Πατάτες αλά Σοφία

Αλά Σοφία; Τι πάει να πει αυτό; Για ποια Σοφία πρόκειται; Είναι σοφά φτιαγμένες ή είναι από κάποια Σοφία με τ' όνομα. Καλά, για το όνομα πρόκειται και σίγουρα δεν υπάρχει μόνο μία. Αλλά εν τω προκειμένω είναι η διαιτολόγος μας. Θα μπορούσα ίσως να τις περιγράψω και με κάτι σαν "πατάτες τηγανητές - διαιτητικές", αλλά δεν μου πολυκολλάει.

Ας πιάσω όμως τα πράγματα με τη σειρά. Από κιλά έχω μπόλικα. Τόσα που περισσεύουν αρκετά. Και μιας και είμαστε και σε κάποια ηλικία που αφενός πρέπει να προσέχουμε και σε όποιον γιατρό πάμε η πρώτη του κουβέντα είναι πως καλό θα ήταν να χαθούν κάποια κιλά, πάρθηκε η απόφαση να γίνει μια προσπάθεια για μείωση κιλών. Κι επειδή πολλές φορές έχουμε στο νου μας μεν πως πρέπει να χάσουμε κιλά, αλλά αυτό πράξη δεν γίνεται, η απόφαση ήταν να γίνει με τη βοήθεια ειδικών. Ειδικοί δε είναι αφενός μεν οι διαιτολόγοι, αφετέρου δε οι χειριστές μηχανημάτων που φροντίζουν για την ταχύτερη απώλεια βάρους.

Εγώ από χρόνια έχω συνηθίσει να φτιάχνω ένα πλάνο φαγητού για 20 μέρες, ένα μήνα. Μ' αυτόν τον τρόπο καταφέρνω να υπάρχει ισορροπία και ποικιλία σ' αυτά που τρώμε. Αυτονόητο είναι βέβαια, πως το πλάνο ποτέ δεν ακολουθείται έτσι όπως ακριβώς φτιάχνεται. Όπως συνηθίζω να λέω, τα προγράμματα φτιάχνονται για να ανατρέπονται. Η συμφωνία με τους διαιτολόγους, λοιπόν, ήταν πως θα βελτιώσουμε το τρόπο διατροφής αλλά δεν θα φύγουμε και πολύ από τις διατροφικές μας συνήθειες. Ή μάλλον πως τα φαγητά που θα τρώμε θα είναι καταβάση τα δικά μας αλλά με κάποιους πιο προσεγμένους συνδυασμούς (μάλλον πρέπει να αναφερθώ κάποια στιγμή και σ' αυτό). Έτσι, κάθε βδομάδα παρουσιάζω το πρόγραμμα της επόμενης και γίνονται οι παρατηρήσεις.

Γενικά μπορώ να πως τα προγράμματα που παρουσιάζω ακολουθούν την φιλοσοφία των διαιτολόγων. Αλλά πάντα κάτι θα ξεφύγει. Π.χ. στο πρόγραμμα αυτής της βδομάδας είχα βάλει δυο φορές πατάτες τηγανητές. Σίγουρα αν το κοίταζα δεν θα το έφτιαχνα έτσι με τίποτα, ακόμα κι αν δεν υπήρχε η προσεγμένη από ειδικούς διατροφή. Αλλά κάπου μου ξέφυγε. Η μια ήταν με το κρέας το κοκκινιστό που λέγαμε. Η εύκολη λύση που αντιπρότεινα επιτόπου ήταν το ρύζι. Η Σοφία όμως είχε άλλη ιδέα. Να μείνει η πατάτα, αλλά να μαγειρευτεί με έναν διαφορετικό τρόπο. Κι ο τρόπος που μου πρότεινε είναι αυτός που παρουσιάζεται σήμερα εδώ.

Να σημειωθεί πως η Σοφία έχει σπουδάσει στην Αγγλία κι έτσι οι ιδέες της δεν είναι μόνο οι παραδοσιακές. Κι ίσως αν μου το έλεγε πριν μερικά χρόνια να μου φαινόταν πολύ παράξενο, όμως παρόμοιες διαδικασίες είδα και στη Γερμανία κι έτσι δεν με ξένισε καθόλου. Αλλά ας προχωρήσουμε στο προκείμενο για να καταλαβαινόμαστε κιόλας.

Υλικά

1 κιλό πατάτες
3 κουταλιές λάδι
αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, πάπρικα

Εκτέλεση

Πλένω καλά τις πατάτες εξωτερικά. Αν θέλω τις καθαρίζω ή αν όχι τις περνάω με σύρμα κουζίνας να καθαρίσουν από χώματα κλπ και τις αφήνω με τη φλούδα (ειδικά αν είναι φρέσκες). Της κόβω σε χοντρά κομμάτια. Βάζω σε μια κατσαρόλα 1 1/2 λίτρα νερό με ένα κουταλάκι αλάτι. Όταν βράζει ρίχνω τις πατάτες και τις αφήνω να βράσουν για 3 - 5 λεπτά (όσο να μαλακώσουν και να τρυπιούνται με ένα πιρούνι).
Σουρώνω τις πατάτες, τις αλατοπιπερώνω, λαδώνω τα χέρια μου με το λάδι και τις αλείφω καλά.
Σ' ένα ταψάκι στρώνω ένα λαδόχαρτο (ή φύλλο σιλικόνης για φούρνο), βάζω από πάνω τις πατάτες και τις ψήνω για κάνα τέταρτο σε προθερμασμένο φούρνο σε αρκετά ψηλή θερμοκρασία. Έτσι γίνονται απέξω με μια κρούστα και μοιάζουν αρκετά με τηγανητές, χωρίς όμως να έχουν πιει όλο το λάδι που συνήθως ρουφάνε όταν μπαίνουν στο τηγάνι.

Να απολογηθώ εδώ γιατί είχα ξεχάσει τον τρόπο λαδώματος, έριξα απλά λίγο λαδάκι από πάνω γι' αυτό και, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, οι πρώτες δεν έγιναν τόσο πετυχημένες και τραγανές όπως μου τις περιέγραψε. Γι΄αυτό τις ξαναέφτιαξα και η διαφορά είναι ολοφάνερη! Πιο νόστιμες από φούρνου και πάρα πολύ πιο γρήγορες.

Και μια φωτογραφία απ' την ίδια τη Σοφία. Τραβηγμένη από κινητό και όχι με ιδανικές συνθήκες, δείχνει όμως πως πράγματι μοιάζουν με τηγανιτές.