Άαχεν 2008

Το πολυφωτογραφημένο και πολυζωγραφισμένο μπαλκόνι του δημαρχείου της πόλης

Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Σειρά σήμερα έχει το Άαχεν, να σπάσει λίγο η σειρά των Β (Βενετία - Βερόνα - Βούπερταλ τα προηγούμενα και Βρυξέλλες το επόμενο και έχει κι άλλα).

Στο Άαχεν είχαμε βρεθεί στην προηγούμενη εκδρομή του 2005 οπότε αφού το είδαμε δεν το είχαμε στο πρόγραμμα αυτή τη φορά. Όμως, καθώς ακολουθούσαμε τη διαδρομή που μας πρότεινε ο πλοηγός μας (τζιπιές λέμε) περνούσε έξω απ' την πόλη. Επίσης, δεν βιαζόμασταν να πάμε στις Βρυξέλλες μιας και οι συγγενείς που θα μας φιλοξενούσαν δούλευαν μέχρι τ' απόγεμα. Οπότε το ξανασκεφτόμαστε, παίρνουμε τηλέφωνο (η ευκολία των κινητών πια) τον Στέλιο (το Γερμανό συνάδελφο που ήταν και καθηγητής της Μαρίας κάποτε) και βρισκόμαστε για λίγο, να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Ευτυχώς τον πετύχαμε εκτός μαθήματος.

Περάσαμε για άλλη μια φορά από το δημαρχείο

Και πήραμε τους δρόμους. Τότε ήταν η πρώτη φορά που είδαμε στα καφέ να έχουν κουβέρτες για τους πελάτες. Σήμερα το βλέπουμε το χειμώνα και σε μαγαζιά στην Αθήνα, αλλά τότε δεν είχαμε ιδέα γι' αυτή τη διευκόλυνση. Το είδαμε και το εμπεδώσαμε αργότερα όταν πήγαμε στο Μόναχο. Βλέπετε οι Γερμανοί προτιμούν να κάθονται έξω για καφέ αν δεν βρέχει (ή δεν χιονίζει). Κάθονται με τα σακάκια τους αλλά όλο και θέλουν κάτι να ρίξουν στα πόδια τους. (Επιπλέον αφού είναι έξω δεν υπάρχουν περιορισμοί για το κάπνισμα - ή τουλάχιστον δεν υπήρχαν τότε)΄.

Επίσης τότε είδαμε ποδήλατο με τρέιλερ. Η ιδέα είναι να έχεις το παιδάκι σου μέσα (μέχρι την ηλικία που θα μπορεί να ποδηλατεί το ίδιο και να σ' ακολουθάει). Κι απ' ό,τι είδαμε αργότερα, το τρέιλερ αυτό γίνεται και καρότσι να το σπρώχνεις. Πάντως, στη συγκεκριμένη περίπτωση το τρέιλερ είχε αλλάξει χρήση. Αντί να μεταφέρει παιδάκια μετέφερε εφημερίδες που μοίραζε ο οδηγός του ποδηλάτου. Έβγαζε μεροκάματο δηλαδή.

Η βόλτα μας συνεχίστηκε στους πεζόδρομους της πόλης

και κάποια στιγμή φτάσαμε και στον άνθρωπο ψησταριά για να κόψουμε την πείνα μας. Μόνο που δεν ήταν ο ίδιος. Είχε πάρει σύνταξη αυτός κι είχε παραδώσει στο γιο του.