Βενετία 2008

Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Ξεκίνημα με τη Βενετία που είναι ο πρώτος σταθμός. Όχι τυπικά, όπως την προηγούμενη φορά που την είδαμε απ' το βαπόρι και μόνο, αλλά γιατί μείναμε κάποιες ώρες σ' αυτήν.

Μπήκαμε στη Βενετία απ' το ίδιο κανάλι όπως την προηγούμενη φορά, μόνο που αυτή τη φορά δεν είχε ξενάγηση απ' τα μεγάφωνα του πλοίου. Ίσως γιατί αυτή τη φορά ταξιδεύαμε με ΑΝΕΚ (την προηγούμενη δεν θυμάμαι, ίσως ήταν η Μινόαν). Φτάσαμε κι έδεσε στο ίδιο σημείο περίπου και αφήσαμε τ' αυτοκίνητο σ' ένα πάρκινγκ, έτσι κι αλλιώς αν θες να κυκλοφορήσεις στη Βενετία, αυτοκίνητο δεν πάει. Εδώ έπαθα και μια πλάκα που θα την αφηγηθώ λίγο παρακάτω.

Αφού δεν μπορούσαμε να πάμε με τ' αυτοκίνητο πήραμε τη δημόσια συγκοινωνία που γίνεται με καραβάκια. Πλωτές αποβάθρες, έρχεται το καραβάκι δένει, μπαίνουν - βγαίνουν οι επιβάτες και συνεχίζει για την επόμενη. Οι αποβάθρες αυτές είναι καλά σημασμένες, σκεπασμένες για να περιμένεις μέχρι να έρθει το καραβάκι σου που έχει συγκεκριμένο ωράριο. Έτσι βγάλαμε εισιτήρια, περιμέναμε κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μπήκαμε. Δεν θα κάναμε όλη τη διαδρομή, μέχρι την πλατεία του Αγίου Μάρκου θα πηγαίναμε (το τοπ!) και μετά θα περπατάγαμε κάποια διαδρομή για να πάρουμε το αντίστοιχο της επιστροφής.

Η διαδρομή ήταν μέσα απ' το Μεγάλο Κανάλι (Κανάλ Γκράντε - Canal Grande, το μόνο που μπορεί να εξυπηρετήσει τόσο μεγάλα πλεούμενα) και πηγαίνοντας είδαμε διάφορα απ' τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πόλης. Π.χ. γέφυρες

Μέχρι την επόμενη φωτογραφία να πω και για το πάθημα με το βαπόρι και το πάρκινγκ. Όχι, δεν έχει σχέση με τ' αυτοκίνητο αλλά μ' ένα ψυγειάκι που είχαμε μαζί μας με διάφορα τρόφιμα. Είχα αγοράσει ένα που δούλευε είτε με το ρεύμα του αυτοκινήτου είτε με την πρίζα. Το είχα δοκιμάσει, πολύ ωραίο ήταν και βολικό, το γεμίσαμε και το πήραμε στο βαπόρι πάνω. Αλλά εκεί δεν δουλεύει. Βρε αμάν, βρε ζαμάν τίποτα. Κι έτσι τα τρόφιμά μας ήταν ουσιαστικά χωρίς ψυγείο. Σκέφτηκα μήπως το ρεύμα του βαποριού διαφέρει (αν και 220 είναι) ή μήπως η μια είσοδος είχε θέμα. Κι έτσι είχα μια απορία αν θα ξαναδουλέψει στο αυτοκίνητο. Πάμε, το βάζω στην πρίζα του αυτοκινήτου, ούτε κει παίρνει μπρος. Όλο τσαντίλα που μας κρέμασε καινούριο πράγμα του ρίχνω μια σφαλιάρα. Κι αρχίζει να δουλεύει κανονικά (ακόμα και σήμερα αν το χρειαστώ είν' εντάξει). Πού να τόξερα να το βάραγα απ' την πρώτη στιγμή!

Στη Βενετία τα σπίτια έχουν είσοδο από κάποιο κανάλι. Έτσι οι μετακινήσεις γίνονται με βάρκες. Κι όπως εμείς έχουμε έξ' απ' το σπίτι μας πάρκινγκ αυτοί έχουν δέστρες για τις βάρκες τους! (Ναι, ξέρω, δεν έχουμε όλοι πάρκινγκ έξω ακριβώς απ' το σπίτι, αλλά να. Είναι πιο εύκολο να περπατήσεις με τα πόδια από κει που θα το παρκάρεις παρά να κολυμπήσεις για να μπεις στο σπίτι σου).

Αρκετά νωρίς το πρωί ήταν κι έτσι οι γονδολιέρηδες ξεκινούσαν τη μέρα τους. Ξεσκέπαζαν τις γόνδολες από κει πούταν δεμένες για να ξεκινήσουν για το μεροκάματο,

αν και κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει τη διαδικάσία.

Να, όπως εδώ που απ' τη μια έρχεται απ' απέναντι το καραβάκι της γραμμής κι απ' την άλλη είν' οι γόνδολες που γεμίζουν το Μεγάλο Κανάλι (και ζορίζονται ποιος θα περάσει κι από πού).

Και βέβαια, γόνδολες να ξεπροβάλουν απ' τις γωνίες βλέπαμε σ' όλη μας τη διαδρομή, όχι μόνο με το καραβάκι αλλά κι όταν είμασταν με τα πόδια.

Περάσαμε κι απ' τη γέφυρα του Ριάλτο

Και φτάσαμε στον προορισμό μας και βγάλαμε μια αναμνηστική μπροστά απ' τον Άγιο Μάρκο

Που ψηλά έχει το γνωστό λιοντάρι της Βενετίας, βεβαίως

το οποίο λιοντάρι υπάρχει σε διάφορα σημεία, όπως π.χ. απέναντι απ' τον Άγιο Μάρκο στο αστρονομικό ρολόι.

Στην πλατεία (κι όχι μόνο, ξεχωρίζει από παντού) δεσπόζει το καμπαναριό της εκκλησίας, το Καμπανίλε (Campanile di San Marco‎) που είπαμε να το επισκεφτούμε κι αυτό. Με εισιτήριο βεβαίως, 8€ το άτομο κι από πάνω είχε 16 παράθυρα να δεις τη Βενετία στα πόδια σου (0,5€ το παράθυρο σχολίασε η Μαρία).

Κι εκεί που κοιτάμε τη Βενετία κάτω απ' τα πόδια μας, αρχίζουν και βαράνε οι καμπάνες ακριβώς πάνω απ' το κεφάλι μας. Κι οι μεν υπάλληλοι ήταν προετοιμασμένοι και φόρεσαν ωτοασπίδες αλλά εμάς μας ξεκούφαναν!

Είδαμε από μακριά το βαπόρι που μας έφερε

και την πλατεία του Αγίου Μάρκου στα πόδια μας με τον κόσμο να φαίνεται σαν μυρμήγκια,

την εκκλησία ή μάλλον τους τρούλους,

καθώς και το Ντουκάλε από δίπλα, το παλάτι των Δόγηδων (των βασιλιάδων τρόπον τινά της Βενετσιάνικης αυτοκρατορίας).

Κι αφού είδαμε κι απολαύσαμε τη Βενετία από ηλά, περπατήσαμε και στα σοκάκια της, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Βρήκαμε τ' αυτοκίνητό μας και φύγαμε για τη Βερόνα όπου είχαμε κλείσει να κοιμηθούμε αλλά να δούμε και μια ακόμα ιταλική πόλη.