Τζούτζα

Δεν ξέρω πώς να τη γράψω τη λέξη. Βλέπετε είναι παλιά αλλά μόνο προφορικά την ξέρω. Τη χρησιμοποιούσαμε στο χωριό για να πούμε τη ζαβολιά που κάνει κάποιος στο παιχνίδι. Η με απατηλό τρόπο δηλαδή δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για την τελική έκβαση. Δεν ξέρω πώς γράφεται. Τζούτζα ή τζιούτζα ή μήπως τζιούτζια. Το -τζ- είναι παχύ και της δυο φορές. Το θέμα μου όμως σήμερα δεν είναι οι παιδικές ζαβολιές, τα τζούτζα που κάνει κάποιος στο παιχνίδι αλλά τα τζούτζα που κάνει κάποιος για να μπορέσει να κερδίσει στην πολιτική. Και συγκεκριμένα για τα τζούτζα που κάνουν οι πολιτικοί της Γερμανίας. Γιατί ενώ συνήθως λέγεται πως οι Έλληνες είμαστε κομπιναδόροι, δυο υπουργοί της ΟΔΓ (κι ο πρόεδρός της αν δεν κάνω λάθος) τα τελευταία χρόνια παραιτήθηκαν γιατί έκαναν τζούτζα!

Η ιστορία έχει να κάνει με τα διδακτορικά. Στην Ελλάδα τα διδακτορικά είναι σχετικά καινούρια μόδα. Και μιας και είχαμε πολλούς πτυχιούχους γενικά, όσοι ήταν με διδακτορικό είχαν κι άλλους τίτλους (π.χ. καθηγητές στο πανεπιστήμιο) και δεν γινόταν ιδιαίτερη μνεία για το ότι κάποιος είναι κάτοχος διδακτορικού. Βέβαια, πάντα υπήρχε η πρόβλεψη να το γράφει κάποιος μπροστά από το όνομά του (Δρ. Τάδε) αλλά πολλές φορές γινόταν μπλέξιμο και το Δρ αντί για διδάκτωρ (σικ) διαβαζόταν δόκτωρ, δηλαδή γιατρός. Μπλέξιμο. Από συναδέλφους εκπαιδευτικούς θυμάμαι έναν μόνο που είχε διδακτορικό (ενώ με μάστερ αρκετούς). Ήταν πριν πολλά χρόνια (πριν την αλλαγή της χιλιετίας) στο Διδυμότειχο και τον ψιλοδούλευα που υπέγραφε με το Δρ μπροστά.

Στη Γερμανία αντίθετα, οι τίτλοι είναι περί πολλού. Σε όλα τα χαρτιά υπάρχει ειδική θέση για να σημειωθεί ο όποιος τίτλος (Διδάκτορας ή Προφέσορας ή και τα δύο). Ο τίτλος του διδάκτορα είναι κάτι το σημαντικό και το ιδιαίτερο και δεν υπάρχει κάποιος που να τον έχει και να μην τον χρησιμοποιεί. Αυτό ήταν από τα πρώτα που έμαθα όταν έφτασα στη Γερμανία μιας και ο σπιτονοικοκύρης μου ήταν διδακτορούχος (= κάτοχος διδακτορικού). Έτσι στην κάρτα του έγραφε το Δρ μπροστά απ' τ' όνομά του. Κι επειδή το μπέρδεψα ο άνθρωπος πως είναι γιατρός, μου τα εξήγησε.

Ποιος λοιπόν είναι τζουτζιάρης; Η ομοσπονδιακή υπουργίνα Παιδείας είναι το τελευταίο κρούσμα. Που ανακαλύφθηκε πως είχε μεν διδακτορικό αλλά είχε κάνει τζούτζα για να το πάρει αφού αυτό ήταν αντιγραφή από εργασίες άλλων. Έτσι το πανεπιστήμιο του Ντύσελντορφ που της το είχε χορηγήσει της το πήρε πίσω (αν και μου έμεινε η απορία πώς το ανακάλυψαν ξαφνικά). Κι έτσι μετά το ντόρο που έγινε, παραιτήθηκε (και τώρα ψάχνουν για νέο υπουργό).

Πριν δυο χρόνια τέτοια εποχή ένας άλλος υπουργός, άμυνας αυτός, ο Τσου Γκούτενμεργκ που μας πούλαγε και ζοριλίκια, αποκαλύφθηκε πως κι αυτός με αντιγραφή πήρε το διδακτορικό του κι έτσι παραιτήθηκε κι αυτός. Το δικό του διδακτορικό ήταν απ' το πανεπιστήμιο του Μπάιρόιτ (που γράφεται Bayreuth και αυτοί που ξέρουν αγγλικά και νομίζουν όποια λέξη είναι γραμμένη με λατινικά γράμματα είναι εγγλέζικη και το διαβάζουν Μπεϊρέουτ που θυμίζει Βηρυτό που όμως στα αγγλικά γράφεται Beirut - δηλαδή καμία σχέση).

Κάποιοι λένε πως υπάρχει διαφορά με την Ελλάδα. Κι οι Γερμανία (ή άλλες χώρες) είναι πιο μπροστά και πιο καλά γιατί εκεί οι πολιτικοί που κάνουν τζούτζα παραιτούνται ενώ οι δικοί μας, (όταν και αν αποκαλυφθούν) δεν παραιτούνται με τίποτα. Απ' την άλλη, το να παραιτείται κάθε χρόνο κι από ένας (πέρυσι ήταν ο τότε πρόεδρος της ΟΔΓ Κρίστιαν Βουλφ που παραιτήθηκε γιατί έκανε τζούτζα άλλου είδους: είχε τσάμπα διακοπές και μαύρο χρήμα γιατί πλήρωναν επιχειρήσεις που είχαν κάποιες "διευκολύνσεις") δεν είναι και το καλύτερο. Δηλαδή θα πρέπει να επιλέξω ποιο κακό θέλω; Κανένα βέβαια. Άμα λείπουν τα τζούτζα δεν είναι καλύτερα;