Πεζοδρόμια

Μιας κι έκανα διάλειμμα απ' τα προσωπικά βάζοντας κάποιες γκρίνιες στο προηγούμενο να συνεχίσω να γκρινιάζω και σήμερα. Είχα μαζέψει φωτογραφίες σε διάφορες στιγμές σκεφτόμενος αυτά που θα γράψω παρακάτω, σε μια βόλτα πάλι σήμερα τα θυμήθηκα κι είπα πως είν' ευκαιρία να τα βάλω εδώ. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας δεν υπάρχουν καθόλου πεζοδρόμια οπότε αυτά που θα γράψω δεν τα πιάνει. Αλλά τι συμβαίνει στα μέρη που υπάρχουν; Και δεν θα μιλήσω για τα πεζοδρόμια που τα κλείνουν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (εντάξει, θα βάλω και μια τέτοια στο τέλος για πληρότητα) αλλά για τα πεζοδρόμια αυτά καθαυτά. Πώς φτιάχνονται και πόσο το καθεστώς διαμόρφωσης δυσκολεύει τη χρήση τους.

Ήδη στην πρώτη φωτογραφία που έβαλα φαίνεται πως στη διαμόρφωση των πεζοδρομίων ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Βλέπετε όταν φτιάχνεται μια οικοδομή ο εργολάβος (σε συνεργασία με τον ιδιοκτήτη ή όποιον απ' τους ιδιοκτήτες τους περνάει ο λόγος) φτιάχνει το πεζοδρόμιο με όποιο υλικό του αρέσει. Πλάκες ίσιες ή με καρό ή με τετράγωνα ή τσιμεντοκονία πατητή ή και σκέτο τσιμέντο και πάει λέγοντας. Εδώ ο ίδιος ο δήμος δεν ακολουθάει κοινή γραμμή. Στην παραπάνω φωτογραφία που είναι από δρόμο που δεν υπάρχει οικόπεδο υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι στρωσίματος.

Ειδικά στην περιοχή που μένω το κακό έχει παραγίνει. Για τους περισσότερους το πεζοδρόμιο είναι η προέκταση της αυλής τους.

Κατά συνέπεια διαμορφώνεται όπως τους κατέβει. Φυτεύονται δέντρα τυχαία πάλι ό,τι αρέσει στον καθένα. Από πότε οι ελιές είναι δέντρο κατάλληλο για πεζοδρόμιο; Ή οι νεραντζιές. Που όταν ωριμάσει ο καρπός τους γεμίζει - βρομίζει τον τόπο. Μα μου θυμίζουν το χωριό μου. Μα μυρίζουν όμορφα όταν είναι ανθισμένες. Μα μαζεύω τον καρπό τους και δεν αγοράζω. Είναι αυτά κριτήρια για την καταλληλόλητα των δέντρων;

Ακόμα και δέντρα που επιλέγει ο δήμος είναι ακατάλληλα. Γιατί μεγαλώνουν και ακυρώνουν το πεζοδρόμιο χώρια που οι ρίζες τους αν απλώνονται επιφανειακά πετάνε τις πλάκες στον αέρα μ' αποτέλεσμα να μην μπορείς να περπατήσεις χωρίς να σκοντάψεις. (Να σημειώσω πως το παραπάνω πεζοδρόμιο σήμερα έχει φτιαχτεί κι είναι προς το παρόν αξιοπρεπές, δεν ξέρω τι θα γίνει σε λίγα χρόνια).

Στα πλαίσια του ο καθένας κάνει στο πεζοδρόμιο ό,τι του κατέβει υπάρχει π.χ. αυτή η αποχέτευση ομβρίων (ελπίζω). Αντί το λούκι να είναι κάτω από το πεζοδρόμιο, το βάζουμε από πάνω και για προστασία του φτιάχνουμε ένα τσιμεντένιο μανδύα. Τώρα, αν εσύ που περπατάς σκοντάψεις, τι να σε κάνω εγώ. Τύφλα, που λένε στο χωριό μου (ή στραβομάρα σε πιο σύγχρονο).

Παρομοίως καθώς περπατάς πρέπει να κατέβεις διάφορα σκαλάκια αφού στο κάθε οικόπεδο το πεζοδρόμιο φτιάχνεται έτσι που να είναι προέκταση του επιπέδου της αυλής. Κι επειδή υπάρχουν ανηφόρες κατηφόρες, δεν θα κάτσει να ομαλοποιήσει τις υψομετρικές διαφορές. Βλέπω πως όπου ο δήμος αρχίζει να (ξανα)φτιάχνει τα πεζοδρόμια οι διαφορές εξαφανίζονται (και ράμπες για τα καρότσια εμφανίζονται που βολεύουν και τους γέρους που δεν μπορούν να σηκώσουν τα πόδια τους. Γιατί ξέχασα, το ύψος των πεζοδρομίων δεν είναι τυποποιημένο και κάποια είναι αρκετά ψηλά με το πρόσχημα να μην παρκάρουν αυτοκίνητα),

Βέβαια αν σου χρειάζεται μια ράμπα την φτιάχνεις. Αν θα χαλάει το πεζοδρόμιο, ε, και τι έγινε...

Αλλά τι λέω για σκαλιά στα πεζοδρόμια, αφού σκαλί έχει και η ένωση της ράμπας (που κατασκευάστηκε από φορέα κι όχι από ιδιώτη) με το πεζοδρόμιο. Αλλά θα μου πει κανείς εδώ ο άλλος που το αυτοκίνητό του δεν χωράει στο πάρκινγκ του (στην πρασιά δηλαδή) το επεκτείνει στο πεζοδρόμιο (και με κάγκελα) σε μια ραμπίτσα θα κολλήσουμε.

Και πάμε στις καταλήψεις των πεζοδρομίων. Που αν είναι από αυτοκίνητο ενοχλούν αν όμως είναι από μαγαζιά επιτρέπεται.

Και με την πανδημία δόθηκαν επιπλέον χώρος στα μαγαζιά που το εκμεταλλεύτηκαν όπως ήταν φυσικό, έβαλαν και παραπέτια κι όταν περνάς από κει σε κοιτάνε στραβά γιατί περνάς μέσα από το μαγαζί τους.

Εκτός από τους άλλους που καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια, το κάνει κι ο δήμος. Είτε κόβοντας ένα κομμάτι για να βάλει τους κουβάδες για τα σκουπίδια είτε ακουμπώντας τον κουβά κανονικά στο πεζοδρόμιο πάνω.

Τα αυτοκίνητα (και τα μηχανάκια) που παρκάρουν στα πεζοδρόμια είναι άλλο πρόβλημα. Ύπάρχουν δυο κατηγορίες. Κάποια που βάζουν μια ρόδα στο πεζοδρόμιο γιατί ο δρόμος είναι στενός και φοβούνται πως ένα μεγάλο αυτοκίνητο μπορεί να τα χτυπήσει (εντάξει, όχι τα ίδια, οι οδηγοί τους φοβούνται). Ενώ άλλα πιάνουν ολόκληρο το πεζοδρόμιο (που σε πολλές περιπτώσεις έχει κατάλληλα διαμορφωθεί για να παρκάρει το αυτοκίνητο κι όχι για να περπατάει κάποιος σ' αυτό).

Και το θέμα είναι πως αυτοί που έχουν μόνιμα παρκαρισμένα τα αυτοκίνητά τους στο πεζοδρόμιο είναι οι κάτοικοι της διπλανής οικοδομής. Που αφού το πεζοδρόμιο είναι μπροστά στο σπίτι τους, δικαιούνται να παρκάρουν αυτοί και μόνο. Κι επειδή στο παραπάνω πεζοδρόμιο τολμούσα να βάλω το αυτοκίνητό μου κι εγώ (ποιος είπε πως εγώ είμαι άγιος) τσακωθήκαμε κάποιες φορές και στο τέλος αποφάσισε πως αφού δεν μπορεί να έχει την αποκλειστική χρήση, να μην το χρησιμοποιεί κανένας. Δυο δεντράκια φυτεύτηκαν κι έληξε η διαμάχη!