Βρυξέλλες 2008

Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Επόμενος σταθμός οι Βρυξέλλες. Για άλλη μια φορά (τρίτη αυτή). Και ξεκινάμε με τον πύργο του δημαρχείου της πόλης.

Καθώς και τη μια γωνιά του ίδιου του δημαρχείου. Στην Γκραν Πλας. Που δεν βλέπω να το έχω ολόκληρο. Για να ψάξω στα βίντεα μπας και βρω κάτι.

Κάτι βρήκα. Επιτέλους. Βέβαια δεν είναι του 2008 η φωτογραφία αλλά του 2010 (είπαμε, πήγαμε πολλές φορές), όμως μιας και δεν έχω να γράψω για άλλο στο Βέλγιο, ας την βάλω για λόγους πληρότητας!

Βρυξέλλες χωρίς επίσκεψη στο Μάνεκεν Πις είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Έτσι πήγαμε κι από κει και το πετύχαμε ντυμένο Θιβετιανό μοναχό (κάτι είχε γίνει με τον Δαλάι Λάμα εκείνες τις μέρες).

Και μια φωτογραφία του ίδιου αγάλματος αφενός για να φανεί πόσο μικρό είναι στην πραγματικότητα (τόχω ξανακάνει αυτό) κι αφετέρου για το πόσο κόσμο μαζεύει!

Το κτίριο πάνω είναι το δικαστήριο των Βρυξελλών. Κι επειδή έχει μια υψομετρική διαφορά με τον δρόμο από κάτω, έχουν βάλει ασανσέρ που το παίρνει όποιος θέλει. Όχι όπως εδώ που για ν' ανέβεις στην Ακρόπολη με τ' ασανσέρ πρέπει νάσαι τυχερός κι επίμων (δεν έχω προσπαθήσει, αλλά δεν διαβάζω και τα καλύτερα). Τέτοια ασανσέρ δρόμου συνάντησα σε αρκετές πόλεις, για πιο μεγάλα ύψη ή για πιο περίεργα ανεβάσματα έχουν τρενάκια.

Τα δικαστήρια από την πλατεία τους,

απ' όπου μπορείς ν' αγναντέψεις τις Βρυξέλλες μέχρι αρκετά μακριά και να διακρίνεις και το

Ατόμιουμ, που το επισκεφτήκαμε κάποια άλλη φορά.

Λίγο πιο πέρα στέκει η Νοτρ Νταμ ντι Σαμπλόν (Notre-Dame du Sablon). Σε προηγούμενη επίσκεή μας την είχαμε δει καταμαυρισμένη, σε επόμενη φάση την καθαρίζανε με αμμοβολή και τώρα έστεκε μπροστά μας ξασπρισμένη.

Κάτσαμε και για μεσημεριανό σ' ένα παραδοσιακό βρυξελλιώτικο στέκι, δίπλα στην Γκραν Πλας: το γυράδικο "Μύκονος"!

Και κλείνω με μια φωτογραφία από έναν δρόμο στο κέντρο, αλλά όχι τουριστικό. Έτσι για να έχουμε μια ιδέα πώς διατηρούν το πρόσωπο της πόλης σ' άλλες χώρες.