Συμπληρωματικό φοιτητικό φαγητό

Όταν το φαγητό στο πανεπιστήμιο δεν επαρκούσε ή τις περιόδους που το εστιατόριο δεν λειτουργούσε (και για τη λέσχη αυτό ίσχυε και κάθε Κυριακή) κάτι έπρεπε να φάμε. Δεν μιλάω (σήμερα) για τις ταβέρνες που καταλήγαμε τα βράδια, αλλά για φαγητό να χορτάσουμε το μεσημέρι. Για κάποιον που μόλις πήγαινε στα Γιάννενα, συνήθως κατέληγε στην Όαση. Κεντρική, απέναντι απ' τη Νομαρχία σχεδόν, τότε ήταν εστιατόριο αλλά οι τιμές της δεν ήταν για φοιτητές. Μόνο από τύχη μπορούσε να καθίσει κάποιος.

Αντίθετο με την Όαση ήταν το Ελλάς. Υπόγειο που η είσοδός του ήταν μέσα από στοά (του Μπίτα). Για να το βρεις έπρεπε να σούχει μιλήσει κάποιος γι' αυτό. Κι όμως ήταν πάντα γεμάτο. Κι εγώ πήγα κάμποσες φορές. Την πρώτη με τον πατέρα μου, την πρώτη μέρα που φτάσαμε στα Γιάννενα, αλλά και μετά, όμως δεν θυμάμαι γιατί. Πάντως είχα συγκεκριμένο γκαρσόνι που προτιμούσα κι έτσι καθόμουνα στη μεριά που εξυπηρετούσε αυτός.

Άλλη μια επιλογή για φτηνό φαγητό, ο Βράχος, στην Καλούτσανη, απέναντι απ' το Τζαμί. Φτηνό, αλλά και φτηνιάρικο. Για ακριβά γούστα τα Λιθαρίτσια που πηγαίναμε συνήθως για την καφετέρια αλλά είχε και φαγητό (ναι, έφαγα κι εκεί!). Ενώ λίγο πιο έξω πάλι συνδυασμός καφετέριας και φαγητού, το Γιαννιώτικο Σαλόνι στο πάρκο Πυρσινέλλα.

Όμως αυτές οι επιλογές ήταν πιο εξεζητημένες. Γιατί αν σου τύχαινε να έχεις στο πιάτο σου τρεις λαιμούς από κοτόπουλο κι η πείνα δεν σταματούσε ή αν το φαγητό δεν σ' άρεσε, η πιο άμεση λύση ήταν τα Πευκάκια. Ακριβώς απέναντι απ' το κεντρικό κτίριο του πανεπιστημίου, πήγαινες και γέμιζες το στομάχι σου χωρίς ν' αδειάσεις την τσέπη σου. Συνήθως με μπιφτέκι αλλά κι ομελέτα να ήθελες δεν έλειπε. Αν τώρα το μπιφτέκι το ήθελες γεμιστό με τυρί, τότε καλύτερα να κατηφόριζες μέχρι τη Βλαχοπούλα, λίγο μετά που έμπαινες στη Δωδώνης κι έπαιρνες το δρόμο προς την πόλη.

Για πιο μικρά συμπληρωματικά γεύματα ξεκίνησαν να δουλεύουν σαντουιτσάδικα. Το πρώτο ήταν δίπλα στη λέσχη αξιωματικών (την ΛΑΦΙ). Μια τρύπα, ίσα που χώραγαν οι μόστρες και να μπεις μέσα να μην βρέχεσαι. Έγινα τακτικός πελάτης, τότε έμαθα και την τυροκαυτερή που την πρόσθετα στο τοστ, αν ήταν μόνο τοστ. Γιατί στο σάντουιτς μπορούσες να προσθέσεις ό,τι ήθελες. Ποικιλία τεράστια. Όπως και αργότερα που άνοιξε άλλο ένα μεγάλο στο Τιτάνια, κάναμε μάθημα στον τρίτο όροφο κι αν βαριόμασταν να πάμε μέχρι το πανεπιστήμιο καθαρίζαμε επιτόπου.

Υπήρχαν βέβαια και τα μικρότερα. Ένα που θυμάμαι, στην Σακελλαρίου αριστερά φεύγοντας απ' την πλατεία Πάργης. Ήμουν γείτονας μ' αυτόν που το είχε όταν έμενα στην Αιακιδών και τον συναντούσα όταν μετακόμισα στη Δοσίου. Ημιυπόγειο μαγαζάκι, χωρίς ιδιαίτερα πράγματα, αλλά είχε ντόνατς. Μαγικό (και καινούριο) γλυκό, είχαμε ταράξει τις πατούσες.

Εκτός όμως από το σάντουιτς υπήρχαν και τα σουβλάκια (με την κανονική τους έννοια κι όχι με την Αθηναϊκή). Στην 28ης Οκτωβρίου, μπαίνοντας απ' το φανάρι (είπαμε, ένα ήταν το φανάρι στην αρχή, μετά πλήθυναν). Τρία σουβλατζίδικα στη σειρά. Δεν υπήρχαν αλλού; Πιθανότατα υπήρχαν. Αλλά πού; Δεν θυμάμαι, δεν ήμουνα πελάτης 😀

Πίσω απ' τα Πευκάκια, ήταν ένας φούρνος που έψηνε τυρόπιτες και τροφοδοτούσε τα Γιάννενα όλα. Δεν έβγαζε ψωμιά ούτε είχε βιτρίνα. Αλλά το είχαμε ανακαλύψει στις περιόδους των καταλήψεων. Εκεί γύρω στις τεσσερισήμισι το πρωί έβγαιναν οι πρώτες και κάναμε ουρά περιμένοντας να φάμε κάτι να στυλωθούμε (κι ίσως όπως ήμασταν χορτάτοι να ρίξουμε κι έναν ύπνο στις καρέκλες).

Εννοείται πως υπήρχε και το σπιτικό φαγητό. Όποιος ήξερε μαγείρευε (βασικά για τις Κυριακές που έμπαινε θέμα) και τάιζε και κάναν άλλον. Όταν έμενα με τον Αντρέα, συνήθως τις Κυριακές είχαμε κεφτεδάκια ή άλλο κρεατικό. Αλλά δυο άτομα πόσο κρέας να χρειαστούνε, μισό κιλό μας ήταν αρκετό (τότε δεν συνήθιζα να ρίχνω πράμα στην κατάψυξη για άλλη φορά). Οπότε πήγαινα στο χασάπη της γειτονιάς και ζητούσα μισό κιλό κιμά (συνήθως, σπάνια κάτι άλλο). Μια, δυο, παίρνω χαμπάρι πως κάνανε πλάκα μεταξύ τους που ήθελα μόνο μισόκιλο (του στιλ τα πιάσαμε τα λεφτά μας). Ε, άλλαξα χασάπη κι εγώ!

Σημείωση:
Οι φωτογραφίες είναι από τους τόπους που αναφέρονται στο άρθρο, αλλά πολύ αργότερα, τον 21ο αίώνα!