Συνεχίζω με τα βαθμολογικά. Κάθε εξεταζόμενος, μαθητής, φοιτητής ή ό,τι άλλο, όταν βγουν τ' αποτελέσματα θα πει είτε "πέρασα" είτε "μ' έκοψε" (ή μ' έκοψαν). Δεν ακούγεται ποτέ το "κόπηκα" ή το "με πέρασε". Πάντα το καλό αποτέλεσμα είναι δικό του, το κακό του το προξένησε ο βαθμολογητής. Η περίπτωση της δικής μου ανάλυσης ΙΙ που λέω πως με πέρασε ο Στάικος, είναι απ' τις εξαιρέσεις! Κι όμως το τι μαγείρεμα γίνεται για να περάσουν μερικοί, δεν μπορούν να το φανταστούν.
Βέβαια, το πιο δύσκολο είναι όταν κάποιος κόβεται με 9 (ή με 4 ο φοιτητής). Δηλαδή με μια μονάδα μόνο κάτω από το όριο. Όπως η Γιωργία που δεν μου παραπονέθηκε η καημένη. Αυτό μου το επισήμανε κάποια φορά συνάδελφος και από τότε φρόντιζα να το τηρώ. Ή θα κοβόταν κάποιος με 8 και κάτω ή θα πέρναγε. Πάντα υπάρχουν περιθώρια.
Η τελευταία πράξη της φοίτησης των μαθητών μια σχολική χρονιά είναι η έκδοση των αποτελεσμάτων. Θεωρητικά αυτό είναι μια τυπική διαδικασία. Συνεδριάζει ο σύλλογος των καθηγητών, ανακοινώνονται οι βαθμολογίες που έχουν πετύχει οι μαθητές και με βάση αυτές κρίνεται ποιος προάγεται, ποιος απορρίπτεται (μένει στην ίδια τάξη) ή ποιος παραπέμπεται (σε επαναληπτική εξέταση είναι το πλήρες, μένει δηλαδή μετεξεταστέος, αλλά τα ρήματα είναι αυτά που μπαίνουν στο κουτάκι με τα αποτελέσματα. Ο σύλλογος δεν μπορεί να αποφασίσει κάτι αντίθετο απ' τις βαθμολογίες που υπάρχουν εκείνη τη στιγμή. Είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει τους ισχύοντες κανόνες. Ό,τι μαγείρεμα είναι να γίνει πρέπει να γίνει από πριν.
Στο τέλος κάθε τριμήνου (ή τετραμήνου σήμερα) κατατίθεται η βαθμολογία απ' τον κάθε εκπαιδευτικό. Λίγες μέρες μετά από την γραπτή εξέταση ενός μαθήματος κατατίθεται κι η γραπτή βαθμολογία κι από κει και πέρα πρέπει να γίνει ο υπολογισμός με βάση τον τύπο που ισχύει κάθε φορά. Παλιότερα τη διαδικασία αυτή την έκανε ο υπεύθυνος κάθε τμήματος με το χέρι. Υπήρχαν διάφοροι βοηθητικοί πίνακες, αλλά πάντα μπορεί να γινόταν κάποιο λάθος. Κάποιες φορές έπαιρνε και τη βοήθεια του κοινού (του μαθηματικού, του φυσικού ή άλλου συναδέλφου θετικών επιστημών) που με κομπιουτεράκι ή με το μυαλό επαλήθευε τα νούμερα (ειδικά για τα μαθήματα που δεν έβγαινε η βάση). Αργότερα αυτή η αρκετά μπελαλίδικη εργασία άρχισε να γίνεται από προγράμματα υπολογιστή και σήμερα όλα γίνονται μέσα από μια ιντερνετική εφαρμογή, το myshool.
Παρόλο που όλα γίνονται με νούμερα, έχει μεγάλη σημασία η συνεδρίαση. Ο κάθε εκπαιδευτικός επειδή έχει τις βαθμολογίες των μαθητών του ξέρει ποιος περνάει και ποιος όχι και μπορεί να ελέγξει αν όλα είναι σωστά. Γιατί όταν διαβάζονται τα ονόματα των μαθητών που περνάνε, αν π.χ. εγώ ξέρω πως κάποιος κόβεται το επισημαίνω και μαθαίνω πως συντρέχουν ειδικοί λόγοι (που τους προβλέπει ο νόμος, αν π.χ. έχει πολύ καλούς βαθμούς σε άλλα μαθήματα) ή αν κάποιος κόβεται σε μάθημα δικό μου ενώ εγώ ξέρω ότι το έχει περάσει να δούμε τι έχει συμβεί.
Ο καθένας ξέρει για τους μαθητές του, ο υπεύθυνος κάθε τμήματος παλιότερα ή ο χειριστής του προγράμματος ξέρει τι γίνεται σε κάθε τμήμα κι ο διευθυντής έχει την εποπτεία για το τι γίνεται σ' όλο το σχολείο. Στη φάση αυτή μπορεί να γίνουν συζητήσεις του στιλ, κοίτα, αυτός μένει σε 5 μαθήματα (τότε, σήμερα είναι λίγο διαφορετικά), αν μπορεί να βοηθηθεί κάπου κλπ. Συνήθως οι διαπραγματεύσεις αυτές είναι πολύ διακριτικές, λίγοι τις μαθαίνουν, κι έτσι πρέπει να είναι. Από τις συζητήσεις μπορεί να προκύψουν αλλαγές που να βελτιώσουν τη θέση των μαθητών (ηθικά δεν μπορεί να προκύψει χειρότερη θέση για ένα μαθητή μετά). Κάποιοι όμως επιμένουν πως "θα το φέρουν στο σύλλογο".
Όπως έλεγα, ο σύλλογος είναι ανίσχυρος να κάνει κάτι. Αν ένας μαθητής κόβεται δεν μπορεί να πει, δεν πειράζει ας περάσει. Δεν μπορεί να τροποποιήσει τη βαθμολογία κανενός. Ο λόγος που κάποιοι επιμένουν είναι για να δείξουν ότι αυτοί είναι άτεγκτοι κι αν κάπου υποκύψουν θα είναι γιατί θα τους παρακαλέσουν οι υπόλοιποι ή γιατί φοβούνται πως κάποιος θα τους κατηγορήσει ή δεν ξέρω τι άλλο. Βασική μου αρχή ήτα πάντα, όλα να έχουν ολοκληρωθεί πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση. Είτε ήμουνα υπεύθυνος τμήματος, είτε αργότερα ως χειριστής φρόντιζα να έρθω σε επαφή με κάθε έναν που εμπλεκόταν σε τέτοιες διεργασίες.
Μιλάμε συνήθως για τους μαθητές που κόβονται, να πάρουν καμιά μονάδα να περάσουν. Αυτοί είναι οι πιο ευνοημένοι. Οι πιο αδικημένοι είναι οι άριστοι μαθητές. Σ' αυτούς δεν έχεις πολλά περιθώρια να τους προσφέρεις. Το 19 δεν το κάνεις εύκολα 20, ειδικά όταν κάποιος άλλος έχει 20, γιατί τους ισοπεδώνεις. Όμως, από κάποια διευθύντρια το έμαθα παλιότερα, να προσφέρουμε και στους ενδιάμεσους μαθητές καμιά μονάδα αν έχει νόημα. Η βαθμολογία συνοδεύεται από έναν χαρακτηρισμό. Άριστα, πολύ καλά, καλά, σχεδόν καλά. Αν ένας μαθητής είναι οριακά κάτω από έναν χαρακτηρισμό, γιατί να μην πάρει κι αυτός κάτι ώστε να πάρει τον παραπάνω; Παλιότερα αυτό ήταν εύκολο. Σήμερα με τον τρόπο που βγαίνει η βαθμολογία είναι πολύ πιο δύσκολο κι έτσι στα τελευταία είχα εγκαταλείψει την προσπάθεια εκτός από εξόφθαλμες περιπτώσεις.
Και θα τελειώσω σήμερα με ένα επεισόδιο που έγινε πριν από πάνω από 20 χρόνια, όταν υπηρετούσε σ' ένα μεγάλο σχολείο της Αττικής. Συνεδριάζει ο σύλλογος (τεράστιος σε μέγεθος, 50 - 60 εκπαιδευτικοί) και φτάνουμε σ' έναν μαθητή που κόβεται σε 5 μαθήματα (μεταξύ των οποίων και τα μαθηματικά). Κι ο μαθητής αυτός ήταν "φυσικώς αδύνατος", είχε πρόβλημα με την ακοή του. Παρόλο που φόραγε ακουστικά και στα δυο αυτιά, ελάχιστα άκουγε απ' αυτά που λέγαμε. Αναγκαστικά και οι επιδόσεις του ήταν χαμηλές, σ' ένα σχολείο ακουόντων. Όπως είπα το θέμα του θα έπρεπε να λυθεί πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση. Και όντως είχε γίνει προσπάθεια συνεννόησης με τον θεολόγο που το μάθημά του ήταν το ένα απ' τα 5 και το οποίο ήταν το μόνο με 9 (οι άλλοι του είχαμε χαμηλότερο βαθμό). Αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος.
Ξεκινάει η συνεδρίαση. Φτάνουμε στο συγκεκριμένο τμήμα και λέει ο υπεύθυνος πως ο Τάδε απορρίπτεται γιατί υστερεί σε 5 μαθήματα. Ξανά συζήτηση με τον θεολόγο, έκκληση απ' τον διευθυντή να δείξει ευαισθησία, ιδιαίτερα μιας και είναι ειδική περίπτωση. Δεν αλλάζει τη θέση του με τίποτα. Δεν το βάζουμε κάτω, η συζήτηση συνεχίζεται κι εγώ βλέποντας πως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, κάνω σαν να ξύπνησα εκείνη την ώρα και ρωτάω, δήθεν αφελώς.
- Σε ποια μαθήματα κόβεται, ρε παιδιά;
Να, μου λένε, στα θρησκευτικά, τα μαθηματικά και δεν θυμάμαι ποια άλλα.
- Αποκλείεται. Κάποιο λάθος έχει γίνει. Πόσο έχει μαθηματικά;
- 8
- Λάθος. Εμένα μου βγαίνει με 10.
Έγιναν οι σχετικές διορθώσεις, του άλλαξα το γραπτό βαθμό εκείνη τη στιγμή κι ο μαθητής πήγε για Σεπτέμβρη, όπου και βοηθήθηκε καταλλήλως!
Θα συνεχίσω με βαθμολογικές εμπειρίες, τόσα χρόνια στα σχολεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.