Γεννητούρια

Ενώ με τη Μαρία ήμασταν μαζί από το 1980 και παντρευτήκαμε το 1984 δεν είχαμε καμιά σκέψη για ν' αποκτήσουμε παιδιά. Κάθε άλλο. Λεφτά δεν είχαμε (είτε φοιτητές είτε με την προσωρινότητα του κούριερ) για παιδιά ήμασταν; Για να μην συμβεί κάνα απρόοπτο βοήθησε και το γεγονός πως στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων ήρθε ένα γυναικολόγος που έστησε ένα κέντρο οικογενειακού προγραμματισμού. Από κει είχαμε την κατάλληλη καθοδήγηση και παρακολούθηση. Την εποχή που μετακομίσαμε στην Αθήνα μετακόμισε κι ο Κανελλόπουλος (ο γιατρός που λέγαμε) στο Κρατικό της Νίκαιας. Κι έστησε ένα παρόμοιο κέντρο κι εκεί. Το μάθαμε και καταφύγαμε πάλι στις υπηρεσίες του (μόνο που τώρα ήταν συνεργάτες που βρίσκονταν στο κέντρο, σπάνια να δούμε τον ίδιο).

Το 1987 άρχισε η δουλειά η δικιά μου να σταθεροποιείται και μάλιστα με σχετικά καλές αποδοχές. Οπότε αποφασίζουμε πως ήρθε ο καιρός να κάνουμε κάνα παιδί. Αλλά χωρίς να βιαζόμαστε και ιδιαίτερα. Τα πλάνα ήταν ν' αρχίσουν οι προσπάθειες το καλοκαίρι του 88. Ρωτάμε για τι εξετάσεις χρειάζεται να κάνουμε πριν. Η απάντηση του γυναικολόγου του ΙΚΑ ήταν "μείνε πρώτα έγκυος και μετά θα δούμε τι χρειάζεται". Εγώ επειδή ήξερα από το χωριό για το πρόβλημα της μεσογειακής αναιμίας και πως αυτό μπορεί να εντοπιστεί με εξετάσεις των γονιών ρώτησα στο Ιπποκράτειο που ήμουν αιμοδότης. Α, μου λένε, την επόμενη φορά που θα δώσεις αίμα πες το μας να πάρουμε και γι' αυτή την εξέταση. Γίνεται η εξέταση και μαθαίνω πως ναι μεν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεσογειακής αναιμίας (ούτε καν στίγμα) όμως υπάρχει πλήρης έλλειψη ενός ενζύμου (τότε έμαθα γι' αυτό και το τι πρέπει να αποφεύγω να τρώω, που τόσα χρόνια δεν απέφευγα).

Η γέννηση του Δημήτρη προβλεπόταν (ΠΗΤ που λένε οι γιατροί) στις 26 Μάρτη του 89. Τις ίδιες μέρες υπήρχαν άλλες τρεις εγκυμοσύνες. Ι ιδιοκτήτρια της εταιρίας περίμενε να γεννήσει στις 28, μια φίλη στις αρχές Απρίλη ενώ μια άλλη στα μέσα. Η ιδιοκτήτρια δεν βολευόταν με την ημερομηνία αυτή μιας και τέλος Μάρτη έπρεπε να υποβληθεί ο ισολογισμός της ΕΠΕ. Έτσι ζήτησε από το γιατρό της να γεννήσει λίγο πιο μπροστά. Τετάρτη ήτανε και σύμφωνα με το ημερολόγιο που βλέπω ήταν 22 Μάρτη. Γέννησε και τη Δευτέρα ήταν στη δουλειά πίσω. Το γραφείο της έγινε άβατο, σε μια γωνιά το καλάθι με το μωρό, θέρμανση καλή και συνεννόηση κυρίως από το εσωτερικό τηλέφωνο.

Η φίλη που περίμενε αρχές Απρίλη παίρνει τηλέφωνο πως γέννησε ενώ η Μαρία ακόμα. Ο γιατρός να της λέει πως αν ήταν στη Γερμανία (είχε σπουδάσει εκεί) θα περίμεναν δυο βδομάδες μετά, αλλά εδώ είναι Ελλάδα οπότε αν δεν έχει γεννήσει μέχρι 3 Απρίλη (που ήταν Δευτέρα) θα την έβαζε να γεννήσει με το ζόρι. Εγώ να λέω άσε να αλλάξει ο μήνας να πάει μεγάλος σχολείο (τότε τα παιδιά πήγαιναν σχολείο αν είχαν γεννηθεί μέχρι 31 Μαρτίου - τη χρονιά που ήταν να πάει ο Δημήτρης ίσχυσε για τελευταία φορά αν και υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις το 1996).

3 Απρίλη η μεγάλη μέρα. Πάμε στο Λητώ, μ' αυτό συνεργαζόταν ο γιατρός. Εκεί συνέβη το μεγάλο γεγονός. Τότε έγινα πατέρας για πρώτη φορά.

Σύντομο το σημερινό, αλλά έχει να κάνει με την δουλειά στην εταιρία, κάτι που θα φανεί στα παρακάτω.