Αναπληρωτής 1994, μέρος γ'

Ξεκίνησα να γράφω τις αναμνήσεις μου από τα χρόνια που δούλευα αναπληρωτής. Στο πρώτο μέρος τα προκαταρκτικά, τότε που ψαχνόμουνα πώς και πού μπορώ να δουλέψω σαν αναπληρωτής ενώ στη συνέχεια κατά χρονιά εργασίας. Έγραψα για το 1990, το 1991, το 1992, το 1993. Ξεκίνησα και με το 1994 αλλά επειδή ήταν μεγάλο έβαλα και δεύτερο μέρος, είχαμε κι ένα εμβόλιμο επεισόδιο σχετικό - άσχετο και φτάσαμε μέχρι την πρώτη του Δεκέμβρη, κι αυτή δεν την είδαμε ακριβώς. Μόνο το ξημέρωμά της είδαμε και τις σκέψεις με τις οποίες πήγαμε στη Διεύθυνση. Σήμερα λοιπόν η συνέχεια. Τι έγινε εκεί και πώς κύλησε η χρονιά.
Στο προηγούμενο λοιπόν, μείναμε που θα πηγαίναμε να πάρουμε θέση. Δεν ήμασταν πολλοί, καμιά δεκαριά άτομα συνολικά, παρ' όλ' αυτά το ΠΥΣΔΕ στη θέση του να συνεδριάζει. Δεν θυμάμαι τι έγινε με τους φιλόλογους αλλά στους μαθηματικούς μας λένε πως υπάρχει μιάμιση θέση και τους άλλους θα δουν τι θα μας κάνουν και πότε. Διαμαρτυρόμαστε εμείς πως κενά έχει ένα στα Ολύμπια, ένα στο Βούναργο άλλο στον Πύργο άλλο στα Λεχαινά (ή κάπως έτσι) κι απ' τους έξι που παρουσιαστήκαμε υπήρχαν κενά για τους πέντε κι ένας (ο υποφαινόμενος) θα μπορούσε να καλύψει μια θέση πληροφορικής, άρα μόλις ένας περίσσευε. Τρελλαίνετ' ο Ντοάς (αιρετός, αργότερα προϊστάμενος, που δεν άφηνε να γίνει καμιά παρατυπία και καμιά αδικία σε συνάδελφο, εκλεγόταν με τη ΔΑΚΕ αλλά η στάση του ήταν ίδια, άψογη είτε ο Διευθυντής ήταν διορισμένος απ' τη ΝΔ είτε απ' το ΠΑΣΟΚ). Ζητάει να φωνάξουν την υπεύθυνη, τη ρωτάει κι αυτή τα μασάει. Ναι μεν αλλά... Μα είναι δυνατόν να ξέρουν οι συνάδελφοι κενά και να μην τα ξέρει η Διεύθυνση; Και κάνει πρόταση: Να κάνουν πράξη ανάληψης οι συνάδελφοι για ν' αρχίσουν να πληρώνονται και να ψάξει η Διεύθυνση να βρει όλα τα κενά, να ελέγξει αυτά που λένε οι συνάδελφοι και νάρθουν αύριο να πάρουν σχολεία αλλά μέχρι τότε να ήμαστε πραγματικά έτοιμοι. Και μας ζήτησε και συγγνώμην! Έτσι κι έγινε.

Τη Δευτέρα που ξαναπάμε μας ανακοινώνουν τα κενά που ξέραμε. Και λέει ο Ντοάς κοιτάζοντας προς εμένα: "Κι αν κάποιος συνάδελφος μπορεί να βοηθήσει στην πληροφορική που έχουμε πολλά κενά, να βοηθήσει εκεί". "Να κάνω πληροφορική δεν έχω πρόβλημα, αλλά όχι στο ΤΕΛ, γιατί εκεί είναι η γυναίκα μου, μην είμαστε μαζί". Το είπα αυτό γιατί στο ΤΕΛ είχαν αρχίσει κατάληψη οι μαθητές ζητώντας να πάνε καθηγητές πληροφορικής (απ' τις 3 θέσεις ήταν καλυμμένη μόνο η μια απ' τη Μαρία) και άλλων ειδικοτήτων. Απ' την άλλη, αν πήγαινα εκεί, δεν θα ήμουνα με τη Μαρία μόνο στο ίδιο σχολείο (και τι έγινε) αλλά και στην ίδια τάξη να κάνουμε μάθημα μαζί (έτσι γίνεται με τα μαθήματα ειδικότητας στα επαγγελματικά σχολεία αν το τμήμα έχει πάνω από 14 μαθητές, και τότε και σήμερα). Και να είμαστε στο σπίτι να μαλώνουμε για το τσουκάλι πάει στο καλό. Ήταν φυσιολογικό. Αλλά να μαλώνουμε και για το μάθημα θα πήγαινε πολύ. "Όχι συνάδελφε, όπου θέλεις, δεν είπαμε για συγκεκριμένο σχολείο" και βρίσκομαι να είμαι τοποθετημένος για να κάνω πληροφορική στο 4ο Γυμνάσιο του Πύργου.

Στο 4ο Γυμνάσιο του Πύργου τα κενά ήταν πολλά και ένας από μας είχε τοποθετηθεί για μαθηματικά εκεί. Απ' την άλλη η πληροφορική διδασκόταν από δυο καθηγητές (γι' αυτό και τα πολλά κενά) που έκαναν μάθημα στο μισό τμήμα τη μια βδομάδα στην τάξη και την άλλη στο εργαστήριο. Παρόμοια και σήμερα μόνο που το κάνει ένας καθηγητής αλλά μοιράζεται η τάξη με την τεχνολογία (δεν ξέρω με τις πολύ τελευταίες αλλαγές στο γυμνάσιο τι γίνεται). Επειδή δεν υπήρχε άλλος για πληροφορική κανονίστηκε να μου δώσουν οι άλλοι τρεις μαθηματικοί από ένα τμήμα κι όταν ερχόταν και δεύτερος ν' αρχίζαμε τότε το κανονικό μάθημα και να τους έδινα τα τμήματα πίσω. Μύλος.

Προσπαθούν να φτιάξουν ένα πρόγραμμα τέτοιο που να προκληθούν οι κατά το δυνατόν λιγότερες αναταραχές. Ξεκινώ να μπαίνω στα τμήματα που θα δανειζόμουνα. Και το μεσημέρι της επόμενης μέρας, μόλις έχω γυρίσει σπίτι, πέφτει τηλεφώνημα: "Ο προϊστάμενος είμαι". Τι ήθελε; Τι άλλο; Να πάω για πυροσβέστης, στο ΤΕΛ μπας και σταματήσει η κατάληψη. Μ' έναν τρίτο πληροφορικό από γυμνάσιο της πόλης, κι αυτόν προσωρινά, μέχρι να προσληφτούν αναπληρωτές κάτι που θα γινόταν με το νέο έτος. Πήγαμε αλλά σιγά που σταμάτησαν οι μαθητές την κατάληψη. Κι αυτοί με το νέο έτος. Που επειδή τα πράγματα δεν γίνονται αυτόματα, πέρασαν κάνα δυο βδομάδες να είμαστε μαζί με τη Μαρία στην τάξη. Παρεμπιπτόντως τότε υπηρετήσαμε (στο ΤΕΛ) μαζί με τον νυν υφυπουργό Παιδείας, τον Μπαξεβανάκη. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή έρχεται η ώρα και προσλαμβάνονται κι άλλοι αναπληρωτές και πάει καθένας στο σχολείο του.

Έτσι, μετά το μαύρο Σεπτέμβρη που δεν ξέραμε αν θάχουμε να φάμε, το τέλος του 1994 μας βρίσκει να δουλεύουμε με το παραπάνω. Μιάμιση δουλειά παρά κάτι η Μαρία, μιάμιση δουλειά και κάτι εγώ. Και το 1995 είχε κι άλλα. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης του ΙΕΚ που δούλευα μου είπε πως σκόπευε να ιδρύσει ΚΕΚ (Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, που επιμορφώνουν άνεργους και εργαζόμενους ώστε να γίνονται πιο αποτελεσματικοί) που θα ξεκίναγαν σε λίγο καιρό και μέχρι τότε να δούλευα σε μια άλλη εταιρία, μηχανογράφησης που είχε. Κι άρχισα να δουλεύω άλλο μια βάρδια κάθε απόγεμα. 5 - 11 περίπου συν τα Σάββατα κάποια ώρα όταν τέλειωνα απ' το μάθημα.

Πολύ δουλειά, πολλά λεφτά, πολλή κούραση και καθόλου χρόνος για να φας τα λεφτά που έβγαζες. Να σκεφτεί κανείς πως πήγαμε για τριήμερο στη Ζάκυνθο και δεν το κουνήσαμε απ' το ξενοδοχείο. Ενώ όπου πάω γυρίζω τον τόπο, τότε ήταν τόση η κούραση που δεν είχα διάθεση να πάω πουθενά. Μέναμε στο Λαγανά και με το ζόρι πήγαμε μέχρι το Κερί ενώ και την τελευταία μέρα που φεύγαμε ανεβήκαμε στον Πλάνο αλλά στην πόλη δεν περπατήσαμε!

Κάποια στιγμή που δούλευα στη νέα εταιρία ήρθε έλεγχος (μάλλον απ' το ΙΚΑ) κι η ελέγκτρια μου λέει πως είμαι διπλοθεσίτης και πρέπει να διαλέξω μια απ' τις δυο δουλειές. Της λέω πως εγώ τον άλλο μήνα απολύομαι από αναπληρωτής. Θα μου έβρισκε αυτή δουλειά αν άφηνα τη δεύτερη. Δεν απάντησε, αλλά και δεν συνέχισε την κουβέντα της.

Όταν έκλεισαν τα σχολεία, πήρε η Μαρία τα παιδιά και φύγαν στη Μυτιλήνη για διακοπές κι έμεινα εγώ και δούλεψα και τον Ιούλη (και μάλιστα με άγρια ωράρια, απ' το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα προς το τέλος) να υποβάλουμε προγράμματα για να δούμε τι θα μας δώσουν. Απολύθηκα κι από κει κι έφυγα για Αυγουστιάτικες διακοπές.