Και μη ποινές

Ψάχνοντας βρήκα το καρτελάκι αυτό που έχει το μέτρημά μου με το που παρουσιάστηκα

Το κακό είναι πως η τυχαία αυτή πεντάρα που μούρθε λίγους μήνες πριν την απόλυση δεν έμεινε μόνη. Κι αν η πρώτη ήταν τυχαία, η δεύτερη ήταν κουφή. Ο γάμος που είχα κάνει το καλοκαίρι μου έδωσε δυο πλεονεκτήματα: α) ο μισθός από πεντακοσάρικο πήγε τριχίλιαρο. Μπορεί να μην ήταν κανένα τρομερό ποσό (ούτε για το νοίκι δεν έφτανα) αλλά ήταν αξιοπρόσεκτη αύξηση! Και β) ήμουν πια κάτοικος Μυτιλήνης και επίσημα άρα μπορούσα να πάρω διανυκτέρευση σχεδόν κάθε φορά που έβγαινα με έξοδο. Απόλυτα νόμιμα και μάλιστα ως παντρεμένος ένα παραπάνω να μπορώ να βρεθώ με την νόμιμη σύζυγό μου 👫 Πράγματα που πολύ μου άρεσαν βέβαια (και η αύξηση και η διανυκτέρευση και το βρισκόμαστε με τη Μαρία)!

Ο Οκτώβρης δεν είχε βγει ακόμα. Την εποχή εκείνη έχω καταφέρει να μοιράζομαι τα καθήκοντα που είχα του σιτιστή και του σιτιάρχη. Είχε έρθει στη μονάδα κάποιος με ειδικότητα σιτιστή. Ο πρώτος δεν ήταν καθόλου κατάλληλος για τέτοια δουλειά και έφυγε σε πυροβολαρχία διασποράς (που βρισκόταν σε άλλη μονάδα). Τι έκανε εκεί ούτε ξέρω ούτε μ' ενδιαφέρει. Να σημειώσω πως ειδικότητα σιτιστή (όπως και γραφέα) έπαιρναν στρατιώτες που χαρακτηρίζονταν Ι3 ή Ι4 δηλαδή που δεν έκαναν ένοπλη υπηρεσία. Το κακό ήταν πως για να κάνουν τη δουλειά αυτή έπρεπε να έχουν και κάποιες ικανότητες κι έτσι βρέθηκα εγώ σιτιστής ή ο άλλος απ' τη σειρά μου γραφέας. Οπότε όταν ήρθε ο καινούριος ζήτησα να αξιοποιηθεί και ν' αναλάβει τον έναν απ' τους δυο ρόλους. Ανέλαβε τυπικά σιτιστής αυτός, σιτιάρχης εγώ αν και όλα γινόντουσαν με δική μου επίβλεψη και εποπτεία και καθοδήγηση ξανά και ξανά, ήταν ας πούμε ο βοηθός μου.

Ένα απόγεμα λοιπόν, είμαι εξοδούχος με διανυκτέρευση. ΑξΥπ είναι ένα δόκιμος. Καθώς μου δίνει το χαρτί για να βγω απ' το στρατόπεδο μου λέει "και το πρωί ξέρεις". Ε, ναι του λέω, έξι και τέταρτο θάμαι εδώ. Εντάξει, μου κάνει, δεν χρειάζεται και να είσαι στο εγερτήριο. Έλα κατά τις επτά, επτά και κάτι αλλά πριν μπουν οι αξιωματικοί μέσα. Πολύ ωραία, ευχαριστώ. Και φεύγω.

Το πρωί φτάνω στη μονάδα στις επτά παραπέντε. Με το που με βλέπει ο μάγειρας μου φωνάζει να πάω ν' ανοίξω για να βγάλει τα γάλατα, τις μαρμελάδες και τα υπόλοιπα για το πρωινό. Καλά, δεν ήρθε να τα βγάλει ο άλλος; Όχι. Ξεκλειδώνω και βγαίνουν τα πράγματα, αλλά οι περισσότεροι φαντάροι είχαν πάρει πρωινό με σκέτο τσάι (και ψωμί). Τι είχε γίνει. Ο άλλος ο κοπρίτης βαριόταν να σηκωθεί με το εγερτήριο το πρωί κι έμεινε στο κρεβάτι χωρίς να σκεφτεί πως έπρεπε τουλάχιστον να στείλει το κλειδί να πάρουν τα πράγματα για να φάνε οι συνάδελφοι. Α, δεν αισθανόμουν καλά, ζαλιζόμουνα και τέτοια οι δικαιολογίες του, αλλά μετά σηκώθηκε και συμμετείχε κανονικά στις υπόλοιπες δραστηριότητες της μονάδας.

Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε έφτασε στ' αυτιά του διοικητή. Με φωνάζει. Ενημερώνω τον δόκιμο και μου λέει πες του την αλήθεια πως ήρθες αργότερα γιατί εγώ σου έδωσα τέτοια άδεια (έτσι κι αλλιώς δεν ανήκε στη μονάδα αλλά στην διοίκηση του πυροβολικού που στεγαζόταν στο ίδιο κτίριο με την δική μας της μονάδας κι έκαναν κι αυτοί υπηρεσίες οπότε και δεν μπορούσε να τον ελέγξει ή να το τιμωρήσει ο διοικητής ο δικός μου). Οπότε πάω και του λέω τα καθέκαστα. Φωνάζει και τον άλλον, το σιτιστή, φωνάζει και τον δόκιμο. Ο τελευταίος επιβεβαίωσε τα λεγόμενά μου (έτσι κι αλλιώς στον ΣΚ 20-1 έλεγε πως από άδεια ή διανυκτέρευση επιστρέφουν ώστε να είναι παρόντες στην πρωινή αναφορά. Ο σιτιστής άρχισε να δεν ήμουν καλά, να εκείνο και τ' άλλο οπότε ο διοικητής μας τιμωρεί με 5 μέρες φυλακή τον καθένα. Και τον άλλον που δεν φρόντισε να φάνε ενώ ήταν εκεί, καλά. Αλλά εμένα;

Η ποινές καταγράφονται στο βιβλίο με την ημερήσια διαταγή της μονάδας (εκεί που λέει τι έγινε κάθε μέρα). Οπότε ο ΚΤ που ήταν διοικητής στην πυροβολαρχία μου, αξιωματικός συσσιτίου κι υπεύθυνος του πρώτου (νομίζω) γραφείου που συντάσσει την ημερησία διαταγή (είπαμε πως τάχε φορτωθεί όλα) ρωτάει τον διοικητή γιατί τιμωρείται ο κάθε στρατιώτης. Η απάντηση γιατί δεν άνοιξαν την αποθήκη και δεν φρόντισαν να υπάρχουν τα προβλεπόμενα για το πρωινό. Μα ο Μαλλιαρός είχε διανυκτέρευση. Α, ναι. Γιατί αποδέχτηκε παράνομη παροχή από τον ΑξΥπ. Μα δεν στέκει. Αυτό να γράψετε. Η ημερήσια διαταγή έμενε ασυμπλήρωτη για κάποιες μέρες. Στο τέλος λέει στον γραφέα να γράψει "οι στρατιώτες τάδε και δείνα τιμωρούνται με πέντε μέρες φυλακή ο καθένας διότι" και το υπόλοιπο να το συμπληρώσει ο διοικητής με το χέρι του γράφοντας ό,τι νομίζει. Το παίρνει αυτός το σκέφτεται, το ξανασκέφτεται και το σβήνει εντελώς. Κι έτσι κοντά σε μένα τη γλίτωσε κι ο άλλος ο κοπρίτης.