Όπως έγραφα τις προάλλες, το 2008 κάναμε ένα ταξίδι προς Γερμανία κι από κει επισκεφτήκαμε πόλεις σε άλλες χώρες, ενώ στην επιστροφή γυρίσαμε οδικά μέσω Βαλκανίων (αλλά χωρίς στάση στα Βαλκάνια εκείνη τη φορά). Την περιγραφή για το ταξίδι το ίδιο την ολοκλήρωσα σε μια ανάρτηση, αλλά όπως υποσχέθηκα παρουσιάζω φωτογραφίες απ' τις επισκέψεις αυτές. Προτελευταία πόλη - στάση η Βιέννη. Εντυπωσιακή πάντα, μέρα και νύχτα. Πρώτη εικόνα, το αυτοκρατορικό ανάκτορο του Χόφμπουργκ, μέσα στην πόλη.
Φτάνουμε στην πόλη το μεσημεράκι, ξεκουραζόμαστε στο ξενοδοχείο μας και ξεκινάμε χαλαρά να γνωρίσουμε την πόλη. Έχουμε έναν οδηγό για να ξέρουμε τι να δούμε, αλλά και μέσ' απ' τ' αυτοκίνητο παίρνουμε τις πρώτες μας τζούρες! Όπως τον ναό του αγίου Καρόλου.
και την περίφημη όπερα της Βιέννης.
Τα περισσότερα κτίρια δεν θυμόμουνα τι είναι το καθένα. Ας είναι καλά η εφαρμογή Google Lens που βοήθησε πολύ.
Ο ναός του Αγίου Στεφάνου, στο κέντρο της πόλης με τα πολύχρωμα κεραμίδια του
και το εσωτερικό του.
Με τον άμβωνα να είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με ό,τι έχω συνηθίσει.
Και στη Βιέννη, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις με τουρισμό έχει άμαξες που μπορούν να σε μεταφέρουν στο κέντρο και να δεις τ' αξιοθέατα ξεκούραστα.
Ο στύλος της Πανώλης
Μουσείο φυσικής ιστορίας
Η Βουλή της Αυστρίας
και το άγαλμα της Αθηνάς μπροστά στη Βουλή.
Το δημαρχείο της πόλης από μακριά
Κι από κοντά.
Την επόμενη μέρα πριν εγκαταλείψουμε τη Βιέννη λέμε να πάρουμε μερικά πράγματα απ' ένα σουπερμάρκετ. Βρίσκουμε πως κοντά μας υπάρχει ένα Σπαρ κι έτσι κάνουμε μια στάση εκεί. Αλλά βρισκόμαστε στο πίσω μέρος του. Ψαχνόμαστε πώς θα μπούμε. Ανεβαίνω κάτι σκαλιά, κοιτάζω από δω, κοιτάζω από κει δεν βρίσκω είσοδο και κατεβαίνω προς τ' αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο στη βάση της σκάλας. Ξαφνικά κάτι νοιώθω να κυλάει δίπλα στα πόδια μου. Σε λίγο άλλο ένα και καταλαβαίνω πως είναι πέτρα. Φτάνω τρέχοντας στ' αυτοκίνητο κι εκείνη την ώρα σκάει μια πέτρα ανάμεσα στις δυο πόρτες. Το σημάδι υπήρχε σ' όλα τα υπόλοιπα χρόνια του αυτοκινήτου. Ευτυχώς που βρήκε εκεί κι όχι λίγο πιο μπροστά, στο κλειστό παράθυρο να το σπάσει ή λίγο πιο πίσω που το παράθυρο ήταν ανοιχτό και θάσπαγε τη μούρη αυτουνού που καθόταν δίπλα.
Μπαίνω μέσα, βάζω μπροστά κι όπου φύγει φύγει. Λίγο παρακάτω σταματάμε και βλέπουμε στο τζιπιές πού είναι η είσοδος. Πάμε, αλλά τα πάντα κλειστά. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν Πρωτομαγιά!
Φεύγουμε άπρακτοι για τον επόμενο (και τελευταίο σταθμό μας) τη Βουδαπέστη. Στα σύνορα σταματάμε κι αγοράζουμε βινιέτα για να κυκλοφορούμε στους αυτοκινητόδρομους της Ουγγαρίας και μιας και δεν ψωνίσαμε στη Βιέννη να πάρουμε και κάτι φαγώσιμο νάχουμε όπως ψωμί και νερό. Μόνο που κάναμε λάθος. Αντί για ψωμάκια βγήκαν μπριός. Γλυκούτσικα δηλαδή. Ε, τι να κάνουμε, άστα κάπου και βλέπουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.