Κρασοσυνεδρίαση

Ήρα Γ. Στους Μουζακαίους

Έγραφα προχτές, λοιπόν, για μια κρασοσυνεδρίαση που είχα ζήσει του Ζώη. Εκείνη τη βραδιά ήμασταν μαζεμένοι καμιά 10αριά άτομα, άλλοι φοιτητές κι άλλοι απ' την πόλη. Συνδετικός κρίκος η Ήρα, μια κοπέλα απ' την Αθήνα που ήταν αρχηγός σε μια εκδρομή που είχαμε κάνει στη Βουλγαρία τόσο οι φοιτητές τον Ιούλη του 78 όσο και οι αγροτικοί σύλλογοι αργότερα. Είχε γεννηθεί στην Τασκένδη κι είχε επιστρέψει το 64. Ήξερε Ρώσικα και το χειμώνα δούλευε σαν διερμηνέας σε πωλητές που είχαν έρθει για κάτι μηχανήματα που θα αγόραζε ή Δωδώνη ή κάποιος αγροτικός συνεταιρισμός κι είπαμε να βγούμε.

Κι ενώ τρωγοπίνουμε πέφτει εισήγηση να μετατραπεί η σύναξη σε κρασοσυνεδρίαση. Τι θα άλλαζε; Βασικά, οι απόψεις που εκφράζοντας έπρεπε να είναι τεκμηριωμένες (σύμφωνα με την κρίση των υπόλοιπων). Επίσης το κάθε ποτήρι έπρεπε να είναι γεμάτο κρασί. Ο καθένας φρόντιζε τον διπλανό του να έχει πάντα γεμάτο ποτήρι. Τώρα τι άλλος κανόνας υπήρχε δεν θυμάμαι, αλλά για τις παρασπονδίες η ποινή ήταν μισός ή ένας άσπρος πάτος (δηλ. ν' αδειάσει το ποτήρι του το κρασί ο τιμωρημένος). Κι αν κάποιος που του επιβαλλόταν η ποινή για μισό άσπρο πάτο έκανε να πιει λιγότερο, τότε η απλή ποινή ήταν "αν αυτός είναι μισός, δείξε μας πώς είναι ο άλλος μισός" (κι έτσι βρισκόταν να αδειάζει το ποτήρι ενώ πιο αυστηρά μπορούσε να επιβληθεί κι ένας ολόκληρος (εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως αν κάποιος είναι στόχος τον μεθάς στο πι και φι).

Έγινε χαμός και μετά πώς φεύγουμε μέχρι την εστία (που προσφέρθηκα να φτιάξω καφέδες); Το να περπατήσουμε τα 3 χιλιόμετρα στην κατάστασή μας δεν ήταν εύκολο. Ένας απ' τους συνδαιτημόνες είχε αυτοκίνητο, αγροτικό. Μάζντα της εποχής εκείνης. Στην καρότσα δεν υπήρχε περίπτωση λόγω κρύου. Έτσι στριμωχτήκαμε οκτώ άτομα μέσα στην καμπίνα (κι έχω να το λέω). Πώς χωρέσαμε ένα θεός ξέρει. Άλλος στην καρέκλα (τρεις υποτίθεται πως έπαιρνε κι αυτούς με το ζόρι) άλλος στο πάτωμα, άλλος στα πόδια αυτού που καθόταν στο κάθισμα. Ένα μόνο θα πω, ο οδηγός ήταν δεύτερος από αριστερά!

Φτάνουμε στην εστία, παρκάρει το αυτοκίνητο από πάνω και πάμε να κατεβούμε τα σκαλάκια. Και μια απ' τις κοπέλες κάνει την πρώτη εξαγωγή. Και δεύτερη και τρίτη μέχρι την πόρτα. Ευτυχώς που δεν έγινε μέσα στο αυτοκίνητο! Όχι πως κι οι άλλοι ήμασταν τελείως καλά, αλλά δεν φτάσαμε μέχρις εκεί.

Πάντως, η συνεδρίαση στέφθηκε από επιτυχία. Δηλαδή δεν στέφθηκε η συνεδρίαση ακριβώς, αλλά δυο απ' τους παρευρισκόμενους, η κοπέλα που δεν άντεξε στα σκαλιά κι ακόμα ένας (ο πρόεδρος τους είχε προσέξει ιδιαίτερα κι οι ποινές ήταν αυστηρές προς αυτούς)!