Βερόνα 2008

Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Για σήμερα σειρά έχει η Βερόνα έξω απ' την οποία καταλύσαμε την πρώτη νύχτα του ταξιδιού.

Φεύγοντας απ' την Βενετία πήγαμε στο ξενοδοχείο μας. Ήταν κάπου 12 χιλιόμετρα έξω απ' την πόλη μεν, αλλά μας αποζημίωσε πλήρως. Απ' την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στα δωμάτιά μας, απ' αυτά που είδαμε απ' τα παράθυρα, απ' το άραγμα στις πολυθρόνες δίπλα στην πισίνα (κι ας μην κάναμε μπάνιο, δεν ήταν απαραίτητο για να την εκτιμήσουμε). Το ξενοδοχείο το είχαμε κλείσει ιντερνετικά, από ένα σάιτ με έδρα μάλλον την Αγγλία, octapustravel λεγότανε κι έχει κλείσει εδώ και κάμποσα χρόνια. Αυτό είχε καλά ξενοδοχεία (με κάμποσα αστέρια δηλαδή) άρα και ακριβά. Όμως είχε και κάποιες προσφορές που άξιζαν ιδιαίτερα. Θυμάμαι δυο κρατήσεις μ' αυτό (αν και δεν ήταν μόνο αυτές). Η μια, η πρώτη ήταν αυτή της Βερόνας.

Η δεύτερη κράτηση ήταν για τις μέρες που μείναμε στο Μόναχο όταν ψάχναμε για σπίτι. Είχαμε κάνει κράτηση τότε για ένα διαμέρισμα σε ξενοδοχείο που για τις τρεις μέρες πλήρωνες τις δύο. Έτσι μας ερχόταν 40€ η βραδιά, τιμή πολύ καλή για το Μόναχο γενικά, πόσο μάλλον για τέτοιο διαμέρισμα (με κουζίνα, ίντερνετ κι άλλα καλούδια). Μιας και στο πρώτο τριήμερο δεν βρήκαμε σπίτι, ζητήσαμε να παρατείνουμε τη διαμονή μας για ένα τριήμερο ακόμα. Από τη ρεσεψιόν δεν υπήρχε καμιά ιδιαίτερη τιμή. Οπότε ανεβαίνω πάνω και κάνω την κράτηση μέσω του σάιτ κι όλα μέλι γάλα. (Σπίτι δεν βρήκαμε ούτε σ' αυτό το δεύτερο τριήμερο, αλλά μετά προσφορές γιοκ, άρχιζε το Οκτόμπερφεστ και δεν υπήρχε διαθέσιμο ούτε με άλλη τιμή κι έτσι βρήκαμε όπως όπως ένα χώρο, ένα δωμάτιο με κοινή τουαλέτα με τους υπόλοιπους κι 60€ τη βραδιά). Κλείν' η παρένθεση.

Επιστρέφουμε στη Βερόνα. Η οποία δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, ή τουλάχιστον δεν ανακαλύψαμε εμείς κάτι. Όμως η πόλη αναφέρεται σε μια ιστορία του Σέξπιρ, το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Εκεί έμεναν οι οικογένειες των Μοντέγων και των Καπουλέτων σύμφωνα με την υπόθεση της τραγωδίας. Και σήμερα στη Βερόνα μπορεί να δει ο επισκέπτης το σπίτι της Ιουλιέτας. Μπορεί οι Μοντέγοι κι οι Καπουλέτοι να ήταν τόσο υπαρκτά πρόσωπα όσο οι Φουρτουνάκηδες κι οι Βροντάκηδες στο αντίστοιχο δικό μας "Η νεράιδα και το παλικάρι" αυτό όμως δεν αποτρέπει να πουλάνε το παραμύθι για πραγματικότητα.

Γιατί δηλαδή στο Στράτφορντ απόν Έιβον να μπορείς να δεις το σπίτι που έζησε ο Σέξπιρ και να μην μπορείς να δεις στη Βερόνα το σπίτι που θα μπορούσε να ζήσει η Ιουλιέτα αν υπήρχε. Με εισιτήριο βεβαίως, τι στο τσάμπα θα το δεις; (Εδώ που τα λέμε κι οι Εγγλέζοι δείχνουν το σπίτι που ζούσε ο Σέρλοκ Χολμς κι ας ήταν κι αυτό φανταστικό πρόσωπο, αλλά τουλάχιστον στα γραπτά του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ αναφέρεται η συγκεκριμένη υπαρκτή διεύθυνση). Και συρρέει κόσμος και ντουνιάς να το δει και ν' αφήσουν στους πέριξ τοίχους τ' όνομά τους τα ζευγαράκια!

Πάντως υπάρχει και σχετική πινακίδα που βεβαιώνει σύμφωνα με την γκουγκλομετάφραση πως "Αυτά ήταν τα σπίτια των Καπουλέτων από όπου ήρθε η Ιουλιέτα για την οποία οι ευγενικές καρδιές έκλαιγαν τόσο πολύ και οι ποιητές τραγουδούσαν τον 13ο και τον 14ο αιώνα μ.Χ."!

Αφού είδαμε ό,τι είχαμε να δούμε στην πόλη αποφασίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι για βράδυ. Κι αφού είμαστε στην Ιταλία τι καλύτερη ιδέα από μια πίτσα. Ψάχνουμε λοιπόν για πιτσαρία. Και βρίσκουμε. Σαν Μικέλε λεγόταν ή κάπως έτσι. Περίεργο λίγο το όνομα. Μπαίνουμε μέσα και μας λύνεται η απορία.

Η πιτσαρία ήταν παλιότερα εκκλησία του αρχάγγελου Μιχαήλ. Δεν την θέλαν πια, ξηλώσαν ό,τι εικόνες είχε και την νοίκιασαν για πιτσαρία. Εμείς καθίσαμε εκεί που ήταν ο γυναικωνίτης. Πρακτικοί άνθρωποι οι Ιταλοί. (Αλλά κι οι Γάλλοι, κι εκεί συναντήσαμε καμιά δεκαριά χρόνια αργότερα ένα ξωκλήσι πούχε γίνει μπαρ).