εξυπηρετηθεί γιατί κάποιες φορές είναι δεκτές μόνο χρεωστικές ή μόνο της ίδιας χώρας.

Ιδέες γυμναστηρίου

Στη Μαριλένα

Τις περισσότερες ιδέες τις έχω λίγο πριν κοιμηθώ ή όταν είμαι στο γυμναστήριο! Είναι η ώρα που δεν έχω τίποτα να μου περισπά την προσοχή, το μόνο που με απασχολεί είναι διάφορα τρέχοντα θέματα. Στην πρώτη περίπτωση όμως, αν συνεχίσω να σκέφτομαι τα θέματα που με απασχολούν σημαίνει πως θα χάσω τον ύπνο μου, χώρια που συνήθως είμαι αρκετά ταλαιπωρημένος και θέλω να κοιμηθώ. Έτσι η λύση παίρνει αναβολή. Αντίθετα στο γυμναστήριο υπάρχουν κάμποσες φορές που το μόνο που κάνω είναι να επαναλαμβάνω μηχανικά κάποιες κινήσεις. Όπως όταν π.χ. περπατάω στο διάδρομο (δεν τρέχω γιατί με τη μέση που έχω δεν με παίρνει). Τι έχω να κάνω εκεί; Άντε να αυξήσω την ταχύτητα στην αρχή ή να την μειώσω στο τέλος. Όμως όταν όλη η διαδικασία πάει στο μισάωρο μένει μπόλικος χρόνος για αποφάσεις. Κι αν αυτές δεν παρθούν στο διάδρομο είναι κι ώρα των κοιλιακών π.χ. Και πάει λέγοντας. Θα αναφερθώ σε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα για να με καταλάβετε.

Σύνορα

Πίσω, ανάμεσα στο έντονο πράσινο, είναι το ποτάμι, ο Έβρος. Στο βάθος η Τουρκία. Στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται και το ποτάμι, το σύνορο.

Πολλές φορές όταν ήμουνα στον Έβρο οι ντόπιοι συζητούσαν πως είναι πάνω στα σύνορα και γι' αυτό παραπονιόντουσαν κιόλας και ζητούσαν ενισχύσεις. Γιατί τους χώριζε ένα ποτάμι μόνο απ' τους Τούρκους που πολλές φορές τους βλέπαμε από μακρυά. Σύνορα υπήρχαν κι απ' τη Βουλγαρία μεριά, κι εκεί τα πράγματα δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα που ακριβώς υπάρχει το όριο. Σε τακτές αποστάσεις υπήρχαν κάτι τσιμεντένιες πυραμίδες για να δείχνουν πως από δω περνάνε τα σύνορα, αλλά τίποτα δεν υπήρχε που να απαγορεύει σε κάποιον να στέκεται από τη μια ή την άλλη πλευρά. Άνετα μπορούσες να παρανομήσεις πατώντας "ξένο έδαφος".

Αποτελέσματα Α' Λυκείου

Σημερινή ανακοίνωση:

"Μετά από οδηγία του ΥΠΑΙΘ, είναι σε εξέλιξη η υλοποίηση νέου αλγορίθμου υπολογισμού τελικών αποτελεσμάτων. Ως εκ τούτου, μην προβείτε σε υπολογισμό τελικής επίδοσης στο σύστημα myschool μέχρι νεότερης ανακοίνωσης. Η οδηγία αφορά στην A’ Λυκείου όλων των τύπων σχολείων της Γενικής Εκπαίδευσης και στη Β’ Λυκείου Εσπερινών".

Σχόλιο σ' αυτήν: 

α) Τα αποτελέσματα έχουν ήδη βγει β) τα σχολεία αύριο κλείνουν γ) για να ισχύσει η "οδηγία" χρειάζεται να γίνει νόμος (να ψηφιστεί απ' τη βουλή και να δημοσιευτεί σε ΦΕΚ).

Ερώτημα:

Ποιοι μαθητές πάνε για Σεπτέμβρη; Πότε θα το μάθουν;

Είπε κανείς τίποτα για δουλειές της τελευταίας στιγμής; Δεν πιστεύω :)

Παράρτημα:

Την 1/7, αφού κλείσαν τα σχολεία (20/6 τα δημοτικά, 30/6 τα γυμνάσια και μόνο τα λύκει μένουν ακόμα ανοικτά λόγω παράτασης), βγήκε και η προκήρυξη για την απόσπαση στο εξωτερικό στην οποία αναφέρεται πως "Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να λάβουν γνώση της Πρόσκλησης, με ευθύνη των αποδεκτών σε συνεργασία με τους Διευθυντές σχολείων." Να υποθέσω πως οι διευθυντές πρέπει να πάρουν τηλέφωνο τους εκπαιδευτικούς του σχολείου τους να τους ενημερώσουν!!!!

Ομελέτα με λουκάνικα (και πατάτες)

Για την ομελέτα είχα γράψει πριν κάνα χρόνο. Μόνο που αυτή που έδωσα τότε ήταν σκέτη. Χωρίς παρελκόμενα. Πριν λίγες μέρες έφτιαξα και μια "ενισχυμένη". Τη φωτογράφισα για να την παρουσιάσω από δω πέρα. Να σημειώσω πως εγώ την λέω περιφραστικά (ομελέτα με λουκάνικα) αλλά απ' όσο θυμάμαι (και βρίσκω και στο ιντερνέτι) σε κάποια μέρη (π.χ. στην Άνδρο, λέει) την λένε μονολεκτικά: φρουτάλια. Επίσης να σημειώσω πως δεν έχω πολύ μαεστρία στο γύρισμα της ομελέτας (ίσως γιατί δεν την φτιάχνω τακτικά) μ' αποτέλεσμα να μην μπορώ να την φτιάξω μονοκόμματη, σαν πίτα όπως είναι το σωστό.