Νυρεμβέργη 2008

Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Επιστρέψαμε στο Βούπερταλ, ετοιμαστήκαμε και έξι άτομα πια τώρα ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής. Πρώτος σταθμός η Νυρεμβέργη για να δούμε και τον από πιο παλιά αποσπασμένο εκεί, αυτόν που μας έδωσε την ιδέα να πάμε κι εμείς (και την οποία επισκεφτήκαμε αρκετές φορές αργότερα και βλέπω πως είχα επιλέξει κοινές φωτογραφίες 😀).

Η πρώτη είναι με τα φανάρια για τα ποδήλατα. Στη Γερμανία το εμπέδωσα πως τα ποδήλατα έχουν κι αυτά τα δικά τους φανάρια. Άλλα στους ποδηλατόδρομους κι άλλα στις διαβάσεις των πεζών. Που έχουν και το πορτοκαλί που ανάβει για να ειδοποιήσει πως έρχεται πράσινο!

Ο πύργος του Νερού (Weißer Turm)

Το σιντριβάνι με την αλυσίδα της ζωής και τις αντιθέσεις της: πλούσιος και φτωχός εδώ.

Συνηθισμένη αρχιτεκτονική στην πόλη είναι αυτές οι προεξοχές, σαν κλειστά μπαλκόνια. Η Μάγδα μούπε πως τα λένε σπιουνίρεν, γιατί αυτοί που κάθονται εκεί μέσα ακούνε τι λέγεται απ' έξω χωρίς οι άλλοι να τους παίρνουν χαμπάρι.

Ο Καθεδρικός της πόλης

Η πόλη έχει εκτεταμένο ιστορικό κέντρο (παλιά πόλη)

με χαρακτηριστικό τα ηλιακά ρολόγια. Τόσα πολλά δεν είδα σ' άλλο μέρος (παρόλο που γενικά συνηθίζονται στη Γερμανία). Στο συγκεκριμένο κτίριο έχει δυο, ανάλογα πού βρίσκεται ο ήλιος να μπορείς να βρεις την ώρα!

Άποψη του κάστρου της πόλης.

Και της πόλης από το κάστρο.

Το κάστρο από κοντά

Η Νυρεμβέργη είναι η γενέτειρα πόλη του ζωγράφου, χαράκτη αλλά και μαθηματικού Ντίρερ (ή Ντύρερ). Μπορεί να πέρασαν 500 (και βάλε) χρόνια από τότε αλλά το σπίτι του υπάρχει ακόμα εκεί κάτ' απ' το κάστρο.

Το όμορφο συντριβάνι (Schöner Brunnen) της τύχης. Γύρισα το δαχτυλίδι στο πλάι κι έτσι πήγα και ξαναπήγα στην πόλη (κάτι με τα κέρματα στη Φοντάνα ντι Τρέβι).

Κι άλλη μια εκκλησία, εκεί κοντά στο σιντριβάνι, αφιερωμένη στην Παναγία αυτή

Κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της στην Ευρώπη, είναι χτισμένη σ' ένα ποτάμι. Το ίδιο κι η Νυρεμβέργη που προσφέρει μια πανέμορφη θέα με την ιτιά και το εστιατόριο  πάν' απ' το ποτάμι.

Τόσο όμορφη που τη φωτογραφίσαμε τη μέρα αλλά και τη νύχτα.

Κλείνω με μια αναφορά σε μια ιδιαίτερη μπιραρία που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Την Μπαρ Φύσερ. Που μπορεί να μιλάει για μπαρ αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για υπόγεια παραδοσιακή μπιραρία απ' τις ομορφότερες που έχω συναντήσει και που την έχω επισκεφτεί κάθε φορά που βρέθηκα στην πόλη.

Η μπιραρία αυτή είχε τη δική της παραγωγή μπίρας την οποία σερβίρει όχι μόνο σε ποτήρια αλλά και σε πεντάλιτρα βαρελάκια ή σε μεγάλα μπουκάλια των 2,5 λίτρων και βρισκόταν στο υπόγειο του Δημαρχείου. Το 2020 τέλειωνε η σύμβαση αυτού που το είχε, έπαιρνε και σύνταξη κι έτσι θα πούλαγε την επιχείρηση σε άλλον. Ήρθε το λοκντάουν, έκλεισε και δεν ξανάνοιξε.