TNT Skypak 5

Η ΤΝΤ υπάρχει και σήμερα και είναι σε διαδικασία συγχώνευσης FedEx και TNT Express

Στην εταιρία επικρατούσε καλό κλίμα. Πολλές φορές βρισκόμασταν οι εργαζόμενοι μεταξύ μας για κάποια έξοδο κι αρκετές απ' αυτές συμμετείχαν και τ' αφεντικά (το ζευγάρι που είχε την εταιρία δηλαδή). Επίσης είχε καθιερωθεί την παραμονή της πρωτοχρονιάς να γίνεται ένα πάρτι στα γραφεία. Τέτοιες μέρες όλοι μισοδουλεύουνε. Οι ημιαργίες δεν είναι μόνο για το δημόσιο, όπως θέλουν οι διαδόσεις, αλλά για όλους. Κι ενώ καθημερινά τα γραφεία κλείναν μετά τις 6, εκείνη τη μέρα σταματάγαμε κατά τις 3. Έρχονταν κάποια φαγητά από το Έδεσμα (ναι, το θυμήθηκα τ' όνομα) που ήταν κάτι σαν κέτεριγκ στη Σόλωνος (όλα τότε ήταν σε άλλους ρυθμούς από σήμερα που το ντελίβερι πάει σύννεφο), ανοίγονταν κάποια μπουκάλια (ντεμέκ σαμπάνια) και το γιορτάζαμε μέχρι να χαιρετηθούμε. Μόνο αυτός που είχε δρομολόγιο για αεροδρόμιο ήταν που δεν μπορούσε να σταματήσει και να μην πάρει το αυτοκίνητο εγκαταλείποντας το τζέρτζελο.

Το ίδιο έγινε και την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1989. Κι εκεί ο Τάκης, καθώς σηκώνει το ποτήρι του εύχεται "άντε, και σύντομα σε καινούρια γραφεία". Τα καινούρια γραφεία θα έφερναν διάφορες αλλαγές: αφενός τα ψάχναμε νάναι κοντά στο αεροδρόμιο (άρα μικρότεροι χρόνοι από και προς τα εκεί) και νάχουμε χώρο για να μπορούμε να προσλάβουμε προσωπικό. Εγώ το κορόιδεψα εκείνη τη στιγμή γιατί ήταν καιρός που γινόταν αυτή η συζήτηση. (Βλέπω τώρα το ημερολόγιο πως πρωτοχρονιά ήταν Κυριακή, άρα η κουβέντα γινόταν Παρασκευή

Τις αμέσως επόμενες μέρες και καθώς έκανα τη βόλτα μου, βλέπω μια ανακοίνωση για ένα κτίριο που νοικιαζόταν το μισό. Θέση βολική (στη γέφυρα της Αργυρούπολης, απ' την απέναντι απ' το Πράκτικερ), ίσως λίγο μεγαλούτσικο αλλά κατά τα άλλα θα βόλευε. Την άλλη μέρα πάω στο γραφείο και το λέω στη διεύθυνση και μου λένε ποιο, στο τάδε μέρος. Τόχαν ήδη πάρει χαμπάρι. Κι όχι μόνο αυτό αλλά είχαν ήδη κλείσει ραντεβού με τον ιδιοκτήτη να το δουν και να τα πούνε.

Το κτίριο ήταν μια χαρά. Ήταν των καφέδων Tanica Africa, η ελληνική απάντηση στους στιγμιαίους καφέδες (λέγε με νεσκαφέ). Που δεν πήγαιναν πολύ καλά οι δουλειές και το χώρισε στη μέση. 500 τετραγωνικά διαθέσιμα, σε 4 επίπεδα: υπόγειο, ισόγειο, πρώτος και δεύτερος. Και με ασανσέρ. Τα σχέδια έλεγαν πως στο υπόγειο θα γίνεται η συσκευασία και ταξινόμηση, στο ισόγειο η διακίνηση και ρεσεψιόν - τηλεφωνικό κέντρο, στον πρώτο το κάστομερ σέρβις και το λογιστήριο ενώ η διεύθυνση θα ήταν στον δεύτερο όπου ένας χώρος θα ήταν κάτι σαν παιδότοπος, η ιδιοκτήτρια ήταν ήδη έγκυος (και θα γένναγε τις ίδιες μέρες με τη Μαρία - τη γυναίκα μου ντε) αλλά και κάποιοι άλλοι απ' το προσωπικό είχαν μωρά. Συμφωνήθηκε να γίνουν κάποιες τροποποιήσεις στη διαρρύθμιση από τον ιδιοκτήτη και το νοίκι θ' άρχιζε να πέφτει από τα μέσα Φλεβάρη.

Η εταιρία είχα μεγάλη ανάγκη από τηλέφωνα. Χωρίς αυτά δουλειά δεν μπορούσε να γίνει αφού οι πελάτες έπαιρναν τηλέφωνο για να ειδοποιήσουν για παραλαβή, οι κούριερ για να ενημερώσουν ή να πάρουν νέες οδηγίες, από το εξωτερικό για διάφορα τρέχοντα και πάει λέγοντας. Στην αρχή υπήρχαν 4 γραμμές (διασυνδεμένες, αν δηλαδή μίλαγε η μια, χτύπαγε η δεύτερη κλπ). Αργότερα μπήκε και πέμπτη γραμμή που ήταν μόνο για μας ενώ προστέθηκε και τηλέτυπο (τέλεξ στα ελληνικά). Με το που ξεκίνησε η διαδικασία για το νέο κτίριο (και πριν ακόμα υπογραφεί το ενοικιαστήριο) άρχισε η αναζήτηση νέων τηλεφωνικών γραμμών, στην καινούρια περιοχή. Τα γραφεία στη Σμολένσκη δεν θα κλείνανε, άρα κάποιες γραμμές θα έμεναν εκεί, κάποιες μπορούσαν να μετακομίσουν αλλά θα χρειάζονταν κι άλλες. Κι εκείνες τις εποχές το να βάλεις τηλέφωνο ήταν μια διαδικασία που χρειαζόταν πολύ χρόνο.

Η αναζήτηση έφερε αποτελέσματα. Βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα μας έδιναν γραμμές. Με το αζημίωτο. 100 χιλιάδες η γραμμή για μεταφορά και 200 για καινούριο. Δυο γραμμές μεταφορά και δυο καινούριες ενώ παράλληλα κατατέθηκε και αίτημα μεταφοράς του τέλεξ. Θέλαμε να μπουν οι καινούριες και για τις μεταφορές δεν βιαζόμασταν μιας και έπρεπε να ετοιμαστούν κι άλλα πράγματα για να μετακομίσουμε. Για να βρεθεί χώρος να συνδεθούν οι γραμμές μας, στάλθηκε συνεργείο που ξήλωσε τηλέφωνα που έπαιρναν από το κοντινό μας κουτί και πήγε το καλώδιό τους γύρω γύρω στο πίσω τετράγωνο κι έτσι έμεινε κενό για να μπουν τα δικά μας (δυο μέρες δουλεύανε, αλλά άμα τ' αφεντικό τάχει πάρει, οι εργάτες υποχρεούνται να εκτελέσουν τις εντολές).

Αλλά το τέλεξ μεταφέρθηκε τον Μάρτη (και βέβαια έπρεπε κάποιος να διαβάζει και να στέλνει τέλεξ, μ' αυτά ενημερωνόμασταν π.χ. για το πόσοι σάκοι θα υπάρχουν στο αεροπλάνο) ενώ τότε άρχιζε να χρησιμοποιείται και το φαξ. Για λίγες μέρες τα χαρτιά από το τέλεξ (που κι αυτά τέλεξ τα λέγαμε) τα έκοβε αυτός που πήγαινε στο αεροδρόμιο (στη διαδρομή του ήταν) ενώ το απόγευμα πήγαινε μαζί του μια κοπέλα απ' τη γραμματεία για να στείλει (δεν ήταν απλός ο χειρισμός). Προβληματισμός.