Βαθμολογικές εμπειρίες 2

Βαθμολογικών εμπειριών συνέχεια. Μετά τη Δάφνη βρίσκομαι τον Οκτώβρη του 1991 στον Άγιο Δημήτρη Αργολίδας, κοινώς Μετόχι, σε Γυμνάσιο. Είναι η χρονιά που ξαναμπαίνουν οι εξετάσεις στο γυμνάσιο. Και μάλιστα όπως ήταν κάποτε, στη μισή ύλη το Φλεβάρη και στην υπόλοιπη τον Ιούνη (μόνο εκείνη τη χρονιά ίσχυσε έτσι, από το 1993 και μετά δίνουν μια φορά τον Ιούνη). Για να περάσει ο μαθητής ένα μάθημα χρειάζεται να βγάλει μέσον όρο 10 (πάντα) μόνο που εδώ μετράνε τα τρία τρίμηνα και ο μέσος όρος των δυο γραπτών εξετάσεων διά 4. Η βάση δηλαδή στο γυμνάσιο βγαίνει 40 (και με την έκπτωση λόγω στρογγυλοποίησης, 38). Μεγάλη διαφορά από το λύκειο, μόνο που το τι σημαίνει αυτό το μαθαίνεις στην πράξη.

Την πρώτη χρονιά, λοιπόν, είχα μάθει πως δεν χρειάζεται να έχουν οι μαθητές χαμηλούς βαθμούς στα προφορικά για να κοπούν. Αφού τα γραπτά τους είναι συνήθως πολύ χαμηλότερα. Άρα, ακόμα κι αν κάποιος έχει 10 σε κάθε τρίμηνο, είναι αρκετά δύσκολο για να περάσει. Θέλει ένα 9 στα γραπτά στο λύκειο ή έστω 8 στο γυμνάσιο. Μόνο που στο γυμνάσιο ο κάθε παραπάνω προφορικός βαθμός βοηθάει πολύ. Και κάποιος που έχει τρία 12άρια μ' ένα 2 γραπτά έχει περάσει (όταν στο λύκειο έπρεπε να γράψει 6).

Έτσι έχω έναν μαθητή που του έχω 11 και τον Φλεβάρη μου γράφει 2. Εγώ λέω να του δώσω λίγο θάρρος και το 11 του το κάνω 12 στο δεύτερο. Δεν βλέπω αντίδραση κι έτσι του αφήνω το 12 και στο Γ' τρίμηνο. Δηλαδή έχει απ' τα προφορικά 35 κι έχει απ' το Φλεβάρη μόλις ένα 2. Για να περάσει πρέπει να γράψει 3. Αμ δε. Τίποτα. Άσχετα γραπτά τελείως. Πάλι γράφει 2 τον Ιούνη, άρα μένει στα μαθηματικά (στο γυμνάσιο είναι ένα μάθημα, δεν χωρίζεται όπως στο λύκειο). Άρα σύνολο 37, άρα μένει.

Το κακό ήταν πως έμεινε και σε άλλα 4 μαθήματα. Ένας μαθητής αν έμενε σε 1 - 4 μαθήματα, ξανάδινε τον Σεπτέμβρη (χαρακτηριζόταν δηλαδή μεταξεταστέος - ή για το σωστό και το επίσημο μετεξεταστέος) ενώ με 5 έμενε στην ίδια τάξη (απορριπτέος). Άρα ο συγκεκριμένος με τα 5 είχε μείνει. (Τα μαθηματικά ήταν το μόνο απ' τα 5 που είχε 9. Στα άλλα ήταν παρακάτω).

Έρχεται ο πατέρας του και κάνει φασαρία. Εγώ ξέρω πως το όνομα πιάνει 3, λέει. (Υπάρχει ένα θέμα σχετικά με τη βαθμολογία, η λευκή κόλλα στο γυμνάσιο παίρνει 1 γιατί η κλίμακα βαθμολογίας είναι 1 - 20, αργότερα άλλαξε στο λύκειο κι έγινε 0 - 20, οπότε άλλαξε και η βάση από 10 σε 9,5, αλλά μπήκαν και δεκαδικά στη μέση, αλλά αυτά τ' αφήνω). Εγώ ανένδοτος, θεώρησα κοροϊδία την αντιμετώπιση απ' τον μαθητή. Φεύγει ο μπαμπάς, δεν ξέρω που πήγε και τι έκανε, έρχεται την άλλη μέρα και ζητάει να πάει η κόλλα για αναβαθμολόγηση.

Την ετοιμάζουμε και την στέλνουμε. Η διευθύντρια μου ζήτησε να την ξαναδώ μήπως τυχόν έχουμε κάνα θέμα μ' αυτούς που θα την δούνε, εγώ είμαι πολύ σίγουρος για το τι είχα βάλει.

Έρχεται το γραπτό του μετά δυο - τρεις μέρες κι έχει πάνω το πολυπόθητο 3. Πέρασε τα μαθηματικά, έδωσε τον Σεπτέμβρη, τα πέρασε και τα υπόλοιπα και πήγε στην επόμενη τάξη. Βέβαια, υπήρχε και προφορική ειδοποίηση: Και το 2 που του είχα βάλει, πολύ του ήταν για το συγκεκριμένο γραπτό. Αλλά μιας και πήγε ο μπαμπάς και κλάφτηκε...

Για τους μετεξεταστέους όμως θα πούμε παραπάνω σε άλλα σημειώματα.

Επόμενη χρονιά. Καλοκαίρι 1993. Βούναργο Ηλείας. Διδάσκω μαθηματικά σ’ όλο το λύκειο. Στη γεωμετρία έχουμε (τότε) ένα βιβλίο με 5 κεφάλαια συνολικά. Στις εξετάσεις μπαίνουν (τότε) 5 θέματα, 2 θεωρία να γράψουν το ένα και τρεις ασκήσεις να γράψουν τις 2.

Τους λέω πως θα βάλω ένα θέμα από κάθε κεφάλαιο. Οι ασκήσεις θα ήταν απ’ αυτές του βιβλίου, ή οι 5 πρώτες κάθε παραγράφου ή μέχρις εκεί που με αστερίσκους χώριζαν (κατά κάποιο τρόπο) οι κατηγορίες.

Το 5ο κεφάλαιο ήταν για τον κύκλο κι είχα αφήσει στην ύλη μόνο τις γεωμετρικές κατασκευές (η εξεταστέα ύλη είναι τα 2/3 της διδαχθείσας αλλά όχι λιγότερο από το μιστό της διδακτέας). Από το συγκεκριμένο δεν υπάρχει κάτι για θεωρία. Οπότε θα έβαζα σίγουρα μια απ’ τις ασκήσεις του. Οι πριν τα αστεράκια ήταν 4. Άρα, θα έβαζα οπωσδήποτε μια απ’ αυτές τις 4. Δηλαδή αν διάβαζαν αυτές τις 4 (και μόνο) θα έπαιρναν 7 (το ένα τρίτο του 20 και τον ελάχιστο βαθμό για να περάσουν ανεξάρτητα τη συνολική βαθμολογία θα είχαν στα προφορικά, αυτό ήταν προσωπική μου δέσμευση - άποψη).

Έρχεται η μέρα των εξετάσεων. Με το που φτάνω στο σχολείο με πιάνουν οι μαθητές και μου λένε: «Κύριε, μη μας βάλετε απ’ το 5ο κεφάλαιο». Γέλασα εκείνη την ώρα, τους είπα πως η συμφωνία ήταν ένα θέμα από κάθε κεφάλαιο και μπήκαμε για εξετάσεις.

Όταν τέλειωσαν και βγήκαν από την αίθουσα τους φώναξα και τους εξήγησα τι σήμαιναν αυτά που τους είχα πει. Έμειναν μ’ ανοιχτό το στόμα. Δεν είχαν καταλάβει τίποτα…

Βέβαια, έχουμε κι άλλα βαθμολογικά...