Γερμανία: ετοιμασίες για αναχώρηση

Το 2009 ήταν χρονιά με πολλά γεγονότα (για μας). Η Ειρήνη έδινε πανελλαδικές. Εμείς είχαμε κάνει μαθήματα Γερμανικών (κάποια μόνοι μας και αργότερα ιδιαίτερο) και δώσαμε κι εμείς εξετάσεις. Αρχές Απρίλη. Εκτός από Γερμανικά δώσαμε κι Αγγλικά χωρίς να κάνουμε ούτε καν επανάληψη. Μ' ό,τι ξέραμε. Περίμενα καλύτερη βαθμολογία στ' Αγγλικά απ' ότι στα Γερμανικά αλλά ατύχησα. 54% στα πρώτα (από ορθογραφία δεν πήγα καθόλου καλά, είχα πάψει να γράφω χρόνια πριν), 63% στα δεύτερα (που έχοντας κάνει και παρόμοια θέματα ήξερα να τα χειριστώ), άρα για τις μη αγγλόφωνες εκτός Γερμανίας χώρες (π.χ. Τουρκία ή Αίγυπτο που είχαμε δηλώσει) τα Αγγλικά που εξετάστηκαν δεν χρειάζονταν, πήγαινα με τον καλύτερο βαθμό. Για τη Μαρία τα πράγματα ήταν ανάποδα, τα Αγγλικά πήγαν καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς στην αίτηση είχαμε ζητήσει συναπόσπαση: ή και οι δυο ή κανένας.

Απόσπαση στη Γερμανία

Όταν άρχισα να δουλεύω σαν αναπληρωτής, άλλαξα διάφορα σχολεία στην Πελοπόννησο. Εκεί, είτε γιατί αναπληρωτής ήμουνα, τα των μονίμων δεν μ' ενδιέφεραν (σιγά, για όλα έψαχνα) είτε γιατί στο νότο δεν το πολυσυνηθίζουνε, δεν έμαθα, δεν άκουσα, δεν είδα, για αποσπάσεις στο εξωτερικό. Όταν όμως διορίστηκα στο Διδυμότειχο, είχα έναν μαθητή που μόλις είχε επιστρέψει απ' το Λύκειο του Βούπερταλ όπου ήταν με τον πατέρα του που ήταν δάσκαλος και τώρα που γύρισε θα έδινε ειδικές εξετάσεις. Αλλά ενώ λέω παραπάνω πως για όλα έψαχνα, για το συγκεκριμένο δεν γύρεψα παραπάνω πληροφορίες.

Ιστορίες εξετάσεων

Η σημερινή ιστορία ανάγεται στην περίοδο των εξετάσεων για τα πανεπιστήμια του 1977. Την θυμήθηκα πριν λίγο καιρό σε άρθρο του Σαραντάκου κι είπα να την μεταφέρω κι εδώ. Εισαγωγικές τις λέγαμε τότε τις εξετάσεις αυτές. Θυμίζω πως ήταν χωριστές για τα ΑΕΙ και άλλες για τα ΚΑΤΕΕ (τους προγόνους των σημερινών ΤΕΙ). Τότε δίναμε σε πέντε μαθήματα που βαθμολογούσαν (όπως και σήμερα) δυο βαθμολογητές από το 1 μέχρι το 20 (άρα μπορούσες να πάρεις από 2 μέχρι 40 σε κάθε μάθημα). Πέντε μαθήματα πάει να πει 200 μόρια το μεγαλύτερο, πρόσθεσε και το βαθμό του απολυτηρίου 220, μια βαθμολογία που κανένας δεν πλησίαζα μιας και τότε δεν υπήρχε σαφώς καθορισμένη ύλη αλλά μόνο τίτλοι κι αυτοί γενικοί κι άντε να δεις αν αυτό που θέλεις να χρησιμοποιήσεις ο βαθμολογητής θα το δεχτεί σαν θεώρημα ή θα έπρεπε να το αποδείξεις (ειδικά για τα μαθηματικά). Κι ήμασταν χωρισμένοι σε ομάδες σχολών που δίναμε σε διαφορετικές μέρες παρόλο που τα μαθήματα ήταν παρόμοια. Έτσι μπορούσαν να έχουν τελειώσει οι υποψήφιοι μιας ομάδας ενώ της άλλης να μην έχουν καν αρχίσει.

Αλλαγές στα σχολεία

Το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει διάφορες αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο των σχολείων. Θα μου πει κανείς πού είναι το περίεργο. Κάθε υπουργός κάνει αλλαγές, γιατί όχι κι αυτός.Σωστά. Υπάρχουν αλλαγές κι αλλαγές. Άλλες στου κασίδη το κεφάλι (ας πούμε αυτό που γίνεται με την Γ' Λυκείου και την δήθεν αποσύνδεσή της απ' τις εισαγωγικές για τα ΑΕΤ-ΤΕΙ που κάθε φορά η αποσύνδεση έχει αποτέλεσμα την πιο σφιχτή σύνδεση) κι άλλες που έχουν να κάνουν καθαρά με το πώς το κράτος θα πληρώνει λιγότερα. Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι το τελευταίο, μιας και από το υπουργείο μας έχουν ανακοινωθεί δυο "πρωτοβουλίες" που με το πρόσχημα της αποσαφήνισης η μια ή της διευκόλυνσης των μαθητών η άλλη και οι δυο έχουν να κάνουν με το χρήμα (για τα λεφτά τα κάνεις όλα όπως λέει και το τραγούδι). Αλλά ας πω μερικά για τις αλλαγές γενικότερα:

Μόνιμος! (ολοκλήρωση)

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994 (σε πρώτη και δεύτερη και τρίτη συνέχεια) και το 1995. Μ' αυτά τέλειωσε η φάση αναπληρωτής κι άρχισε η φάση μόνιμος. Έγραψα πώς βρήκαμε το πού θα πάμε καθώς κι ένα γράμμα που έστειλα τότε στους συναδέλφους του παλιού μου σχολείου και συνέχισα με την πρώτη χρονιά στο Διδυμότειχο. Εκεί έμεινα συνολικά τρία χρόνια μέχρι το 1999 (και λέω να τα περιγράψω σήμερα εν συντομία) που πήρα μετάθεση για τη Β' Ανατολικής Αττικής που ήταν ήδη η Μαρία κι άρχισαν οι μικρομετακινήσεις στην περιοχή. Κάποια στιγμή πήγα με απόσπαση στη Γερμανία, άρχισα να γράφω τις εντυπώσεις μου από κει και σε μπλογκ κι όταν επέστρεψα και άλλα γράμματα απ' την Γερμανία δεν είχα να γράφω, άρχισα ετούτο δω.

Πρώτος χρόνος μόνιμος

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994 (σε πρώτη και δεύτερη και τρίτη συνέχεια) και το 1995. Μ' αυτά τέλειωσε η φάση αναπληρωτής κι άρχισε η φάση μόνιμος. Έγραψα πώς βρήκαμε το πού θα πάμε κι ένα γράμμα που έστειλα τότε στους συναδέλφους του παλιού μου σχολείου. Το γράμμα γράφτηκε στις 10 Σεπτέμβρη άρα πολύ νωρίς για να έχει την ιστορία ολόκληρης της πρώτης χρονιάς μόνιμου (ή μάλλον δόκιμου όπως είναι το τυπικό) καθηγητή. Ε, λέω να μην τ' αφήσω έτσι, να βάλω και μερικά ακόμα.

Διορισμένος

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994 (σε πρώτη και δεύτερη και τρίτη συνέχεια) και το 1995. Μ' αυτά τέλειωσε η φάση αναπληρωτής κι άρχισε η φάση μόνιμος. Έγραψα πώς βρήκαμε το πού θα πάμε και αντί για άλλο σήμερα, θα παραθέσω το γράμμα που έστειλα τότε στους συναδέλφους του Λυκείου Βουνάργου. Δεν ξέρω για τι σκάλιζα και έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο κι έτσι είπα να το ρίξω στην τεμπελιά. Αντί να γράφω ό,τι θυμάμαι, να αντιγράψω αυτά που είχα γράψει τότε. Είναι και ένα δείγμα πώς έγραφα πριν από 21 χρόνια! Το γράμμα βλέπω πως γράφτηκε στις 10 Σεπτέμβρη του 1996 αν και δεν είχα βάλει ημερομηνία. Σ' αυτό φαίνεται πως εγώ είχα ήδη σπίτι και τηλέφωνο ενώ η Μαρία τίποτ' απ' τα δυο. Κι την επόμενε μέρα τα παιδιά ήδη θα πήγαιναν σχολείο κι έπρεπε να κανονίσουμε να μετακομίσουμε τα πράγματα απ' τον Πύργο. Στα επόμενα η συνέχεια

Διορισμός 1996

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994 (σε πρώτη και δεύτερη και τρίτη συνέχεια), το 1995. Το 1996 τα πράγματα άλλαξαν, διοριστήκαμε (και οι δυο) αλλά όχι ανέφελα. Το καλοκαίρι όλο μας έφαγε το άγχος τι θα γίνει. Θα διοριστεί ο ένας, ο άλλος, οι δυο, κανένας; Κι αν ναι πού και με τι όρους; Τον Αύγουστο η αγωνία έφτασε στο κατακόρυφο. Νύχτες χωρίς ύπνο, μέρες με εκνευρισμό.

Αναπληρωτής 1995

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993 και το 1994 (σε πρώτη και δεύτερη και τρίτη συνέχεια). Σειρά έχει το 1995.

Αναπληρωτής 1994, μέρος γ'

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Ξεκίνησα και με το 1994 αλλά επειδή ήταν μεγάλο έβαλα και δεύτερο μέρος, είχαμε κι ένα εμβόλιμο επεισόδιο σχετικό - άσχετο και φτάσαμε μέχρι την πρώτη του Δεκέμβρη, κι αυτή δεν την είδαμε ακριβώς. Μόνο το ξημέρωμά της είδαμε και τις σκέψεις με τις οποίες πήγαμε στη Διεύθυνση. Σήμερα λοιπόν η συνέχεια. Τι έγινε εκεί και πώς κύλησε η χρονιά.

Αναπληρωτής 1994, μέρος β'

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Ξεκίνησα δεν με το 1994 αλλά μόνο για τον μαύρο μας Σεπτέμβρη έγραψα και σταμάτησα εκεί που φάνηκε ν' ασπρίζει. Είπαμε η χρονιά ήταν μεγάλη και καθοριστική (από πολλές απόψεις).

Αναπληρωτής 1994

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Σειρά έχει το 1994, μια πολύ δύσκολη χρονιά που όμως στο τέλος βγήκε η καλύτερη από πολλές άλλες. Όταν ακούω για Μαύρο Σεπτέμβρη ο νους μου δεν πάει στο μακρινό 1972 (που ήμουνα και μικρός για να τα θυμάμαι) αλλά στο λιγότερο μακρινό 1994 και στο άγχος και την αγωνία εκείνων των ημερών που ακόμα δεν τις έχω ξεπεράσει.

Αναπληρωτής 1993

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992. Σειρά έχει το 1993. Που όμως δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο. Ξανά στο Λύκειο Βουνάργου (και για ένα μεγάλο διάστημα στα γραφεία της Διεύθυνσης να βγάζουμε τις καταστάσεις μισθοδοσίας) κι η Μαρία σαν μαθηματικός μόνο που το 93 ήταν στο ΤΕΛ Αμαλιάδας. Μας πήραν και πολύ νωρίς (πρώτη φορά που ήμουνα στον αγιασμό) λόγω του σεισμού που είχε γίνει το Μάρτη, όλα καλά.

Αναπληρωτής 1992

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990 και το 1991. Σειρά έχει το 1992. Άλλη μια πρόσληψη με περιπέτεια. Γιατί ενώ είχαμε μείνει στο Άργος που είχαμε πια σπίτι (και στο οποίο σταδιακά μετακομίσαμε όλα μας τα πράγματα και το σπίτι στην Αθήνα το βγάλαμε για νοίκιασμα) όταν βγήκαν οι ανακοινώσεις των κενών δουλειά δεν υπήρχε για μας. Το μάθαν πως δουλεύαμε και πλάκωσαν πολλοί. Τα κενά στην πληροφορική ήταν πάλι τρία (άντε τέσσερα) αλλά η Μαρία βρέθηκε στο 6 ή στο 7. Κι έτσι έμεινε άνεργη.

Αναπληρωτής 1991

Τις τελευταίες μέρες ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος είχα για τις μέρες που ψαχνόμουνα (και μάθαινα) πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής. ενώ στο προηγούμενο για την πρώτη φορά που δούλεψα, το 1990. Σειρά έχει τώρα το 1991. Τη χρονιά αυτή ήμασταν πιο προσγειωμένοι και ενημερωμένοι. Όχι τελείως, πάλι είχαμε την αισιοδοξία του νέου κι έτσι εκτός από Αρκαδία και Αχαΐα που είχαμε βάλει το 1990 για τη χρονιά αυτή διαλέξαμε την Ηλεία και για αουτσάιντερ την Αργολίδα. Η αισιοδοξία έγκειται ακριβώς στο γεγονός πως ακόμα βάζαμε αουτσάιντερ! Που όμως στην περίπτωση αυτή μας έκατσε!

Αναπληρωτής 1990, Δουλεύω!

Ξεκίνησα να γράφω προχτές τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος είχα για τις μέρες του 1990 που ψαχνόμουνα (και μάθαινα) πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής. Σήμερα θα περιγράψω την πρώτη μου χρονιά, αυτό που ήταν η αρχή της σημερινής μου δουλειάς (αφού πέρασα από σαράντα κύματα) και να δούμε πότε (και ποιο) θα είναι το τέλος της.

Αναπληρωτές, η προετοιμασία.

Καινούρια σχολική χρονιά αρχίζει και τα σχολεία θα πρέπει να γεμίσουν με προσωπικό και με μαθητές. Κι οι μεν μαθητές ξέρουν πού θα πάνε αλλά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές τους όχι ακόμα. Σίγουρα υπάρχουν οι μόνιμοι όπως εγώ που ξέρουμε πού θα παρουσιαστούμε και πού θα δουλέψουμε αλλά υπάρχουν οι χιλιάδες αναπληρωτές που είναι με τη βαλίτσα τους έτοιμη για να πάνε "όπου και όταν ήθελαν διαταχθεί" (όπως γράφει και το απολυτήριο του στρατού, άλλη ιστορία αυτή). Όχι πως δεν υπάρχουν και μόνιμοι που ακόμα δεν ξέρουν πού θα πάνε. Υπάρχουν κι απ' αυτούς κι είναι κι αυτοί μερικές χιλιάδες. Παράδειγμα η Μαρία (κι όσοι είναι στη διάθεση των Υπηρεσιακών συμβουλίων) που περίμενε όλο το καλοκαίρι πότε θα της πουν να κάνει τα χαρτιά της (κάτι που έγινε αυτή τη βδομάδα) και τώρα περιμένει να της πουν πού θα πάει. 'Η όσοι περιμένουν απόσπαση είτε γιατί περισσεύουν στο σχολείο που είναι είτε γιατί έχουν λόγους να βρεθούν σ' άλλο μέρος. Αλλά του αναπληρωτή ο πόνος είναι πιο μεγάλος. Γιατί δεν ξέρει καν αν θα δουλέψει κι όχι μόνο το πού. Κι επειδή μπορεί να πέρασαν κάμποσα χρόνια από την εποχή που ήμουνα αναπληρωτής και ν' άλλαξαν κάμποσα πράγματα από τότε αλλά η ιδέα δεν άλλαξε, είπα να γράψω τα δικά μου πάθια σαν αναπληρωτής. 6 χρόνια δούλεψα έτσι, σε έξι συνέχειες θα είναι (άντε, επειδή δυο χρονιές ήταν εύκολες δεν θα έχουν δικιά τους ανάρτηση αλλά θα έχει η χρονιά του διορισμού).

Χρηστή διοίκηση στο σχολείο

Έγραφα στο προηγούμενο για την περίπτωση της απόλυσης ή μη των δημοσίων υπαλλήλων που βρέθηκαν να έχουν πλαστούς τίτλους για τον διορισμό τους. Η θεωρία της «χρηστής διοίκησης» όμως επεκτείνεται και σε άλλα θέματα. Σήμερα θα ασχοληθώ με το θέμα των απουσιών των μαθητών. Όλοι λίγο πολύ έχουν ακούσει για το ότι στο σχολείο υπάρχουν κάποια αριθμητικά όρια στο πόσες απουσίες μπορεί να κάνει ένας μαθητής. Τόσες στο δημοτικό, τόσες στο γυμνάσιο και τόσες στο λύκειο. Βέβαια, ακόμα και σ’ αυτά υπάρχουν διαβαθμίσεις. Ναι, τόσες αλλά αν είναι αδικαιολόγητες. Αν είναι δικαιολογημένες πληθαίνουν κι αν ο μαθητής είναι «καλός» (βγάζει δηλαδή από κάποιο βαθμό και πάνω) πληθαίνουν κι άλλο.

Μετονομασίες Υπουργείων

Άλλο πράγμα είχα στο νου μου να βάλω σήμερα, αλλά η επικαιρότητα ξαναφέρνει στην επιφάνεια ένα θέμα για το οποίο έχω ξαναγράψει στο παλιό μου μπλογκ. Με τον ίδιο τίτλο. Μόνο που τότε επικεντρώθηκα στο επείγον του πράγματος (έγινε μέσα στις εξετάσεις και τα αποτελέσματα) ενώ μπήκαν και άλλα σχετικά - άσχετα. Σήμερα, θέλω να πω λίγο για την ιστορία και να προβληματιστώ (εγώ κι οι υπεύθυνοι, που μιας και σίγουρα δεν με διαβάζουν, δεν πρόκειται να προβληματιστούν :) ). Αφορμή η νέα μετονομασία του υπουργείου στο οποίο δουλεύω, το υπουργείο παιδείας και κάτι άλλο.

Νέο Λύκειο

Ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητοι νόμοι και υπουργικές αποφάσεις για το πώς θα λειτουργήσει το νέο Λύκειο, αυτό που το 2015-2016 θα είναι με όλες τις τάξεις του. Αυτό έχει να κάνει τόσο με τα προγράμματα σπουδών που μιας και φέτος η Β' έκανε όχι αυτά που πρόβλεπαν τα διατάγματα Λοβέρδου του Γενάρη αλλά τα παλιά, αναγκαστικά κι η Γ' θα κάνει τα ίδια με παλιά. Χώρια που δεν υπάρχουν βιβλία για τα καινούρια. Αλλά αυτό που θ' αλλάξει είναι το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ (αν και μάλλον κι αυτό μεταβατικό θα είναι). Εν πάση περιπτώσει, το τι αποφάσεις βγήκανε τα έγραψα στο μπλογκ του σχολείου μου, ε, να μην τα ξαναγράφω κι εδώ τώρα :)