Απόκριες στα Γιάννενα

Μιας και σήμερα είναι αποκριά, να βάλω κάτι επετειακό. Και μιας και το τελευταίο διάστημα αυτά που γράφω είναι για τα Γιάννενα, θάναι για απόκριες στα Γιάννενα. Που πάει να πει τζαμάλες. Αλλά δεν θα γράψω για τις σύγχρονες (που φέτος έχουν απαγορευτεί για άλλη μια κορονοχρονιά). Τόχω κάνει ήδη. Σήμερα θα γράψω για τις απόκριες τις τότε. Για τζαμάλες, αλλά όχι μόνο. Στα Γιάννενα ήμουν απόκριες το 78 (που λέει ο λόγος, όχι όλο τον καιρό αφού πήγα στο χωριό μου), το 79 (ούτε αφού δούλευα στη Lever) και κανονικά όλο τον καιρό από το 80 μέχρι το 82. Το 83 το Πάσχα (άρα κι οι απόκριες) ήταν αργά κι έτσι είχα φύγει, είχα πάει στην Αγιάσο για το καρναβάλι της καθαροδευτέρας.

Στις φωτιές συμμετείχαν οι Γιαννιώτες αλλά κι οι φοιτητές δεν αφήναμε την ευκαιρία να πάει χαμένη

Τα τελευταία χρόνια πούχα πάει ξανά στα Γιάννενα, είδα να βάζουν στη φωτιά καζάνι με φασολάδα που μοιραζόταν εκεί γύρω στα μεσάνυχτα με κρασί, χαλβά και λαγάνα. Τα χρόνια εκείνα τέτοια συνήθεια δεν είχα πάρει χαμπάρι.

Όχι πως δεν στήνονταν φαγοπότια. Αλλά αυτά ήταν σε επίπεδο γειτονιάς. Με συνεισφορά όλων. Τουλάχιστον τέτοια έτυχα.

Οι μεταμφιέσεις ήταν συνηθισμένες τότε, με μηνύματα από την επικαιρότητα αλλά μπορεί και όχι.

Μεταμφιέσεις απλές με ό,τι βρισκόταν!

Υπήρχαν οι μεγάλες φωτιές (π.χ. Καλούτσανης, Καραβατιάς, Λασπότοπος, Λακώμματα και Κάστρο) αλλά στήνονταν κι οι μικρές. Τότε έμαθα το όνομα της γειτονιάς που έμεινα για ενάμιση χρόνο: Αηδών Μαχαλάς (το τι σημαίνει η πρώτη λέξη, δεν ξέρω. Είναι για αηδούς, τραγουδιστές δηλαδή - απίθανο - ή για αϊδόνια; Άγνωστο)!

Και πάντα γύρω από κάθε φωτιά, είτε μεγάλη είτε μικρή, είχε χορό.

Φλεβάρης του 81, εγώ με τη Μαρία. Πιο απλή μεταμφίεση δεν γινόταν, μια μάσκα μόνο, αλλά η γιορτινή ατμόσφαιρα πάν' απ' όλα!